ေငြရတုုေျမာက္ အမွတ္တရ ေပးစာ
ကမာပုုလဲ
ဒီဇင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၃
ေ၀ဒနာလား .. က်ိန္စာလား
ငါ့ နံနက္ခင္းတုုိင္းဟာ
အိမ္လြမ္းစိတ္ေတြနဲ႔ ေရာက္ေရာက္လာ ...။
ဘ၀ရဲ႕ အနာတရ မွတ္တမ္းမွတ္ရာမ်ား
ေအးအတူ ပူအမွ် လႈပ္ရွား႐ုုန္းကန္ ယုုံၾကည္ခ်က္လမ္း
အိပ္ရာ အတည္တက်မရွိ
သံေယာဇဥ္ေတြကလည္း နာနာက်င္က်င္ ဆက္ထုုံး
ေငြ႔ေငြ႔ရွင္သန္ေနဆဲ ငါ့လိပ္ျပာ
ေျပာင္းလဲေနၿပီတဲ့
ကြက္ၾကားမုုိး ရာသီပ်က္မ်ား ...။
အိမ္ျပန္လုုိ႔ ရၿပီတဲ့
အလံျဖဴအုုပ္ၿပီး ျမွဳပ္လုုိက္ရတဲ့
တခါက ထပ္တူက် ရင္ခုုန္သံ အတုုမ်ား ...။
ကုုိယ့္မွာ မ်က္လုုံးအစုုံ ရွိေနေသးတဲ့အခါ
ကုုိယ့္မွာ ေျခလက္အရၤါ ျပည့္စုုံေနဆဲ အခါ
ကုုိယ့္မွာ မလွပ္ေပမဲ့
တည္ဆဲ ဘ၀ကေလး ျဖစ္တည္ေနျမဲ အခါ
ည ည ....
ေသြးပ်က္ ေျခာက္လန္႔ အိပ္မက္ေပါင္းမ်ားစြာ ....။
လြမ္းၾကတယ္ ..
အေမ့ကုုိ လြမ္းသတဲ့
လြမ္းၾကတယ္ ...
ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း သူငယ္ခ်င္းေတြကုုိ လြမ္းတယ္တဲ့
လြမ္းေနၾကတယ္
မိခင္ႏုုိင္ငံေတာ္ႀကီးကုုိ
အလကားရတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ေတြနဲ႔ လြမ္းလြန္လြန္းလုုိ႔တဲ့
ဒီအထဲမွာ ...က်ေနာ္ကုုိယ္တုုိင္ကလည္း
ငယ္ရနံ႔ေတြ ထုုံသင္းေနတဲ့
အေမ့အိမ္ စာသင္ေက်ာင္းကေလးကုုိ
မၾကာ မၾကာ ..
လြမ္းမိတာေပါ့ ေမေမရယ္ ...။
အရင္ေလာက္ မဖ်ားေပမဲ့
အရင္လုုိလဲ ငွက္ဖ်ားေရာဂါက ျပန္ျပန္ထ
တခါ တခါ ႏွိပ္စက္ေနဆဲပ ေမေမ ...။
က်ေနာ့္ ခ်စ္သူေတြေလ
တခ်ဳိ႕ သူတုုိ႔ မရွိၾကေတာ့ဘူး
က်ေနာ့္ ခ်စ္သူေတြေလ
သူတုုိ႔ ...အေမ့ကုုိ အိမ္ျပန္မေတြ႔ႏုုိင္ၾကေတာ့ဘူး
က်ေနာ့္ ခ်စ္သူေတြေလ
သူတုုိ႔ ဇာတိေျမကုုိ သက္ရွိထင္ရွား ျပန္မလာႏုုိင္ၾကေတာ့ဘူး
သူတုုိ႔ေလ ... သူတုုိ႔ ....
၂၅ ႏွစ္
က်ေနာ္ အိမ္မျပန္ျဖစ္ေသးဘူး ေမေမ ...။ ။
ကမာပုုလဲ
၂၈၊ ၁၀၊ ၂၀၁၃