ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (၂၁)
ေအာင္ေ၀း
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၀၈
ေအာင္ေ၀း
ဒီဇင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၀၈
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဧရာဝတီတိုင္းခရီး အေနာက္ျခမ္းခရီးစဥ္က ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ မကုန္ခင္မွာပဲ ၿပီးဆံုး သြားခဲ့ပါၿပီ။ မၿပီးဆံုးေသးတာကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ခရီးစဥ္မွာ ဖမ္းခံရၿပီး အာမခံနဲ႔လႊတ္ထားတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အမႈပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ NLD အဖြဲ႔ဝင္ ဆယ့္ေလးငါးေယာက္ကုိ အာဏာဖီဆန္မႈ၊ ပုဒ္မ ၁၄၄နဲ႔ ပုသိမ္ၿမိဳ႔ တိုင္းတရားရံုးမွာ တရားစြဲဆုိထားပါတယ္။ တရားသူႀကီးက က်ေနာာ္တို႔ကုိ ယမန္ေလး တပတ္၊ ခုနစ္ရက္တခါ ရံုခ်ိန္းမွန္မွန္ေပးၿပီး အမႈကုိ မၾကာၾကာေအာင္ အခ်ိန္ဆြဲ စစ္ေဆးေနရတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ရံုးခ်ိန္းကုိ ယမန္ႀကီးႏွစ္ပတ္၊ ဆယ္႔ေလးရက္ခြာၿပီး ခ်ိန္းေပးဖုိ႔ တရားရံုးကုိ တင္ျပေတာင္းဆုိ႔ေပမဲ့လည္း တရားသူႀကီးက လက္မခံဘဲ ပယ္ခ်လိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ NLD အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ နယ္ေျမ စည္းရံုးေရးတာဝန္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဧရာဝတီ တုိင္း (၂၆) ၿမိဳ႔နယ္ က်ေနာ္တုိ႔ စည္းရံုးေရးခရီးေတြ ထြက္ေနရပါတယ္။ ပါတီစည္းရံုးေရး လူထု စည္းရံုးေရးဟာ အလြန္ အေရးႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။
အခုလို တပတ္တခါ ရံုးခ်ိန္းရွိရင္ ပုသိမ္လာၿပီး အမႈရင္ဆုိင္ေနရေလေတာ့ စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းေတြက အရင္လုိ မတြင္က်ယ္၊ မသြက္လက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ေျခခ်ဳပ္မိသလုို ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနပါ။ အကယ္၍ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္က ခရီးလြန္ၿပီး ရံုးခ်ိန္းပ်က္ကြက္ျပန္ရင္လည္း တရားရံုးက အာမခံျပန္ရုပ္သိမ္းၿပီး ေထာင္ထဲျပန္ပုိ႔လုိက္မွာကိုလည္း တဖက္က ဂရုစုိက္ေနရပါေသးတယ္။
အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းပံုသ႑ာန္ကို ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က အမွႈတန္းလန္းနဲ႔ ျဖစ္ေနေတာ့ ဦးလွၾကည္၊ ေဒးဗစ္လွျမင့္၊ ကုိသက္ႏုိ္င္စတဲ့ တုိ္င္းစည္း တခ်ိဳ႔က ဧရာဝတီတုိင္းအေနာက္ျခမ္းမွာပဲ စည္းရံုးလႈပ္ရွားဖုိ႔ ကိုေသာင္းေအးတုိ႔၊ ကိုျမင့္ႏိုင္တုိ႔ တာဝန္ယူဖုိ႔ က်ေနာ္ တုိင္ပင္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဌာနခ်ဳပ္ကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ဧရာဝတီလုပ္ဟန္ကို လက္ခံ အတည္ျပဳေပးပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တုိင္ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါေပးရင္ေပးသလုိ လူထုၾကားကုိ ဆင္းၿပီး လူထုရင္ခုန္သံနဲ႔ NLD ရင္ခုန္သံ တထပ္တည္းက်ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့အခ်ိန္။ ၿပီးေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုအတြက္ ျပည္သူလူထုႀကီးရဲ႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထက္သန္ခိုင္မာလာေအာင္ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့အခ်ိန္။ ဌာနခ်ဳပ္က ဆရာဦးဝင္တင္တုိ႔၊ မင္းသားႀကီးဦးေအာင္လြင္တုိ႔လုိ တာဝန္ရွိတဲ့ လူႀကီးပုိင္းကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ျပည္နယ္နဲ႔တုိင္း စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ေတြကို တခုၿပီးတခု စနစ္တက် ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲထားတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဧၿပီ္လထဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဧရာဝတီတုိင္းအေရွ႔ စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ ထြက္ပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္မွာေတာ့ မအူပင္နဲ႔ဖ်ာပံုခရုိင္ေတြထဲက ေဒးဒရဲ၊ က်ိဳက္လတ္၊ ဘုိကေလး၊ ေမာ္ကြ်န္း၊ ဓႏုျဖဴ၊ ေညာင္တုန္း စတဲ့ ျမိဳ႔နယ္ေတြ ပါဝင္ပါတယ္။
အေရွ႔ျခမ္း ခရီးစဥ္မထြက္ခင္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်ေနာ္တို႔ကိုေခၚေတြ႔ၿပီး တုိင္ပင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔မွာက အမႈတန္းလန္း ရံုးခ်ိန္းတန္းလန္းနဲ႔ ဆုိေတာ့ ဒီတခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔အတူ မလုိက္ႏုိ္င္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ဒီလုိမလုို္က္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရင္ဆုိင္လိုက္ရတဲ့ သည္းထိပ္ရင္ဖုိျဖစ္ရပ္ကို က်ေနာ္ ကုိယ္တုိင္ ကုိယ္ေတြ႔မ်က္ျမင္ ၾကံဳဆုံခြင့္ ဆံုးရႈံးခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဓႏုျဖဴၿမိဳ႔ကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ နဝတ စစ္တပ္က ထုံးစံအတုိင္း ပိတ္ပင္ ဟန္႔တား ေႏွာင့္ယွက္မႈ အမ်ိဳးမ်ဳိးေပးပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ ျငိမ္ဝပ္ပိျပားမႈ တည္ေဆာက္ေရးအဖဲြ႔ (နဝတ) ကို တရား၀င္ စာတင္ျပီးထြက္တဲ့ခရီးမွာ နယ္က နဝတစစ္တပ္ေတြ၊ ခဝတ၊ မဝတ စစ္ဗုိလ္ေတြက နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ပိတ္ဆုိ႔တားဆီးေနတာဟာ ဘယ္လုိုမွနားလည္းႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။
ဓႏုျဖဴမွာက ပုိဆိုးသြားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သေဘၤာဆိပ္ကေန တက္လာတဲ့ လမ္းခုလတ္မွာ ဓႏုျဖဴ နဝတ အတြင္းေရးမွဴး ဗိုလ္ၾကီးျမင့္ဦးဆုိသူက ၿခိမ္းေျခာက္ဟန္႔တားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔လမ္းကုိ သူဆက္ေလွ်ာက္ေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဗုိလ္ႀကီးျမင့္ဦးက သူ႔ပစၥတုိေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခ်ိန္ရြယ္လုိက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မရပ္ဘဲ ေရွ႔ဆက္ေလွ်ာက္လာရင္ သူ႔လက္ထဲက ေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခ်လုိက္ေတာ့မယ့္ အေနအထားပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မေၾကာက္မရြံ႔ဘဲ ေရွ႔ ကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားပါတယ္။ အားလံုးလည္း ထိတ္လန္႔ တုန္လႈပ္ ပ်ာေဝကုန္ၾကပါၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္ကေလးမွာပဲ ဓႏုျဖဴမဝတ ဥကၠဌျဖစ္သူ ဗုိလ္မွဴး အတင္းေျပးဝင္လာၿပီး၊ သူ႔လူရဲ႕လက္ထဲက ေသနတ္ကိုပုတ္ခ်၊ ၾကားဝင္လုိက္လုိ႔၊ ဗုိလ္ၾကီးျမင့္ဦးနဲ႔ မုန္ယုိေနမႈလည္း ဒီေနရာမွာပဲ အဆံုးသတ္ က်ရႈံးသြားခဲ့ပါတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္က က်ေနာ္တုိ႔ က်ဳံမေငးမွာ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ‘က်ည္ထိုး၊ အသင့္ျပင္’ ဆိုတဲ့ အျဖစ္ထက္ ပိုၿပီး ဆုိးပါတယ္။ ပုိၿပီးအႏၱရာယ္ႀကီးပါတယ္။ ေနာင္ ဒိထက္ အမ်ားႀကီး ပုိဆိုးတဲ့အျဖစ္ေတြကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တေလွ်ာက္လံုး ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။ အဆိုးတကာ့ အဆုိးဆံုးကေတာ့ ၂ဝဝ၃ ေမ ၃ဝ ဒီပဲရင္း လုပ္ၾကံမႈႀကီးပဲ မဟုတ္လား။
ပုသိမ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔အမႈကလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရက္ရွည္လာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မုိးဦးက်လာပါတယ္။ မုိးဦးေလဦးမွာ က်ေနာ္နဲ႔ ေဒးဗစ္လွျမင့္၊ တုိင္းစဥ္းႏွစ္ေယာက္ ငပုေတာ၊ ျပင္ခရုိင္၊ ဟုိင္းႀကီးကြၽန္း ပင္လယ္ျပင္ဘက္စည္းရံုးေရးဆင္းတာ က်ေနာ္တုိ႔စီးလာတဲ့ တထပ္သေဘၤာက ေတာင္ေလေရက်နဲ႔ စီးၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အသက္ေတြကို ဖက္နဲ႔ ထုပ္ကာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ ဒီမုိကေရစီဘက္ေတာ္သားအားလံုးဟာ ဒီလုိပဲ စြန္းစားခန္းေတြ ကုိယ္စီနဲ႔ ကုိယ္ယံုၾကည္တဲ့ ပဥၥမျမန္မာႏုိ္င္ငံေတာ္ကို တစုိက္မတ္မတ္ တည္ေထာင္ေနၾကတာပါလားလို႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ အားတက္ေနမိပါေတာ့တယ္။ ။
(မူရင္း - လြတ္လပ္တ့ဲအာရွအသံ ျမန္မာဌာန)
Comments