Wun Gyee's campaign

ျပည္သူၾကားက ပါေမာကၡႀကီး
ေဂ်ာ္ဒီး
စက္တင္ဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၀

“...တို႔ ဖြတ္ပါတီက ၾကိဳက္သလို လုပ္လို႔ရတယ္..။ ကင္းျမီးေကာက္ေထာင္ပဲ စည္းရံုး..စည္းရံုး..။ မရွက္တတ္ရင္.. ကိုယ္တံုးလံုးေတာင္ ခၽြတ္စည္းရံုးလို႔ ရေသး..။ သြား.. ေစ်းထဲ ၀င္သာေ၀...။ ဖြတ္ငမြဲ ပါ တီ လို႔ေျပာလိုက္...”

(ဖြင့္ဟ ၀န္ခံခ်က္ - ပဲခူးတုိင္းအတြင္းမွ ျမင္ကြင္းတခုကုိ အေျခခံၿပီး သေရာ္ပါသည္။ တိုက္ဆုိင္မႈ ရိွလွ်င္ ထုိသူ႔ကုိ ရည္ရြယ္ပါ၏)

ဒီ ေန႔ဖြတ္ငမြဲ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ စည္းရံုးေရး ဆင္းရမယ္....။ ဖြတ္ ငမြဲ စပြန္ဆာ ရထားတဲ႔ ဘဘၾကီးက နည္းနည္း ေနာေနာ အေကာင္ၾကီး မဟုတ္...။ ဘြဲ႔ထူးေတြ ဂုဏ္ထူးေတြ တသီတတန္းၾကီး ရထားတဲ႔ ပါေမာကၡ ၾကီး...။ ဆရာ၀န္ၾကီး...။ လက္ရွိ အာဏာရ ၀န္ၾကီး ၾကီး...။ ဒီထက္ ၾကီးတာ ...ဘာရွိဦး မလဲ...။

ေရးသားျပဳစု ထားတဲ႔စာအုပ္ စာတန္းေတြကလည္း.. တေထာ ၾကီး...။ ဖြတ္ငမြဲတို႔ေတာ့ ဖတ္တတ္ေပါင္..။ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ ..စာအုပ္စာတမ္းေတြေရာ.. ဘိုလိုေတာင္ ေရးထား ဆိုပဲ..။ ခု ဖြတ္ငမြဲ ေ၀ေပးရမယ္႔ မဲဆြယ္ စာရြက္ေတြထဲမွာ ေရးထားတာပဲ..။ မဖတ္တတ္လည္း ကိစၥမရွိ..။ ဖြတ္ ငမြဲ ကို ဘဘၾကီးက ကားတစီး ေပးထားတယ္။

ေငြလား... လိုသေလာက္ ယူသံုး...။ သူမ်ား ေမးရင္ေတာ့သိန္း(၁၀၀) ထက္ ပိုမေျပာနဲ႔လို႔ ဘဘၾကီးက ေသခ်ာ မွာထားတယ္...။ ခုဆို ...ဖြတ္ငမြဲ ခါတိုင္းလို ေတာက္တက္ဖာယား ခ်ဲႏွစ္လံုး ေရာင္းစရာ မလို...။ ေလ်ာ္စရာမရွိ လို႔.. ဟိုေျပး ဒီေျပး လုပ္စရာ မလို။ ကားေလးတစီး နဲ႔ေငြထုပ္ၾကီး ပိုက္ျပီး.. ဘဘၾကီး အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ကေန ၀င္ အေရြးခံမယ္႔ ျမိဳ႕သံုးျမိဳ႕ကို လွည့္ပတ္သြားေပးရံု..။

+++ ++++

ျပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ေတြထဲက ဘဘၾကီး တို႔က ၾသဇာသီး မာလကာသီးေတြ သံုးျပီး... လွဴျပီးသား.. တန္းျပီးသား... ပြဲမ၀င္ခင္ ေနျပည္ေတာ္မွာ ဇာတ္တိုက္ျပီးသား...။ ေရႊဘံုသာလမ္းက ကုလားေတြ လႊင္႔ပစ္မယ္႔ မ်က္မွန္ေတြ အလကား ေတာင္းလာျပီး လူထုကို ေ၀ျပီးသား...။ သရီးဒီဖန္းက နာဂစ္ေဒသကို ေပးထားတဲ႔ အလကားရတဲ႔ ေဆးစိမ္ျခင္ေထာင္ေတြကို သူ႔မဲဆႏၵနယ္မွာ ေစတနာ အျပည္႔နဲ႔ လွဴထား ျပီးသား...။ ပိုင္တယ္ေနာ္...။ သူ႔မဲဆႏၵနယ္ ဇာတိျမိဳ႕က ေဆးရံုဆီ ကေလးအထူးကု ဆရာ၀န္မၾကီးတေယာက္ကို ၾကိဳးတုပ္ ေခၚလာျပီး... ကိုယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္ေတြကို အခမဲ႔ ေဆးကုေပးတဲ႔ သတင္းကလည္း နိုင္ငံပိုင္ သတင္းစာေတြမွာ စာလံုးမည္းၾကီးနဲ႔ ပါျပီးသား...။

အထူးကု ဆရာ၀န္မၾကီးမွာလဲ သူ႔၀န္ၾကီး ေၾကာက္လို႔သာ လိုက္လာရတယ္၊ ရန္ကုန္က သူ႔အထူးကု ေဆးရံုၾကီးေတြက ၀င္ေငြေတြ လြတ္ပါဘီ ဆိုတဲ႔ စိတ္က ဖိစီးေနေတာ့ ဒီက လူနာေတြကို ၾကည္႔သာၾကည္႔ေနရ.. စိတ္က သိပ္မပါ လွ...။

ကိစၥ မရွိ...။ ဖြတ္ငမြဲဘဘၾကီးက ပိုင္ျပီးသားပါဆို..။ မနက္ (၄)နာရီ ေလာက္ကတည္းက ေမာင္မင္းၾကီးသား ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြ ဆင္႔ေခၚထားလို႔.. .ေဆးရံု ေရွ႕မွာ လာတန္းစီ ေနရတဲ႔ ဗိုက္တကားကားနဲ႔ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြကို အိုင္အိုဒင္းဆား(၂) ထုပ္စီ ေ၀ေပးလိုက္တယ္...။

ဒီေလာက္ ေစတနာ ထားတာေတာင္..လူေတြမ်ား ေျပာပါတယ္... ေစတနာနဲ႔ မတန္တာ... ‘လာရတဲ႔ ဆိုက္ကားခေတာင္ မေက်ဘူး’ တို႔... ‘အိပ္ေရးပ်က္တယ္’ တို႔နဲ႔...။ ဟင္းးး ...သိမယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပီးလို႔ကေတာ့ နင္တို႔ေတြကို တို႔ဘဘၾကီးက လွည့္ေတာင္ မၾကည္႔ဘူး...မွတ္ထား။ ခု..ေစတနာနဲ႔ ေပးတုန္း ..ရတာ ယူထား..။ ဂ်ီး မမ်ားနဲ႔...။

+++ +++

ကဲ..ကဲ ဒီေန႔ေတာ့... ဖြတ္ငမြဲရဲ႕ ဖြတ္တပည္႔တပန္း ေတြနဲ႔.... ဘဘၾကီးရဲ႕ မဲဆြယ္ စာရြက္ေတြ ေ၀မယ္..။ လူစည္တဲ႔ ေစ်းထဲ ၀င္ေ၀ဖို႔ ခိုင္းေတာ့ တပည္႔ေက်ာ္ေတြက “ဆရာဖြတ္..ေစ်းေတြထဲ အလွဴေငြ လိုက္ေကာက္တဲ႔ ဟို..ခြေတာင္းပါတီ လို တရားစြဲ ခံေနရဦးမယ္ေလ” တဲ႔..။

“မင္းတို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ နားမလည္ဘူးလား..။ ငယ္ငယ္တံုးက ကစား၀ိုင္းေတြမွာ မျဖစ္လို႔ ထည့္ကစားခိုင္းထားရတဲ႔သူေတြကို ဂ်ိဳင္းညွပ္တို႔ ကြမ္းဖတ္တို႔ လို႔ေခၚတာေလ...။ ေအး ..အခုလည္း ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က ထုတ္ထားတဲ႔ မဲဆြယ္စည္းရံုးေရး ဆိုင္ရာ တားျမစ္ခ်က္တို႔ ဘာတို႔ ဆိုတာ.... အဲလို ဂ်ိဳငး္ညွပ္ ..ကြမ္းဖတ္ပါတီေတြ အတြက္ကြ..။ တို႔ဘဘ တို႔ ဖြတ္ပါတီက ၾကိဳက္သလို လုပ္လို႔ရတယ္..။ ကင္းျမီးေကာက္ ေထာင္ပဲ စည္းရံုး..စည္းရံုး..။ မရွက္တတ္ရင္.. ကိုယ္တံုးလံုးေတာင္ ခၽြတ္စည္းရံုးလို႔ ရေသး..။ သြား.. ေစ်းထဲ ၀င္သာေ၀...။ ဖြတ္ငမြဲ ပါ တီ လို႔ေျပာလိုက္...”

ဖြတ္ငမြဲရဲ႕ ဖြတ္ တပည္႔တသိုက္ ေစ်းထဲကို ကုတ္ေခ်ာင္းကုတ္ေခ်ာင္း ၀င္သြားရာ... ဆရာဖြတ္က စိတ္ သိပ္မခ်လွ..။ ကိုယ္တိုင္ လိုက္ၾကည္႔ဦးမွလို႔ အေတြးေပါက္ျပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ လိုက္သြားရာ..။

ေအာင္မယ္... တယ္ဟုတ္ ေနပါလား...။ ေစ်းသည္ေတြ..ေစ်း၀ယ္ေတြ ဖြတ္မဲဆြယ္ စာရြက္ေတြကို အလု အယက္ ေတာင္းေနၾကပါလား...။

ဒါ႔ေၾကာင္႔ ေျပာပါတယ္.. ဘဘတို႔ဖြတ္ပါတီက ပိုင္ျပီးသား.. ျပည္သူၾကားမွာ ရွိေနတာပါ.. လို႔...။ နိုင္ကို နိုင္မွာ ေသခ်ာျပီးသား..။ ေတြးရင္း အားတက္ လာျပီး.. လူအုပ္နားတိုးလာေတာ့...
“ဟဲ႔.. အရမ္းလု ရသလား...ၾကားျဖတ္ ယူဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔...”
“ဒီဘက္ ကို..၄..၅ ရြက္ေလာက္ ေပးပါဗ်ိဳ ႔..”
“ဟဲ႔...ငါလည္း အေၾကာေတြ တက္ေနလို႔... ငါ႔လည္း ေပးပါ..ဟ´´
“ေအးေနာ္...ပါေမာကၡ ဆရာ၀န္ၾကီး ဆိုေတာ့ စြမ္းမွာ ေသခ်ာတယ္..´´
ထိုစဥ္...ဟင္းရြက္သည္ အဖြားၾကီးတေယာက္က..
“ဟယ္...ဒဏ္ေၾကေဆး..နမူနာ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ မွတ္လို႔ ယူပါတယ္..။ အထဲမွာ ခါတိုင္းလို ေဆးနမူနာထုပ္လည္း မပါဘူးေတာ့” လို႔ ေအာ္ရင္း ဘဘၾကီးရဲ႕ မဲဆြယ္ လက္ကမ္း စာရြက္ေလးကို သူ႔ဟင္းရြက္ဗန္း ထဲသို႔ ပစ္ထည့္လိုက္ေလရာ... ဘဘၾကီးရဲ႕ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္း မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ မဲဆြယ္စာရြက္ ကေလးဟာ ... ကန္စြန္းရြက္စည္းမ်ား ၾကားထဲသို႔ ဖုတ္ခနဲ ျပဳတ္က်သြားရွာပါလား..။

အျခား.. ၀ိုင္းအံုေနေသာ လူမ်ားမွာလည္း ၾကြက္စီ ၾကြက္စီ ႏွင္႔
“ဟင္.. ဖြတ္ တံဆိပ္ၾကီးနဲ႔..”
“ဟင္..”
“ဟာ..”
ျဖစ္ကာ လူစု ကြဲသြားေလရာ... ဖြတ္ငမြဲ တေယာက္ ေဒါသေတြ အလိပ္လိုက္ ထလာကာ..
“အမယ္... တို႔ဘဘၾကီးကို ..ဟင္းရြက္ ကန္စြန္း မွတ္ေနလား...။ ပါေမာကၡၾကီး..ပညာရွင္ၾကီး.. ဆရာ၀န္ၾကီး....ၾကီး...ၾကီး”
“ေဒါင္..”
လူအုပ္ထဲမွ ပစ္လိုက္ေသာ ခံုဖိနပ္စုတ္ တဖက္ဟာ ဖြတ္ငမြဲရဲ႕ နဖူးေျပာင္ေျပာင္သို႔ လာေရာက္ ထိမွန္ျပီး လူအုပ္ထဲမွ အသံ တသံကို ေနာက္ဆံုးၾကားလိုက္ရင္း ဖြတ္ငမြဲ သတိလစ္သြားေလျပီ..။
“ေဟ႔... ဘာေကာင္ၾကီး ျဖစ္ျဖစ္ ျခေသၤ႔နဲ႔တြဲ..ဖြဲ..။ ဖြတ္ နဲ႔တြဲ ..မြဲ.. ဟား..ဟား...ဟား”