သုုံးနားညီ
ေဆာင္းလူ
ေအာက္တုုိဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၃
စိတ္နဲ႔အတူ ဘ၀ကုုိ အညႇဳိးအေတးႀကီးႀကီး ထားလုုိက္တယ္ ...။ ပဥၥလက္ဆန္တယ္ ...။ ေလာဂ်စ္ဆန္တယ္ ...။ ေရဘ၀ဲေကာင္လုုိ လက္ ေျခာက္ဖက္မွမရွိတာ ..။ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳးေျခာက္ခ်က္ကုုိေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း ႐ုုန္းရင္းဆန္ခတ္တတ္တယ္ ...။ ႀကိဳးေတြက ကဗ်ာမပီ..စာမမွီ ...။ စိတ္ေတြက ကဗ်ာမပီ ..စာမမွီ ..။
တညလုုံး ဒီကြင္းထဲမွာပဲ လွည့္ပတ္ ေလွာ္ခတ္ေနလုုိက္တာ ...။ မနက္ေရာက္မွ တက္က်ဳိးေနမွန္းသိတယ္ ..။ က်ဳိးတဲ့တက္ကုုိ စိတ္နဲ႔ ျပန္ ဆက္လုုိက္ေတာ့ ... ေျခတဖက္မွာ အေၾကာေတြေသေနလုုိ႔ ...။ တြန္႔ဆုုတ္ တြန္႔ဆုုတ္နဲ႔ ..သြားရ လာရတာက ...။
မေန႔က မုုိးေတြရြာတယ္ ...။
ဒီေန႔ ပုုိရြာတယ္ ...။
မုုိးရြာေတာ့ ေရခံမလား စိတ္ကူးမိတယ္ ...။ စိတ္ကူးနဲ႔ ခံလုုိက္တဲ့ေရမွာ ဗက္တီးရီးယားေတြ ေပါက္ဖြားရွင္သန္ေနလုုိက္တာ ..။ သက္ရွိကမာၻ တစ္ခုုလုုံးကုုိ ကူးစက္လုုိ႔ ..။ ဗုုိင္းရပ္စ္ကုုိက္လုုိ႔ ထူးဆန္းလာတယ္ ...။
လမ္းတေလွ်ာက္ ..မ်ဥ္းၾကားေတြ သစ္ဆန္းလာတယ္ ..။ မီးခုုိးထြက္ေနတဲ့ မီးပြိဳင့္ေတြကုုိ ခုုိေတြ အုုပ္စုုဖြဲ႕ သီခ်င္းဆုုိေနတဲ့ကာလ ... မ်က္စိ ကစားမိရာ သုုံးနားညီ ဘ၀ထဲမွာ ... အေပ်ာ္မယ္ေတြ ..ေဟာ .. တေယာက္ ..ေဟာ ..တေယာက္ ...။ သိကၡာနဲ႔ အလဲအထပ္လုုပ္ၿပီးမွ လက္ထဲေရာက္လာတဲ့ သိန္းေထာင္ေက်ာ္တန္ ပါမစ္ကုုိ မသိမသာ မ်က္စပစ္ၾကည့္လုုိက္တယ္ ...။ ေအာက္ဖ္ ေအာ့ ဒိတ္ျဖစ္မွန္း သိသာ လြန္းတယ္ ..။ ၾကက္သီးထဖြယ္ ျခတေကာင္ တရြရြတက္လာတယ္ ..။
လူေတြ မ်က္စိေပါက္က်ဥ္းလာတယ္ ..။ အပုုိမ်က္လုုံးေတြ ဆင္လာၾကတယ္ ...။
လူေတြ ပါးစပ္ေပါက္ က်ယ္လာၾကတယ္ ...။ အပုုိဆာတာေတြ သိပ္စားခ်င္လာၾကတယ္ ...။
လူေတြ လက္တံရွည္လာၾကတယ္ ...။ လက္လွမ္းမီွရာ ..လက္သရမ္းခ်င္ၾကတယ္ ...။
ဆန္႔က်င္ဘက္မွာ တူညီစြာ ...
အတၱေတြ ျပဴးက်ယ္လာတယ္ ...။ ျပဴးႏုုိင္သမွ် ..က်ယ္ႏုုိင္သမွ် ..တတ္ႏုုိင္သမွ် ...
စိတ္ဓာတ္ေတြ ဆုုတ္ယုုတ္လာတယ္ ...။ တတ္ႏုုိင္သမွ် .. ဆုုတ္ႏုုိင္သမွ် ...ယုုတ္ႏုုိင္သမွ် ...
ေလာဘေတြ တက္တက္လာတယ္ ...။ တက္ႏုုိင္သမွ် ... ရသမွ် ... ႏုုိင္သမွ် ...
မေန႔က ရြာလုုိက္တဲ့မုုိး .. အားလုုံးကုုိ ခြာခ်သြားမလားမွတ္တယ္ ... ေၾကး (ဂ်ီး) အေဟာင္းကြၽတ္သြားေတာ့ ေၾကး (ဂ်ီး) သစ္ေတြက အ ထပ္ထပ္ ...။ ဘာမဆုုိ ျဖစ္ႏုုိင္လုုိ႔ ..သုုံးနားစလုုံးဟာ ေလာဂ်စ္ဆန္တယ္ ...။
ဒီမနက္ေတာ့ ထည့္သမွ် ၀င္တဲ့ ပါးစပ္ေပါက္မွာ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးတန္းလန္း ..ေသြးအလိမ္းအလိမ္းနဲ႔ ... ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ...