ေမာင္ေနာင္မြန္ ● စက္ဘီးေပၚက နံနက္ခင္းတခု

ေမာင္ေနာင္မြန္ ● စက္ဘီးေပၚက နံနက္ခင္းတခု
(မုိးမခ) မတ္လ ၂၇၊ ၂၀၁၉

လမ္းေဘးဝဲယာတြင္ ပန္းခ်ီကားမ်ား တခ်ပ္ၿပီးတခ်ပ္ေျပာင္းေနသည့္အလား ျမင္ကြင္းမ်ားက ေျပာင္းလဲေနသည္။ နဖူးစမွ ေခြၽးစက္တုိ႔ စုိ႔ထေနသည္။ ေဆာင္းေလေအးေအးသည္​ မ်က္ႏွာကိုလာေရာက္ထိခတ္ေနသည္။ ေဆာင္းရာသီ ယခုကဲ့သုိ႔ နံနက္ခင္းခ်ိန္ေလးတြင္ စက္ဘီးေလးနင္းရသည္မွာ ​ေက်နပ္စရာေကာင္းလွသည္။ GTM တံဆိပ္ ျပိဳင္ဘီးေလးကိုနင္း၍ နံနက္ခင္းေစာေစာတိုင္း က်န္းမာေရးေလ့က်င့္ရသည္မွာ ေပ်ာ္စရာေတာ့တ​မ်ိဳးေကာင္းလွသည္။

ဒီဇင္ဘာလ လူထုလမ္းေလွ်ာက္ပြဲကိုမူ နိုင္ငံအနွံ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္က်င္းပျမဲျဖစ္သည္။ တနွစ္ပတ္လံုး မည္​့သည္​့က်န္​းမာ​ေရးလႈပ္​႐ွားမႈမွမျပဳလုပ္​ ယခုအတိုင္းေနၿပီးေနာက္ ဒီဇင္ဘာလ၏ စေနေန႔နံနက္ခင္းမ်ားတြင္ လမ္းထေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္ က်န္းမာ ေပ်ာ္ရႊင္သည္ဟု မည့္သူကစခဲ့မွန္းမသိေခ်။ သုိ႔ေသာ္ယခုခ်ိန္​ထိ​ေခတ္​အဆက္​ဆက္​ ထိုသုိ႔ျပဳလုပ္ေနျမဲျဖစ္သည္။ ဒီဇင္​ဘာ၏စ​ေန​ေန႔နံနက္​ခင္​းအာ႐ုုံတက္​ခ်ိန္​မ်ားတြင္​ ရပ္​ကြက္​တိုင္​း႐ွိအုပ္​ခ်ဳပ္​​ေရးမႉး႐ုံးမ်ားမွ ​ေလာ္​စပီကာအသကုန္​ဖြင္​့ျခင္​း မွာလည္​း က်န္​းမာ​ေရးႏႈိး​ေဆာ္​မႈအတြက္​အပထား၊ စိတ္​ကသိက​ေအာင္​့ျဖစ္​စရာ​ေတာ့​ ေကာင္​းလွသည္​။ ထိုအ​ေျခအ​ေနတြင္​ လမ္းေဘးတြင္ စက္ဘီးကိုခဏေဘးခ်ရပ္ကာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားႏွင့္ ဌာနဆိုင္ရာမွလူမ်ားပါဝင္ေသာ က်န္းမာေရး လမ္းေလွ်ာက္ပြဲႀကီးေငးၾကည့္ေနမိသည္။ က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္ႀကီးတပါးျဖစ္သည္ဟု ​ေရွးပညာ႐ွိႀကီးမ်ား​ေျပာခဲ့သည္​မွာမွန္သည္။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းသည္ အေကာင္းဆံုးေသာ ဆရာဝန္တေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းေျပာခဲ့သည္မွာမွန္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္မွန္မွန္ျပဳလုပ္လွ်င္ အက်ိဳးရွိမည္ဟု ေျပာထားခဲ့သည္သာျဖစ္မည္ဟုထင္မိသည္။ ယခုကဲ့ သုိ႔ တေရးနိုးထလုပ္ျခင္းမူ ဘယ္လိုအက်ိဳးရွိသည္ဟုေတာ့ ေျပာခဲ့မည္မဟုတ္ေခ်။ ​ေခြးၿမီး​ေကာက္​ က်ည္​​ေတာက္​စြပ္​​ေနမည့္ ပမာပင္​ျဖစ္​​ေနမည္​ဟု ခပ္​ခ်ဥ္​ခ်ဥ္​​ေလး​ေတြး​ေနမိခဲ့သည္​။

သူ နံနက္ခင္းတိုင္းလိုလို စက္ဘီးေလးကို ​ေလးမိုင္ခန္႔နင္းသည္။ ေႏြမိုးေဆာင္း သံုးရာသီလံုးမပ်က္မကြက္နင္း၍ က်န္းမာ ေရးလိုက္စားသည္။ ထ႕ိုအတူစက္ဘီးနင္း၍ မရုိးနိုင္ေသာျမင္ကြင္းမ်ိဳးစံုကိုလည္း ျမင္ရသည္။ သူစက္ဘီးနင္းရာလမ္း တေလွ်ာက္သည္ ရာဘာေတာမ်ားႏွင့္ လယ္ကြက္ေလးမ်ားသာရွိိသည္။ မိုးတြင္းအခါတြင္ ရာဘာပင္စိမ္းစိုစိုမ်ားႏွင့္ ေကာက္ စိုက္သမမ်ားျဖင့္ျပည့္ေနေသာ လယ္ကြက္မ်ားကိုေတြ႕ရသည္။ ေဆာင္းဦးရာသီတြင္မူ ရာဘာပင္မ်ားၾကား အေစးျခစ္ေန ေသာ လုပ္သားမ်ားႏွင့္ လယ္ကြက္မ်ားၾကားတြင္ ေကာက္ရိတ္စပါးနယ္ေနေသာလယ္သမားမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ ေႏြရာသီ တြင္ ရြက္သစ္ေဝေနေသာ ရာဘာပင္မ်ားႏွင့္ ေကာက္ရုိးေကာက္ျပတ္မ်ားျဖင့္ ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ လယ္ကြယ္က်ယ္က်ယ္ မ်ားကိုေတြ႕ရသည္။ ထို႕ကဲ့သုိ႔ရာသီအလိုက္မရုိးနိုင္ေသာ ျမင္ကြင္းမ်ားကလည္း သူကိုစက္ဘီးနင္းေစရန္တိုက္တြန္းေသာ အခ်က္တခုျဖစ္သည္။ ထိုႊအျပင္ ေစာေစာအိပ္ရာထျခင္းသည္ ခႏၶာကိုယ္အားၾကည္လင္လန္းဆန္းေစသည္။ ဖတ္​ခဲ့ဖူး​ေသာေဆးပညာဂ်ာနယ္​တ​ခုတြင္မူ ေကာ့တီေဆာ (cortisol) ဟုေခၚေသာ ေဟာ္မုန္းတမ်ိဳးသည္ သန္းေခါင္ယံေက်ာ္မွစ၍ နံနက္ခင္းေစာေစာအတြင္းသာထြက္သည္​။ ထို႕ေဟာ္မုန္းသည္ ကိုယ္ခႏၶာကုိ္ၾကည္လင္လန္းဆန္းေစသည္ဟုအဆိုရွိၾကသည္။ ခနၶာကိုယ္​၏ဇီဝကမၼျဖစ္​စဥ္​ကိုထိန္​း​ေက်ာင္​း​ေပး​ေသာ​ေၾကာင္​့ ထို​ေဟာ္​မွန္​းအထြက္​မ်ားလွ်င္​ လြတ္​လပ္​​ေပါ့ပါး၍ က်န္​း မာရႊင္​လန္​း​ေစသည္​ဟုဖတ္​ခဲ့ဖူးသည္​။ ထိုေၾကာင့္ပင္ နံနက္ခင္းေစာေစာထ၍စက္ဘီနင္းရေသာ ေန႔မ်ားသည္ တကိုယ္လံုး ၾကည္လင္ လန္းဆန္း၍ တေန႔လံုးတက္ႂကြေနသည္။ နံနက္မထျဖစ္၍ စက္ဘီးမနင္းျဖင့္ေသာေန႔မ်ားတြင္မူ တကိုယ္လံုးႏံုး ခ်ိေနသည္မွာ ထို႔အခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္မည္ထင္သည္။

သူသည္ စက္ဘီးဝါသနာကို ငယ္စဥ္ကတည္းကပိုးထခဲ့သည္ဟု​ ဆိုရမည္​။ ​ေျပာရလွ်င္မူ ေဆြနဲ႕မ်ိဳးနဲ႕စက္ဘီးဝါသနာပါသည္ဟုဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ သူ႔အဘိုးမွစ၍သူအထိ စက္ဘီးစီးျခင္းကိုဝါသနာပါၾကသည္။ စက္ဘီမ်ားရွားပါးေသာေၾကာင့္ တနာရီ တမတ္ခန္႔ေပးရ၍ စက္ဘီးငွားစီးရေသာ အဘိုးတို႔ေခတ္တြင္ပင္ အဘိုးသည္ လြတ္လပ္ေရးေန႔တိုင္း ေက်းရြာ၏စက္ဘီးနင္းခ်န္ပီယံျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဦးေလး၊ ဘႀကီးနွင့္အေဖတုိ႔သည္လည္း သူေခတ္သူအခါအလိုက္္ စက္ဘီးနင္းခ်န္ပီယံမ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုေၾကာင့္ သူလည္းစက္ဘီးနင္းရသည္ကိုဝါသနာပါသည္ထင္ခဲ့မိသည္။ သူေခတ္တြင္မူ ေက်းရြာတြင္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ စက္ဘီးနင္းျပိဳင္ပြဲမက်င္းပေတာ့ေသာအခါ ခ်န္ပီယံျဖစ္ခြင့္သူမရခဲ့ေပ။ သူေခတ္တြင္ စက္ဘီးျပိဳင္ပြဲအစား ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းပြဲမ်ားကို အစားထိုးက်င္းပေနျပီျဖစ္သည္။

သူ႔ဘဝတြင္ပထမဆံုးပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးေသာ စက္ဘီးမွာ သူ႔အသက္ေလးႏွစ္သားခန္႔တြင္ အေမဝယ္ေပးေသာစက္ဘီးေလးျဖစ္ သည္။ ကေလးစီးစက္ဘီးတစီးျဖစ္ကာ ေဘးတြင္ ေထာက္ဘီးေလးမ်ားပါသည္။ တရုတ္လုပ္စက္ဘီးတစီးျဖစ္၍ ယိုးဒယား တြင္ အလုပ္လုပ္ေနရာမွ ေခတၱျပန္လာေသာအခ်ိန္တြင္ သူ႔အေမက နယ္စပ္အေဟာင္းဆိုင္တန္းမွဝယ္ေပးခဲ့ေသာ ဘီးေလး ျဖစ္သည္။ အ​ေမ​ေပး​ေသာပထမဆံုးႏွင္​့​ေနာက္​ဆံုးလက္​​ေဆာင္​ျဖစ္​ဖူး၍ ထိုအခ်ိန္​မွစ၍ အိမ္​​ေပၚမွဆင္​းသြား​ေသာ သူ႔အ​ေမကို ​ေနာက္​ထပ္​လံုးဝမ​ေတြ႕ရ​ေ​တာ့​ေခ်။ ထိုဘီးေလးကို သူအသက္ ခုနစ္သားအရြယ္ထိစီးခဲ့ဖူးသည္။ ေဘးေထာက္ကို ခဏသာတပ္၍စီးခဲ့ရသည္။ စက္ဘီးအစီးကြၽမ္းက်င္လာေသာအခါ ေဘးေထာက္မ်ားကိုျဖဳတ္၍နင္းေတာ့သည္။ ေဘးမွာ ေထာက္ပံ့ ေပးေသာအရာမ်ားသည္ မကြၽမ္းက်င္ျခင္းမရွိေသာအခါတြင္သာ လိုအပ္မွန္းသူ ထိုစဥ္ကတည္းက သိခဲ့သည္။ ဘုရားၿပီးေသာ္ျငမ္းဖ်က္ျခင္းသည္ ထိုသုိ႔သေဘာျဖစ္မည္ဟု သူထင္မိသည္။ အသက္ႀကီးလာေသာအခါ ဒူးနဲ႔လက္ကိုင္မ လြတ္ေသာေၾကာင့္ ထိုဘီးေလးကို အငယ္ေလးမ်ားအား လက္ဆင့္ကမ္းလိုက္ရသည္။ မိမိနဲ႔မသင့္ေတာ္ေသာအရာမ်ားကို ကိုးရုိ႕ကားယား လုပ္ေနမည့္အစား သင့္ေတာ္သည့္သူကို လက္ဆင့္ကမ္းသင့္သည္ဟု လူႀကီးမ်ားက သူကိုဆံုးမခဲ့သည္။

ဒုတိယရင္ႏွီးခဲ့ေသာ္ စက္ဘီးမွာ သူ႔အဘိုး၏ အမည္းေရာင္ေမာင္ဗမာစက္ဘီးႀကီးျဖစ္သည္။ သူ အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘဝတြင္ ရံဖန္ရံခါစီးခြင့္ရခဲ့ေသာစက္ဘီးႀကီးသည္​ အထက္​တန္​း​ေက​်ာင္​းသားဘဝတြင္​မူ သူကိုယ္​ပိုင္​စက္​ဘီးႀကီးျဖစ္လာ သည္။ ေယာက်ာ္းစီးဟု အဘိုးကေခၚေသာ ထိုစက္ဘီးသည္ ဘားတန္းႏွင့္ျဖစ္၍ ၂၇ ဆိုဒ္စက္ဘီးျဖစ္သည္။ အနက္ေရာင္ သံမဏိဖရိန္တြင္ made in burma (ဗမာျပည္တြင္လုပ္သည္) ဟူေသာစာတန္းႏွင့္အတူ ေရႊေရာင္ေယာက်ာ္းတေယာက္ စက္ဘီးစီးေနေသာ အသားတံဆိပ္ပါသည္။ အဘိုးေျပာျပသည္မွာ မႏၱေလးစက္ရုံထုတ္စက္ဘီးျဖစ္ၿပီး သူလူပ်ိဳအရြယ္က တည္းကစီးခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ ထိုစဥ္အခါတုန္းက နိုင္ငံျခားမွလာေသာစက္ဘီးမ်ားထက္ အရည္အေသြးေကာင္းေသာ စက္ဘီးျဖစ္ကာ အလြန္တန္ဖိုးရွိေသာဘီးေလးျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပသည္။ ျမန္မာ့ေဘာလံုးေရႊေခတ္၏ ေဘာလံုးပြဲစဥ္တ​ခုတြင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ႏွင့္ ျမန္မာအသင္းဗိုလ္စြဲမစြဲေလာင္းကစားလုပ္ရာမွ သူနိုင္ခဲ့ေသာေငြျဖင့္ဝယ္ခဲ့သည္ဟု ဆို သည္။ အလြန္စီး၍ေကာင္းေသာစက္ဘီးတစီးျဖစ္သည္ဟု အဘိုးကေျပာသည္။ အဘိုးသည္ အျမဲတမ္း ထိုစက္ဘီးကို တသ သ လုပ္ေလ့ရွိသည္။ သူပိုင္ဆိုင္ခဲ့ေသာနွစ္မွာအလြန္ၾကာရွည္ေသာေၾကာင့္ ထိုဘီးအေၾကာင္း သူအကုန္သိသည္။ ထိုအျပင္သူကိုယ္တိုင္ထိုစက္ဘီးကိုေသခ်ာျပင္ဆင္တတ္သည္။ ခ်ိန္း၊ ဘလိတ္၊ တာယာ၊ ေခြ စသည္တုိ႔မွအစ ဂီယာ၊ ေဘာႏွင့္ အေသးဆံုးပင္နယံေလးမ်ားအထိသူဂရုစိုက္သည္။ စက္ဘီးတစီးတြင္အေရးႀကီးဆံုးမွာ ခ်ိန္းႀကိဳး၊ ဂီယာႏွင့္ ေဘာ (ေဂၚလီလံုး)မ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသူေျပာျပသည္။ ေဘာမ်ားအစားမမွန္၊ ခ်ိန္းႏွင့္ဂီယာအခ်ိဳးမညီပါက ဒီစက္ဘီး ဘယ္လိုမွေရွ႕မေရာက္နိုင္ ေၾကာင္း သူေျပာျပသည္။ ေဘာမ်ားမညီ၍အလြန္စားေနလွ်င္ ထိုစက္ဘီးသည္လြယ္လြယ္ႏွင့္ပ်က္မည္ဟု သူေျပာျပသည္။ ထို႔အျပင္ အရည္အေသြးမေကာင္းေသာ ပစၥည္းကိရိယာမ်ားတပ္ထားေသာဘီးသည္လည္း အခ်ိန္ကာလတခုသုိ႔မဟုတ္ တကယ့္အေရးၾကံဳေသာအခါတြင္ အရည္အေသြးမေကာင္းေသာ အက်ိဳးကိုခံစားရမည္ေၾကာင္းေျပာျပသည္။ ထိုအျပင္ စက္ဘီးမွာသာမက အျခားမည့္သည္ပစၥည္း၊ စက္ယႏၲရာတြင္မဆို ပင္နယံေလးကဲ့သုိ႔ အေသးအဖြဲ႔ေလးမွအစ အရည္အ ေသြးေကာင္းမွစိတ္ခ်ရေၾကာင္း၊ တာရွည္ခံမည္ျဖစ္​​ေၾကာင္းေျပာျပသည္။ အဘိုး၏စက္ဘီးကို သူအေတာ္ၾကာစီးခဲ့သည္။ အဘိုးေျပာခဲ့ေသာစကားမ်ားကိုမွတ္သားကာ သူစက္ဘီးကိုေရရွည္နင္းနိုင္ေအာင္လုပ္သင့္တာလုပ္၊ ျပင္သင့္တာျပင္ခဲ့သည္။
ယခုစီးေနေသာစက္ဘီးေလးမွာ ဂ်ပန္က်တပတ္ရစ္ဆိုင္ေလးတြင္ သူရွာေဖြဝယ္ယူထည့္ေသာ GTM တံဆိပ္စက္ဘီးေလး ျဖစ္သည္။ ေမာင္တန္း (mountain) ဟုေခၚေသာ စက္ဘီးေလးသည္ ဂီယာပါသည္။ အလိြဳင္းနွင့္ျပဳလုပ္ထားသည္ဟုဆို သည္။ ေပါ့ပါးကာ စီး၍ေကာင္းသည္။ အျမန္​နင္​း​တတ္​​ေသာသူအတြက္​ စက္​ဘီး​ေလးသည္​ တိုက္​ပြဲ​ေပါင္​းမ်ားစြာကိုအတူတူဝင္​ခဲ့ဖူး​ေသာ စစ္​သူရဲ​ေကာင္​း၏ျမင္​း​ေကာင္​းတ​စီးပမာပင္​၊ သခင္​အလိုကိုအျမဲသိ​ေနတတ္​သည္​။ တပတ္ရစ္ပစၥည္းျဖစ္ေသာ္ လည္း အလြန္တန္သည္ဟုထင္မိသည္။ ေတာင္လိုပံု စက္ဘီးအပ်က္ေတြၾကားတြင္ ရွာရွာေဖြေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ေသာဘီးေလးျဖစ္သည္။ ဟိုတစဒီတစ ျပန္႔က်ယ္ေနေသာစက္ဘီးအပိုင္းအစမ်ားကို စက္ဘီးတစီးျဖစ္ေအာင္ေသခ်ာတပ္ဆင္ကာျပဳလုပ္ခဲ့ေသာဘီးေလးျဖစ္သည္။ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကိုစနစ္တက်တပ္ဆင္ေပးတတ္ေသာ စက္ဘီးျပင္ဆရာေကာင္းတေယာက္ႏွင့္ အသိအကြၽမ္းျဖစ္၍ ခင္မင္ခဲ့ရသည့္အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္လည္းျဖစ္သည္။ သံုးမရဟုထင္ေနေသာအစိတ္အပိုင္းမ်ားကို အေကာင္းဆံုးစက္ဘီးတစီးျဖစ္ေစရန္ သူကိုယ္တိုင္တပ္ဆင္ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။ ေနရာတိုင္းတြင္ ထိုကဲ့သုိ႔ စနစ္တက်တပ္ဆင္တတိေသာဆရာမ်ားရွိရန္လိုအပ္သည္ဟု ေတြးမိသည္။ စက္တပ္ယာဥ္ေတြမ်ားျပားလာေသာေခတ္တြင္ ကာယအား ကိုးစက္ဘီးေလးဝယ္ေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေလွာင္ေျပာင္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ စက္ဘီးစီးေလးစီးရ၊ နင္းရသည္ကို သူေပ်ာ္သည္။

အဲလ္ဘတ္အိုင္းစတုိင္ပင္လွ်င္ "ဘဝဟူသည္ စက္ဘီးစီးေနသည္နွင့္တူသည္။ အေရွ႕သုိ႔ခ်ီတက္ရန္အတြက္ ဟန္ခ်က္ညီဖို႔ လိုသည္" ဟု ေျပာခဲ့ေၾကာင္းဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ဘီးနွစ္ဘီးေပၚတင္ လက္ကိုင္ကိုဟန္ခ်က္ညီေအာင္ထိန္းရန္ကာ အလြန္အေရး ႀကီးသည္။ ထို႔အတူ အရာရာတိုင္းတြင္ ဟန္ခ်က္ညီရန္လည္းလိုအပ္သည္ဟု ထင္မိသည္။ ေျမဆြဲအား၊ ေလအဟုန္ အစရွိသည္တုိ႔ကိုျဖတ္ေက်ာ္ျပီ စီးနင္းရေသာ စက္ဘီးတြင္ ကြၽမ္းက်င္မႈသည္က ဟန္ခ်က္ကိုထိန္းရန္ အဓိကအခ်က္တခုျဖစ္ သည္ဟု ထင္မိသည္။ ထိုအျပင္ မိမိနိုင္ေသာအားႏွင့္ စီးနိုင္နင္းနင္းနိုင္ေသာစက္ဘီးကို ဟန္ခ်က္ညီညီေရြးခ်ယ္တတ္ရန္ လည္းလိုမည္ထင္သည္။ စက္ဘီးမွာ အလြန္ႀကီး၍ မိမိမွာ ထိုစက္ဘီးႏွင့္မမွီလွ်င္ ဖင္မနိုင္ဘဲပဲႀကီးဟင္းစားေသာအျဖစ္ကဲ့သုိ႔ လူရယ္စရာမ်ားသာျဖစ္မည္ထင္သည္။

ေနေရာင္ျခည္တျဖည္းျဖည္းပိုေတာက္ပလာသည္။ အေအးဓာတ္ေလ်ာ့နည္းလာသည္။ ႏွင္းစက္ေလးမ်ား အရည္ေပ်ာ္စျပဳ လာသည္။ ေခြၽးစက္ေလးမ်ား ခြၽဲခြၽဲစိုထေနသည္။ လမ္းေဘးဝဲယာမွျမင္ကြင္းမ်ားတြင္ အလုပ္ဝင္ရန္တာစူေနေသာ အလုပ္ သမားမ်ားကိုေတြ႕ေနရေလျပီ။ သူလည္းအလုပ္သြားရန္ ျပင္ဆင္စရာမ်ားအတြက္ အိမ္ကိုစက္ဘီးေလးျပန္နင္းခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္လမ္းေဘးတြင္ရွိေသာ ေဘာလံုးကြင္းထဲတြင္မူ ဒီဇင္ဘာလ လူထုလမ္းေလွ်ာက္ပြဲေတာ္ဟု စာတန္းနွင့္ ဆိုင္းဘုတ္ ေထာင္ထားသည္။ ေစာေစာက ေဘးနားကျဖတ္သြားေသာလူတန္းႀကီးသည္ ထိုကြင္းထဲတြင္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနသည္။ ကြင္းေဘးတြင္ ျမန္မာ့အားကစားကမာၻကိုလႊမ္းရမည္ သီခ်င္းသံက ညံညံဆူေနေတာ့သည္။

ေမာင္ေနာင္မြန္​