Remembering Hlwan Moe - Andrew Sway

က်ေနာ္ သိခဲ့တဲ့ ကိုလႊမ္းမိုး
Andrew Sway
(လႊမ္းမိုး ကြယ္လြန္ျခင္း (၁၂) ႏွစ္ျပည့္ (၁၀ ဇူလိုင္ ၂၀၁၃) အမွတ္တရ)

 ဓာတ္ပံု - အဝမ္း ၊ မွ်ေဝသူ - ေက်ာ္လြင္ဆန္း

ကိုလႊမ္းမိုး ကို စသိခဲ့တာ “၁၉၇၅ တန္ေဆာင္တိုင္” မွာ ပါပဲ။  အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ ‘Psychedelic Rex’ ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕မွာ တီးေနတယ္။  က်ေနာ္တို ့ဘုန္းၾကီးလမ္းမွာ စေတ့ခ်္ရိွဳး လုပ္ၾကေတာ့ “ကိုၾကီးစံ (ဦးစံထြန္း)” ရဲ႕ ‘usic equipments’ ေတြ ငွားခဲ့ရတယ္။  ကိုၾကီးစံ က ‘Double Agent’ တီး၀ိုင္း ပိုင္ရွင္ ပါ။  ပြဲတီးမယ့္ ေန႔ ပစၥည္းေတြ ဆင္ေတာ့ ကိုၾကီးစံက သူ႕ကို ကူညီေနတဲ့ အသားညိဳညိဳ အရပ္ရွည္ရွည္ လူတဦး နဲ႔ က်ေနာ့္ ကို မိတ္ဆက္ေပးျပီး “ဒါ ငါ့ ‘Double Agent’ ၀ိုင္းက ‘Lead’ တီးတဲ့ စိုးစိုး ပဲ၊ သူ မင္းကို ကူ ၿပီး ဆင္ေပးလိမ့္မယ္” လို႔ေျပာတယ္။  အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တီးတဲ့ ‘organ’ က ‘line-out’ မပါေတာ့ အသံကို မိုက္နဲ႔ဖမ္း ‘mixer’ ထဲ ထည့္၊ တခါ ထြက္လာတဲ့ အသံ ကို ‘stage monitor’ မွာ ၾကားမၾကား စစ္ ၾကည့္ရတယ္။  ကိုစိုးစိုးက အဲဒါေတြ ကူလုပ္ေပးခဲ့ရတယ္။  အဲဒီမွာ ေနာင္ “ကိုလႊမ္းမိုး” ရယ္လို ့ျဖစ္လာမယ့္ “ကိုစိုးစိုး” ကို စသိခဲ့တယ္။

ဒုတိယအၾကိမ္ ကိုစိုး နဲ႔ ေတြ႕ တာကေတာ့ “၁၉၇၅ ႏိုဝင္ဘာ” ျမန္မာ့အသံ ‘local talent’ သြင္းတဲ့ အစီအစဥ္ မွာပါ။  အဲဒီတုန္းက ‘Double Agent’ ပစၥည္း ေတြ နဲ႔ အသံသြင္းခဲ့လို႔ ကိုစိုး က ပစၥည္းထိန္း အေနနဲ႔ လိုက္လာတာပါ။

တတိယအၾကိမ္ ေတြ႕ ဆံုဆည္းခြင့္ရတာကေတာ့ လမ္းသစ္ရိပ္သာ နားမွာ လုပ္တဲ့ “၁၉၇၇ တန္ေဆာင္တိုင္” ပြဲ မွာပါ။  အဲဒီပြဲက ၿမိဳ႕နယ္ ေကာင္စီ က ပစၥည္းငွား စင္ထိုး လုပ္ေပးတယ္။  ‘Double Agent’ က အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ‘Professional’ ရယ္လို႔ နံမည္ ေျပာင္းလိုက္ျပီ။  Line up မေျပာင္းေပမယ့္ ကိုခင္ေမာင္ခ်ိဳ ‘organ player’ အေန နဲ ့ပါလာတယ္။  ကိုစိုး လည္း ကိုလႊမ္းမိုး ဆိုတဲ့ နံမည္ နဲ႔ သီခ်င္းဆိုတယ္။  “ရန္ကုန္သားေလး က်ေနာ္” သီခ်င္းကို ဆိုခဲ့တာ မွတ္မိတယ္။  တစင္ထဲမွာ Professional နဲ႔ ‘P. Rex’ (၂) ဖြဲ႕ၿပိဳင္တီး သလို ျဖစ္ေနေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ စကားမေျပာ ျဖစ္ဘူး။

က်ေနာ္ ေဒသေကာလိပ္တက္တဲ့ အခ်ိန္ေလာက္မွာ “မေအးရယ္ခ်စ္လို႔ပါကြယ္” သီခ်င္းက နံမည္ ၾကီးေနၿပီ။  က်ေနာ္တို႔ ေဒသေကာလိပ္ (၂) အႏုပညာ အသင္း ၁၉၇၉ သၾကၤန္ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ မ႑ပ္ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ‘Professional’ အဖြဲ႕ထဲမွာ ျပသနာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းစၾကားရတယ္။  ေနာက္ ၁၉၇၉ ေႏွာင္းပိုင္း ေလာက္ ကိုလႊမ္းမိုးနဲ႔ ကိုခင္ေမာင္ခ်ိဳ (၂) ေယာက္ ‘Professional’ က ထြက္သြားၿပီး ‘Sweet Heart’ ဆိုတဲ့ နံမည္ နဲ႔ အဖြဲ႕ ေထာင္တာ ၾကားတယ္။  ၁၉၈၀ သၾကၤန္ အာမခံရံုး မ႑ပ္ မွာ က်ေနာ္ ‘Fever’ ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕နဲ႔ တီးတဲ့ အခါ ‘Sweet Heart’ မွာ ဒရမ္တီးတဲ့ “ေပါက္စ (ထြန္းထြန္း)” နဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။  သူ႔ ဆီက ၀ိုင္းအေျပာင္းအလဲနဲ႔ ပတ္သက္တာကို ပိုၿပီး အေသးစိတ္ သိခဲ့ရတယ္။

၁၉၈၀ ႏွစ္ထဲမွာပဲ က်ေနာ္ “သံုးရာသီ” ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕နဲ႔ စေတ့ခ်္ရိွုး ေတြ တီးတဲ့ အခါ ‘Sweet Heart’ နဲ႔ တစင္ထဲ တီးခဲ့ရတဲ့ ပြဲေတြ ရိွခဲ့တယ္။  အဲဒီ အခ်ိန္က “ေရႊစြန္ညိဳ” ဆိုတဲ့ အေခြကို အသံသြင္းဖို႔ “သံုးရာသီ” က ၾကိဳးစားေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။  ရိွဳးေတြမွာ “သံုးရာသီ” က အဆိုေတာ္ “ေအာင္မင္း (လီယို ေအာင္မင္း)” က “ေရႊစြန္ညိဳ” သီခ်င္း ဆိုေလ့ ရိွတယ္။  “ေရႊစြန္ညိဳ” သီခ်င္း ေနာက္ဆံုး စာသားက "ေရႊ စြန္ညိဳၾကီး မလုပ္ခဲ့မိတာ ငါ မွားတယ္" လို႔ ျပန္ေက်ာ ့ဆိုတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုး အဲဒီသီခ်င္း ကို သေဘာက် ပံု ရပါတယ္။  “သံုးရာသီ” ကို ေတြ႕ရင္ "ေအာက္ ရွစ္ ၾကီး နဲ႔ လိုက္ခဲ့ မိတာ ငါမွားတယ္" လို႔ ဖ်က္ဆို ေနာက္ ေလ့ရိွတယ္။  တခ်ပ္ေမွာက္ ဖဲ စကား မွန္း သိေပမယ့္ က်ေနာ္ မကြ်မ္းက်င္လို႔ ဘာဆိုလို မွန္း ေတာ့ မသိပါ။  က်ေနာ္ မွတ္မိေနတဲ ့”သံုးရာသီ” နဲ႔ ‘Sweet Heart’ တစင္ထဲ တီးခဲ့တဲ့ ပြဲတခု ကေတာ့ ရန္ကုန္ သမၼတရံု နားမွာ ရိွတဲ ့”Fatima Church” ရံပံုေငြ ပြဲပါ။

၁၉၈၀ ကိုင္ဇာ “မနိုးပါေစနဲ႔ မိုးရယ္” အေခြ သီခ်င္းသြင္း အခ်ိန္ ေရာ ၁၉၈၁ “သီခ်င္းရွင္ကို ၾကင္နာပါ” အသံသြင္းတဲ့ အခ်ိ္န္ မွာ ပါ “ေမ စတူဒီယို” ကို ကိုလႊမ္းမိုး နဲ႔ ေပါက္စ လာ လည္ ၾကတာ မွတ္မိတယ္။  ေနာက္ပိုင္း ‘Success Recording’ ေတြ မွာ ကိုလႊမ္းမိုး အျမဲလို လာလည္ေလ့ ရိွတယ္။  ‘Success’ ပြဲလုပ္တိုင္းလည္း ကိုလႊမ္းမိုး အဆိုေတာ္ အျဖစ္ ပါလာတယ္။  က်ေနာ္ မွတ္မိေနတဲ့ ပြဲ ကေတာ့ ၁၉၈၃ က်ေနာ္တို ့ ပုသိမ္ကိုသြားတဲ ့ပြဲပါ။  အဲဒီ ပြဲမွာ ရုပ္ရွင္မင္းသား “ေနေအာင္” လည္းပါလာတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုး နဲ႔ ဆို ၀မ္းကြဲ အကို ေတာ္တယ္။  သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ အခ်င္းခ်င္း “ကိုကို၊ ညီေလး” ဆိုျပီး ေခၚၾက၊ ေျပာက် ေပါ့။

ကိုလႊမ္းမိုး လည္း အဆိုေတာ္သာ မက သရုပ္ေဆာင္ လိုင္းဘက္ကို စလုပ္လာတာ မွတ္မိတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုးကို သရုပ္ေဆာင္ပညာမွာ ကူညီ ပ့ံပိုးေပးခဲ့တဲ့ သူေတြထဲမွာ “ဦးသန္းေဖ (သန္းေဖေလး)” လည္း တေယာက္ အပါအ၀င္ ျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္မိတယ္။  ၁၉၈၅ ရာတန္ ေတြ တရားမ၀င္ေငြ အျဖစ္ ေၾကညာ တဲ့ အခ်ိန္ တီး ခဲ့ရတဲ့ ေမာ္လျမိဳင္ပြဲ မွာ ကိုလႊမ္းမိုး ပါခဲ့တာ မွတ္မိတယ္။  ေနာက္ တပြဲ မွတ္မိ ေန တာကေတာ ့ “၁၉၈၆ ေဖေဖာ္၀ါရီလ” မွာ က်ေနာ္ “ဇင္ေယာ္” အဖြဲ႕နဲ႔ “ၿမိတ္” ကို သြားခဲ့တုန္းက ပါ။

၁၉၈၇ ေလာက္မွာ ကိုလႊမ္းမိုး အဲဒီ အခ်ိန္က ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေနတဲ့ “ဦးေမာင္ေမာင္ခ” ရဲ႕ သမီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္ က်တယ္။  သူတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ က်ေနာ္တို႔ တီး ေနတဲ ့ အသံသြင္း တခုေရာက္လာေတာ့ သူ႔ မိန္းမ က က်ေနာ့္ ကို “မင္း အေမ ေနေကာင္းလား၊ မင္း အေဖ ေရာ” စသျဖင့္ စကား လာေျပာတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုး က တအံတၾသနဲ႔ “ဟင္.. မင္းတို႔ခ်င္း သိၾကလား” လို႔ ေမးတယ္။  သူ႔ မိန္းမက “အီစကိုတို႔က ငယ္ငယ္က ျခံနီးနားခ်င္း” လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုးက သူ႔ မိန္းမကို “အီစကို ဆိုတာ အီစမိုင္ အကိုလား” လို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ ေနာက္တာ မွတ္မိတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုး မိန္းမ ရၿပီး သူ႔ သူငယ္ခ်င္း အသိုင္းအ၀န္း က်ဥ္း လာပံု ရပါတယ္။  က်ေနာ့္ ကို ဖုန္းဆက္ျပီး “ေဟ့.. ငါတို႔ ထမင္း သြားစားၾကမလို႔ လိုက္ခဲ့” လို႔ ေခၚတာ မ်ားလာပါတယ္။

၁၉၈၈ အေစာပိုင္း ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။  ကိုလႊမ္းမိုး က်ေနာ့္ အိမ္ကို ေရာက္လာတယ္။  သူ အေခြသြင္းမယ့္ ကိစၥ က်ေနာ့္ ကို တီးေပးဖို႔ လာေျပာတာ။  က်ေနာ္က ဘယ္သူ ေတြလည္း ဆိုေတာ့ ‘Bass’ က ျမန္မာ့အသံ က “ကိုျမင့္စိုး”၊ ဒရမ္က “တြတ္ကီ”၊ ဂစ္တာ “ကိုဘြဲ႕မွဴး” လို႔ ေျပာတယ္။  က်ေနာ္က “ကိုဘြဲ႕မွဴး ေနမေကာင္း ဘူးေနာ္” လို႔ ေျပာေတာ့ “ဘြဲ႕မွဴး မအားရင္ ငါတီးမွာေပါ့” လို႔ ေျဖတယ္။  ဘယ္ အေခြဆိုတာ က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။  “ေမ” မွာ သြင္းတယ္။  စီစဥ္သူက “ကိုသင္း (ၾကည္သာ ပြဲၾကီဳက္ခင္)” ဆိုတာ ေလာက္ပဲ မွတ္မိတယ္။

က်ေနာ္ ၁၉၉၂  အေမရိက ကို ထြက္မလာခင္ အခ်ိန္ အထိ ကိုလႊမ္းမိုးနဲ႔ ပြဲ အေတာ္မ်ားမ်ား ဆံုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။  အေပၚက ေျပာခဲ့တဲ့ ပြဲ ေတြကေတာ့ အခု ဆက္ေျပာမယ့္ အေၾကာင္းေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး မွတ္မိေနတဲ႔ ပြဲ ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ကိုလႊမ္းမိုးက ေယဘုယ် အားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ “လူေပ်ာ္” တေယာက္ လုိ႔ ေျပာလို႔ ရမယ္ထင္ပါတယ္။  သူ႕ကို စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ပံု ေတြ႕ရ နည္းပါတယ္။  အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ နဲ႔ ေတြ႕ရတာ မ်ားပါတယ္။  စိတ္ေကာင္းရိွျပီး သူ တထူး ကိုလည္း ကူညီတတ္ပါတယ္။

 “Nobody is perfect” ပါ။  လူဆိုတာ ေမြး ရာပါပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သဘာ၀ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ‘imperfection’ ဆိုတာ ရိွတတ္ပါတယ္။  ဒီ ‘imperfection’ ကို အဓိက ‘principle’ အေနနဲ႔ အဲဒီလူကို ‘Define’ လုပ္မယ္ဆိုရင္၊ အဲဒီ ‘imperfection’ ကို ဦးတည္ျပီး ေနာက္မယ္ ဆိုရင္ ေတာ့  ‘insult’ ေစာ္ကားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၈၅ ေလာက္မွာ ထင္တယ္။  ဂီတေလာက အေၾကာင္းေရးတဲ့ စာနယ္ဇင္း တခုမွာ ကိုလႊမ္းမိုးရဲ႕ ‘imperfection’ ကို မထိတထိ ေရးတာေလး ပါလာတယ္။  ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုလႊမ္းမိုး ေျပာဖူးတာကေတာ့ "ေရးတဲ့ ေကာင္ (လူ) ကို က်ေနာ္ေျပာလိုက္တယ္။  က်ေနာ့္ အေၾကာင္း ေနာက္တခါ ေရးရင္ ရိုက္မယ္။  လႊမ္းမိုး ေကာင္းတယ္လို႔ ေရးလည္း ရိုက္မယ္။  လႊမ္းမိုး မေကာင္းဘူး ေရးလည္း ရိုက္မယ္" လို႔ ဆိုပါတယ္။

ကိုလႊမ္းမိုး က အာဝဇၨန္းရႊင္ျပီး ဟာသ ဉာဏ္ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာလည္း ရနိုင္ပါတယ္။  “Sense of Humor” အျပည့္ ရိွတယ္လို႔ ေျပာနိုင္ပါတယ္။  သူမ်ားကို စေနာက္ တတ္သလို သူ႔ ကို စေနာက္ရင္လည္း စိတ္မဆိုးပါ။  ေစာ္ကား ေမာ္ကားေျပာရင္၊ ႏွိမ့္ခ်တဲ့ သေဘာနဲ႔ စေနာက္ ရင္ေတာ့လည္း သည္းခံစိတ္ နည္းတတ္ပါတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုး ကိုစခဲ့၊ ေနာက္ခဲ့တာ ျပန္ မွတ္မိသေလာက္ ေတာ့ အေပၚက ေျပာခဲ့တဲ့ “သံုးရာသီ” နဲ႔  “Sweet Heart” တစင္တည္း တီး တဲ့ “Fatima Church” ပြဲ မွာပါ။  ကိုလႊမ္းမိုးက ‘country boots’ လည္ရွည္ ဖိနပ္ စီးထားၿပီး ေဘာင္းဘီကို အျပင္ မထုတ္ဘဲ ဖိနပ္ထဲ ထည့္ထားတာေၾကာင့္ ျမင္းစီး ေဘာင္းဘီ ၀တ္ထားသလို ျဖစ္ေနတယ္။  က်ေနာ္က “အကို ပြဲ ျပီး ရင္ ျမင္းစီး ျပန္မွာလား” လို ့ေနာက္လိုက္တယ္။  ကိုလႊမ္းမိုးက က်ေနာ့္ ကို ၾကည့္ျပီး “မင္း က ဆပ္ကပ္ထဲက လူျပက္နဲ ့တူတယ္၊ ငါ မင္းကို “ဆပ္ကပ္” လို႔ပဲ ေခၚေတာ့မယ္” ဆိုျပီး ျပန္ေျပာတယ္။  က်ေနာ္က “သံုးရာသီ” ယူနီေဖါင္း (အျဖဴေပၚ အျပာစင္း) ၀တ္ထားတယ္။  “Clown” ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ သူ စဥ္းစားလို႔ မရမိပံု ရပါတယ္။

ေနာက္တခု မွတ္မိတာကေတာ့ အေပၚမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ကိုေနေအာင္ နဲ႔ ကိုလႊမ္းမိုးပါတဲ့ ၁၉၈၃ “Success” ပုသိမ္ သြားတဲ့ ပြဲမွာပါ။  ကိုလႊမ္းမို းက ကိုေနေအာင့္ ကို လက္ညိွဳး ထိုးျပီး “အဲဒါ က်ဳပ္ အကိုေလ..” လို႔ က်ေနာ့္ ကို ေျပာပါတယ္။  ကိုေနေအာင္က ျဖဴျဖဴ၊ ကို လႊမ္းမိုးက ညိဳညိဳ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ က “ညီ အကိုေတာ့ ညီ အကိုပဲ၊ တေယာက္က ‘အာေမးနီးယန္း’၊ တေယာက္က ‘ေခၚေတာ’” လုိ႔ ေနာက္ လုိက္တယ္။  ကိုလႊမ္းမိုးက ခ်က္ျခင္း “မင္းက ေဂၚရင္ဂ်ီ” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။  က်ေနာ္ တို႕ အဲဒီလို ေျပာမနာ ဆိုမနာ ရင္းႏွီး ခဲ့ၾကတယ္။

က်ေနာ့္ အျမင္ ကိုလႊမ္းမိုးမွာ “inferiority complex” နည္းနည္း ရိွမယ္ထင္တယ္။  က်ေနာ္ ဘူမိ ေနာက္ဆံုးနွစ္မွာ နံမည္ေျပာင္ တခုရတယ္။  “Survey Instrument (ေျမတိုင္းကရိယာ)” တခု အမည္ နဲ႔ က်ေနာ့္ ကို ေနာက္ေခၚၾကတယ္။  အဲဒီနံမည္ကို အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း “ေတးေရး ေမာင္ေမာင္စ်ာန္” က ဂီတာေလာက ထဲယူလာတယ္။  က်ေနာ့္ မွာ အဲဒီ နံမည္ေျပာင္နဲ႔ ေက်ာင္းမွာလည္း အေနာက္ ခံရ၊ ဂီတေလာကမွာ လည္း အေနာက္ခံရေပါ့။  ကိုလႊမ္းမိုးလည္း အဲဒီ နံမည္နဲ႔ က်ေနာ့္ ကို ေနာက္တယ္။  ေနာက္သာ ေနာက္ ရတယ္၊ “Technical Term” ျဖစ္ေနလို႔ ဘာဆိုလိုတယ္ ဆို တာ သူ မသိခဲ့ဘူး။  ဒါနဲ႔ သူ က်ေနာ့္ ကို အဲဒီ နံမည္ က ဘာ အဓိပၸာယ္ လည္း လို႔ ေမးတယ္။  က်ေနာ္လည္း မင္ေသေသ နဲ႔ ကိတ္ (ေယာက်္ား ပစၥည္း ထြားထြား) လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။  ကို လႊမ္းမိုး မ်က္ႏွာပ်က္သြား ျပီး “ဟာ... ဒါဆို ငါ မင္းကို မေနာက္ေတာ့ဘူး” လုိ႔ ေျပာတယ္။  သူ မေနာက္ ေတာ့တဲ့ အျပင္ တျခားလူ ေနာက္ ရင္ေတာင္ လိုက္တားခဲ့တာ မွတ္မိတယ္။

ကိုလႊမ္းမိုးက သူ႔ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ေတာ့ တြန္႔တိုတတ္သူ လို႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။  အျဖစ္အပ်က္တခုကို ေျပာရရင္ ၁၉၈၃ ေလာက္မွာ က်ေနာ့္ အိမ္ကို ကိုလႊမ္းမိုး ေရာက္လာတယ္။  သူ က “မင္းဆီက ကတိတခုေတာင္းမလို႔” လို႔ ေျပာတယ္။  သူက “သူ သေဘာ အေတာ္ က်ေနတဲ ့မိန္းကေလး တေယာက္ရိွတယ္။  ဒါေပမယ့္ သူ ခ်ဥ္းကပ္လို႔ မရဘူး။  သူ အဲဒီ မိန္းကေလးနဲ႔ စကားေျပာလိုက္တိုင္း က်ေနာ့္ အေၾကာင္းေမးၿပီး၊ က်ေနာ့္ ဖုန္းနံပါတ္ ကိုပဲေတာင္းေနတယ္။  ေနာက္ဆံုး စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ ေရာ ့ဆိုျပီး က်ေနာ့ ဖုန္းနံပါတ္ ေပး ခဲ့လိုက္တယ္။  အဲဒီ မိန္းခေလး က်ေနာ့္ ဆီကို ဖုန္းဆက္ရင္ လက္ခံစကားမေျပာပါဘူး” ဆိုတဲ့ ကတိေပးဖို႔ ေတာင္းတယ္။  က်ေနာ္လည္း ကတိေပးပါတယ္။

အဲဒီ မိန္းကေလး ဘယ္လို ပံုလည္း ေျပာပါဦး.. ေမးေတာ့.. သူက “ေဟ့ေကာင္.. ဖုန္းမွာ ရုပ္ျမင္ရတာမွ မဟုတ္တာ၊ ဘာပံုလည္း မေမးနဲ႔၊ သူ႔.. နံမည္က မ XXXX” ဆိုျပီး ေျပာတယ္။  က်ေနာ္လည္း အေမ့ကို အဲဒီ နံမည္နဲ႔ ဖုန္းဆက္ရင္ မေခၚေပးဖို႔ မွာခဲ ့တယ္။  ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ တေယာက္ က်ေနာ့္ ဆီ ဖုန္းဆက္လာတယ္။  အေမနဲ႔ပဲ စကားေျပာ ျဖစ္သြားခဲ ့တယ္။

၁၉၈၆  (သံုးႏွစ္ေလာက္အၾကာ) Final Exam ေတြျပီး လို႔ တကၠသိုလ္ ပိတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္၊ စာေပး စာယူ သင္တန္းသား မ်ား တကၠသိုလ္မွာ အတန္းလာတက္္ရတဲ့ အခ်ိန္ မွာေပါ ့။  က်ေနာ္ ေတာင္ငူ ကင္တင္း မွာ ထိုင္ေနတုန္း ေက်ာင္းသူ တေယာက္ လာမိတ္ဆက္တာနဲ႔ စကားေျပာ ျဖစ္ခဲ့တယ္။  စကားေျပာရင္း အဲဒီ တေယာက္ က ကိုလႊမ္းမိုး က်ေနာ့္ ဆီက စကား မေျပာပါဘူး လို႔ ကတိေတာင္းထားတဲ ့ တေယာက္ ျဖစ္ေနမွန္း သိလာခဲ့တယ္။  ဒါနဲ႔ ညက်ေတာ့ ကိုလႊမ္းမိုးဆီ ဖုန္းဆက္ ျပီး “အကို.. က်ေနာ့္.. ကို လြန္ခဲ့တဲ ့သံုးႏွစ္က ကတိေတာင္းထားတာ မွတ္မိတယ္ ေနာ္..” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။  သူ က “ေအး.. ဘာျဖစ္လဲ” ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က “အဲဒီ တေယာက္နဲ႔ က်ေနာ္ ေတာင္ငူ ကင္တင္း မွာ အမွတ္မထင္ ေတြ႕ ျပီး စကား ေျပာ မိတယ္။  သူက ေလာ စာေပးစာယူ တက္ေနတာ၊ အဲဒါ က်ေနာ္ေပးထားတဲ့ ကတိ သက္တမ္း ကုန္မကုန္ သိခ်င္ လို႔ပါ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။  ကိုလႊမ္းမိုးက “ေဟ့.. ကတိဟာ ကတိပဲ  ဘာ expiration date မွ မရိွဘူး” လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။  က်ေနာ္လည္း ေနာက္ေန႔ေတြ အဲဒီ ေက်ာင္းသူ နဲ႔ မဆံုမိေအာင္ ေရွာင္ေန လိုက္ခဲ့ရတယ္။

ကိုလႊမ္းမိုး ဟာသ ဉာဏ္ ရႊင္ တဲ့ ေနရာမွာ လူ တေယာက္ရဲ႕ လႈပ္ရွားပံု ကိုလည္း ဟာသ ရႈေထာင့္ က ျမင္တတ္သူ လို႔ က်ေနာ္ ျမင္ပါတယ္။  ရုပ္ရွင ္သရုပ္ေဆာင္လည္း ျဖစ္လာမယ့္ သူမို႔ အမ်ား တကာ ရဲ႕ သြားပံုလာပံု ကို ဟာသ ေျမာက္ေအာင္ ျပန္လုပ္ျပနိုင္တဲ့ “impersonation” ပညာ လည္း ရိွ သူ လို႔ ျမင္မိပါတယ္။  ဥပမာ အေနနဲ႔ ေျပာရရင္ အေပၚမွာ ေရးခဲ့တဲ့ “၁၉၈၃ Success ပုသိမ္” ကို သြားတဲ့ ပြဲမွာေပါ့။  ေမခလာက “ျပန္ေပေတာ့” အေခြထဲက သီခ်င္းေတြ ဆိုေနတယ္။  ေမခလာ သီခ်င္းဆိုရင္ ဂ်ပန္က “Pink Lady” ၀ိုင္းက အဆိုေတာ္လို လက္လႈပ္တယ္။  က်ေနာ္ တို႔ အေနနဲ႔ေတာ့ ေမခလာ သီခ်င္း ဆိုတာပဲ သတိထားမိတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုး ကေတာ့ အဲဒီ လက္လႈပ္တာကိုပါ ျမင္တယ္။  ေနာက္ေန႔ က်ေတာ့ ကိုလႊမ္းမိုးက ေမခလာ့ ေရွ႕မွာ အဲဒီ လို လက္လႈပ္ ျပီး လမ္းေလွ်ာက္တယ္။  ေမခလာ က လိုက္ရိုက္၊ က်ေနာ္တို႔ ကေတာ ့ထိုင္ ရီ (ရယ္) ၾက ေပါ ့။  ေနာက္တခုက ေမခလာ သီခ်င္းဆိုရင္ လက္ကို လက္ေကာက္၀တ္က ေန ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ လႈပ္တဲ့ပံု။  က်ေနာ္တို႔ သတိမထားမိဘူး။  ကိုလႊမ္းမိုး လုပ္ျပမွ သတိျပဳမိတယ္။  ေမခလာကို အဲဒီ  လက္လႈပ္ ပံု မ်ိဳး နဲ႔ က်ေနာ္ ဒီေန႔ ထိ ေတြ႕ရင္ ေနာက္တုန္းပဲ။

အဲဒီ ပုသိမ္ပြဲ သြားတုန္း ကပဲ ကိုလႊမ္းမိုးကို အဆိုေတာ္ ေတြ ရဲ႕ “impression” ေတြကို “request” လုပ္ခဲ့တာ သတိရမိတယ္။  ကိုလႊမ္းမိုးက အဆိုေတာ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ရဲ႕ ”impression” ကို လုပ္ျပသြားခဲ့ေပမယ့္ အခုထိ မေမ့နိုင္တာကေတာ့ အဆိုေတာ္ “မိုင္” ရဲ႕ သီခ်င္းဆိုပံုပါ။  မိုင္ ရဲ႕ သီခ်င္း တပုဒ္မွာ "နားလည္လား... ၾကားရဲ႕လား.. ေဟ့.." ဆိုတာ ပါတယ္။  အသံသြင္းတုန္းက “လား..” နဲ႔ “လား.. ေဟ့..” ေနရာ မွာ “repeated delay effect” ပါတယ္။  “Live show” မွာေတာ့ အဲဒီလို လုပ္မယ္ဆိုရင္ “delay machine”  (၂)ခု (သို႔) “tape echo” (၂) ခု လိုတယ္။  တခုက ပံုမွန္၊ ေနာက္တခုက အဲဒီေနရာ ေလးကြက္ျပိး “effect” ရိုက္ဖို႔။  ဆိုေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္ေလာက္က “Live show” မွာ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။  ဒါနဲ႔ မိုင္ က အဲဒီ သီခ်င္းဆိုရင္ "နားလည္.. လား.. လား.. လား.. လား.. ၾကားရဲ႕.. လား.. ေဟ့.. လား..ေဟ့.. လား..ေဟ့.." လို႔ ဆိုရတယ္။  အဲဒီ ဆိုပံုကို ကိုလႊမ္းမိုးက ျပန္ လုပ္ျပတာ။  က်ေနာ္တို႔မွာ ရီ (ရယ္) ရလြန္းလို႔ အူတက္မတပ္ပဲ။

ကိုလႊမ္းမိုး ဟာသ လုပ္ရာမွာ မိန္းမရွာ အမူအယာ လုပ္တတ္တာလည္း သတိရမိတယ္။ ကိုလႊမ္းမိုးနဲ႔ ဆံုရင္ အမူအရာေတြလုပ္ခိုင္းတဲ့ အခါ မိန္းမရွာ အမူအယာ လုပ္ခိုင္းတာလည္း တခုအပါအ၀င္ပဲ။  မွတ္မိတာ တခုေျပာရရင္ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တဲ ့ “၁၉၈၆ ၿမိတ္” ပြဲမွာပါ။  ၿမိတ္ပြဲမွာ ကန္ထရိုက္တဦးက “ကိုသန္း (ေအ၀မ္းသန္းထြဋ္)” ဆိုေတာ့ “လွလွမိုး” တို႔လို ရုပ္ရွင္ဘက္က အဆိုေတာ္ေတြ ပါလာတယ္။  “ဟာသ ကမၻာရွား” လည္း ပါလာတယ္။  က်ေနာ္တို႔ တီး၀ိုင္း ျပီးရင္ ျပဇာတ္ေလး တခု လုပ္ဖို႔ တိုင္ပင္ၾကတယ္။  ကမၻာရွား က “ဇာတ္စီး” ေပါ့။  ဒါနဲ႔ "ေလးစားပါတယ္ ဗိုလ္ၾကီး" ဆိုတဲ့ ျပဇာတ္ က ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကတယ္။  က်ေနာ္ကေတာ ျပဇာတ္ ေနာက္ခံေတး တီးေပးရမယ္ ဆိုေတာ့ သူတို႔ ဇာတ္တိုက္တာ ထိုင္ၾကည့္ေနရတယ္။  ဇာတ္လမ္းမွာ လွလွမိုး နဲ႔ ကိုလႊမ္းမိုး ရန္ျဖစ္တဲ့ အခန္းပါတယ္။  သူတို႔ ဇာတ္တိုက္ျပီး ေတာ့ က်ေနာ္က ကိုလႊမ္းမိုးကို ရန္ျဖစ္တဲ့ အခန္းမွာ အေျခာက္လို ရန္ျဖစ္ ရင္ အရမ္း ရီ (ရယ္) ရမယ္လို႔ အၾကံေပးလိုက္တယ္။  ပြဲ  က ၾကေတာ့ အဲဒီ ရန္ျဖစ္ခန္းမွာ ကိုလႊမ္းမိုးက တကယ္ပဲ မိန္းမရွာ လို ကက္ကက္လန္ေအာင္ ရန္ေတြ႕ျပတယ္။  ရုတ္တရက္ ဆိုေတာ့ လွလွမိုး လည္း ေၾကာင္သြား၊ ပရိသတ္လည္း ေၾကာင္သြားေပါ့။  အေရွ႕ပိုင္းမွာ "မွန္ရာကို သစၥာ ဆိုပါမည္" ဆိုျပီး သီခ်င္း ဆိုခဲ့သူ က မိန္းမၾကီး တေယာက္လို ရန္ေတြ႕ ေနတာကိုး။  ေနာက္ေတာ့ လွလွမိုး ဘက္ကလည္း ျပန္ရန္ေတြ႕၊ တရံုလံုးလည္း ၀က္၀က္ ကြဲေအာင္ ရယ္ (ရီ)၊ က်ေနာ္တို ့လည္း အူတက္မတက္ ရယ္(ရီ) ၾကေပါ့။

ကိုလႊမ္းမိုးက အဆိုေတာ္ တေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ အတီးသမားလည္း ျဖစ္တာမို႔ အတီးသမားေတြဘက္ ကို စာနာ ေတြး တတ္သူ လုိ႔ က်ေနာ္ ျမင္တယ္။  အျဖစ္အပ်က္ တခုကို ေျပာရရင္ က်ေနာ္တို႔ ၁၉၈၅ ရာတန္ေတြ တရားမ၀င္ေငြ အျဖစ္ အမိန္႔ ထုတ္ အျပီး တီး ခဲ့ ရတဲ ့ေမာ္လျမိဳင္ပြဲ မွာ ေပါ့။  အမိန္႔ထုတ္တာ ပြဲ မစခင္ သံုးရက္ အလို ေလာက္မွာပါ။  ပြဲသြင္း ကန္ထရိုက္က လက္မွတ္ ေတြ ေရာင္းကုန္တယ္။  ဒါေပမယ့္ လက္မွတ္ ေရာင္း ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ရာတန္ အစိတ္တန္ေတြ ပဲ လက္မွတ္ ေရာင္းရေငြ ဆိုၿပီး လာေပးၾက တယ္လို႔ ေျပာတယ္္။  ဒီေတာ ့ ေငြရွင္းတဲ ့အခါ ရာတန္၊ အစိတ္တန္ တ၀က္ ယူပါလို႔ လာညိွတယ္။  အဲဒီအခ်ိန္မွာ အစိုးရ ကျပန္လဲ ေပးပါမယ္ဆို တဲ ့ အမိန္႕ မထြက္ေသးဘူး။  အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကိုလႊမ္းမိုးက အဆိုေတာ္  ေတြေတာ့ ရာတန္၊ အစိတ္တန္ေရာ ေပးပါ။ တီး၀ိုင္းသမားေတြကို ေတာ့ ေရာမေပးပါနဲ႔ လို႔ ၀င္ေျပာခဲ့တာ မွတ္မိတယ္။ (ဒါေပမယ့္ တကယ္ ရေတာ့ ရာတန္၊ အစိတ္တန္ က ၆၀% ေလာက္ပါတဲ့ ေ၀စု ကို ရခဲ ့တယ္။)

ေနာက္တခု မွတ္မိေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တဲ ့ ၁၉၈၆ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၿမိတ္ကို သြားခဲ့တဲ့ပြဲပါ။  သေဘာတူညီခ်က္ရိွခဲ့တာက (၆) ရက္ တီးမယ္ (၅) ရက္ကို တီးခ ရမယ္၊ ေနာက္ဆံုးရက္ ကို အခမဲ့ တီး ေပး ရမယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။  ၿမိတ္ က ခရီးစားရိတ္ ၾကီး တာေၾကာင့္ ဒီလိုမ်ိဳး သေဘာတူညီခ်က္ လုပ္ခဲ့တာပါ။  ၿမိတ္ေရာက္ျပီး က်ေနာ္တို႔ (၆) ရက္တီး ၿပီးတဲ့ အခါ ပြဲ ကန္ထရိုက္ က ေနာက္ တရက္ အခမဲ့ တီး ခိုင္းျပန္တယ္။  ၿမိတ္မွာ ရိွတဲ့ စစ္တပ္ မိသားစု မ်ား ေဖ်ာ္ေျဖတဲ့ ည လို႔ ေခါင္းစဥ္ တပ္ပါတယ္။  က်ေနာ္တို႔ ကလည္း သေဘာတူညီခ်က္ထဲမွာ ပါတဲ့ အခ်က္မဟုတ္လို႔ မတီး နိုင္ဘူး လို ့တင္းခံခဲ့တယ္။  ဒါနဲ႔ ကန္ထရိုက္ ဘက္ ကလည္း ဒါဆို တ၀က္ေၾကးနဲ႔ တီး လို႔ ဆုိျပီး ထပ္ညိွလာတယ္။  အဲဒီမွာ ကိုလႊမ္းမိုးက အဆိုေတာ္ေတြေတာ့ တ၀က္ေပးရင္ေပး၊ တီး၀ိုင္း ကိုေတာ့ အျပည့္ေပးပါလို႔ ၀င္ေျပာတယ္။   ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တို႔ တီးခ အျပည့္ ရခဲ့တယ္။  ၿမိတ္ပြဲ မွာ ကိုလႊမ္းမိုးက အဆိုေတာ္အေန နဲ႔ လုိက္ခဲ့တာ။  သူ႔တီး၀ိုင္းလည္း မဟုတ္။ သူက တီး၀ိုင္း ေခါင္းေဆာင္လည္း မဟုတ္၊ တီး၀ိုင္း ဘယ္ေလာက္ ရရ သူ႕ အပူ လည္း မဟုတ္ပါ။  ကိုလႊမ္းမိုးက အဆိုေတာ္ၾကီး ျဖစ္လာခဲ့ေပမယ့္ သူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အတီး သမား ဘ၀ကို ေတာ့ ေမ့ခဲ့သူ မဟုတ္လို႔ က်ေနာ္ျမင္မိပါတယ္။

က်ေနာ္ေရးခဲ့ တာေတြကေတာ့ ကိုလႊမ္းမိုး နဲ ့ပတ္သက္ျပီး က်ေနာ္ မွတ္မိေနတဲ့၊ က်ေနာ္ သတိရေနခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။  က်ေနာ္နဲ႔ အျမင္ မတူသူမ်ားလည္း ရိွနိုင္ပါတယ္။  “Everybody’s entitled to their own opinion” လို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။

အခု ကိုလႊမ္းမိုး ကြယ္လြန္ျခင္း (၁၂) ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ အစီအစဥ္ မွာ က်ေနာ္ အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ ကိုလႊမ္းမိုး ေရး/ဆိုခဲ့တဲ့ “မႏွင္းဆီ” သီခ်င္းေလးကို မိုးမခ ပရိသတ္ အတြက္ ကိုလႊမ္းမိုး အမွတ္တရ ေရြးေပးခ်င္ပါတယ္။

မႏွင္းဆီ ၊ ေရး/ဆို လႊမ္းမိုး (၁၉၇၉)

Andrew Sway
၀၈ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၁၃


မွတ္ခ်က္။   ။ ေဆာင္းပါးရွင္ “Andrew Sway” သည္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ား၏ ဗမာ့ေခတ္ေပၚ ေတးဂီတေလာကတြင္ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့သည္ ေအာ္ဂင္၊ ကီးဘုတ္ အတီး ပညာရွင္ “သိန္းေဆြ” ျဖစ္သည္။  “Success (ဇိန)” ေတးဂီတ အဖြဲ႕၏ ဝိုင္းေတာ္သား တဦးလည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။  မအားလပ္သည့္ၾကားမွ “လႊမ္းမိုး ႏွစ္ပတ္လည္ အမွတ္တရ” ေဆာင္းပါး ေရးသားေပးခဲ့သည့္ ေဆာင္းပါးရွင္ “သိန္းေဆြ @ Andrew Sway” ကို ဂီတ ဝါသနာရွင္ မိုးမခ စာဖတ္ပရိသတ္ ကိုယ္စား အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

Comments