ရုပ္ရွင္မင္းသား ျမတ္ေလး
ေမာင္စြမ္းရည္
ေအာက္တုိဘာ ၃၁၊ ၂၀၀၈
ေမာင္စြမ္းရည္
ေအာက္တုိဘာ ၃၁၊ ၂၀၀၈
ျမတ္ေလး (ပန္းခ်ီ ညဳိ၀င္း)
ရုပ္ရွင္မင္းသားေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ အေနမ်ားပါတယ္။ က်ေနာ္က မႏၱေလးမွာ ဆိုေတာ့ ရုပ္ရွင္မင္းသားေတြနဲ႔ နီးစပ္ဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ရုပ္ရွင္မင္းသားျမတ္ေလးနဲ႔ ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းတို႔ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ရင္းႏီွးခြင့္ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။
က်ေနာ္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ေရာက္တဲ့ကာလ ၁၉၅၆-၆ဝ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ နဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းမ်ားက ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရးတပ္ဦးနဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ဝင္မ်ားဟာ မၾကာခဏ ေတြ႔ဆံုရင္းႏီွးခြင့္ ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္မ်ား ပညာေရး ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမ်ား မၾကာခဏလုပ္ပါတယ္။ အားကစားအဖြဲ႔၊ စာေပအဖြဲ႔ (ကေလာင္ရွင္အသင္း)၊ အႏုပညာအဖဲြ႔ေတြလည္း ပါဝင္တတ္ ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကဖိတ္တဲ့ လူငယ္ပြဲေတာ္ေတြကိုလည္း တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုက ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြ လႊတ္ၿပီး ပါဝင္ဆင္ႏႊဲေလ့ ရွိပါတယ္။
ေက်ာင္းသားပြဲေတာ္ေတြ လုပ္ရင္ ဘယ္မွာလုပ္လုပ္ သီခ်င္းစပ္ဖို႔ ကိုျမတ္ေလး ပါလာတတ္ပါတယ္။ အားကစားသမားထဲမွာ ေဘာ္လံုးသမား ကိုေနဝင္း ပါလာတတ္ပါတယ္။ မင္းေနာင္၊ ေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ ေမာင္ေမာင္ေနညြန္႔ စတဲ့အဆိုေတာ္ေတြလဲ ပါလာတတ္ပါတယ္။ ကိုျမတ္ေလးကေတာ့ စာေပသမားလဲျဖစ္ သီခ်င္းလည္းစပ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ခ်ေပးရတာဆိုေတာ့ ပိုၿပီးရင္းႏွီးခြင့္ႀကံဳတယ္။ သူနဲ႔အတူ စႏၵယားခ်စ္ေဆြလည္း ပါလာတတ္ပါတယ္။
ကိုျမတ္ေလးက မႏၱေလးက ဘဏ္တခုမွာ လုပ္ဖူးသလိုလို ၾကားဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းမေရာက္ခင္ကတည္းက ကိုသာႏိုး နဲ႔ ရင္းႏွီးေနၾကတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ “ေဟ့ေကာင္ သာႏိုး၊ ေဟ့ေကာင္ ျမတ္ေလး” လို႔ ေျပာေလ့ရွိၾကပါတယ္။ သီခ်င္းေရးရင္ ကိုသာႏိုး အခန္းမွာပဲ ေရးေလ့ရွိပါတယ္။
သီခ်င္းေလာကမွာ နေဘထပ္ေတြေရးတာကို ကိုျမတ္ေလးကပဲ စတင္တယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႔ ေလးခ်ိဳးႀကီး အသံေတြကို မိဘေတြဆီကနာခံရင္း ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရလို႔ ကာရန္နေဘ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္သီခ်င္းစာအုပ္ ဆိုလို႔ ကိုျမတ္ေလးရဲ႕ ေတးကဗ်ာ ဆိုတာ တအုပ္ပဲ ဝယ္ယူ ဖတ္ရႈဖူးပါတယ္။ ကိုျမတ္ေလးက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးတန္း တက္ဖူးတယ္လို႔ ၾကားဖူး ပါ တယ္။ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ေတာ့ မေမးဖူးပါဘူး။ အဲဒီေခတ္က ျမန္မာစာယူသူေတြဟာ အမွတ္နည္းလို႔ယူၾကတာမဟုတ္ဘဲ ဝါသနာပါလို႔ ယူၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ကိုျမတ္ေလးက ျမန္မာစာအုပ္ေတြသာမက အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြလဲ ဖတ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း အဂၤလိပ္ စာအုပ္ေတြပဲ အဖတ္မ်ားပါေတာ့တယ္။
ကဗ်ာဆရာတင္မိုးကေတာ့ သီခ်င္းဆိုရင္ ၿမိဳ႔မနဲ႔ ဂီတ နက္သန္ပဲ အႀကိဳက္မ်ားၿပီး အၿမဲတန္း သီခ်င္းဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ တကၠသိုလ္ ေရာက္ၿပီး ေနာက္တႏွစ္မွ သူေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ့လြယ္အိတ္ထဲက ကိုျမတ္ေလး ေတးကဗ်ာမ်ားကို ေတြ႔သြားၿပီး လက္က မခ်ေတာ့ပါဘူး။ ျပန္လည္း မေပးေတာ့ပါဘူး။
ကိုျမတ္ေလးရဲ႕ အမ်ားစုဆႏၵ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီခ်င္း တပ္ဦးသီခ်င္း မႏၱေလး သီးျခား တကၠသိုလ္အႀကိဳသီခ်င္း တစ္ေထာင့္သံုးရာျပည့္ အေရးေတာ္ပံု သီခ်င္းတို႔ကို ညည္းေလ့ရွိပါတယ္။ မခင္ႏွင္းဆီတို႔ ဂိုယာရမ္တို႔လည္း ရပါတယ္။ ကိုျမတ္ေလးကလည္း တင္မိုးရဲ႕ ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ကို သီခ်င္း လုပ္ဖူးပါတယ္။ “ငဘ” ရုပ္ရွင္ကားထဲက မိုးက်၍ ပ်ိဳးခ်ရမည္ ကဗ်ာအပါအဝင္ ကေလးကဗ်ာေတြကိုပါ ေတးသံသြင္းဖူးပါတယ္။ က်ေနာ့ ကဗ်ာထဲကေတာ့ “လိႈင္း” တပုဒ္တည္း သြင္းဖူးတယ္လို႔ မွတ္မိပါတယ္။
ျမတ္ေလးက အသားညိုညို ေထာင္ေထာင္ ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ ေယာက်္ားပီသတဲ့ ရုပ္လကၡဏာ ရွိပါတယ္။ အျမင္ရိုးမွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး လူေတာမတိုးတဲ့ ဇတ္မင္းသားဟန္မ်ိဳးလည္း မရွိပါဘူး။ အညာသားမဟုတ္ေပမဲ့ ၾကက္တိုက္တာ ဝါသနာပါေတာ့ အညာေဒသ ေတာရြာေတြလဲ အႏွံ႔ ေရာက္ပါတယ္။ ျမင္းၿခံအနီးက တင္မိုးတို႔ရြာ က်ေနာ္တို႔ရြာေတြကို တိုက္ၾကက္ရွာရင္း ေရာက္ဖူးပါတယ္။ တခါတေလ အညာကို က်ေနာ္တို႔စာေပ ေဟာေျပာပြဲေတြသြားရင္းလည္း သူ တိုက္ၾကက္ရွာတာနဲ႔ ဆံုရတတ္ပါတယ္။ တခါက သာစည္နားက ရြာတရြာမွာ က်ေနာ္စာေပ ေဟာေျပာေနတုန္း ေရွ႔က ဝင္ထိုင္တယ္။ ေဟာစင္ကလည္း နိမ့္ေတာ့ သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေနၿပီး အျပန္အလွန္ ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာၾကတာနဲ႔ က်ေနာ္ ဘာေျပာ ေနမွန္း မသိေတာ့ဘဲ ပြဲပ်က္ရမလို ျဖစ္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ပရိသတ္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ႏွစ္ပါးသြားကို သေဘာက်ၿပီး ဆက္ေျပာၾကပါလို႔ အားေပး ၾကပါ တယ္။
က်ေနာ္ ရန္ကုန္ေျပာင္းေတာ့ ၿမိဳ႔ထဲမွာ လည္ပတ္စရာ အထူးေနရာ ႏွစ္ေနရာ ရွိပါတယ္။ ကိုထြန္းေဝ (ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ) ရဲ႕ ရန္ကင္း ရုပ္ရွင္ ရံုးခန္းနဲ႔ ကိုျမတ္ေလးရဲ႕ ေလးႏွင့္အေပါင္းအသင္းမ်ား ရံုးခန္းျဖစ္ပါတယ္။ အသိုင္းအဝိုင္းေတြကလည္း ဒီလူ ဒီလူေတြပဲမ်ားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ရုပ္ရွင္ေလာကနဲ႔ မနီးစပ္ေတာ့ ရုပ္ရွင္ပညာအေၾကာင္း ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ရဲေဘာ္ေတြအေၾကာင္း ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြနဲ႔ စာေပအေၾကာင္းပဲ ေျပာၾကရတာမ်ားပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေရာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ေရာ သူ႔ေခတ္ၿပိဳင္ေက်ာင္းသားေတြက ဖိုးျမတ္လို႔ သူ႔ကို ေခၚၾကတာ မ်ားပါတယ္။ နယ္ကလာတဲ့ ဗ က သ ရဲေဘာ္ေတြက ကိုျမတ္ေလးကို သူတို႔သူငယ္ခ်င္း သူတို႔ရဲေဘာ္ ဆိုၿပီး ရင္းႏွီးခဲ့ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ဝင္ရင္ သူ႔ဆီ ဝင္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ တခြက္ျဖစ္ေစ ေသာက္သြားၿပီးမွ ျပန္တက္ၾကပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီခ်င္းေရးတဲ့ သီခ်င္းဆရာရဲ႕ဘဝဟာလည္း သိပ္ေတာ့ မၿငိမ္းခ်မ္းပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေထာင္ထဲကို ေရာက္ရဖူးပါတယ္။ သူေရာ ကိုထြန္းေဝေရာ ေရာက္ၾကရတာပါ။ သူကေထာင္ထဲမွာ ငိုတယ္ၾကားလို႔ တဲ့ ကိုထြန္းေဝက စိတ္ဆိုးဖူးတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေျပပံု မရပါဘူး။ လူပံုက ႀကီးက်န္းေပမဲ့ ႏွလံုးသားက ႏုပံုရပါတယ္။ လူတိုင္းကိုလည္း အလိုလိုက္တတ္ပါတယ္။ လူတိုင္းကလည္း ဖိုးျမတ္ႀကီးဆိုၿပီး ခင္ၾကပါတယ္။ သူကလဲ လမ္းေပၚေနတဲ့ လူမ်ိဳးပါ။ သူ႔ကိုခင္လို႔ စႏၵရားခ်စ္ေဆြတို႔ မာမာေအးတို႔လည္း တကၠသိုလ္ေမာင္ႏွမေတြ ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္။ တင္မိုးလိုပဲ မာမာေအးလည္း ကိုျမတ္ေလးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီခ်င္းေတြ ရကုန္ ဆိုကုန္ပါပဲ။
သူ႔ရဲ႕ အေပါင္းလကၡဏာ ရုပ္ရွင္ ေလးနဲ႔အေပါင္းအသင္းမ်ား အခန္း ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ ေရေက်ာ္က သူေနထိုင္ေနက် လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပဲ ျဖစ္ေစ ၿမိဳ႔လယ္ ၃၃ လမ္းက ေလထန္ကုန္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာျဖစ္ေစ ဆံုတတ္ပါတယ္။ စာေရးဆရာ ျမသန္းတင့္ အိမ္ကိုလည္း မၾကာခဏ လာေလ့ရွိပါတယ္။ သူ႔ရုပ္ရွင္ရံုတင္ရင္လည္း သူနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ စာေပအသိုင္းအဝိုင္းကို ရုပ္ရွင္လတ္မွတ္ ေပးေလ့ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က သူ႔ရုပ္ရွင္ကားေတြကို သိပ္ အေကာင္း မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။ သူက ရုပ္ရွင္သေဘာတရားေတြ ေျပာလြန္းလို႔ သူ႔ကို ပိတ္ေျပာၾကတာပါ။ သူကလည္း က်ေနာ္တို႔မို႔ သီးခံတာပါ။ သူေပါင္းတဲ့ အညာသားေတြက ေမာင္သာႏိုး ေမာင္ရိုးသူ တင္မိုး ျမသန္းတင့္ နဲ႔ ေမာင္စြမ္းရည္ စသူတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ မွာ ဒီလူေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ တ-က-သ ရဲေဘာ္ေတြပဲ အေဖၚလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ သည္းညည္းလည္း ခံပါတယ္။
ရုပ္ရွင္ေလာကမွာ ရုပ္ရွင္သေဘာတရားေတြကို စာနဲ႔ေပနဲ႔ တကယ္ေလ့လာသူတဦးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရုပ္ရွင္သမားအခ်င္းခ်င္းက သူေရးတဲ့ အေတြး၊ သူေျပာတဲ့ စကားေတြကို နားစြင့္ၾကရပါတယ္။ တင္မိုးက ေပဖူးလႊာ မဂၢဇင္းကို ကိုင္ေတာ့ သူက ငါမင္းကို ေဆာင္းပါးေရးေပးရအံုးမယ္ လို႔ ေလထန္ကုန္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေျပာပါတယ္။ တင္မိုးက “ငါမင္းကို မေတာင္းဘူး၊ ငါလုပ္မွာက စာေပ မဂၢဇင္း၊ မင္းေရးတဲ့ ဘာစကီ ညာစကီဆိုတာေတြ ငါလည္း နားမလည္ဘူးလို႔ ျငင္းလိုက္ေတာ့ ဟ-ဘဂ်မ္းရ ငါလည္း ဒါပဲ ေရးတတ္တာ ဆိုၿပီး ေျပာရွာ ပါတယ္။
ဆရာ ျမသန္းတင့္ရယ္ မင္းသားႀကီး ကိုထြန္းေဝရယ္၊ တင္မိုးရယ္၊ ကိုျမတ္ေလးရယ္ သူတို႔ ေလးေယာက္ အညာကို ဦးသိန္းေဖျမင့္ ဂူဗိမာန္ဖြင့္ပြဲ အျပန္မွာ ခ်ိန္းခ်က္ၿပီး အညာတခြင္ ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။ ပန္းခ်ီ ယဥ္မင္းပိုက္လည္း ပါတယ္။ ခြဲလိုက္ဆံုလိုက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ၾကေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးက သူတို႔ခရီးစဥ္ကို ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသ ထိတ္လန္႔ခဲ့ပံုရပါတယ္။
တခါေတာ့ ဆရာတင္မိုးနဲ႔ ကိုျမတ္ေလးတို႔ ေဟာေျပာပြဲ ထြက္ၾကတယ္။ သူတို႔သံုးေယာက္ ေနာက္ဆံုး ဆံုၾကတဲ့ပြဲပါပဲ။ အညာတခြင္ေလွ်ာက္သြားၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္လာၾကတာ က်ေနာ႔္အိမ္ကို ဦးဆံုးေရာက္လာသူက ဆရာျမသန္းတင့္ပါ။ သူက တင္မိုးနဲ႔ ကိုျမတ္ေလးအေၾကာင္းကို ခုလိုေျပာျပပါတယ္။ “ဗိုလ္မိုးကြာ ေဟာေျပာပြဲမတိုင္ခင္ ေနရာတိုင္းမွာ ဖိုးျမတ္ကိုမ်ား ႀကိမ္းေမာင္းလိုက္တာ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ရႈဘင္စကီးဘူနင္ကိန္း ဆိုတာ ေတြမေျပာရဘူး။ ရုပ္ရွင္သေဘာတရားေတြ မေျပာရဘူး။ ေျပာရင္ ငါေအာက္ကေန ခဲနဲ႔ ထုမယ္။ ေအာ္မယ္ ဟစ္မယ္ မ်က္ႏွာထားႀကီးနဲ႔ကို ခ်ဲတာ။ ဖိုးျမတ္ကလဲ ဟ-ဘဂ်မ္းရ ငါက စာေပအေၾကာင္းေျပာစရာမွ မရွိဘဲ မေျပာတတ္ဘူးကြ လို႔ ျပန္ေျပာရွာတယ္။ မင္းရဲ႕ ေတးကဗ်ာေတြ အေၾကာင္းေျပာေပါ့။ ဒါစာေပပဲ တဲ့။ ဖိုးျမတ္က အဲဒါေတြ မရဘူးကြ။ ရထားတာေတြက တပိုင္းတစဘဲ။ အဲဒါေတြလဲ ေမ့ကုန္ၿပီဆိုေတာ့ ငါအကုန္ရတယ္။ မင့္စာေတြ ငါေရးေပးမယ္။ ဘယ္ဟာပီး ဘယ္ဟာဆို၊ ဆိုၿပီးေတာ့ ျမတ္ေလးကိုမ်ား ခ်ေရးေပးေသးတယ္။ ဟိုေကာင္ကလည္း စင္ေပၚတက္ၿပီးေျပာေတာ့ က်ေနာ္ ျပင္ဆင္ထားတာကို ဟိုဘဂ်မ္းဆိုတဲ့အေကာင္က မေျပာရဘူး။ သူေျပာခိုင္းတာပဲ ေျပာရမယ္။ သူေျပာခိုင္းတာမေျပာရင္ ေအာက္က ခဲနဲ႔ေပါက္မယ္ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင္ ့ဟိုေကာင္ ေျပာခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေျပာပါမယ္ဆိုၿပီး တကယ္ပဲ ဗိုလ္မိုးေျပာခိုင္းတာေတြပဲ ေျပာတယ္။ ေမ့ေနရင္ေအာက္ကို လွမ္းေမးတယ္။ ဗိုလ္မိုးက ေအာက္က လွမ္းေထာက္တယ္။ သီခ်င္းေတြ တပုဒ္ၿပီးတပုဒ္ ေနာက္ေၾကာင္းေျပာသြားလိုက္တာ ပရိတ္သတ္ကလဲ လက္ခုပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ပါး သြားတာကို သေဘာက်လိုက္ၾကတာ။ စင္ေပၚက ဆင္းေတာ့ ဗိုလ္မိုးက ေအာက္ကေန မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ဆီးႀကိဳေပြ႔ဖက္ၿပီး ခ်ီးက်ဴးလိုက္ေသး။
ကိုျမတ္ေလးဟာ အလြန္မာေၾကာတဲ့ လူပါ။ ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြအေပၚမွာ အလြန္သည္းခံပါတယ္။ သူ႔ ရဲေဘာ္ေတြကို တျခားလူေတြက ထိပါးတယ္ ထင္ရင္ေတာ့ သည္းမခံပါဘူး။ ဦးျမသန္းတင့္ရဲ႕ စ်ာပနမွာ ဦးေအာင္သင္းက “သူငယ္ခ်င္းကိုျမသန္းေရ သြားႏွင့္ေပေတာ့” ဟု ထ-ေအာ္လိုက္တယ္။ ေနာက္နားေလးမွာ ႀကိတ္ငိုေနတဲ့ ကိုျမတ္ေလး ၾကားေတာ့ “ေအာင္မာ ဘယ္ေကာင္လဲကြ သူငယ္ခ်င္း လုိ႔ ေခၚရဲတာ” ဆိုၿပီး ထေအာ္လို႔ က်ေနာ္တုိ႔ မနည္း ပါးစပ္ပိတ္ယူရပါတယ္။ တကယ္က ဦးေအာင္သင္းဟာ ဆရာျမထက္ အသက္လည္းႀကီးတယ္။လူခ်င္းကလည္းအလြန္ ရင္းႏွီးၾကပါတယ္။ ကိုျမေလးကေတာ့ ကိုျမသန္းေရ သူငယ္ခ်င္းေရ လို႔ေခၚတာကို လံုးဝ သေဘာမက်ေၾကာင္း တဖြဖြ ေျပာလို႔ မၿပီးပါဘူး။ တေနရာမွာလည္း သာႏိုး မထိနဲ႔ မီးပြင့္သြားမယ္။ စြမ္းရည္မထိနဲ႔ မီးပြင့္သြားမယ္လို႔ သြားေအာ္ဖူးသတဲ့။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးက အမူးသမား တေယာက္ေယာက္ ေအာ္ေနတယ္ ထင္လို႔ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ကိုျမတ္ေလး တဲ့။
က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ ငါးခ်ဥ္မို႔ ခ်ဥ္ရတာမဟုတ္ပါ။ သူနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ထဲမွာ ေတးကဗ်ာဆိုတဲ့ သီခ်င္းမ်ိဳးနဲ႔ သူ႔ဟန္အမူအရာ သရုပ္ေဆာင္ပံုမ်ိဳးဟာ သူလို တေခတ္ ထူႏိုင္သူ ရွားပါတယ္။ မင္းသားထဲမွာ ပညာတတ္ စကားေျပာဟန္တမ်ိဳးကို အမူအရာနဲ႔တကြ ထူေထာင္ခဲ့ၿပီး သီခ်င္းေတြကိုလဲ ကဗ်ာဟန္နဲ႔ ကာရန္ နေဘသံုးၿပီး ထူေထာင္ခဲ့တာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီခ်င္းေတြနဲ႔ေက်ာင္းသား သီခ်င္းေတြလည္း သူမို႔သာ ေရးရဲၿပီး ေရးလဲ ေရးတက္ႏုိင္စြမ္းသူျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ သူ႔သီခ်င္းေတြကို ခ်ီးမြမ္းရင္ ငါေကာင္းလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္ေဆြ ေကာင္းလို႔ ဆိုၿပီး ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူ႔အမူအရာကိုလဲ တျခား သူငယ္ခ်င္းေတြ စ သလို မစ ပါဘူး။ ကဗ်ာဆရာ ၾကည္ေအာင္ဟာ ခင္ဗ်ားနဲ႔မသိခင္ကတည္းက ခင္ဗ်ားရဲ႕အမူအရာ ကို အတုခိုးခဲ့တာ လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားထဲမွာေတာ့ သူနဲ႔ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္တြဲ သရုပ္ေဆာင္တဲ့ “ပန္းပန္လ်က္ပါ” ထဲက သရုပ္ေဆာင္တာကို အႀကိဳက္ဆံုးပါဘဲ။
အညာသားေတြနဲ႔တြဲၿပီး အညာရုပ္ေပါက္သူျဖစ္လို႔ သူ႔ကို တခ်ိဳ႔က အညာသားလား လို႔ ေမးဖူးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူဟာ ဆိပ္ႀကီး ခေနာင္တိုသားပါ။ ၁၉၂၈ မွာေမြးၿပီး ၂၀ဝဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဆံုးရွာပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ကားေပါင္း ၁ဝဝ ေက်ာ္ ရိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ပင္လံုထိပ္ထားဦး ဇာတ္ကားမွာ တင္တင္မူနဲ႔ တြဲၿပီး စတင္ ပါဝင္ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ “အမုန္း၏ေနာက္ဝယ္” နဲ႔ “ရင္ထဲမွာရြာတဲ့မိုး” ဇတ္ကားမ်ားနဲ႔ အကယ္ဒမီရဖူးပါတယ္။ သီခ်င္းေပါင္း ၂ဝဝ ေက်ာ္ ေရးခဲ့ပါတယ္။ ကိုျမႀကီးဆိုတဲ့ မခင္ႏွင္းဆီ သီခ်င္းနဲ႔ စတင္ၿပီး ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြယ္လြန္ေတာ့ အသက္ ၇၂ ႏွစ္ပါ။ အသဲေရာင္ေရာဂါနဲ႔ ဆံုးရတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတးသံရွင္ခမ်ာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကို ျမင္မသြားရရွာပါ။
“အမ်ားစုဆႏၵ” ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသီခ်င္း၊ ေက်ာင္းသားတပ္ဦးသီခ်င္း နဲ႔ မႏၱေလးသီးျခားတကၠသိုလ္ အႀကိဳသီခ်င္းေတြကို က်ေနာ္ေမတၱာရပ္ခံလို႔ သူငယ္ခ်င္းတင္မိုးက ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ကိုျမတ္ေလးရဲ႔ ရဲေဘာ္မ မာမာေအး နဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔က ေဘးက ေထာက္ေပးႏိုင္တာ ေထာက္ေပးၿပီးရင္ စည္းဝါး လိုက္ၾကပါတယ္။ ေက်ာ္သက္က အသံဖမ္းထားပါတယ္။ တင္မိုး ကြယ္လြန္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အလြမ္းေျပ ျပန္ၿပီးနားဆင္ၾကပါတယ္။ တင္မိုးနဲ႔ ကိုျမတ္ေလး ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ဦး ေနာင္ဘဝမွာ ျပန္လည္ ဆံုေတြ႔ၾကပါေစ။ အဲဒီအခါ ဗမာျပည္လဲ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေနပါေစသတည္း။ ။
Comments