ဖြတ္ကေလး၊ ေစတနာရွင္တစ္ဦးႏွင္႔ အထူးအျမန္ကုု ဆရာ၀န္ဂ်ီးမ်ား
အီၾကာေအာ္
ေမ ၃၊ ၂၀၁၃
ယုုန္ကန္ေဆးရံုုႀကီးတြင္ လုူနာရံုုေစာင္႔ အလုုပ္လုုပ္ေနသည္႔ ဖြတ္ကေလးတစ္ေယာက္ အီႀကာေအာ္၏အိမ္သိုု႔ ေဒါႏွင္႔ ေမာႏွင္႔ ေပါက္ခ်လာေတာ႔သည္။
“ေဟ႔ေကာင္…….ဖြတ္ကေလး၊ မင္း..ဘာေတြျဖစ္လာျပန္ျပီလည္းကြ”
“အဲဒီလူကိုု က်ဳပ္ေတာ႔ ျဖတ္ရိုုက္ျပစ္ခ်င္တယ္ ဆရာေအာ္”
“ေနပါဦးကြ…..ဖြတ္ကေလးရ၊ ဘယ္ကလူကိုု မင္းက ေျပာေနတာလည္း”
“ေစတနာရွင္တစ္ဦး ဆိုုတဲ႔လူေပါ႔ဗ်၊ သူက က်ဳပ္တိုု႔ခက္ေသးရြာက ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြ မေကာင္းေႀကာင္းေတြကိုု အပါတ္စဥ္ ေအာ္သံဂ်ာနယ္ထဲမွာ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ေရးထားတယ္ေလ”
“ဘာေတြမ်ား ေရးထားလိုု႔လည္းကြ”
“သူက ေအာ္စီရြာ ႏိုုင္ငံဂ်ားမွာ ေဆးကုုေတာ႔ အဲဒီက ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြ ေတာ္ေႀကာင္း၊ သေဘာေကာင္းေႀကာင္း၊ ေစတနာရွိေႀကာင္း ေရးထားတယ္”
“တိုုးတက္ခ်င္ရင္ေတာ႔ ေကာင္းတာေတြ အတုုခိုုးရမယ္ေလ ဖြတ္ကေလးရဲ ႔၊ ေကာင္းတာေတြ ေရးထားတာ ဘာျဖစ္လိုု႔လည္း”
“သူက က်ဳပ္တိုု႔ ခက္ေသးရြာက အထူးကုုဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြ မေကာင္းေႀကာင္းေတြကိုု ေရးထားတာ မိုုးကိုု မႊန္ေနတာပဲ”
“ဘာေတြမ်ား ပါလိုု႔လည္းကြာ”
“သူ႔မိန္းမကိုု ယုုန္ကန္က ႏွလံုုးအထူးကုုဂ်ီး တစ္ေယာက္နဲ႔ ျပတာ လူနာေလးေယာက္ကိုု တျပိဳင္တည္းႀကည္႔ျပီး နားက်ပ္နဲ႔ ရင္ပတ္ကိုု စာတိုုက္မွာ တံဆိပ္တုုန္း ထုုသလိုု အရမ္းျမန္လြန္းလိုု႔ သူ႔မိန္းမရဲ ႔ ရင္ပတ္ကိုုေတာင္ နားက်ပ္နဲ႔ မထိဘူးတဲ႔၊ တနာရီကိုု လူနာ ၁၀၀ ေလာက္ႀကည္႕တဲ႔ အထူးကုုဂ်ီးလိုု႔ ေျပာတယ္”
“ဟ….အဲဒါဆိုုရင္ လူနာတစ္ေယာက္ကိုု ႀကည္႔တာ တစ္မိနစ္ေတာင္ မႀကာပါလား၊ ဟိုုက္ရွားလဘတ္စ္….၊ငါတိုု႔ ခက္ေသးရြာက အထူးကုု ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြ ဂင္းနစ္စ္ရက္ေကာ႔ဒ္ထဲမွာ ၀င္ေလာက္တယ္၊ တိုု႔ခက္ေသးရြာအတြက္ ဂုုဏ္ယူစရာေပပဲ”
“တေလာက အေမဂ်ီးကားရြာက အထူးကုု ဆရာ၀န္ဂ်ီး တစ္ေယာက္ေတာ႔ တစ္ေန႔တည္း လူနာ အေယာက္ ၄၀ ေလာက္ႀကည္႔ရလိုု႔ဆိုုျပီး အသက္ထြက္မတတ္ ဟစိဟစိနဲ႔ ခံစားရတဲ႔အေႀကာင္း ဖြဘုုတ္ထဲမွာ ဖတ္ဘူးတယ္ ဆရာေအာ္”
“အင္း….တိုု႔ခက္ေသးရြာ ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြဆိုုရင္ေတာ႔ လုူနာ ၄၀ ကိုု နာရီ၀က္ေလာက္နဲ႔ ႀကည္႔ႏိုုင္မယ္ထင္တယ္၊ တိုု႔ရြာက အထူးကုု ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြကိုု နာမည္ေျပာင္းျပီး အထူး အျမန္ကုု ဆရာ၀န္ဂ်ီးမ်ားလိုု႔ ေခၚရင္ ေကာင္းမလားမသိဘူး”
“ေအးေလ….တိုု႔ခက္ေသးရြာက လုူနာဂ်ီးေတြကလည္း အထူး အျမန္ကုုဂ်ီးေတြ နာမည္ႀကီးျပီဆိုုရင္ ၀ိုုင္းအံုု လိုုက္ႀကတာကိုုးကြ”
“ကြန္တတီနဲ႔ ကြာလတီ…အရည္အတြက္နဲ႔ အရည္အေသြး ဆိုုတာက ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းပဲေလကြာ ဖြတ္ကေလးရဲ ႔”
“ျပီးေတာ႔…..ဓာတ္မွန္၊ ကြန္ျပဴတာဓာတ္မွန္၊ ေသြးစစ္၊ အာလ္ထရာေဆာင္း၊ အီးစီဂ်ီေတြ ကိုု ေကာ္မစ္ရွင္ရလိုု႔ လိုုလိုုမလိုုလိုု အတင္းလုုပ္တယ္ လိုု႔လည္း ေရးထားေသးတယ္ ဆရာေအာ္ရဲ ႔”
“ဒီလိုု ေကာ္မစ္ရွင္ရေအာင္လုုပ္တယ္ ဆိုုတာကေတာ႔ ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြကိုု ေစာ္ကားတာပဲ၊ အေရာင္းေစ်းသည္လိုု ဆက္ဆံခံရတာ ဘယ္သင္႔ေတာ္မွာလည္း၊ ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြ မခံသင္႔ေပဘူးကြ”
“ေကာ္မစ္ရွင္ကေတာ႔ ဆရာ၀န္ဂ်ီးတိုုင္း မယူခ်င္လည္း ေနလုုိ႔မရဘူး၊ ေဆးရံုု၊ ေဆးခန္းေတြက သူတိုု႔ဆီ လႊဲေအာင္လိုု႔ မယူဘူးဆိုုလည္း အတင္းေပးတာပဲ
ဆရာေအာ္ရဲ ႔”
“ေပးခ်င္တဲ႔သူက ေပးေပမဲ႔လည္း ယူသူရွိမွ ေပးလိုု႔ ျဖစ္မွာေပါ႔ကြ၊ ေအးေလ ယူရဲရင္ေတာ႔လည္း အေျပာေတာ႔ ခံႏိုုင္ရမွာေပါ႔”
“ျပီးေတာ႔ ေစတနာရွင္က ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြကိုု အခြန္ သိန္း ၃၀၀၀ ေတာင္ ေဆာင္ခိုုင္းတယ္”
“ဟ….မ်ားလွေခ်လား၊ ဒါဆိုုရင္ေတာ႔ ေစတနာရွင္ႀကီး လြန္ျပီထင္တယ္၊ တစ္ႏွစ္ကိုု သိန္း ၃၀၀၀ ေဆာင္ခိုုင္းတာလားကြ”
“တႏွစ္ကိုု သိန္း ၁၀၀ နဲ႔ အႏွစ္သံုုးဆယ္ ေဆာင္ခိုုင္းတယ္ ေျပာတယ္”
“အင္း…ေနဦးကြ၊ လုူနာ တစ္ေန႔ကိုု ၃၀၀ ေလာက္ႀကည္႔တဲ႔ ဆရာ၀န္ဂ်ီး ဆိုုရင္ေတာ႔ လူနာတစ္ေယာက္ က်ပ္ ၁၀၀ ဆိုုရင္ လူနာ ၃၀၀ အတြက္ နစ္ေန႔ကိုု က်ပ္ သံုုးေသာင္း တစ္လဆိုုရင္ က်ပ္ ကိုုးသိန္း၊ တစ္ႏွစ္ က်ပ္ သိန္း ၁၀၀ စြန္းစြန္းေပါ႔”
“တစ္ေယာက္ကိုု က်ပ္ ၁၀၀ ဆိုုရင္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ေဆာင္ႏိုုင္ေသးတယ္၊ ဆရာေအာ္ ဘယ္သူ႔မွေတာ႔ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႔ေနာ္၊ ျပီးေတာ႔ က်ပ္ ၁၀၀ ဆိုုတာ သူေတာင္းစားကိုု ေပးရင္ေတာင္ နည္းလိုု႔ဆိုုျပီး သိပ္ႀကည္ခ်င္တာ မဟုုတ္ဘူး”
“ငါက မင္းေအာက္ဆိုုက္၊ ေဘးဆိုုက္ေတြ ရေနတာေတြ မေျပာပါဘူးကြာ၊ တိုု႔ခက္ေသးရြာက အမွဳထမ္းေတြ ၀န္ဂ်ီးမ်ားအပါအ၀င္ ၀န္ထမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲဒီ ေအာက္ဆိုုက္ေတြ၊ အေပၚဆိုုက္ေတြနဲ႔ပဲ ရွင္သန္ေနရတာ မဟုုတ္လား၊ ငါ နားလည္ပါတယ္ကြာ”
“ျပီးေတာ႔ လူနာစာရင္းေတြကိုု ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြက လိမ္ျပလိမ္႔မယ္ ဆိုုတာလည္း ပါေသးတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ လူပါး၀တဲ႔ ေစတနာရွင္ပဲဗ်”
“မင္းကလည္းကြာ လူနာစာရင္း အမွန္ကိုု ဘယ္ ေဆးရံုု ေဆးခန္းကမ်ား အမွန္ျပမယ္ထင္လိုု႔လည္း၊ တိုု႔ ခက္ေသးရြာက ဌာနေပါင္းစံုုမွာ စာရင္းလိမ္ျပေရး အထူးကၽြမ္းက်င္သူေတြက မ်ားမွမ်ား”
“အင္း… ဆရာေအာ္ေျပာေတာ႔လည္း ဟုုတ္ေတာ႔ ဟုုတ္သား”
“ငါတိုု႔ခက္ေသးရြာရဲ ႔ ျပသနာက အဲဒါပဲကြ၊ အားလံုုး အိပ္ခ်င္ေရာင္ေဆာင္ေတာ႔ အႏွိဳးရ ခက္တယ္ေလ”
“ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ အိပ္ခ်င္ေရာင္ေဆာင္တဲ႔ ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြေတာ႔ မေတြ႔ဘူးဘူး၊ လူနာကိုု အျပင္ေဆးခန္းမွာ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္အထိ ႀကည္႔ရလိုု႔ လုူနာ ႀကည္႔ရင္း ငုုပ္တုတ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ႔ အထူး အျမန္ကုုဂ်ီးေတြေတာ႔ ေတြ႔ဘူးတယ္ ဆရာေအာ္”
“ဒါနဲ႔ အခုု မင္းေျပာတဲ႔ ေစတနာရွင္ႀကီးကိုု အထူးအျမန္ကုု ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြက ဘာမွျပန္ျပီး မေျပာႀက မေရးႀကဘူးလားကြ”
“ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြက တစ္ရက္တစ္ရက္တိုု လူနာရာခ်ီျပီးႀကည္႔ရတာဆိုုေတာ႔ ေစတနာရွင္ကိုု ျပန္ေျပာဖိုု႔ ေနေနသာသာ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ပက္လက္ကိုု လန္ျပီး မီသားစုုကိုုေတာင္ စကားေကာင္းေကာင္း မေျပာႏိုုင္ပါဘူးဆရာေအာ္ရယ္”
“ေအးေလ အဲဒီလိုုဆိုုေတာ႔လည္း အထူး အျမန္ကုုဂ်ီးေတြခမ်ာ သနားစရာပါလား”
“ဒါနဲ႔…ဖြတ္ကေလး ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြအေႀကာင္းေရးတာ မင္းက ဘာလိုု႔မ်ား ေဒါသူပုုန္ထေနရတာလည္း”
“ဒီ ဆရာ၀န္ဂ်ီးေတြက ကၽြန္ေတာ႔ရဲ ႔ ေက်းဇူးရွင္ေတြ ဆရာေအာ္ရဲ ႔၊ သူတိုု႔ အျပင္ေဆးခန္းကေန ယုုန္ကန္ေဆးရံုုႀကီးကိုု လႊတ္တဲ႔ ခ်စ္ေက႔စ္ လူနာေတြဆိုုရင္ ကၽြန္ေတာ႔ကိုု လက္ဘက္ရည္ဖိုုး ေကာင္းေကာင္းေပးတယ္ေလ”
“မင္းကလည္း မသထာေရစာေတြပါကြာ၊ ႀကည္႔လည္းလုုပ္ဦး၊ လက္ဘက္ရည္နင္ေနဦးမယ္”
“ဖြဘုုတ္မွာလည္း ဆရာ၀န္ေလးေတြက သူတိုု႔ဆရာဂ်ီးေတြအတြက္ အေတာ္မခံႏိုုင္လိုု႔ ေစတနာရွင္ကိုု ေမတၱာပိုု႔သထားႀကတယ္ေလ ဆရာေအာ္”
“မင္းလိုုပဲေနမွာေပါ႔ကြာ၊ အလုုပ္မရွိ၊ လူနာမရွိ ဆရာ၀န္ေလးေတြ မ်ားတယ္ထင္ပါတယ္၊ တိုု႔ခက္ေသးရြာမွာ ဆရာ၀န္ေတြ အမ်ားႀကီး ထုုတ္လုုပ္ထားျပီး အလုုပ္မွ မေပးႏိုုင္တာ”
“ေစတနာရွင္ဆိုုတဲ႔သုုကိုုေတာ႔ ငါသေဘာက်သား”
ထိုုအခိုုက္တြင္ မီးဖိုုေခ်ာင္ထဲမွထြက္လာေသာ ေဒၚအြန္ေမးက နားစြန္စားဖ်ားႀကားသြားျပီး
“ကိုုေအာ္….၊ဆရာ၀န္ေတြက ဆရာ၀န္အလုုပ္ ရရ၊ မရရ လုုပ္စရာေတြက အမ်ားႀကီး၊ စာေရးဆရာ၊ သီခ်င္းအဆိုုေတာ္၊ ေမာ္ဒယ္၊ ဂ်ာနယ္တိုုက္ပိုုင္ရွင္၊ ေဆးရံုုေဆးခန္းပိုုင္၊ ေဆးကုုမၺဏီ၊ ေရႊဆိုုင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး လုုပ္စရာေတြက တစ္ပံုုႀကီးပဲ၊ ရွင္႔ကိုုယ္ရွင္ ျပန္ႀကည္႔ဦး၊ အထူးအျမန္ကုုဂ်ီးေတြကိုု ေလွ်ာက္ေ၀ဖန္မေနနဲ႔၊ ရွင္တစ္ေနကုုန္လုုပ္ရင္ေတာင္ သူတိုု႔ လူနာတစ္ေယာက္ႀကည္႔စာ ရွာႏိုုင္တာ မဟုုတ္ဘူး၊”
အီႀကာေအာ္လည္း ထံုုးစံအတိုုင္း စကားနည္း ရန္စဲဟူေသာ ထံုုးကိုု ႏွလံုုးမူ၍ ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ႔ပဲ တစ္ေန႔လွ်င္ထုုပ္ခ က်ပ္ ၃၀၀၀ ႏွဳန္းျဖင္႔ ထုုတ္လုုပ္သူတစ္ဦးထံမွ လက္ခံထားသည္႔ ထုုပ္လက္စ ဇီးထုုပ္ အပံုုႀကီးကိုုသာ ဖြတ္ကေလးကိုု မ်က္စျပစ္ျပကာ ပုုခုုံုးတြန္႔လိုုက္ေလသည္။
ေဒၚအြန္ေမးက ထပ္၍ ခ်ီးႀကဴးေထာမနာ ျပဳလိုုက္ျပန္သည္။
“ရွင္တိုု႔ ဆရာတပည္႔ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ အထူးအလြန္ ေလေပါသူေတြလိုု႔ နာမည္ေပးရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္”
ထိုုအခါတြင္ ဖြတ္ကေလး တစ္ေယာက္လည္း သူ႔အလုုပ္ရွိရာ ယုုန္ကန္ေဆးရံုုႀကီးဘက္သိုု႔
ေႀကာက္အားလန္႔အားျဖင္႔ အထူးအျမန္ ထြက္ေျပးေလေတာ႔သတည္း။ ။
သေဗၺသတၱာကမၼသကာ
Comments