ခ်ဳိတူးေဇာ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၊ ၂၀၁၂
က်မတို႕မွာ ေရ မ႐ွိဘူး
က်မတို႕မွာ ေရမ႐ွိဘူး
က်မတို႕မွာ ေရမ႐ွိဘူး။
(တကယ္ေတာ့ ေရမ႐ွိတာ မဟုတ္ဘူး
တရားမ႐ွိတာ. .
တရားမဲ့ေနတာ. .)
ေရေ၀မယ့္ သူမ႐ွိဘူး
ထမင္းထုပ္ကမ္းမယ့္ သူမ႐ွိဘူး
အားေပးမယ့္ သူမ႐ွိဘူး
ဦးေဆာင္မယ့္ သူမ႐ွိဘူး။
ဖ်ာပံုက လူတခ်ိဳ႕ကို ေခၚေပးပါ။
ထား၀ယ္က လူတခ်ိဳ႕ကို မွာေပးပါ။
ဖြင့္ပြဲေတြနဲ႔
အခမ္းအနားအစီအစဥ္တခ်ိဳ႔ ေရႊ႕ေပးပါ။
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ႏိုင္ငံမွာ ခါးသီးေနတဲ့
ဘ၀ေတြရဲ့
ခါးသီးေနတဲ့ ျပႆနာေတြကို
ေျဖ႐ွင္းေပးတာမွ မဟုတ္ရင္
ႏိုင္ငံေရး ဆိုတာ မ႐ွိဘူး။
၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ
ခ်ီတက္လာတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို
တရားသြားေဟာေပးတဲ့ ကိုဗဟိန္း၊ ကိုဗေဆြ
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ သမုိင္း ကို သတိရတယ္။
အဲဒီ အလုပ္သမားေတြကို ထမင္းထုပ္ကမ္းေပးခဲ့
လက္ခုပ္တီးေပးခဲ့
အားေပး ေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တဲ့
မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ သမိုင္းကို သတိရတယ္။
အဲဒီအလုပ္သမားေတြနဲ႕ အတူ
ေအးအတူ ပူအမွ်
တုိက္ပြဲ၀င္ေပးခဲ့တဲ့
ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသခင္ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းကို သတိရတယ္။
ဒီလို လူေတြရဲ႕ အနား မွာ ဘယ္သူမွ မ႐ွိရင္ …
ဘာမွ မ႐ွိရင္ …
ေသာက္စရာေရကေလးေတာင္မွ မ႐ွိရင္ …
ျမန္မာျပည္မွာ
ဘာ ႐ွိေသးလဲ ဗ်ာ ။ ။
(ေဖ့စ္ဘြတ္က ယူပါတယ္)
(ဓာတ္ပုုံက ၀ိုုင္ပီအိုုင္ - Yangon Press International)
(ဓာတ္ပုုံက ၀ိုုင္ပီအိုုင္ - Yangon Press International)
Comments