မာန္သီဟထြန္း – ေဆပီယန္စ္၊ အပိုင္း (၁၇) – “ေရွးေဟာင္းစုေပါင္းဆက္ဆံ” ႏွင့္ “ထာဝရ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္"


မာန္သီဟထြန္း – ေဆပီယန္စ္၊ အပိုင္း (၁၇) – “ေရွးေဟာင္းစုေပါင္းဆက္ဆံ” ႏွင့္ “ထာဝရ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္"


 Sapiens – A Brief History of Humankind by Yuval Noah Harari


(မိုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၉ 

စာေရးသူ၏ ေဖ့စ္ဘြတ္မွ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

ေဆပီယန္စ္ - ၁၇

အခုလုိ အျငင္းပြားစရာကိစၥကုိေျဖရွင္းဖုိ႔၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ လိင္သဘာဝ၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး စတာေတြကုိ နားလည္ဖုိ႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ေရွးဘိုးေဘးေတြရွင္သန္ရာ ဘဝအေျခအေနေတြအေၾကာင္းကုိ ေလ့လာဖုိ႔လုိအပ္လာပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀,၀၀၀) က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စဥ္စားသိျမင္ျခင္းေျပာင္းလဲမႈႀကီး ႏွင့္ စုိက္ပ်ိဳးေရးေျပာင္းလဲမႈႀကီး စတင္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၂,၀၀၀ တုိ႔ရဲ႕ၾကားကာလမွာ ေဆပီယန္စ္တုိ႔ ဘယ္လုိေနထုိင္ခဲ့ၾကတယ္ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဆန္းစစ္ရမွာပါ။

ကံမေကာင္းစြာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဘိုးေဘးရွာေဖြစားေသာက္သူေတြရဲ႕ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္တာၿပီး ေသခ်ာေျပာႏုိင္တာဆုိလုိ႔ အနည္းငယ္သာရွိပါတယ္။ “ေရွးေဟာင္းစုေပါင္းဆက္ဆံ” သီအုိရီ ႏွင့္ “ထာဝရ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္” သီအုိရီ ႏွစ္ခုလံုးရဲ႕အျငင္းပြားမႈဟာလည္း မခုိင္လံုတဲ့ ခေနာ္ခနဲ႔အေထာက္အထားေတြေပၚမွာပဲ အေျခခံၾကတယ္။

အမဲလုိက္ရွာေဖြစားေသာက္သူေခတ္က အေရးအသားအေထာက္အထားေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ မရွိတာ အမွန္ပဲ။ ရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ ေရွးေဟာင္းသုေတသနအေထာက္အထား အမ်ားစုကလည္း ရုပ္ၾကြင္းျဖစ္ အရုိးေတြ ႏွင့္ ေက်ာက္လက္နက္ကိရိယာေတြသာ ျဖစ္တယ္။ ေရွးေဟာင္း လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကုိလည္း အထူးသီးသန္႔အေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ၾကာရွည္ခံတဲ့ သားေရ၊ ဝါး၊ သစ္သားစတဲ့ ပ်က္စီးလြယ္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။ လူသားေတြဟာလည္း စုိက္ပ်ိဳးေရးေခတ္မတုိင္မွီက ေက်ာက္ေခတ္မွာပဲေနထုိင္ခဲ့ၾကတယ္လုိ႔ အမ်ားက အထင္မွားယူဆတာကလည္း ေရွးေဟာင္းသုေတသနဆုိင္ရာ ဘက္လုိက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္မွာ ေက်ာက္ေခတ္ကုိ သစ္သားေခတ္လုိ႔ ေခၚသင့္တာပါ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ေရွးေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူတုိ႔ရဲ႕လက္နက္ကိရိယာအမ်ားစုကို သစ္သားနဲ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ရွိအခ်ိန္ထိ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ေရွးေဟာင္းလူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကုိသံုးၿပီး ေရွးေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူတုိ႔ရဲ႕ ဘဝကုိ ပံုေဖာ္ျပန္လည္တည္ေဆာက္တယ္ဆုိတာ အလြန္တရာမွ ခဲရာခဲဆစ္ႏုိင္တဲ့ အလုပ္ပါ။ ေရွးေခတ္ရွာေဖြ စားေသာက္သူေတြ ႏွင့္ သူတုိ႔ရဲ႕ သားစဥ္ေျမးဆက္ေတြျဖစ္တဲ့ စုိက္ပ်ိဳးစားေသာက္သူ၊ စက္မႈထုတ္လုပ္သူ ေတြအၾကား အႀကီးမားဆံုး ကြာဟမႈတစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေရွးေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူေတြမွာ လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းဆုိလုိ႔ အလြန္တရာကုိ နည္းပါးလြန္းတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီပစၥည္းေတြဟာလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ဘဝမွာ သိပ္အေရးမပါတဲ့ က႑မွာပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္ အလွ်ံပယ္ၾကြယ္ဝတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက သာမန္လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ဘဝသက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ကား၊ အိမ္၊ တစ္ခါသံုးကေလးအႏွီး ကအစ ႏြားႏို႔ဗူးေတြအထိ သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ ပုိင္ဆုိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ၊ ယံုၾကည္မႈ ႏွင့္ ခံစားခ်က္ စတဲ့အရာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဖန္တီးထားတဲ့ အရာဝတၳဳေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္ျခင္း မခံရဘူးဆုိတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ အခုလုိ ဇြန္းေတြ၊ ဖန္ခြက္ေတြ၊ မ်ိဳးရုိးဗီဇေျပာင္းလဲထားတဲ့သုိးေတြ၊ ဧရာမ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးေတြ စတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔လုိက္မမွီေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ့ အရာဝတၳဳပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အစားေသာက္အေလ့အထအေပၚ လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္မႈေတြ ရွိပါတယ္။

ကစားေပ်ာ္ပါးဖုိ႔အတြက္လည္း လုိအပ္တာထက္ပုိတဲ့ ကစားစရာအရုပ္ေတြသံုးၾကတာ ပလပ္စတစ္ကဒ္ေတြကအစ လူတစ္သိန္းဆန္႔ ကစားကြင္းႀကီးေတြအထိပဲ။ လက္စြပ္ေတြ၊ အိပ္ယာေတြ၊ အဝတ္စားေကာင္းေတြ၊ ဆက္ဆီ အတြင္းခံေတြ၊ ကြန္ဒံုးေတြ၊ ဖက္ရွင္က်တဲ့ စားေသာက္ဆုိင္မ်ား၊ ေစ်းေပါတဲ့ မုိတယ္ေတြ၊ ေလဆိပ္စၾကၤန္ေတြ၊ မဂၤလာခန္းမေတြ ႏွင့္ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးေရးကုမၸဏီ စတာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ခ်စ္စိတ္ကူးယဥ္မႈ၊ လိင္ဆုိင္ရာ ရမၼက္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္လ်က္ေနပါတယ္။

ေရွးဂ်ာမန္ေဂါ့သစ္ဘုရားေက်ာင္းႀကီးေတြ၊ မြတ္ဆလင္တို႔ရဲ႕ ဗလီေတြ၊ ဟိႏၵဴေက်ာင္းေတြ၊ ရဟူဒီတိုးရက်မ္း သားေရလိပ္ေတြ၊ တိဘက္ဂါထာရြတ္ဘီးေတြ၊ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ ဝတ္ရံုလႊာေတြ၊ ဖေယာင္းတုိင္ေတြ၊ အေမႊးတုိင္ေတြ၊ ခရစ္စမတ္သစ္ပင္ေတြ၊ ရဟူဒီ နံျပားခ်ပ္ေတြ၊ သခႋ်ဳင္းဂူကမၸည္းေက်ာက္စာတုိင္ေတြ၊ ရုပ္တုအမ်ိဳးမ်ိဳး စတဲ့အရာေတြကုိသံုးၿပီး ကုိးကြယ္ရာဘာသာတရားက ျမင့္ျမတ္မႈဆုိတာေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘဝထဲ ယူေဆာင္လာပါတယ္။

အိမ္သစ္တစ္အိမ္သုိ႔ေျပာင္းေရႊ႕ရတဲ့ အခါက်မွပဲ ပစၥည္းပစၥယေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနၿပီလဲဆုိတာ သိရတာပါ။ ရွာေဖြစားေသာက္သူေတြဟာ လတုိင္း၊ အပတ္တုိင္း၊ တခါတရံ ေန႔တုိင္းလုိလုိ ရွိရွိသမွ်အရာသမွ်အရာကုိ ေက်ာမွာစုေပါင္းလြယ္ပုိးၿပီး ေရြ႕လ်ား အိမ္ေျပာင္းခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က ေရႊ႕ေျပာင္းကုမၸဏီေတြ၊ ကုန္ကားေတြ ဒါမွမဟုတ္ ဝန္ထုပ္ေတြကူသယ္တဲ့ ကုန္တင္တိရိစာၦန္ေတြေတာင္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ရလဒ္အေနနဲ႔ သူတုိ႔ဟာ အေရးအႀကီးဆံုး မရွိမျဖစ္ပစၥည္းေတြကုိသာ ေရြးခ်ယ္သယ္ယူၾကခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ၊ ဘာသာေရး ႏွင္ ခံစားမႈဆုိင္ရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ုိျပဳမူေဆာင္ရြက္တဲ့အခါ လူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြမပါဘဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကမယ္လုိ႔ ယူဆတာ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။

ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း တစ္သိန္း(၁၀၀,၀၀၀)မွာ ေရွးေဟာင္းသုေတသနပညာရွင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ ပ်က္စီးေနတဲ့ဗလီတစ္ခုကေန တူးေဖာ္ရရွိတဲ့ အမ်ိဳးစားစံုလင္လွတဲ့ပစၥည္းေတြကုိဆက္စပ္ၿပီး မြတ္ဆလင္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ၊ က်င့္ၾကံမႈေတြကုိ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ မွန္မွန္ကန္ကန္ ပံုေဖာ္ႏုိင္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရွးေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ ႏွင့္ ရိုးရာဓေလ့က်င္းပမႈေတြကုိ နားလည္ဖုိ႔ၾကိဳးစားတဲ့အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အႀကီးအက်ယ္ လမ္းေပ်ာက္ေနပါတယ္။

 ေနာင္က်ရင္ ၂၁ရာစု ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြရဲ႕ လူမႈဆက္ဆံေရးဘဝကုိ ခုလက္ရွိက်န္ေနေသးတဲ့ စာတုိက္ကပုိ႔စာေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားတဲ့အခါ အနာဂတ္ သမုိင္းပညာရွင္ေတြလည္း အခုလုိပဲ အက်ပ္ရုိက္ လမ္းေပ်ာက္ၾကမွာပါ။ ဘာေၾကာင္လည္းဆုိေတာ့ ဒီဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ အခ်င္းခ်င္းဖုန္းေျပာတာ၊ အီးေမးလ္၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ မက္ေဆ့ခ်္ေတြ က်န္ရွိေနမွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အတြက္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရွးလူ႔အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကုိ အေျချပဳအားကုိးၿပီး ေရွးေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူတုိ႔ရဲ႕ ဘဝကုိေဖာ္ထုတ္တာဟာ ဘက္လုိက္မႈေတြ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီျပႆနာကုိ ေနာက္နည္းလမ္းတစ္ခုနဲ႔ ေျဖရွင္းတာကေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ ရွာေဖြစားေသာက္သူလူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ေလ့လာတာပါ။

ဒီလူ႔အဖြဲ႔စည္းေတြကုိ မႏုႆေဗဒဆုိင္ရာ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာမႈေတြနဲ႔ တုိက္ရိုက္ေလ့လာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ေလ့လာဆန္းစစ္ၿပီး ေရွးေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူတုိ႔ရဲ႕ ဘဝကုိ ခန္႔မွန္းတဲ့ေနရာမွာ အလြန္သတိထားသင့္တယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္း ေတြရွိပါတယ္။

ပထမ အေနနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္အထိ ရွင္သန္ရစ္တဲ့ ရွာေဖြစားေသာက္သူလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအားလံုးဟာ သူတိုရဲ႕ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိတဲ့ စုိက္ပ်ိဳးေရး ႏွင့္ စက္မႈထုတ္လုပ္သူ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ လႊမ္းမုိးတာကုိ ခံရပါတယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ သူတို႔အတြက္မွန္တဲ့အရာဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ေသာင္းနဲ႔ခ်ီခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ကလည္း မွန္ေနမွာပဲလုိ႔ ယူဆျခင္းဟာ အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။


ဒုတိယ အေနနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္ ရွာေဖြစားေသာက္သူလူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္း ရာသီဥတုအေျခအေနေတြ၊ ေျမဆီလႊာဆိုးဝါးၿပီး စုိက္ပ်ိဳးရန္မသင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာေတြမွာသာ ရွင္က်န္ရစ္ပါတယ္။ ေတာင္အာဖရိကမွာရွိတဲ့ ကလဟာရီ သဲကႏၱာရ လုိ ျပင္းထန္စြားဆုိးဝါးတဲ့ေနရာမွာ လုိက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ ေနထုိင္ခဲ့တဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ေျမၾသဇာေကာင္းတဲ့ ယန္ဇီျမစ္ဝွမ္းမွာေနထုိင္ခဲ့တဲ့ ေရွးေခတ္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ နားလည္ဖုိ႔ အလြန္လြဲမွားတဲ့ ဥပမာကုိ ေပးမွာပါ။

အထူးသျဖင့္ ကလဟာရီ သဲကႏာၱရက လူဦးေရထူထပ္မႈဟာ ေရွးေခတ္ယန္ဇီျမစ္မွာ ရွိတဲ့လူဦးေရပမာဏထက္ အမ်ားႀကီးပုိေလ်ာ့နည္းပါတယ္။ ဒီအရာက သူတုိ႔ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းႏွစ္ခုအၾကား လူဦးေရပမာဏႏွင့္ လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းဖြဲ႔စည္းပံု စတဲ့အရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အေရးႀကီးတဲ့ေမးခြန္းေတြကုိ ေျဖဆုိတဲ့ေနရာမွာ ႀကီးမားတဲ့သက္ေရာက္မႈေတြ ရွိပါတယ္။

တတိယ အေနနဲ႔ ရွာေဖြစားေသာက္သူလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးအၾကား အသိသာဆံုး အမွတ္လကၡဏာကေတာ့ သူတုိ႔ိတစ္ခုႏွင့္တစ္ခုအၾကားမွာရွိတဲ့ ကြဲျပားျခားနားမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻတစ္ျခမ္းစီမွာရွိတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအခ်င္းခ်င္း ကြဲျပားၾကတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ နယ္ေျမတစ္ခုထဲမွာလည္း အခ်င္းခ်င္းကြဲျပားၾကတယ္။ ဥပမာေကာင္းတစ္ခုကေတာ့ ဥေရာပကေန ၾသစေတးလ်တိုက္ကုိ ကေနဦးအေျခခ်သူေတြဟာ ၾသစေတးလ်တိုက္က အဘိုရုိဂ်ီနယ္လူေတြၾကားမွာ မ်ားျပားလွတဲ့ကြဲျပားျခားနားမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေတြ႔ရွိခဲ့ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်က မသိမ္းပုိက္ခင္အထိ ၾသစေတးလ်တုိက္မွာ ရွာေဖြစားေသာက္သူေတြ အေယာက္သံုးသိန္း ကေန ခုနစ္သိန္းအထိ မ်ိဳးႏြယ္စု အေရအတြက္ ၂၀၀ ကေန ၆၀၀ အၾကားေနထုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မ်ိဳးႏြယ္စုတစ္ခုတည္းကုိပဲ ေနာက္ထပ္ အုပ္စုေတြအမ်ားအျပား ထပ္ခြဲျခားႏုိင္ပါေသးတယ္။ မ်ိဳးႏြယ္စုတစ္ခုခ်င္းဟာလည္း ကိုယ္ပုိင္ဘာသာစကား၊ ကုိးကြယ္မႈဘာသာတရား၊ လူမႈေရးသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ အဲတလိတ္ လုိ႔ေခၚတဲ့ ၾသစေတးလ်ေတာင္ပုိင္းေဒသမွာ ေနထုိင္တဲ့ ေယာက်္ားႀကီးစုိးတဲ့ မ်ိဳးႏြယ္စုအမ်ားအျပားဟာ အေဖဘက္ကဆင္းသက္လာတဲ့ အမ်ိဳးကုိသာ အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။ အဲဒီမ်ိဳးႏြယ္စုေတြဟာ စုေပါင္းမ်ိဳးႏြယ္စုတစ္ခုအျဖစ္ ေပါင္းစည္းၾကၿပီး တင္းက်ပ္တဲ့ ကန္႔သတ္နယ္နမိတ္အတြင္းမွာ ေနထုိင္ၾကတယ္။ တျခားတစ္ဘက္မွာေတာ့ ၾသစေတးလ်ေျမာက္ပုိင္းက မ်ိဳးႏြယ္စုအခ်ိဳ႕ဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေမဘက္ကမ်ိဳးဆက္ကုိသာ ပုိမိုအေရးေပးၾကပါတယ္။သည္။ ဒါ႔အျပင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မ်ိဳးႏြယ္စုအမွတ္လကၡဏာဟာ သူေနထုိင္တဲ့နယ္နမိတ္အစား သူကိုးကြယ္တဲ့ မ်ိဳးႏြယ္စုနတ္ရုပ္ အေပၚမွာသာ အေျခခံပါတယ္။

ဒါကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေရွးေခတ္ ရွာေဖြစားေသာက္သူတုိ႔ရဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မ်ိဳးႏြယ္စုႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ ကြဲျပားမႈေပါင္းစံုဟာ တကယ္အထင္ႀကီးအံ့ၾသစရာေကာင္းတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ စုိက္ပ်ိဳးေရးေျပာင္းလဲမႈႀကီးေခတ္မတိုင္မီက ကမာၻေပၚက လူဦးေရ ၅သန္းကေန ၈သန္းၾကားမွာရွိတဲ့ ရွာေဖြစားေသာက္သူေတြဟာလည္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ မတူကြဲျပားတဲ့ မ်ိဳးႏြယ္စုေတြအျဖစ္ ဘာသာစကားေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကြဲျပားရွင္သန္ခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ဒီအျခင္းအရာေတြကပဲ စဥ္းစားသိျမင္ျခင္းေျပာင္းလဲမႈႀကီးရဲ႕ အဓိကအေမြအႏွစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္ဖန္တီးႏုိင္ျခင္း ဆုိတဲ့အရာ ေပၚလာတာေၾကာင့္ မ်ိဳးရုိးဗီဇတူညီၿပီး တူညီတဲ့ေဂဟပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ လူေတြေတာင္မွ အလြန္တရာကြဲျပားျခားနားတဲ့ စိတ္ကူးအရွိတရားေတြ ဖန္တီးႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီစိတ္ကူးအရွိတရားေတြမွာ သူတုိ႔ေတြရဲ႕ မတူကြဲျပားတဲ့ လူမႈေရးသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ၊ လူမႈတန္ဖုိးေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဥပမာအေနနဲ႔ အခုခ်ိန္ ေအာက္စဖုိ႔ဒ္တကၠသုိလ္ ရွိတဲ့ေနရာမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း သံုးေသာင္းက ေနထုိင္တဲ့ ရွာေဖြစားေသာက္သူအုပ္စု ႏွင့္ အခုခ်ိန္ ကင္းဘရစ္ခ်္တကၠသိုလ္ ရွိတဲ့ေနရာမွာ ေနထုိင္တဲ့ လူအုပ္စုတုိ႔ဟာ ကြဲျပားတဲ့ဘာသာစကားကုိ ေျပာဆုိခဲ့ၾကမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ အုပ္စုတစ္ခုက ေအးေဆးၿငိမ္းခ်မ္းၿပီး တျခားအုပ္စုက ရန္လုိခက္ထန္ခဲ့မွာပဲ။ ကင္းဘရစ္ခ်္မွာ ေနတဲ့လူေတြက အသုိင္းအဝုိင္းအလုိက္ေနထုိင္ၿပီး ေအာက္စဖုိ႔ဒ္က လူေတြကေတာ့ သီးသန္႔မိသားစုငယ္အျဖစ္ ေနေကာင္းေနခဲ့ၾကမွာပဲ။ ကင္းဘရစ္ခ်္က လူေတြက သူတုိ႔ကုိေစာင့္ေရွာက္တဲ့ နတ္ဝိဉာဥ္ေတြကုိသစ္သားရုပ္ထုအျဖစ္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာထုလုပ္ၾကၿပီး ေအာက္စဖုိ႔ဒ္က လူေတြကေတာ့ ကခုန္ျခင္းနဲ႔ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကမွာပါ။ ကင္းဘရစ္ခ်္မွာ ေနတဲ့လူေတြက လူဝင္စားျခင္းကုိယံုၾကည္ၾကၿပီး တျခားအုပ္စုကေတာ့ အဲဒါကုိ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့အရာအျဖစ္ ထင္ျမင္ခဲ့မွာပါ။ အသိုင္းအဝုိင္းတစ္ခုမွာ လိင္တူခ်စ္ႀကိဳက္ျခင္းကို လက္ခံၾကေပမယ့္ အျခားတစ္ခုမွာေတာ့ လံုးဝတင္းက်ပ္စြာ တားျမစ္ထားတဲ့အရာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့မွာပါ။


တျခားနည္းနဲ႔ေျပာရရင္ ဒီေန႔ေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူေတြကုိ မႏုႆေဗဒနည္းလမ္းနဲ႔ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္မႈေတြဟာ ေရွးေခတ္ရွာေဖြစားေသာက္သူေတြရဲ႕ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်တခ်ိဳ႕ကုိ နားလည္ႏုိင္ေစေပမယ့္လည္း ေရွးေခတ္ကျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိတဲ့အရာေတြကလည္း မိုးကုပ္စက္ဝုိင္းပမာ အလြန္က်ယ္ျပန္႔လွပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီိအရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္လ်က္ရွိပါတယ္။

ဟုိမို ေဆပီယန္စ္တုိ႔ရဲ႕ “သဘာဝတရားနဲ႔လုိက္ေလ်ာစြာေနထုိင္မႈ” ဆုိတဲ့အရာကုိ လူအမ်ား အလြန္အျငင္းပြားၾကတာကပဲ တကယ္အဓိကက်တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကေန လူေတြကုိ လမ္းလြဲေစတာပါ။ စဥ္းစားသိျမင္ျခင္းေျပာင္းလဲမႈႀကီး စတင္ျဖစ္ပ်က္ခ်ိန္ကစၿပီး ေဆပီယန္စ္အားလံုးရဲ႕ တသမတ္တည္းေသာ “သဘာဝတရားနဲ႔လုိက္ေလ်ာစြာေနထုိင္မႈ” ဆုိၿပီး မရွိခဲ့ပါဘူး။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈပံုစံေတြကုိ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္မ်ားျပားလွတဲ့ ေဆးစပ္ပန္းခ်ီျပားေပၚမွာရွိတဲ့ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲက ေရြးသလုိမ်ိဳး ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရတာပါ။

မိုးကုပ္စက္ဝုိင္းလုိ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆုိတာဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ေဂဟစနစ္၊ နည္းပညာ ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အကန္႔အသတ္ေတြရွိေပမယ့္လည္း လူ႔အသုိင္းအဝုိင္းတစ္ခုမွာ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္မႈေတြ၊ အေလ့အထေတြ၊ ခံစားေတြ႔ႀကံဳစရာအမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေရာင္စဥ္တန္းႀကီးတစ္ခုလံုးကုိ ဆုိလုိပါတယ္။

ဘာသာျပန္ - မာန္သီဟထြန္း

ပံုေတြကုိ ေအာက္ပါလင့္ေတြကေန ယူပါတယ္။
http://www.aboriginal.photography/
https://instinctmusic.com.au/live…/aboriginal-performers-sa/
https://www.warpaths2peacepipes.com/native-…/stone-tools.htm
http://www.krugerpark.co.za/africa_bushmen.html

Comments