Aye Aung - Poem

႐ုပ္ရွင္

ေအးေအာင္
ဇန္န၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၁၂



အရင္တုန္းကလည္း
အၾကာႀကီးေစာင့္ေနခဲ့တာပဲ ...။

လက္မွတ္ေပါက္နားေရာက္မွ
ေနာက္က ၾကားျဖတ္တဲ့ လူေတြနဲ႔
ေအာ္ဟစ္ တြန္းတိုက္ၿပီး
လက္မွတ္ရေအာင္၀ယ္ခဲ့တာပဲ ...။

ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတဲ့ အိမ္သာအထဲ
ႏွာေခါင္းပိတ္ၿပီး ကိစၥရွင္းလုိက္တာပဲ ....။

မျပခင္ ေမွာင္ေနတဲ့ရံုထဲ
ကိုယ့္ခံု ကိုယ္ေတြ႕ေအာင္ရွာတာပဲ ...။

ကိုယ္ခံု သူမ်ား၀င္ထုိင္ေနလည္း
ေမာင္းထုတ္တန္ ေမာင္းထုတ္
ရန္ျဖစ္တန္ ရန္ျဖစ္လိုက္တာပဲ ....။

ဂ်ပိုးကိုက္တာေလာက္ကို
စာမဖြဲ႕ပဲ ၾကည့္ၾကတာပဲ ...။

ဇီးေစ့နဲ႔အေပါက္ခံရလည္း
ဆဲစရာရွိ ဆဲလိုက္တာပဲ

မီးျပတ္သြားတာမ်ိဳးလည္း
ေဟး ... ၀ါးနဲ႔ ေအာ္လိုက္တာပဲ

တုန္တာ မႈန္တာေတြက်ေတာ့
တုန္းျခင္း မႈန္ျခင္း သည္းခံပါဆိုတာ
စကတည္းက သိျပီးသားပဲ ...။

ေဘးနားက ခေလးေသးတည္လို႔
ကိုယ့္ေျခေထာက္ စုိေနတာမသိ
႐ုပ္ရွင္ထဲ ၿငိေနတာပဲ ...။

ဒါျဖင့္ ခုမွဘာျဖစ္လို႔ေျပာေနသလဲဆုိေတာ့
ခုဟာက ဇာတ္လမ္းမွ မေကာင္းတာ။

အဲဒီ ႐ုပ္ရွင္ဆိုတဲ့ကဗ်ာကို ေထာင္ဒဏ္ (၅၉) ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံထားရတဲ့ ကေလးေထာင္က ကိုုေအးေအာင္ ေထာင္ထဲကေန ခံစားေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။