ေရာက္တတ္ရာရာ အတိုအစမ်ား
နွစ္ဆယ္ေက်ာ္အလြမ္း (ဘန္ေကာက္သို႔)
ေမာင္ရင္ငေတ
နုုိ၀င္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၃
+%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%B1%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%BC%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%B7%E1%80%99%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%9B%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%AF%E1%80%94%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%9B.JPG)
ေၾသာ္ ……..။
ဘာလိုလိုနဲ႔ ဘန္ေကာက္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အစိတ္နီးပါး ရွိေနပါၿပီေကာလား၊ စိတ္ထဲမွာထင္ေနတာ မေန႔တေန႔ကလိုပါဘဲ၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းကာလမွာ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးဆီမွာ အေျပာင္းအလဲမုန္တိုင္းႀကီး တိုက္ခိုက္၍အၿပီးသကာလ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ အသက္အရြယ္ ၂၀ လူငယ္ အမ်ားစုဟာ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေရႊျပည္ေတာ္ကို စြန္႔ခြာခဲ့ၾက ပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း မိမိတို႔ ရပ္တည္ရာ ယံုၾကည္ရာေတြကို လုပ္ကိုင္ဖို႔ တိုင္းျပည္တြင္းမွာ အေျခေနမေပးေတာ့လို႔ နယ္စပ္ေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္သူေတြလည္း ကိုင္ၾကပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း ေတာတြင္းႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ကို ေရြးခ်ယ္ေရာက္ရွိလာပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ တို႔လို တခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့လည္း စစ္ေရးႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ကို ဝါသနာမပါၾကသလို ျပည္တြင္းမွာက လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ၾကဖို႔ စိတ္ကုန္ခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ ျပည္ပကိုစြန္႔စား ထြက္လာၾကပါေတာ့တယ္၊ တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ အဆက္အသြယ္ေကာင္းနဲ႔ေတြ႔ၿပီး ေငြေၾကးလည္းရွိ တတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ ဂ်ပန္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးေတြကို တိုက္ရိုက္ ေရာက္ရွိသြားၾကသလို တခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့လည္း အဲဒီအခ်ိန္ ကာလက ေခတ္အစားဆံုးလို႔ေျပာရမဲ့ ႏိုင္ငံျခားသေဘၤာသားေပၚကိုတန္းေရာက္သြားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္၊
တခ်ိဳ႕ေတြလည္း သေဘၤာသားစီဒီစီစာအုပ္ရယ္ ခရီးသြားစာအုပ္ေလးေတြကိုကိုင္ၿပီး ဘန္ေကာက္ ေရာက္လာၾကပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ကေတာ့ စီဒီစီေလွ်ာက္တာေတာင္မွ အလိမ္ေကာင္းတဲ့ ပြဲစားနဲ႔ေတြ႔ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ေငြကုန္ ျဖစ္ေနတာရယ္ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးမွာေနရင္ ေထာင္က်ကိန္း (အင္းစိန္ေကာ မိန္းမေကာ) ရွိေနတာေၾကာင့္ရယ္ ဖားသားႀကီးျဖစ္သူက ၁၉၈၈ အၿပီးမွာတင္ဘဲ ကိုယ္ထက္ေစာၿပီး ထြက္ေတာ္မူ နန္းကခြာသြားႏွင့္ၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ရယ္ အေမရဲ႕ တခ်က္လႊတ္ အမိန္႔နဲ႔ တကယ္ကေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကပါ သြားခ်င္လြန္းၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ရယ္ ခရီးသြားလာခြင့္ စာအုပ္ကို အျမန္လုပ္ၿပီးေတာ့ ထြက္ခြာလာခဲ့တာပါ၊ ေရျခားေျမျခား တိုင္းတပါးသို႔သြားဖို႔ဆိုရင္ နံပတ္တစ္ ခရီးသြားခြင့္စာအုပ္ လိုအပ္ပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ပတ္စ္ပို႔စ္ရံုးအေဟာင္းက ပန္းဆိုးတန္းလမ္း ေအာက္ဘေလာက္မွာလို႔ ထင္ပါတယ္၊ အဲဒီအခိ်န္မွာ ေမာင္ရင္ငေတက မဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ပန္းဆိုးတန္း ဘားလမ္း လြစၥစ္လမ္း ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္း ပလက္ေဖာင္းဆားဗစ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိၿပီး ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ အလိမ္ခံခဲ့ရတာေတြေတာ့ ေနာက္ၾကံဳရင္ထည့္ေရးသြားပါမယ္၊ သေဘၤာလိုင္း အထြက္ရိုက္တာထက္ ရိႈးေဂ်ာ့စာအုပ္လုပ္ ဘန္ေကာက္ကို အရင္ေရာက္ေအာင္သြား ဟိုက်မွ ၾကည့္က်က္လုပ္တာက ပိုျမန္တယ္ဆိုၿပီး ကိုယ့္ေရွ႕ကသြားသူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ား ေနပါၿပီ၊ ဒီေတာ့ကာ ေမာင္ရင္ငေတလည္း သိပ္ၿပီးမစဥ္းစားေတာ့ပါဘဲနဲ႔ ဘန္ေကာက္ကို ထြက္ခြာ လာခဲ့ပါတယ္၊
+%E1%82%8F%E1%82%88%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%86%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%81%E1%80%B2%E1%80%B7%E1%80%95%E1%80%AB%E1%80%90%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%80%9B%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%AF%E1%80%94%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%9C%E1%80%86%E1%80%AD%E1%80%95%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%9B.jpg)
နႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ေရ
အဲဒီလို ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အစိတ္မွာ တခ်ိဳ႕ေတြလည္း လူ႔ေလာကႀကီးကေန ထြက္ခြာသြားၾက ၿပီျဖစ္သလို တခ်ိဳ႕ေတြကလည္း လမ္းခုလတ္ကေန ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးဆီကို ျပန္လည္လို႔ ေရာက္ရွိ ခိုဝင္သြားၾကၿပီး ဘဝတခု ရပ္တည္ေနထိုင္ဖို႔ကို ဆက္လက္ႀကိဳးစားေနၾကဆဲပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ပံုစံမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေရႊျပည္ေတာ္ရဲ႕ ေဝးရာမွာ ယက္ကန္ယက္ကန္ ရုန္းကန္ေနၾကဆဲ သူမ်ိဳးေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိလို႔ေနဆဲပါ၊ ဒီလို ေရႊျပည္ေတာ္နဲ႔ေဝးရာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို လက္လုပ္လက္စားေတြ အဖို႔ကေတာ့ ျပန္ခြင့္ရွိခဲ့ရင္ေတာင္မွ တႏွစ္တေခါက္
ဆိုသလို ျပန္ႏိုင္ဖို႔ရာမလြယ္ကူလွပါဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ အေဝးကေနသာ ေမွ်ာ္ကာလြမ္းရင္း တခ်ိန္က က်င္လည္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေတြအေၾကာင္း ဟိုတစဒီတစ ေရာက္တတ္ရာရာ အတိုအစ ေရးထားမိတာ ေလးေတြကို ေပါင္းစပ္ၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကိုလြမ္းတဲ့ည အေနနဲ႔ စုရံုးၿပီး တင္ျပလိုက္ရျခင္းပါ၊
+Myanma+Airways+Fokker+F-28+-+4000.jpg)
Myanma Airways Fokker F-28 – 4000
ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုတာကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြအတြက္ ပထမဆံုးစတင္နင္းရာ ႏိုင္ငံျခားေျမပါဘဲ၊ ရန္ကုန္လို မႏၱေလးလို ျပည္မေနသူ အမ်ားစုကို ေျပာတာပါ၊ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔က နယ္စပ္အနီးအနားမွာ ေနထိုင္ၾကသူေတြရယ္ တိုင္းရင္းသားေတြရယ္နဲ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေတာေက်ာ္ေတာင္ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသူတခ်ိဳ႕ရယ္ကေတာ့ နီးစပ္ရာျပည္ပနယ္ေတြကို သြားဖူး ေရာက္ဖူးၾကပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးရဲ႕အလယ္ပိုင္းမွာ ေနၾကသူ အမ်ားစု ကေတာ့ နယ္စပ္ေရာက္ဖူးဖို႔ ေနေနသာသာ တခ်ိဳ႕ေတြမ်ားဆိုရင္ ျပည္နယ္ေတြဆိုရင္ ဘုရားဖူးဖို႔ သြားၾကတဲ့ က်ိဳက္ထီးရိုးတို႔ အင္းေလးေတာင္ႀကီးတို႔ ငပလီတို႔ရွိရာ ျပည္နယ္ေတြေတာင္မွ မေရာက္ ဖူးၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ျပည္တြင္းမွာေနစဥ္က ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ ခရီးသြားက်င့္ သိပ္မရွိၾကပါဘူး၊ ႏိုင္ငံျခားသြားသူကို ေလဆိပ္လိုက္ပို႔တဲ့ အလုပ္ကလည္း တခမ္းတနားပါ၊ မသြားမီ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ပြဲလုပ္ ေသာက္ၾကစားၾကတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါ၊ သြားေတာ့မွာ သြားရေတာ့မွာဆိုၿပီး မသြားျဖစ္ေသးလို႔ ႏႈတ္ဆက္ပြဲလုပ္ အေၾကာင္းျပ ေသာက္ၾကစားၾကျခင္းပါ၊
+Don+Mueang+International+Airport.JPG)
Don Mueang International Airport
ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ တည္ရွိတဲ့ ပထမကမၻာစစ္အတြင္းမွာ စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ Don Mueang Airport ဒြန္းေမာင္း (ဒြန္းမ်ဴအန္းလို႔ေရးမွ မွန္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္) အင္တာေနရွင္နယ္ ေလဆိပ္ႀကီးကို ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းပိုင္ အက္ဖ္ ၂၈ ေဖာ္ကာဖရန္႔ရွစ္ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးနဲ႔ ေရာက္ရွိ လာတဲ့ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ေမာင္ရင္ငေတ အမည္တြင္လာမယ့္ အေလာင္းအလွ်ာႀကီးကို ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေရာက္ရွိအလုပ္လုပ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတဖားသားႀကီးနဲ႔ သူ႔ရဲ႕မိတ္ေဆြမ်ားလာေရာက္ႀကိဳဆို ခဲ့ၾကပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ဘန္ေကာက္ကိုေရာက္ခါစက ဒီေလဆိပ္ရဲ႕ တာမီနယ္ ၂ ေတာင္မွ မၿပီးစီးတတ္ေသးပါဘူး၊ အခုေတာ့ဒီေလဆိပ္ထက္ ပိုႀကီးက်ယ္တဲ့ ေလဆိပ္အသစ္ႀကီးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က စတင္အသံုးျပဳေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေက်ာင္းသားဘဝ တေလွ်ာက္လံုး ေခတ္ကာလက အေျခအေန မဆိုးဝါးေသးေတာ့ ႏိုင္ငံျခားဆိုတာကို ေလ့လာခ်င္စူးစမ္းခ်င္စိတ္ေတြ ရွိေနေပမဲ့လည္း အိပ္မက္ထဲမွာ ထည့္မက္တဲ့အဆင့္ မရွိေသးပါဘူး၊ ၁၉၈၃-၈၄ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာမွ ႏိုင္ငံျခားဆိုတာကို စကားထဲ ထည့္ေျပာၾကတဲ့အဆင့္ ေရာက္လာခဲ့တာပါ၊ အခုလို တသက္တာ ေနရမယ့္အေရးကို ဘယ္လိုလုပ္ ေတြးခဲ့ပါမလဲ၊ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ခရီးစဥ္အစမွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ့ရတာကေတာ့ ျမန္မာ့အဲယားေဝးရဲ႕ ေဖာ္ကာဂ်က္ေလယာဥ္ႀကီး စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းၿပီးရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ျပန္လည္ဆင္းသက္ခဲ့ရျခင္းပါ၊ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံျခားခရီး စတင္ထြက္ခြာခဲ့ရလို႔ ရင္ေမာေနရတာကို ေၾကာက္လန္႔ျခင္းနဲ႔ အစားထိုးခံခဲ့ရပါတယ္၊ ပထမတႀကိမ္မွာ ေလယာဥ္ေမာင္းခ်ိန္ နာရီဝက္ေလာက္အၾကာမွာ မေျပာမဆိုနဲ႔ ေလယာဥ္က ေလဆိပ္ေျပးလမ္းမ တခုေပၚကို ဆင္းပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လည္း ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ကို ေရာက္ၿပီးလားဆိုၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးက ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ အဝါေရာင္ႀကီးကို ေတြ႔ရ ပါတယ္၊ ဒီေတာ့မွ ေလယာဥ္မယ္တေယာက္က စက္တခုခ်ိဳ႕ယြင္းလို႔ပါလို႔ ေအးတိေအးစက္ အေျဖ ေပးပါေတာ့တယ္၊ အဲလိုနဲ႔ ေလဆိပ္ခန္းမထဲမွာ တနာရီေလာက္ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကရပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ ခရီးသြားေတြကေတာ့ ပိုင္ရာဆိုင္ရာကိုေျပာၿပီး သူတို႔အိမ္ေတြကို ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားေနၾက ပါတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ စက္ေကာင္းသြားပါၿပီဆိုၿပီး ေလယာဥ္ေပၚကို ျပန္တက္ၾကပါတယ္၊ ဒီတခါက ပထမတခါေလာက္ေတာင္မွ စီးရတာ မၾကာလိုက္ဘူးလို႔ထင္ပါတယ္၊ ေလယာဥ္အၿမီးပိုင္း အနားမွာ ထိုင္တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတေဘးက ေလယာဥ္မယ္တဦးရဲ႕ လက္ထဲကပစၥည္းေတြ ဂြမ္းဆိုၿပီး က်ကြဲတာ နဲ႔အတူ ေလယာဥ္မႉးရဲ႕ ေၾကညာသံကို ၾကားရေတာ့တာပါဘဲ၊ ခရီးသည္မ်ားခင္ဗ်ားဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေလယာဥ္ႀကီး စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းသြားပါသျဖင့္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္သို႔ ျပန္လည္ဆင္းသက္ရန္ ႀကိဳးစားေနပါ တယ္လို႔ ေျပာလိုက္သံပါ၊ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ပါလာတဲ့သူေတြကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဖို႔ ခါးပတ္ပတ္ထားဖို႔ကို ေျပာၾကေပမဲ့လည္း ေမာင္ရင္ငေတ အပါအဝင္ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ေတြ ဝင္ေနၾကတဲ့ ခရီးသည္ေတြ အားလံုးရဲ႕ ဘုရားတသံငိုသံေတြနဲ႔အတူ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ကုန္ၾကပါၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ ဒါမ်ိဳးေတြ ရိုးေနၿပီ ျဖစ္ဟန္တူတဲ့ ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းက ေလယာဥ္မႉးႀကီးကေတာ့ ကၽြမ္းက်င္စြာနဲ႔ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကို ျပန္ဆင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊
ဒီဒုတိယအေခါက္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ရဲ႕ ခန္းမေဆာင္ထဲကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ မွာေတာ့ ခရီးသည္အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြမွာ အျပံဳးအေပ်ာ္ေတြ မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး လူျဖဴသံုးေလး ေယာက္ကေတာ့ ေခါင္းတခါခါနဲ႔ ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ သေဘၤာသားႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘန္ေကာက္ကေန ေနာက္ထပ္ေျပာင္းစီးရမဲ့ ေလယာဥ္မမွီမွာကို ေျပာေနၾကပါၿပီ၊ အဘြားႀကီးတဦးနဲ႔ခေလးသံုးေယာက္ အုပ္စုကေတာ့ သူတို႔အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေျပာေနၾကပါၿပီ၊ ေမာင္ရင္ငေတနဲ႔ ဘန္ေကာက္ကိုသြားမယ့္ လူငယ္လူရြယ္ သံုးေလးဦးကေတာ့ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည့္ဘဲပံုစံနဲ႔သာပါ၊ မၾကာခင္မွာ ေလဆိပ္ဝန္ထမ္းတေယာက္ လာအေျပာအရ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ပထမ ႏွစ္ေခါက္စီးတဲ့ ေဖာ္ကာက အင္ဂ်င္စက္တလံုးပ်က္သြားလို႔ သြားလို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ျမစ္ႀကီးနားက ဆိုက္ေရာက္လာမယ့္ ေဖာ္ကာေရာက္လာရင္ ေျပာင္းစီးရမယ္ျဖစ္ေၾကာင္းပါ၊
အဲဒါနဲ႔ ေမာင္ရင္ငေတလည္း စိတ္တူၾကတဲ့ ႏွစ္ဦးနဲ႔ အေဖာ္ညွိၿပီး စိတ္ၿငိမ္ေဆးအျဖစ္ ဘီယာသြာၿပီး ေသာက္ၾကပါေတာ့တယ္၊ အခ်ိန္က ညေန ငါးနာရီေလာက္ ရွိေနပါၿပီ၊ ျမစ္ႀကီးနားေလယာဥ္က အခုမွ စထြက္လာၿပီ ေျပာတာကိုး၊ ည ခုႏွစ္နာရီ ေလာက္က်ေတာ့ ေလယာဥ္ေပၚျပန္တက္ၾကဖို႔ ေခၚပါၿပီ၊ မထူးဇာတ္ခင္းထားတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ကေတာ့ ေရွ႕ဆံုးကေပါ့၊ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ခရီးသည္က ဆယ္ဦးေလာက္ေတာ့ ေလ်ာ့သြားပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေဘးနားကထိုင္လာတဲ့ အျဖဴတေယာက္ကေတာ့ ပါမလာေတာ့ပါဘူး၊ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ ေနရာ ေဘးအစြန္မွာ ေျပာင္းထိုင္လိုက္ၿပီး ျမစ္ႀကီးနားကလာတဲ့ေဖာ္ကာရဲ႕ ျပဴတင္းတံခါးကို လက္နဲ႔ ဆြဲတင္လိုက္ေတာ့ ျပဳတ္ၿပီးပါလာပါတယ္၊ ျပဴတင္းတံခါး ပတ္ပတ္လည္မွာလည္း ေရေတြသီးေနၿပီး ဘန္ေကာက္သြားတဲ့ ေဖာ္ကာထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ေဟာင္းႏြမ္းတာကို ေတြ႔ရပါတယ္၊ အရင္ခါေတြကသူမ်ားတကာ သြားတာေတြကို လိုက္ပို႔စဥ္က ရန္ကုန္ေလဆိပ္ရဲ႕ အေပၚထပ္ဝရံတာ လိုက္ပို႔တဲ့သူ ေတြရဲ႕ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရာေနရာကေန ႏႈတ္ဆက္ခဲ့စဥ္က အားက်ခဲ့တဲ့စိတ္ေတြ အခုေတာ့ မရွိႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး၊ တေန႔တည္းမွာ တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကေန ေဖာ္ကာေလယာဥ္ပ်ံ ပ်ံတက္စဥ္မွာေတာ့ လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရာ ဝရံတာမွာ ေမွာင္မည္းေနၿပီး ႏႈတ္ဆက္သူ တဦးတေလမွ မေတြ႔ရွိရပါဘူး၊ ဒီတခါေတာ့ တကယ္ကိုႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္ ရန္ကုန္ေရ၊ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ရန္ကုန္ ဘန္ေကာက္ ပထမဆံုးခရီးစဥ္ဟာ အဲလိုေန႔လည္တနာရီက စတင္ထြက္ခြာလာခဲ့တာ ဘန္ေကာက္ ဒြန္းေမာင္းေလဆိပ္ကို ည ၉ နာရီေက်ာ္ ေလာက္မွာ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ ေရာက္ရွိသြားပါေတာ့တယ္၊ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးတေနရာမွာ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ စီးနင္းခဲ့ရတဲ့ ေဖာ္ကာ ၂၈ ေလယာဥ္ႀကီးကို ဝမ္းသာဝမ္းနည္း နႈတ္ဆက္ခဲ့ၿပီး ေမာင္ရင္ငေတလည္း ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ႀကီး အထဲကို ဝင္ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္၊
+%E1%80%98%E1%80%94%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%9C%E1%80%99%E1%80%B8%E1%80%B9%E1%80%94%E1%80%B2%E1%82%94+%E1%80%B1%E1%81%BE%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%B9%E1%80%BB%E1%80%84%E1%80%AC%E1%80%86%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B8%E1%80%B9%E1%80%98%E1%80%AF%E1%80%92%E1%80%B9.JPG)
ဘန္ေကာက္လမ္းနဲ႔ ေၾကာ္ျငာဆိုင္းဘုဒ္
ထိုင္းႏိုင္ငံတဝွန္းမွာေရာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာေရာ ဘယ္လမ္းဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႔ျမင္ရမွာေတြ ကေတာ့ ရႈတ္ရွက္ခတ္ေနတဲ့ ကားေတြရယ္ ဆိုင္ကယ္ေတြရယ္ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေတြရယ္ လမ္းေဘး ဝဲယာတေလွ်ာက္မွာ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြရယ္ကို ေတြ႔ရွိရ မွာပါ၊ ေလယာဥ္စက္ပ်က္လို႔ ခပ္လန္႔လန္႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ စိတ္ေတြဟာ ညမီးေရာင္ေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့ ေတာက္ပတဲ့ ဆိုင္ေတြမ်ိဳးစံုကိုၾကည့္ၿပီး မေန႔တေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ေျမနီကုန္းလမ္းဆံုက မီးေရာင္မိွန္မွိန္ေအာက္က သူငယ္ခ်င္းတစု ႏႈတ္ဆက္ပြဲလုပ္ခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ပြဲစားရံုကေလးကို သတိရေနမိၿပီး စဥ္းစားခန္း ဝင္ေနမိရပါတယ္၊
+%E1%80%98%E1%80%94%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%9C%E1%80%99%E1%80%B8%E1%80%B9%E1%80%94%E1%80%B2%E1%82%94%E1%80%B1%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%90%E1%80%80%E1%81%A0%E1%80%85%E1%80%AE.JPG)
ဘန္ေကာက္လမ္းနဲ႔ ေရာင္စံုတကၠစီ
အထူးသျဖင့္ေတာ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာ့ ေလဆိပ္အထြက္မွာကိုဘဲ ေတြ႔ရမွာက အငွားကား တကၠစီေတြပါဘဲ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ အခုလက္ရွိ ေရာက္ရွိေနတဲ့ အေနာက္ဥေရာပ ႏိုင္ငံေတြမွာက လမ္းမေပၚမွာ ခရီးသည္ရွာေနတဲ့ တကၠစီကားေတြကို ေတြ႔ရွိရဖို႔ မလြယ္ကူပါဘူး၊ ျပင္သစ္ ပါရီမွာက ေလဆိပ္ကေန ၿမိဳ႕ထဲကိုသြားၾကတဲ့ ခရီးသည္အမ်ားစုဟာ အငွားကားကို သိပ္အသံုးမျပဳၾကပါဘူး၊ ရထားနဲ႔ ဘတ္စကားကိုသာ အသံုးျပဳသူပိုမ်ားပါတယ္၊ ဘန္ေကာက္မွာေတာ့ ေလဆိပ္ေရာက္တာနဲ႔
အဲယားကြန္းနဲ႔ အငွားကားေပၚမွာ ၿငိမ့္ၿပီးအေတြးပြား လိုက္ႏိုင္ပါတယ္၊ အဲဒါေတာင္မွ အဲဒီေခတ္က ဘန္ေကာက္တကၠစီကားမ်ားဟာ ေမာ္ဒယ္ခပ္နိမ့္နိမ့္ကားေတြသာပါ၊ ဘန္ေကာက္မွာ ေရာက္တဲ့ည
တညသာ အိပ္ရပါတယ္၊ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပထမမွာ ေမာင္ရင္ငေတဖားသားႀကီး အလုပ္လုပ္ရာ ထိုင္းႏိုင္ငံအေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း Nakhon Ratchasima သို႔ Khorat ကုန္းျမင့္ေဒသရွိ Amphoe Sikhiu (Sikhio) အမည္ရ အျမန္လမ္းမႀကီးေဘးက ရြာေလးတရြာမွာ လိုက္ေနပါတယ္၊ အဲဒီေဒသမွာ ရွိတဲ့ ေရေပးေဝေရး စီမံကိန္းတခုမွာ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕အေဖရယ္ ေနာက္ျမန္မာအင္ဂ်င္နီယာ သံုးေလး ငါးဦးရယ္ အတူတကြ အလုပ္လုပ္ေနၾကတာပါ၊ အဲဒီ Sikhiu ရြာကေလးကို တိုးခ်ဲ႕ျဖတ္သန္းေဖာက္ လုပ္ေနဆဲ ကားလမ္းေဘးက ထမင္းဆိုင္ေတြမွာ ညႀကီးသန္းေကာင္ ထၿပီးၾကည့္ခဲ့ရဖူးတဲ့ ၁၉၉၀ ခု
အီတလီကမၻာ့ဖလားပြဲကို ၾကည့္ခဲ့ရတာေတြကိုလည္း အမွတ္ရမိေနဆဲပါ၊ ညစဥ္ညတိုင္းတိုင္းလိုလို ေဘာလံုးပြဲၾကည့္ရင္း မိတ္အင္ထိုင္းလန္း မယ့္ေခါင္ဝီစကီနဲ႔ ျမည္းခဲ့ရတဲ့ သေဘၤာသီးနဲ႔ ဇီးျဖဴသီးကို ေရာၿပီးေထာင္းတာေတြကိုလည္း ခုထိေအာင္ အမွတ္ရေနဆဲပါ၊ ဇီဒန္းတို႔ရဲ႕ ေခတ္မတိုင္မီ ျပင္သစ္ ေဘာလံုးအသင္း ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္မရဘဲ အုပ္စုေျခစစ္ပြဲမွာျပဳတ္ၿပီး က်န္ေနခဲ့တဲ့ အဲဒီအီတလီပြဲစဥ္ ေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဥေရာပကို ရင္မခုန္ေသးခဲ့တာကေတာ့ အမွန္ပါဘဲ၊
+%E1%80%9F%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%92%E1%80%AE%E1%80%94%E1%80%AC%E1%80%B8+%E1%80%9F%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9B%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%92%E1%80%AE%E1%80%9B%E1%80%95%E1%80%B9+%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%9C%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%BC%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%B8.jpg)
ဟိုနားဒီနား ဟိုရပ္ဒီရပ္ ေက်းလက္သြားေတာကား
ဒီနယ္ေျမဟာ ၁၄ ရာစုႏွစ္ေလာက္က ခမာအင္ပါယာထဲမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့နယ္ေျမပါ၊ ၉၀ ခုႏွစ္အခ်ိန္က အဲဒီနယ္ေျမမွာ Nakhon Ratchasima ၿမိဳ႕ဟာ ဖြင့္ၿဖိဳးတိုးတက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ဆိုရေပမယ့္ အဲဒီက နယ္သားေတြဟာ ေခတ္မီွမွီ ဝတ္တတ္စားတတ္တာ မေတြ႔မိခဲ့ပါဘူး၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေတြ႔ဖူးေနဖူးခဲ့ကိုယ္တိုင္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္မဟာရန္ကုန္သားေတြ အဆင့္မွီဖို႔ မေျပာပါနဲ႔၊ မိတၳီလာ မႏၱေလးကားလမ္းမေပၚက ကူမဲလို လက္ညိဳးထိုးလို ရြာသားေတြ အဆင့္မရွိပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့သူတို႔ဟာ လမ္းနေဘးကစားေသက္ဆိုင္ဆိုေပမဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးထိန္ထိန္ညီး ဓါတ္စက္သံတညံညံနဲ႔ ကမၻာ့ဖလားပြဲ ကစားပံုေတြကို အိမ္တိုင္းလိုလိုမွာ ၾကည့္ႏိုင္ေနပါၿပီ၊ ေမာင္ရင္ငေတ ယာယီေနခဲ့ရတဲ့ အိမ္မွာေတာ့ စေလာင္းမရွိ ဘာမရွိဆိုေတာ့ ဆိုင္မွာထိုင္ ဘီယာေသာက္ၿပီး အားေပးရခဲ့တာေပ့ါေလ၊ အဲဒီရြာေလး ရွိရာကို အခုေနသြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွမခက္ခဲေတာ့ပါဘူး၊ အရင္တုန္းကလည္း မခက္ခဲပါဘူး၊ အဲဒီရြာနားတဝိုက္ ဟိုနားဒီနားကိုသြားတဲ့ကားေတြကေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔စီးခဲ့ဖူးတဲ့ ေနာက္ပြင့္ ဒတ္စ္ဆန္းတို႔ ဟိုက္လက္ကား တို႔လိုပါ၊ ကြာျခားတာကေတာ့ ကုန္ပစၥည္းေတြမတန္တဆ တင္ၾကတာမ်ိဳးလည္းမရွိ၊ စီးၾကတဲ့ခရီးသြားကလည္း ကားျပည့္က်ပ္ေနေအာင္ မ်ားျပားေနတာလည္း မရွိ၊ စပယ္ယာလည္း မရွိ၊ ဟိုနားဒီနားသြားရင္ ႏွစ္ဘတ္ နည္းနည္းခရီးေဝးေဝးဆိုရင္ေလးငါးဘတ္ ကိုယ္ဆင္းခ်င္တဲ့ ေနရာေရာက္ရင္ ပါလာတဲ့ အေၾကြေစ့နဲ႔ ကားေဘာ္ဒီကို ေဒါင္ေဒါင္ ျမည္ေအာင္ ေခါက္လိုက္ရင္ ကားကကၽြီကနဲ ျမည္ေအာင္ ရပ္လိုက္တဲ့အခါ ဆင္းသြားတဲ့သူက ကား ေခါင္းခန္းကို ေျပးလို႔သြားၿပီး က်သင့္တဲ့ ကားခကို ေပးၿပီးသြားရံုပါဘဲ၊ သူ႔အရပ္နဲ႔ သူ႔ဇာတ္ကေတာ့ အံက်ပါဘဲေနာ္၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ အခုလက္ရွိေရာက္ရွိေနထိုင္ေနတဲ့ အင္အားႀကီး မဟာဥေရာပႏိုင္ငံက ဘယ္အရပ္မွာ မေတြ႔ဖူးတဲ့မေတြ႔ႏိုင္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတမ်ိဳးလို႔သာ ထင္ပါတယ္၊
+%E1%80%90%E1%80%9B%E1%80%BC%E1%80%AC%E1%80%9D%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%9B%E1%80%BC%E1%80%AC%E1%80%91%E1%80%BC%E1%80%80%E1%80%B9+%E1%80%85%E1%80%9B%E1%80%AD%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%AC+%E1%80%91%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B8%E1%80%B9%E1%80%98%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%85%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8.jpg)
တရြာဝင္တရြာထြက္ စရိတ္သက္သာ ထိုင္းဘတ္စ္ကားမ်ား
အဲဒီ Sikhiu ၿမိဳ႕ကို ဘန္ေကာက္ Mochit ကားဂိတ္ကေန ကီလိုမီတာ ၂၅၀ ခရီး သံုးနာရီသာသာ အျမန္ကားနဲ႔ စီးလို႔သြားရင္ ေရာက္ပါၿပီ၊ ကားခကလည္း အခုထိတိုင္ေအာင္ သက္သာပါေသးတယ္၊ ကီလိုမီတာ ၂၀၀ ေက်ာ္တဲ့ ခရီးကို ဘတ္ ၂၀၀နီးပါး ငါးယူရို သာသာ သာေပးရပါတယ္၊ အျမန္ကား အဲယားကြန္းကားနဲ႔ပါ၊ ရထားနဲ႔လည္း သြားလို႔ရပါတယ္၊ ဟိုအရင္တုန္းကေတာ့ တရြာဝင္ တရြာရပ္ ဘတ္စကား အနီေရာင္နဲ႔ ေမာင္ရင္ငေတ သြားဖူးခဲ့ပါတယ္၊ ေစ်းပိုသက္သာပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းက လမ္းေတြကလည္း ျပင္ေနခ်ဲ႕ေနတုန္းဆိုေတာ့ကာ ရြာလမ္းေတြက ပတ္ေမာင္းတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္၊ အဲလို ရြာလမ္းေတြကို ပတ္ေမာင္းေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတလည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ခပ္ငယ္ငယ္ဘဝက စီးခဲ့ဖူးတဲ့ မိတၳီလာ ျမင္းျခံလမ္းတို႔ ပုဂံ ပုပၸါး ေက်ာက္ပန္းေတာင္းလမ္းတို႔ကို သြားသတိယမိပါတယ္၊ အဲဒီရြာေဒသတဝိုက္ဟာ ဟိုးအရင္တခ်ိန္က ခမာေတြ ႀကီးစိုးအုပ္ခ်ဳပ္သြားရာ နယ္ေျမျဖစ္ခဲ့လို႔ ခမာ လက္က်န္ေတြမ်ားရွိေနမလား မြန္နဲ႔တူတာေတြမ်ား ေတြ႔ရဦးမလားလို႔ေတာ့ စူးစမ္းမိခဲ့ပါေသးတယ္၊ ဒါေပမဲ့လို႔ အဓိကက်တဲ့ ျပႆနာက ေမာင္ရင္ငေတကလည္း သူတို႔ရဲ႕စကားကိုမတတ္ သူတို႔ေတြကလည္း ကိုယ့္စကားကိုမတတ္ အဲဒီေတာ့ အဂၤလိပ္စကား အက်ိဳးအပ်က္ေတြနဲ႔ လက္ဟန္ေျခဟန္ေတြကိုသာ အားကိုးခဲ့ရပါတယ္၊ ေသခ်ာတာတခုက အဲဒီ ေဒသသားေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ကို ရိုးၾက အၾက ပါေသးတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကပါ၊ အခုေတာ့ သူတို႔လည္း လည္ေနၾကေရာေပ့ါေနာ္၊ အဲဒီတုန္းက အဲယားကြန္း အျမန္ကားေတြမွာ ခရီးတဝက္မွာ ရပ္နားရင္ ဆန္ျပဳတ္တိုက္တာတို႔ ကားေပၚမွာမုန္႔တို႔ အေအးတို႔ ေကၽြးတာေတြ ပါတတ္ပါတယ္၊ အခု ဥေရာပရဲ႕ ငါးႏိုင္ငံကူးတဲ့ နာရီ ၂၀ နီးပါၾကာေအာင္ ေမာင္းရတဲ့ ဘတ္စ္ကားကို ေမာင္ရင္ငေတ အရင္လပိုင္းကစီးခဲ့ရာမွာ ကားေပၚမွာ ဘာအေကၽြးေမြး တခုမွ မပါရွိပါဘူး၊ အဲဒီလို မပါရွိတဲ့အျပင္ မနက္ေစာေစာ ေကာ္ဖီေလးတခြက္ ေသာက္ဖို႔ရာေတာင္ ကားက မရပ္ေပးပါဘူး၊ အဲလိုမရပ္မနား ေမာင္းေနေပမဲ့ ျပင္သစ္အဝင္ မနက္ပိုင္း ကားလမ္းပိတ္ဆို႔ ေနခ်ိန္နဲ႔ တိုးခဲ့တဲ့အျပင္ လမ္းျပင္ေနတာရွိေနလို႔ မနက္ ၁၁ နာရီ ပါရီၿမိဳ႕ကို ဝင္ရမွာကို ေရာက္ရွိ ရမယ့္ အခ်ိန္ထက္ ႏွစ္နာရီေက်ာ္ၾကာ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္၊ မနက္ေစာေစာကတည္းက ဘာတခုမွ မစားမေသာက္ရေသးတဲ့ ခရီးသည္ေတြက ကားေမာင္းသူကို ေျပာေပမဲ့ ကားေမာင္းသူ ဆရာသမားက သူ႔အလုပ္ကိုသာ ၿပီးစီးေအာင္ သူလုပ္သြားရင္း ခရီးသည္ေတြကို ဂရုမစိုက္ခဲ႔ပါဘူး၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ဒီကေန႔ အေနာက္ဥေရာပရဲ႕ ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာလည္း ခဏခဏ ေတြ႔ၾကံဳေနရပါၿပီ၊ အဲဒါ ေတြေၾကာင့္ တခါတေလေတာ့လည္း တရြာဝင္တရြာထြက္ ဟိုနားခဏရပ္ဒီနားခဏရပ္ သူ႔အရပ္က သူေဒသက ေဒသစာေတြကိုလည္း ၿမီးစမ္းႏိုင္တဲ့ ေက်းလက္သြားေတာကား စီးရျခင္းကိုလည္း အခု အခ်ိန္မွာ ျပန္လည္လို႔ လြမ္းမိေနရျခင္းပါ၊
+%E1%81%BF%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%B3%E1%82%95%E1%80%A1%E1%80%9C%E1%80%9A%E1%80%B9+%E1%80%9C%E1%80%99%E1%80%B8%E1%80%B9%E1%80%94%E1%80%B1%E1%80%98%E1%80%B8%E1%80%80+%E1%80%A1%E1%80%9E%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%91%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B8%E1%80%B9.JPG)
ၿမိဳ႕အလယ္ လမ္းနေဘးက အသီးေထာင္း
ထိုင္းႏိုင္ငံအေၾကာင္းေျပာၾကရင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕အေၾကာင္းေျပာၾကရင္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ ဘာကိုသတိအရဆံုးလည္းလို႔ ေမးလာရင္ လမ္းနေဘးက စားစရာ ဆိုင္ေလးေတြကိုသာ ေျပာရမွာပါ၊ ဒီကို ဥေရာပကို ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ ပိုလို႔သတိရမိၾကမွာပါ၊ ဘန္ေကာက္မွာ ေန႔ေန႔ညည အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူ ေစ်းသက္သက္သာသာနဲ႔ စားလို႔ရတဲ့ ဆိုင္ကေလးေတြ ပံုစံမ်ိဳး ဒီမွာလံုးဝကိုမရွိပါဘူး၊ ေမာင္ရင္ငေတကလည္း အစားဆိုအစံုစားတတ္သူပါ၊ ထိုင္းဟင္းမ်ိဳးစံုမွာ မပါမျဖစ္ဆိုသလို ေတြ႔ရွိရ မွာကေတာ့ ပင္စိမ္းရြက္လို အရြက္မ်ိဳးစံုရယ္ အုန္းႏို႔ရယ္ပါ၊ အဲဒါေတြမႀကိဳက္ရင္ေတာ့ ထိုင္းအစာကို မႀကိဳက္တာနဲ႔ အတူတူပါဘဲ၊ အခုအေပၚကပံုမွာလိုမ်ိဳး ဆိုင္းထမ္းနဲ႔လည္ၿပီးေရာင္းၾကတဲ့ အသီးမ်ိဳးစံု အေထာင္းသည္ေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံတလႊား လမ္းနေဘးမွာ ကုန္တိုက္ေတြေရွ႕မွာ ေနရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ေနရဆဲပါ၊ ေခတ္ေတြဘယ္ေလာက္ဘဲ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာပါေစ လူႀကီးလူငယ္ ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို က်ားက်ားမမတိုင္း ဆိုင္ႀကီးဆိုင္ေကာင္းေတြမွာ ဘယ္လိုပင္ ထယ္ထယ္ဝါဝါနဲ႔ သန္႔သန္႔ ရွင္းလို႔ေနပါေစ ဒီလိုလမ္းေဘး အထမ္းသည္ေတြေရာင္းတာကမွ စားလို႔ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး တန္းစီ တိုးစားေနၾကဆဲပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတလည္း ထိုင္းလူမ်ိဳးစစ္စစ္ေရာင္းတဲ့ လမ္းနေဘးက ဆိုင္ကေလး ေတြမွာ အဲဒီလိုမ်ိဳး သေဘၤာသီး သရက္သီး သခြားသီး ဇီးျဖဴသီး ဖန္ခါးသီး အသီးမ်ိဳးစံုကို မပါမျဖစ္ ခပ္စပ္စပ္ငရုတ္သီးနဲ႔ ေရာေထာင္းထားတဲ့ အသီးေထာင္းကို ရွာေဖြအားေပးလို႔ စားခ်င္ပါေသးတယ္၊
%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%80%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%BC%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%BC+%E1%80%9C%E1%80%B0%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%BC%E1%80%86%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%BC+%E1%80%93%E1%80%AB%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%BC%E1%80%99%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%82%80%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%B3%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%90%E1%80%BC+%E1%80%A1%E1%80%B2%E1%80%92%E1%80%AB%E1%80%99%E1%80%BD%E1%80%98%E1%80%94%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%AC%E1%80%80%E1%80%B9.JPG)
တိုက္ေတြကားေတြ လူေတြဆိုင္ေတြ ဓါတ္တိုင္ေတြမီးႀကိဳးေတြ အဲဒါမွဘန္ေကာက္
ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ဘန္ေကာက္ကို စလာေတာ့ တိုးလ္ရစ္ဗီဇာနဲ႔ပါ၊ ပထမႏွစ္လ ေနၿပီးရင္ ေနာက္ တလကို ဘတ္ငါးရာေပးၿပီး သက္တမ္းတိုးလို႔ရပါတယ္၊ ရက္ ၉၀ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေနလို႔ရပါတယ္၊ ရက္ ကိုးဆယ္ျပည့္ရင္ေတာ့ စေတးေရွာင္ရမွာပါ၊ စေတးေရွာင္တယ္ဆိုတာက ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕နီးစပ္ရာႏိုင္ငံ နယ္စပ္တေနရာကိုထြက္ၿပီး ဗီဇာသြားယူၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ျပန္လည္ေနထိုင္ခ်င္တဲ့သူေတြ အတြက္ မလုပ္မေနရ လုပ္ၾကရတာမ်ိဳးပါ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံကို လည္ပတ္ရံုသာ လာလည္ၾကတဲ့တိုးလ္းရစ္
ဆိုသူေတြ အတြက္ကေတာ့ Without Visa ေခၚ ဗီဇာမပါဘဲနဲ႔ ဝင္ထြက္သြားလာလို႔ရပါတယ္၊ လူျဖဴ
ေတြသာမက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ပါ အဲလိုဝင္ထြက္သြားလာလို႔ရပါတယ္၊ အခုမွ တဖန္ျပန္လည္ၿပီး အာဆီယံဗီဇာ ဘာညာျပန္ၿပီး လုပ္ေနၾကတာပါ၊ အဲဒီေခတ္က ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ညစ္ထပ္ထပ္ အနီေရာင္စာအုပ္နဲ႔ ထိုင္းတို႔ မေလးရွားတို႔ကို ဘာဗီဇာမွ မလိုအပ္ပါဘူး၊ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြမွာလည္း ပိုက္ဆံေပးရင္ ဂြင္သိရင္ အားလံုးအိုေကပါတယ္၊ တိုင္ပတ္ရံုပတ္တယ္ေခၚတဲ့ Without Visa မ်ိဳးနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမႀကီးထဲကို ဒုတိယအႀကိမ္ဝင္ဖို႔ကို ပထမဦးစြာမွာေတာ့ မေလးရွားနယ္စပ္မွာ သြားလုပ္ ၾကတာ မ်ားပါတယ္၊ လာအိုနယ္စပ္ ကေမၻာဒီယားနယ္စပ္တို႔ကို ဘယ္သူမွ သိပ္မသြားခ်င္ၾကပါဘူး၊ အဲဒီတုန္းကတည္းက မေလးရွားက ထိုင္းထက္ ပိုမိုတိုးတက္ၿပီး ပစၥည္းေတြကလည္း ထိုင္းထက္ ေစ်းသက္သာၿပီး ထိုင္းထက္ကြာလတီ ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းပါတယ္၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကေန Hat Yai ဟတ္ယိုင္အ္နယ္စပ္ေဘာ္ဒါလိုင္းနဲ႔ မေလးရွားကို စေတးေရွာင္သြားတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ေနာက္ ပိုင္းမွာ တင္ျပဖို႔ ေရးထားတဲ့ အတိုအစေတြကို စုေဆာင္းလိုက္ပါအံုးမယ္၊
+%E1%80%9E%E1%80%AC%E1%80%9A%E1%80%AC%E1%80%B1%E1%80%A1%E1%80%B8%E1%80%81%E1%80%BA%E1%80%99%E1%80%B8%E1%80%B9+%E1%80%91%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%B9%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%B8%E1%80%9C%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%9C%E1%80%99%E1%80%B8%E1%80%B9.JPG)
သာယာေအးခ်မ္း ထိုင္းေက်းလက္လမ္း
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘန္ေကာက္မွာ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြအတြက္ အေတာ္ႀကီး အေနေခ်ာင္ေသးတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ၊ မဲေဆာက္လိုမယ္ဆိုင္လို နယ္စပ္မွာေတာ့ သိပ္အေခ်ာင္ႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ က်န္ထိုင္းတႏိုင္ငံလံုးကိုသြားရင္ ေတာ္ရံုတန္ရံု ပတ္စပို႔စ္အစစ္အေဆးမရွိပါဘူး၊ အဲလိုအစစ္အေဆးေတြရွိတဲ့ေနရာေတြမွာေရာ မရွိတဲ့ေနရာေတြမွာေရာ မေလးရွားလို ကြာလာလမ္ပူလို ေအာ္ပရာစီခံခဲ့ရ တာေတြကို ျပန္လည္ၿပီး ေခ်းေျခာက္ေရႏႈးၿပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္၊ ဒီကေန႔ မေလးရွားေရာက္သူေတြ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြထဲမွာ ေမာင္ရင္ငေတနဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုး ညီအကိုေတာ္သူေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေနဆဲပါ၊ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရွိအျမင္ခံစားမႈေတြနဲ႔ အတူမွ်ေဝၿပီး အတိတ္ကအေၾကာင္းေတြကို ေရးခ်င္ ပါေသးတယ္၊ ေရးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းပါအံုးမယ္၊
+Made+inThailand+thousandyearsago+(1).JPG)
Made inThailand thousandyearsago http://www.youtube.com/watch?v=ISVB82IRsPo
ေျပာစရာ က်န္ရွိေနတာ တခုကေတာ့ ဘန္ေကာက္ဆိုတဲ့ အေခၚက ထိုင္းလူမ်ိဴးေတြက ေခၚၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔စကားနဲ႔ သူတို႔ကေတာ့ Krung Thep လို႔သာ ေခၚေဝၚၾကတာပါ၊ အဲဒါေတာင္မွ အတိုေကာက္ ေခၚၾကတာပါတဲ့၊ မူရင္းအရွည္ကေတာ့ ရွည္လြန္းလို႔ တခ်ိဳ႕ေသာ ထိုင္းေတြေတာင္မွ မသိၾကပါဘူးတဲ့ ခင္ဗ်ာ၊ Krung Thep အမည္ အျပည့္အစံုကေတာ့ ဒီအတိုင္းပါဘဲ၊ “Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit.” ဟုတ္မဟုတ္ကိုေတာ့ စံုစမ္းေမးျမန္းၿပီးသာ ၾကည့္ၾကပါဗ်ာ၊ ကမၻာ့အရွည္ဆံုး ၿမိဳ႕အမည္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕တရားဝင္ရံုးေတြမွာေတာင္ ရွည္လြန္းလို႔ မသံုးစြဲၾကပါဘူး၊
Krung Thep Maha Nakhon လို႔ေတာ့ ရံုးစာေတြမွာ သံုးၾကပါတယ္တဲ့၊
(၂၀၀၇ ခုက ရိုက္ကူးခဲ့တဲ့ပံုမ်ားနဲ႔ ေရႊျပည္ႀကီးရဲ႕ ပံုေတြကေတာ့ Google က ရွာေဖြထားတာပါ)
(ဒုတိယပိုင္း ဆက္ပါဦးမည္)