ဖြတ္ကေလး၊ အေမပုု ရုုပ္ကိုုဆိုုး ႏွင္႔ စုုခ်ီး (သိုု႔မဟုုတ္) ဆုုရွီး
အီၾကာေအာ္
ဧၿပီ ၁၈၊ ၂၀၁၃
အီၾကာေအာ္
ဧၿပီ ၁၈၊ ၂၀၁၃
“ဒီေကာင္ေတြ မေကာင္းဘူးဗ်”
“ဘယ္ေကာင္ေတြလည္း ဖြတ္ကေလးရဲ ႔”
“ဂ်ပံရြာသားေတြေပါ႔ဗ်ာ၊ က်ဳပ္တိုု႔ အေမပုုကိုုမ်ား ရုုပ္ကိုုဆိုုးတယ္ ေျပာေနႀကတယ္”
အေမပုု တစ္ေယာက္ ခက္ေသးရြာမွ ဂ်ပံရြာသိုု႔ အလည္ေရာက္ေနသည္ မဟုုတ္ပါလား။
“က်ဳပ္တိုု႔ အေမပုုေလာက္ လွပေက်ာ႔ရွင္းျပီး ခက္ေသးရြာက ဖက္ခ်င္မယ္ေတြေတာင္ အရွံဳးေပးရတာကိုု သူတိုု႔က ရုုပ္ဆိုုးတယ္ေျပာတာ ေတာ္ေတာ္ကိုု စိတ္ဆိုုးစရာေကာင္းတယ္”
ဖြတ္ကေလးက မေက်မခ်မ္း ထပ္ေျပာသည္။
“ေဟ႔ေကာင္ ဖြတ္ကေလး မင္းက ဖက္ခ်င္ေနလိုု႔ “ဖက္ရွင္မယ္” ေတြေတာင္ “ဖက္ခ်င္မယ္” ျဖစ္ရရွာတယ္”
“ဆရာေအာ္ေတာင္ တခါတုုန္းက ဖက္ခ်င္တယ္ ေျပာျပီးေတာ႔”
အီႀကာေအာ္က ေဒၚအြန္ေမးရွိရာ မီးဖိုုေခ်ာင္ဘက္သိုု႔ အသာကေလး လက္ညွိဳးထိုုးျပီး ႀကားသြားဦးမယ္ဟူေသာ အမူအရာျဖင္႔ ဖြတ္ကေလးကိုု သတိေပးလိုုက္သည္။
“ဒါနဲ႔ ဘယ္တုုန္းက အေမပုုကိုု ရုုပ္ဆိုုးတယ္ ေျပာတာလည္း” ဟုု အီႀကာေအာ္က အံ႔ႀသတႀကီးျဖင္႔ ေမးလိုုက္သည္။
“အေမပုု သူတိုု႔ရြာကိုု ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အလံေတြကိုုင္ျပီး “ရုုပ္ကိုုဆိုုး၊ ရုုပ္ကိုုဆိုုး ” ဆိုုျပီး ေအာ္ႀကတာေလ”
အီႀကာေအာ္ သေဘာေပါက္သြားသည္။
“ေဟ႔ေကာင္ ဖြတ္ကေလးရဲ ႔၊ မင္းကလည္း တယ္ျပီးခက္ပါလား၊ “ယိုုးကိုုဆိုု” ဆိုုတာဂ်ပန္လိုု “ႀကိဳဆိုုပါ၏” လိုု႔ ေျပာတာကြ၊ အဲဒါေႀကာင္႔ အေမပုုက ပညာ ေကာင္းေကာင္းသင္ႀက၊ ဘာသာစကားေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးတတ္ေအာင္ လုုပ္ႀကလိုု႔ ေျပာတာ…….၊ ဗဟုုသုုတ နည္းေတာ႔ ယံုုထင္၊ ေႀကာင္ထင္၊ ဖြတ္ထင္ဆိုုတာ ဒါမ်ိဳးေပါ႔ကြာ”
ထံုုးစံအတိုုင္း နည္းနည္းသိလွ်င္ မ်ားမ်ား ဆရာလုုပ္တတ္ေသာ ခက္ေသးရြာသားတိုု႔ထံုုး ႏွလံုုးမူ၍ ႀကားဘူးနား၀ မေတာက္တေခါက္ ဂ်ပံစကားျဖင္႔ သူက ဖြတ္ကေလးကိုု ဆရာႀကီး လုုပ္လိုုက္သည္။
“ဆရာေအာ္ အဲဒါဆိုုရင္ “ေကာ္နီ ခ်ီး၀ါး” ဆိုုတာ ဘာကိုု ေျပာတာလည္း”
“ေဟ႔ေကာင္ ဖြတ္ကေလး ငါ႔ေကာ္နီေလးကိုု မထိနဲ႔ကြ”
ေကာ္နီကား အီႀကာေအာ္၏ အခ်စ္ေတာ္ ေခြးကေလးပင္ ျဖစ္သည္။ အီႀကာေအာ္ကား အနီးအနားတြင္ ကေလးမ်ားမရွိေသာေႀကာင္႔ ေကာ္နီကိုု အခ်စ္ေတြ ပံုုထားသည္။ ေကာ္နီကလည္း အီႀကာေအာ္နားက တဖ၀ါးမွမခြာ အျမီးတနန္႔နန္႔ႏွင္႔ ေနေလ႔ရွိသည္။ ယခုုလည္း အီႀကာေအာ္ အိုုးခြက္ ပန္းကန္မ်ား ေဆးေႀကာေနခ်ိန္တြင္ အနားက မခြာေတာ႔။
“မင္းကလည္းကြာ လုုပ္ျပန္ပီ၊ “ေကာ္နီ ခ်ီး၀ါး” မဟုုတ္ပါဘူး၊ “ေကာ္နီး ခ်ီး၀ါး” ဆိုုတာ ဂ်ပံလိုု ေန႔လည္မွာ “ဟဲလိုု” ဆိုုျပီး ႏွုဳတ္ဆက္တာေပါ႔ကြ”
“ကိုုစိုုင္း မစုု” နဲ႔ “စုုကိုုခ်ီ” ဆိုုတာေတြကေရာ ဘာေတြလည္း ဆရာေအာ္”
ဖြတ္ကေလးေမးမွ အီႀကာေအာ္လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားရသည္။
“မင္းဟာေတြကလည္း အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ဇာတ္၀င္ခန္းက်ေနတာပဲ”
“ကိုုဇိုုင္း မတ္စုု” ဆိုုတာ “အမ်ားႀကီး”၊ “စုုကိုုရွီ” ဆိုုတာ “နည္းနည္း” ကိုုေျပာတာ”
“အရီး ခါးတိုု႔” ဆိုုတာလည္း ေျပာေနႀကတာ ႀကားတယ္”
“အရီး ခါးတိုု႔” မဟုုတ္ပါဘူကြာ “အာရီး ဂတိုု႔” ဆိုုတာ “ေက်းဇူးတင္တယ္” လိုု႔ေျပာတာ၊ ဒါေပမဲ႔ မင္းအရီး အြန္အြန္ကိုုေတာ႔ ခါးသြားမတိုု႔ေလနဲ႔ ေက်းဇူးမတင္ပဲ သူ႔ခါးကိုု တိုု႔ရင္ ေယာင္ျပီး မင္းကိုု ျငဳတ္က်ည္ေပြ႔နဲ႔ ေမႊလိမ္႔မယ္”
“မင္းတိုု႔က ဂ်ပံစကားဆိုုရင္ “ဆုုရွီး” ေလာက္ပဲ သိတာကိုုးကြ”
“ဒါနဲ႔ ငါႀကားဘူးတဲ႔ ဆုုရွီး ဇာတ္လမ္း တစ္ပုုဒ္ကိုု ေျပာျပရဦးမယ္”
“လုုပ္ပါဦး ဆရာေအာ္ရဲ ႔”
“ခက္ေသးရြာ ေနပူေတာ္ ရပ္ကြက္တစ္ခုုက ဘဘႀကီးတစ္ေယာက္ အေႀကာင္းေပါ႔…….၊ ဘဘႀကီးက တပည္႔တပန္းေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔…..၊ တစ္ေန႔ေတာ႔ သူ႔တပည္႔ေတြ အသံုုးမက်လိုု႔ ဆဲျပီး “မင္းတိုု႔ စုု ခ်ီးပဲ စား” လိုု႔ ဆူတာကိုု တပည္႔ေတြက မွတ္ထားသတဲ႔….၊ အဲဒါ ေနပူေတာ္သား တပည္႔တစ္ေယာက္က မွတ္ထားျပီး တျခားသူေတြကိုု ျပန္ေျပာျပတယ္၊ ေနပုူေတာ္ ပင္းမနားသား စစ္စစ္ေတြက စကားေျပာရင္ “ရွ” နဲ႔ “ခ်” ကိုု မပီႀကဘူး၊ “ေရွာက္သီး” ဆိုုရင္ “ေခ်ာက္သီး”၊ “ခ်စ္တယ္” ဆိုုရင္ “ရွစ္တယ္” လိုု႔ ဆိုုေလ႔ရွိတယ္၊ အဲဒီတပည္႔က တျခားသူေတြကိုု ျပန္ေျပာျပတယ္၊ “ေဟ႔ေကာင္ ငါတိုု႔ ဘဘဂ်ီးက ဆုုရွီး စားခိုုင္းတယ္” ဆိုုျပီးေတာ႔ေပါ႔၊ တစ္ေန႔က်ေတာ႔ ႏိုုင္ငံဂ်ားျပန္ တပည္႔ တစ္ေယာက္က ဘဘဂ်ီးကိုု ဖားျပီး သံေတာ္ဦး တင္တယ္ေလ၊ ဘဘႀကီး ဆံုုးမတဲ႔ အတိုုင္း ႏိုုင္ငံဂ်ားေရာက္ေတာ႔ ဆုုရွီးကိုု မနည္းရွာျပီး အ၀စားခဲ႔တဲ႔အေႀကာင္း ဖားတိုု႔ထံုးအတိုုင္း ေလွ်ာက္တာေပါ႔…..၊ဘာေျပာေကာင္းမလည္း ဘဘဂ်ီးက ထပ္ဆဲတာ ခံရတာေပါ႔….. ”
“ဟားဟားဟား…”
ဖြတ္ကေလးတစ္ေယာက္ ဆုုရွီး ဇာတ္လမ္းကိုုႀကားျပီး အူတက္ေတာင္ ရီေလေတာ႔သည္။
ထိုုအခိုုက္တြင္ မီးဖိုုေခ်ာင္မွ ေရွာင္တခင္ ထြက္လာေသာ ေဒၚအြန္ေမးက ႀကားသြားျပီး
“ကိုုေအာ္…….၊ ရွင္…..ဒီ မဟုုတ္က ဟုုတ္က ဆုုရွီး ဇာတ္လမ္းကိုု ေျပာျပန္ျပီလား၊ ခိုုင္းထားတဲ႔အတိုုင္း ပန္းကန္ေတြေတာ႔ ျပီးေအာင္ မေဆးဘူး၊ ေတာ္……. အဲဒီလိုု ေလပဲမ်ားေနလိုု႔ ေတာ္နဲ႔အတူ ဂ်ပံရြာမွာ ပန္းကန္အတူ သြားေဆးခဲ႔တဲ႔ အခ်ိဳရည္နဲ႔လုုပ္စားတဲ႔ ခိုုနီကိုုေဂ်ာ္ေဂ်ာ္ေတာင္ ေဆးရံုုေတြ ဘာေတြ လွဴႏိုုင္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ရွင္က ပန္းကန္ပဲ ဆက္ေဆးေနရတာ”
အီႀကာေအာ္လည္း အရွိဳက္ထိသြားျပီး “မင္းက ဘဘဂ်ီးတိုု႔နဲ႔ ေပါင္းတာမွ မႀကိဳက္တာကိုုးကြ၊ ငါကေတာ႔ ေပါင္းေတာ႔ ေပါင္းခ်င္သား” ဟုုွ ရင္နာနာျဖင္႔ စိ္တ္ထဲမွ တိတ္တိတ္ေလးေျပာကာ ေနာက္ဆံုုးပန္းကန္ကိုု ေဆးရင္း လက္စသတ္လိုုက္သည္။
“ခိုုနီေတြက ဆုုရွီး……. သိပ္ႀကိဳက္ႀကတာေလ” ဟုု အီႀကာေအာ္က ပင္းမနားသား ေလသံျဖင္႔ ရြဲ ႔၍ ေျပာလိုုက္ေလသည္။
ထိုုအခါတြင္ ဖြတ္ကေလးက ရာသီဥတုု မေကာင္းမွန္း သိသျဖင္႔ ႏွဳတ္ဆက္၍ ထြက္သြားေတာ႔သည္။
“အရီး ခါးတိုု႔…. ေက်းဇူးပဲ ဆရာေအာ္ နဲ႔ အရီးအြန္ေရ၊ ကၽြန္ေတာ္ ယုုန္ကန္ေဆးရံုုမွာ အလုုပ္ရွိလိုု႔ သြားလိုုက္ပါဦးမယ္”
ဖြတ္ကေလး တစ္ေယာက္ ေဆးရံုုႀကီးဘက္သိုု႔ ေျခဦးလွည္႔ရင္း ဒီတစ္ခါ ယုုန္ကန္ ေဆးရံုုအသစ္ ေဆာက္ရန္အတြက္ အကူအညီေပးရန္ ဂ်ပံဂ်ီးမ်ား လာလွွ်င္ေတာ႔ျဖင္႔ “ရုုပ္ကိုုဆိုုး” ဟုု ႀကိဳဆိုုလိုုက္ျပီး၊ “ေကာ္နီ ခ်ီး၀ါး”ဟုု ႏွဳတ္ဆက္လိုုက္မည္။ ယုုန္ကန္ေဆးရံုုႀကီးမွ ဆရာသမား အုုပ္ကေလး ႏွင္႔ အုုပ္ႀကီးမ်ား ကိုုေတာ႔ ႏွစ္ကူးမွာ “စုုခ်ီး” အဲ…. “ဆုုရွီး” ေကၽြးျပီး ကန္ေတာ႔လိုုက္ရင္ ေကာင္းမလား ေတြးမိကာ တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္ျပီး ျပံဳးမိေလေတာ႔သတည္း။ ။
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ
Comments