သာထက္ေအာင္ ● လူေရာင္စုံ၊ ဘဝေရာင္စုံ၊ ဒုကၡေရာင္စုံ (၅)
(မုိးမခ) မတ္လ ၁၁၊ ၂ဝ၁၉
(မုိးမခ) မတ္လ ၁၁၊ ၂ဝ၁၉
ရန္ကုန္ လိြဳင္ေကာ္ေလယာဥ္ခရီးက ၅၅ မိနစ္ပဲၾကာပါတယ္။ ကားနဲ႔သြားရင္ ၁ဝ နာရီၾကာစီးရမွာမုိ႔ ခပ္လန္႔လန္႔နဲ႔ပဲ ေလ ယာဥ္စီးၿပီး လိြဳင္ေကာ္ေလဆိပ္ေရာက္မွ သက္ျပင္းခ်နိုင္ပါေတာ့တယ္။ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ေလဆိပ္က ေသးေသးေလးပါ။ ေလယာဥ္အတက္အဆင္းလည္း သိပ္ရိွဟန္မတူပါဘူး။ အားလုံး ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ကားနဲ႔အသင့္ႀကိဳေနတဲ့ ေအးသီရိ ေဇာ္ ေခၚေဆာင္ရာလမ္းတေလ်ာက္မွာလည္း လူ ယာဥ္ ႐ႈပ္ရွက္ခတ္မေန။ ေအးေဆးျငိမ္သက္။ ေဆာင္းရနံ႔ေလးရေတာ့ အပူအဆူကလာတဲ့သူ၊ ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္ျခင္းရဲ့အရသာကို စတင္ထိေတြ႕ခံစားရၿပီ။ ၿမိဳ႕ထဲကတံတားတခုကိုျဖတ္ေတာ့ ေအးသီရိေဇာ္က "အဲဒါဘီလူးေခ်ာင္းေလ ဦး" ..ေၾသာ္..။ ၿမိဳ႕လယ္ကိုျဖတ္ၿပီး တသြင္သြင္စီးေနတဲ့ ဘီလူးေခ်ာင္းေရအလ်ဥ္နဲ႔စိတ္ကူးေတြေမ်ာပါသြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္။ ႏႈတ္ဖ်ားမွာသီခ်င္းစာသားတခ်ဳိ႕ လာေရာက္ကပ္ၿငိကုန္ပါပေကာ။
"ေမာင္ၾကားေယာင္ေသးသလား.. ..ဘီလူးေခ်ာင္းမွေရစီးသံေတြ........ေမာင္နဲ႔ေတြ႕စ.. ဒီစမ္းေရယာဥ္ရိပ္မေလ... ×××× ေရတံခြန္ေစသြန္ျဖာ.... ××× စီးက်ေထြေထြ.....ေငြေတာင္ကယားတုိ႔ေျမ....××× ေတာင္ကြဲေစတီဦး.....ေမာင္နဲ႔ေမ မဖူးရ ၾကာၿပီေလ...." ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ စြဲခဲ့ရတဲ့ ခ်ဳိလြင္ၾကည္ျမပီသလွတဲ့ ခ်ဳိျပံဳးရဲ့ "ေမတာၱစမ္းေရ" သီခ်င္းေၾကာင့္ ဘီလူး ေခ်ာင္း၊ ေငြေတာင္ဆည္၊ ေတာင္ကြဲေစတီတုိ႔နဲ႔ရင္းႏွီးခဲ့ၿပီး မကြၽမ္းခင္ကတည္းက လႊမ္းခ်င္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ကေလး။
ဟိုတယ္မွာ အခန္းယူၿပီး တေအာင့္တျဖဳတ္နား ေရမိုးခ်ဳိးၿပီးေတာ့ ေအးသီရိေဇာ္ကားနဲ႔ ေတာင္ကြဲေစတီဖက္ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္ကြဲေစတီေပၚက တျပန္႔တေၾကာႀကီးျမင္ေနရတဲ့ လိြဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕ေလးကို အေငးသားၾကည့္ေနမိပါတယ္။ တိုင္း (၇)တိုင္း ျပည္နယ္ (၇) ျပည္နယ္နဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ လိြဳင္ေကာ္ဟာ အေသးဆံုးျပည္နယ္ေလးတခု။ ပင္လယ္ေရ မ်က္နွာျပင္ အထက္ေပ ၂၉ဝဝ ေက်ာ္ျမင့္ၿပီးေရေျမေတာေတာင္ စိမ့္စမ္းေရတံခြန္ေတြနဲ႔ သာယာလွပတဲ့ေဒသျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးခက္ခဲတာရယ္၊ တခ်ိန္က လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြႀကီးစိုးၿပီး အမဲေရာင္နယ္ေျမျဖစ္ခဲ့တာ ေၾကာင့္ဖြံၿဖိဳးမႈ အားနည္းခဲ့ရတယ္။ ခုေတာ့ လိြဳင္ေကာ္ကိုသြားဖို႔ ဘာမွစိုးရိမ္ေၾကာင့္က်စရာမလိုေတာ့။ ေတာင္ႀကီးေရာက္လို႔ ခရီးဆက္ခ်င္ေသးရင္ (၃) နာရီၾကာကားစီး၊ လိြဳင္ေကာ္ကို ဒုတ္ဒုတ္ထိေရာက္တယ္ဆိုေတာ့ စည္ကားေနတဲ့ၿမိဳ႕ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ေဒသခံေတြကေျပာပါတယ္။ လိြဳင္ေကာ္ဟာ မၾကာခင္ ၿမိဳ႕ျပအဆင္တန္ဆာေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕လားေျမာက္ေတာ့မယ့္ အရိပ္အေယာင္ ေတြျမင္ေနရၿပီ။
"ဦး...ေခါင္ရည္ျမည္းၾကည့္မလား" လုိ႔ ေအးသီရိေဇာ္ကေျပာေတာ့ ဘယ္ျငင္းလိမ့္မလဲ။ ေခါင္ရည္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကသားသား နားနားမဟုတ္ပါဘူး။ ေဒသခံေတြအားေပးတဲ့ အရပ္ထဲကဆိုင္မ်ဳိး။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အဲလိုဆိုင္မ်ိဳးသေဘာက်တာ။ သူတုိ႔ ဘာေတြစားသလဲ၊ ဘယ္လိုစားသလဲ။ ျပည္သူ႔ၾကားမွာ အမွန္ရွာဆိုတဲ့ဒႆနကို ကြၽန္ေတာ္ခုထိယုံၾကည္တုန္း။ ဒါက ေခါင္ရည္အပူ၊ ဒါက ေခါင္ရည္ရိုးရိုး၊ ဒါကေခါင္ရည္အျပင္း .. ဟိုဟာ နည္းနည္းျမည္းလိုက္၊ ဒီဟာနည္းနည္းျမည္းလိုက္၊ က ယားဝက္အူေခ်ာင္းနဲ႔ အလြန္လိုက္ဖက္ေနတုန္း အရက္မေသာက္တတ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အကိုကေတာ့ ေခါင္ရည္တခြက္နဲ႔ မ်က္နွာႀကီးရဲၿပီး မူးေနပါၿပီ။
ကယားေခါင္ရည္နဲ႔မိတ္ဆက္ခြင့္ရတာ ဒါဒုတိယအႀကိမ္ပါ။ ပထမအႀကိမ္ကေတာ့ ၾကာလွပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္း ၅ဝ။ ၁၉၆၉ ခု၊ မႏၱေလးတကၠသိုလ္တက္စဥ္က ေဂဘရယ္ပ်ံဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔ နန္းေရွ႕ေဆာင္ ၁ အေပၚထပ္မွာ အတူ ေနခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ သူက ကယန္းပါ။ ဖီေလာ္ေမဂ်ာနဲ႔ မန္းတကၠသိုလ္ေရာက္လာေတာ့ တခ်ဳိ႕အခ်ိန္ေတြမွာ ကြၽန္ ေတာ္တုိ႔စိတ္ပညာနဲ႔ တခန္းထဲတက္ၾကရပါတယ္။ သူမွအခန္းထဲဝင္လာၿပီဆို လူတိုင္းသတိထားမိပါတယ္။ လူက ပုပ်ပ္ပ်ပ္၊ ေဘာင္းဘီရွည္ရွည္ၾကပ္ၾကပ္ အျမဲဝတ္ၿပီး သူ႔ရဲ့လည္ရွည္ေတာစီးဖိနပ္ထဲ ေဘာင္းဘီေျခေထာက္ကိုထည့္ထား၊ ေက်ာမွာ ပလိုင္းတလုံးလြယ္ထားၿပီး သူ႔ရဲ့မွတ္စုစာအုပ္ေတြက ပလိုင္းထဲမွာ။ သူ႔ရဲ့နဖူးေျပာင္ေျပာင္အေပၚမွာ ျမက္ဦးထုပ္အႀကီးႀကီး ေဆာင္းလုိ႔။ ဖိနပ္မွာ သံခြါတပ္ထားထင္ပါရဲ။ သူမွဝင္လာရင္ ခြါသံတခြပ္ခြပ္နဲ႔ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသူေတြက ျပံဳးစိစိေပါ့။ အဲ... ေက်ာင္းတက္လုိ႔မွ ဖင္မပူေသးဘူး။ ကြၽန္းဆြယ္အေရးအခင္းႀကီးျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းေတြပိတ္လိုက္ေတာ့ ကုိယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ၾက ေပါ့။ အေျခအေနၿငိမ္သက္သြားလုိ႔ ေက်ာင္းေတြ႕ျပန္ဖြင့္ေတာ့ ေဂဘရယ္ပ်ံလည္းေက်ာင္းကိုျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ေရာက္ၿပီးေနာက္ေန႔မွာပဲ "ေဟ့ေကာင္ေတြ ညေနေခါင္ရည္ေသာက္မယ္" ဆိုၿပီး သူ႔လက္ထဲကအင္ဖက္နဲ႔ေသေသခ်ာခ်ာထုပ္လာပုံေပၚတဲ့အထုပ္ႀကီးကို ျဖည္ပါေလေရာ။ ေရေႏြးအိုးတည္ဆိုလုိ႔တည္ရပါေသးတယ္။ ၿပီးမွ ဘုိကေလးသား သန္းေဇာ္ ရဲ့ ေရတေခါင္းႀကီးယူၿပီး သူ႔ရဲ့ေခါင္ဖတ္ေတြကိုေရေႏြးနဲ႔ေဖါက္၊ အေအးခံ၊ ညေနက် ပိုက္ကေလးနဲ႔ တေယာက္တလွည့္ တ စုပ္စီ စုပ္ၾကရတာ။ အရက္မေသာက္တတ္ေသးတဲ့အရြယ္။ မူးေတာ့တာေပါ့။ ၾကာခဲ့ပါၿပီ...။ ကယန္းလက္နက္ကိုင္ေခါင္း ေဆာင္ဗိုလ္ပ်ံရဲ့သား... ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္း ေဂဘရယ္ပ်ံလည္း ေတာထဲမွာပဲက်ဆုံးသြားတာၾကာၿပီလုိ႔ ၾကားရပါတယ္။ ေခါင္ရည္စုပ္ရင္း အတိတ္ထဲဝဲလည္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို "ကဲ..မနက္စာသြားစားၾကမယ္" ဆိုမွ သတိျပန္ဝင္လာပါတယ္။
ဘဝေပးအေျခအေနအရ လမ္းေဘးစားေသာက္ဆိုင္အစ၊ နံနံေစာ္ေစာ္ ဘုံဆိုင္အလယ္၊ ဖိုက္စတားဟိုတယ္အဆုံး ဆိုင္အ ေတာ္မ်ားမ်ားစားဖူးပါတယ္။ ခု ေအးသိရိေဇာ္ေခၚလာတဲ့ ဒီေမာဆိုးက မာကိုပိုလိုဆိုင္မ်ဳိးေတာ့ တခါမွမစားဖူးပါဘူး။ အစား အေသာက္ ထူးျခားလွလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုင္တည္ေနရာက ကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ။ ဆိုင္နီးခ်င္း အိမ္နီးခ်င္းမရွိ၊ ဟိုး..အေဝးမွာ သစ္ပင္စိမး္စိမ္း ေတာင္ကုန္းညိဳ႕ညိဳ႕၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေနၾကာပန္းေတြက ယိမ္းႏြဲ႕လုိ႔။ တကယ္ေတာ့ လိြဳင္ေကာ္နဲ႔ ဒီေမာ ဆိုးဆိုတာ ရန္ကုန္နဲ႔ အင္းစိန္ပါပဲ။ ခုလိုၿမိဳ႕က မိနစ္အနည္းငယ္ေမာင္းလိုက္႐ုံနဲ႔ ေတာရိပ္ ေတာင္ရိပ္ သဘာဝအလွခံစားရင္း ေန႔လည္စာစားရမွာကို ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္လင့္မထားေတာ့ သေဘာက်လုိ႔ေနပါၿပီ။
ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ရဲ့ လူေနမႈဘဝ၊ စီးပါြးေရးအေျခအေန၊ ဝတ္စားဆင္ယင္ပုံ၊ ေဒသရဲ့ထူးျခားခ်က္ေတြကို စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုရင္ ေစ်း ကိုသြားေလ့လာသင့္တယ္လုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ယုံၾကည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၅ ရက္တပတ္ေစ်းျဖစ္တဲ့ ေနာင္ယားေစ်းကို ေအးသိရိေဇာ္တုိ႔သားအမိနဲ႔အတူ သြားၾကတယ္။ ယာယီေစ်းဆိုေတာ့ လမ္းေဘးဝဲယာမွာပဲ အခင္းေလးခင္းၿပီး ေဒသထြက္ အသီးအႏွံေတြ၊ စားေသာက္ကုန္ေတြအျပင္ အသားငါးကအစ အေတာ္စုံစုံလင္လင္ေရာင္းဝယ္ေဖါက္ကားေနၾကတာပါ။ ေစ်းႏႈန္းက လိြဳင္ေကာ္ေစ်းႀကီးထက္ အမ်ားႀကီးသက္သာၿပီး ပိုၿပီးေတာ့လည္း လတ္ဆတ္တယ္လုိ႔ ေဒၚခင္ဝင္းလြင္ကေျပာ ပါတယ္။ တေနရာမွာေတာ့ ဖါးေလးေတြတံစို႔နဲ႔သီၿပီး အေျခာက္ခံက်ပ္တင္ထားတဲ့ဖါးေျခာက္၊ ႂကြက္အေကာင္အေတာ္ႀကီးႀကီး ကို ရင္ခြဲ ဝါးျခမ္းျပား ၾကက္ေျခခတ္ၿပီး အေျခာက္ခံထားတဲ့ႂကြက္။ ရန္ကုန္ကေျမႂကြက္ႀကီးေတြျမင္ၿပီးကတည္းက ႂကြက္ဆို ဘာႂကြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိရွိ မတုိ႔ရဲေပါင္ေမာင္ရာ။
ေနာင္ယားေစ်းကအျပန္ လိြဳင္ေကာ္ေစ်းႀကီးထဲကုိလည္းဝင္ၾကည့္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဟိုေမာ့သည္ေမာ့နဲ႔တေနရာေရာက္ေတာ့ ေအးသီရိေဇာ္က "ဦး...ေခါင္ရည္ေသာက္မလား၊ အဲဒါလိြဳင္ေကာ္ေစ်းရဲ့ေခါင္ရည္တန္းပဲ။" ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခုံတန္းရွည္ႀကီးမွာသူ႔အုပ္စုနဲ႔သူ ေခါင္ရည္မွီဝဲေနတဲ့ လူငယ္ေတြ။ မြန္းမတိမ္းမွီမွာပဲ ခုလို "တြယ္" ေနမွေတာ့ ညေနေစာင္းရင္ေတာ့.. ဒယိမ္းဒယိုင္ေတြျဖစ္ကုန္ၾကေပမေပါ့။ အင္း...အနာဂတ္ရဲ့ၾကယ္ပြင့္ေတြ။ ေခါင္ရည္အိုးထဲ ေခါင္းထိုးမေနေစခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္.. ကယန္းေတြေခါင္ရည္ႀကိဳက္တာ နာဂေတြေတာ့မီမယ္မထင္ဘူး။ ရန္ကုန္ေရာက္တုန္းက ကိုညီပုေလးေပးလိုက္တဲ့ နာဂနတ္ ေဒါက္တာသိန္းလိႈင္အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ သူ႔ရဲ့စာအုပ္ထဲမွာ နာဂေတြက ေခါင္ရည္ကို နို႔စုိ႔ အရြယ္ကတည္းက စေသာက္ လာတာဆိုေတာ့ ကယန္းေခါင္ရည္ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ နာဂက ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္။ ေစ်းထဲေလ်ာက္ပတ္ၾကည့္ရင္း ကယားျပည္နယ္ထြက္ကုန္ထဲမွာ နာမည္ႀကီး မီးျဖတ္အရက္အေၾကာင္း ေခါင္းထဲျဖတ္ခနဲဝင္လာလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ရိွတယ္ ရိွတယ္..ဦး..က်မျပမယ္ဆုိၿပီး ေအးသီရိေဇာ္ေခၚရာေနာက္လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ျခင္းေတာင္းေလးထဲမွ ပုလင္း ၄ - ၅ လုံး။ တလုံးကိုယူၿပီးျမည္းၾကည့္မယ္ေနာ္ဆိုေတာ့ ေခါင္းမွာပဝါေပါင္းထားၿပီး အက်ႌအမဲဝတ္ထားတဲ့ ေဒသခံအမ်ဳိးသမီးႀကီးက ျပံဳၿပီး ေခါင္း ၿငိမ့္တယ္။ ပုလင္းဖုံးေလးနဲ႔ တဖုံးငွဲ႔ၿပီးျမည္းၾကည့္လိုက္ေတာ့... အားပါးပါး... လည္ေခ်ာင္းထဲ မီးစထိုးထည့္လိုက္ သလိုပါပဲကလား။ မီးျဖတ္သည္က ကြၽန္ေတာ့္ၾကည့္ၿပီး တခြီးခြီးရီပါေလေရာ။ အင္း......ဒါမ်ဳိး ေန႔တိုင္းတြယ္ေနလုိ႔ကေတာ့ လူ႔ျပည္ၾကာၾကာေနရဖို႔အေၾကာင္းမျမင္ဘူး။
ေနာက္ေန႔မနက္ ဟိုတယ္ကေကြၽးတဲ့ဘရိတ္ဖတ္စားၿပီး ဖယ္ခုံကိုထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းၾကံဳလိုက္ပါရေစဆိုလုိ႔ ျပင္သစ္ ႏိုင္ငံသားတေယာက္လည္း ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကားနဲ႔ပါလာပါတယ္။ ဖယ္ခုံအင္းေလွဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ျပင္သစ္နိုင္ငံသားက စက္ေလွနဲ႔ ေညာင္ေရႊကိုဆက္လက္ခ်ီတက္သြားပါတယ္။ ေလွဝမ္းထဲေျခဆင္းၿပီး အမိုးအကာမပါပဲ ၇ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ စက္ ေလွစီးရမယ့္ခရီးက ေတာ္ေတာ့္လူ မလြယ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အဖြဲ႕က ၃ ေယာက္ လိြဳင္ေကာ္ကေကာင္မေလး ၄ ေယာက္နဲ႔ စက္ေလွတစီးနဲ႔ ဖယ္ခုံေလွဆိပ္ကထြက္ခြာလာပါတယ္။ ေအးသီရိေဇာ္က ဘယ္သြားမယ္လုိ႔လည္းႀကိဳေျပာမထားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္အထင္ အင္းထဲအေပ်ာ္ေလွစီးတယ္ပဲ ထင္ေနတာ။ ထပ္ခ်ပ္မကြာ ေလွနားဝဲလွည့္ေနတဲ့ ဇင္ေယာ္အုပ္ကို အစာေကြၽးရင္း မ်က္ဆန္႔တဆုံးျမင္ေနရတဲ့အင္းေရျပင္ႀကီးဟာ ၾကည္လင္ရွင္းသန္႔ေနၿပီး ေလေကာင္းေလသန္႔ တဝ႐ွဴရတာ န႔ဲတင္ ဒီခရီးကိုေက်နပ္ေနပါၿပီ။
စက္ေလွဆရာက သူ႔စက္ကိုရပ္ၿပီး ကမ္းကိုကပ္မွ ကြၽန္းႀကီးတကြၽန္း ဖယ္ခုံအင္းထဲရွိမွန္း သိရပါေတာ့တယ္။ လြယ္ပန္းစုံ လူထုအေျချပဳ ခရီးသာြးလုပ္ငန္း (Lwal Pann Sone Community Based Toြurism) ကြၽန္းေပၚေျခခ်မိေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ ႀကီးက ခရီးဦးႀကိဳဆိုေနပါတယ္။ လြယ္ပန္းစုံ....နာမည္ေလးကလွလိုက္တာ။ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ဖယ္ခုံၿမိဳ႕နယ္ ဖယ္ခုံ အင္းေရျပင္ေပၚမွာ ဧက ၆ဝဝ ေက်ာ္က်ယ္တဲ့ကြၽန္းႀကီး။ ကြၽန္းေပၚအပန္းေျဖအနားယူဖို႔ ႐ိုးရာပုံစံ လုံးခ်င္းအိမ္ေလးေတြ၊ ကယန္း၊ အင္းသား၊ ရွမ္း စတဲ့ ႐ိုးရာအစားအေသာက္မ်ားရနိုင္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလးတဆိုင္လည္းရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ Trekking ေလွ်ာက္ျခင္း၊ ေတာင္ေပၚစက္ဘီးစီးျခင္း၊ ငါးမွ်ားျခင္း၊ Kayak ေလွေလွာ္နိုင္ျခင္း၊ စက္ေလွနဲ႔ ကြၽန္းပတ္ၾကည့္ျခင္း...စတဲ့ဝန္ေဆာင္မႈေတြရနိုင္တဲ့အတြက္ မၾကာမတင္ေသာကာလတခုမွာ တိုးရစ္ေတြမ်က္စိက်မယ့္ေနရာတခုျဖစ္လာလိမ့္ မယ္လုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ ဖယ္ခုံအင္းဟာ ေညာင္ေရႊအင္းေလာက္ လူသြားလူလာမမ်ားေသးေတ့ာ အပ်ဳိရည္မပ်က္ေသးတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးလို ပင္ကိုယ္အလွနဲ႔တင့္တယ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္ေတာ့ ဖြင့္တာ ၁၁ ရက္ပဲရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ အထိုင္မက်ေသးပါဘူး။ သြားေရးလာေရး ဒီထက္အဆင္ေျပမယ္ဆိုရင္ လက္ထပ္ၿပီးစ ခ်စ္သူဇနီးေမာင္နွံေတြ ဟန္းနီးမြန္း ထြက္ဖို႔ အေကာင္းဆုံးေနရာတ ခုျဖစ္လာနိုင္ပါတယ္။ မ်က္ဆန႔္တဆုံး ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ့ ဖယ္ခုံအင္းေရျပင္ကိုေငးရင္း သဘာဝကလက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ေရေျမေတာေတာင္စိမ့္စမ္းေတြကို လူေ တြအပန္းေျဖစရာ ၊ ႏိုင္ငံျခားဝင္ေငြရွာစရာအျဖစ္ ေခတ္အဆက္ဆက္ မင္းဆိုးရာဇာမ်ားမစဥ္းစားခဲ့၊ ဉာဏ္လည္းမွီပုံမေပၚ၊ နဂါးပြက္ေတာင္လုိ႔ေခၚတဲ့ မင္းဘူးနားက တပြက္ ပြက္ပြက္ေနတဲ့ ေခ်ာ္ရည္္မီးေသေတာင္အေသးေလးကို ဘယ္လိုက ဘယ္လို ဘာသာေရးနဲ႔ဆြဲႏြယ္လိုက္သလဲမသိဘူး၊ နိုင္ ငံအႀကီးအကဲဆိုသူေတြ ကုန္းကန္ေတာ့ေနတဲ့ပုံေတြ႕မိေတာ့.... အင္း... ဒီလိုအေတြးအေခၚမ်ဳိးနဲ႔ေတာ့ တိုင္းျပည္ႀကီးပြားဖုိ႔ ေဝးပါေသးတယ္။ တေလာကလည္း ႐ူးေပါေပါပုဂၢိဳလ္တေယာက္က ေမာ္တင္စြန္းဖက္မွာ နဂါးအစာေကြၽးဆိုလား..။ ပုိက္ဆံ တုိ႔ အာဏာတုိ႔ဆိုတာ အေျခအေနအခ်ိန္အခါသင့္ရင္ မေတာ္မတရား ရေကာင္းရနိုင္ေပမယ့္ ပညာတုိ႔၊ အေတြးအေခၚတုိ႔ ၊ အရည္အခ်င္းတုိ႔ဆိုတာ ကံေကာင္းလုိ႔ရတတ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ ထားပါေတာ့။
လိြဳင္ေကာ္ေရာက္လုိ႔မွ ေငြေတာင္ဆည္၊ ေလာပိတ မေရာက္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ မျပည့္စုံေသးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကမာၻေက်ာ္ ပေဒါင္လုိ႔ လူသိမ်ားတဲ့့ ကယန္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးေတြရဲ့ လည္ပင္းေၾကးကြင္းစြပ္ ယဥ္ေက်းမႈကိုလည္း ေလ့လာသင့္တယ္ထင္တယ္။ ဒီေနရာမွာ အိမ္ရွင္ေဒသခံ ေအးသီရိေဇာ္၊ ေဒၚခင္ဝင္းလြင္တုိ႔သားအမိရဲ့ေစတနာနဲ႔ ဧည့္ဝတ္ေက်ႁပြန္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳရ ပါလိမ့္မယ္။ ဆိုင္တဖက္ အလုပ္တဖက္နဲ႔ မအားတဲ့ၾကားကပဲ ေရာက္သင့္ေရာက္ထိုက္တဲ့ေနရာေတြကို မေမာမပမ္းပို႔ ေဆာင္ေပးလုိ႔ ေၾကးကြင္းစြပ္ကယန္းအဖြားအိုနဲ႔လည္း ဓါတ္ပုံရိုက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေလာပိတဓါတ္အားေပး စက္႐ံု (၂) ႐ံုကုိ လည္း အတြင္းဝင္ေရာက္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေငြေတာင္ဆည္ရဲ့အလွကိုခံစားရ႐ုံမက ဆည္တာေဘာင္႐ိုးေပၚမွာ ဆင္စီး ခဲ့ရတာလည္း တကယ့္ကို အမွတ္တရပါ။ မဝေသးပါဘူး။ မတင္းတိမ္နိုင္ေသးပါဘူး။ အခါအခြင့္သင့္လုိ႔ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ ဦးမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ေတာင္ကြဲေစတီကိုထပ္ဖူးခ်င္ပါေသးတယ္။ ဘီလူးေခ်ာင္း အစုန္အဆန္စက္ေလွစီးရင္း ဘီလူးေခ်ာင္းရဲ့ ေရစီးသံကို ၾကားခ်င္ပါေသးတယ္။ လြယ္ပန္းစုံကြၽန္းေပၚက ဖယ္ခုံအင္းရဲ့ေနဝင္ဆည္းဆာအလွကို ေခါင္ရည္စုပ္ရင္း ေငး ခ်င္ပါေသးတယ္။
(ဆက္ေရးပါဦးမည္)
မတ္လ ၉၊ ၂၀၁၉
သာထက္ေအာင္
Comments