သမိုင္းေတြႏွင့္ ယက္လုပ္ထားေသာ
ခုုိင္လင္း (ေမဃ၀တီ)
ဇန္န၀ါရီ ၃၊ ၂၀၁၄
၁၇၈၄ ခုႏွစ္ ဒီဇဘၤလာ(၃၁)ရက္ဟာ ရခိုင့္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးတဲ့ေန့လို့ အစဥ္အလာအားျဖင့္ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ က်ေႏွာ္ ေလ့လာဖူးတဲ့ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ့ယူက်မ္းႏွစ္ေစာင္မွာေတာ့ ၁၇၈၅ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ(၂)ရက္ေန့လို့ သတ္မွတ္ပါတယ္။ အဲဒီက်မ္းႏွစ္ေစာင္ကေတာ့ ဦးလွထြန္းျဖဴတင္သြင္းတဲ့ “မဇၥ်ိမေဒသအေရးေတာ္ပံုက်မ္း” နဲ့ ဦးေက်ာ္၀င္းဦးရဲ့ “ ေျမာက္ဦးေခတ္ေႏွာင္း ရခိုင္သမိုင္း” က်မ္းတို့ျဖစ္ပါတယ္ ။ ဘယ္ဟာ အမွန္၊ ဘယ္ဟာ အမွားဆိုတာကို ဆက္လက္ေလ့လာၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္လို့ ရႏိုင္မယ္။ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးေန့သတ္မွတ္မွဳဟာ (၂)ရက္သာ ကြာဟမွဳ ရွိတဲ့အတြက္ ၂၂၉ ႏွစ္ရွိၿပီလို့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ၁၇၈၄ ခုႏွစ္ကို ရခိုင္တို့ရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးခဲ့တဲ့ႏွစ္လို့ မူတည္ၿပီး မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ကို (၃၅)ႏွစ္သတ္မွတ္ခ်က္နဲ့ ေရတြက္ရင္ ၁၇၈၄ မွ ၁၈၁၉ ကို ပထမမ်ိဳးဆက္ ၊ ၁၈၂၀ မွ ၁၈၅၅ ကို ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ ၊ ၁၈၅၆ မွ ၁၈၉၁ ကို တတိယမ်ိဳးဆက္ ၊ ၁၈၉၂ မွ ၁၉၂၇ ကို စတုတၳမ်ိဳးဆက္ ၊ ၁၉၂၈ မွ ၁၉၆၃ ကို ပဥၥမမ်ိဳးဆက္ ၊ ၁၉၆၄ မွ ၁၉၉၉ ကို ဆဌမမ်ိဳးဆက္ ၊ ၂၀၀၀ မွ ၂၀၃၅ ကို သတၱမမ်ိဳးဆက္လို့သတ္မွတ္ပါတယ္။ (၁၇၈၅ လို့ သတ္မွတ္ရင္ေတာ့ ေနာက္တႏွစ္စီတိုးလာရပါလိမ့္မယ္)
အဲဒီမ်ိဳးဆက္ေတြထဲမွာ ပဥၥမမ်ိဳးဆက္ ၊ ဆဌမမ်ိဳးဆက္ ၊ သတၱမမ်ိဳးဆက္ဟာ ဒီေန့အခ်ိန္ထိ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနဆဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ရဲ့ ျဖစ္တည္မွဳ သမိုင္းနဲ့ႏွိဳင္းယွဥ္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း(၂၂၉)ႏွစ္ဆိုတာ သိပ္ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိန္က က်င္းပခြင့္ အခမ္းအနားလုပ္ခြင့္ မရွိတဲ့ ရခိုင့္အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာက်ဆံုးတဲ့ေန့ကို ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြအေနနဲ့ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးတဲ့ေန့ကို ျပည္တြင္းထဲမွာ က်င္းပလာၾကတာကို ေတြ့ရပါတယ္။ တခ်ိန္က က်င္းပခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္ ခုလို က်င္းပခြင့္ရေနျခင္းေတြဟာ ေခတ္သစ္ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ့ ေျပာင္းလဲဖို့ၾကိဳး စားေနျခင္းကို လွစ္ျပလိုက္တာျဖစ္တယ္လို့ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ လြန္ခဲ့ဆယ္စုႏွစ္ တခုေက်ာ္ေလာက္ကေတာ့ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမနဲ့ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြ ႏွစ္စဥ္က်င္းပလာခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။အဲဒီလို က်င္းပခဲ့တဲ့အခမ္းအနားေတြဟာ ျပည္တြင္းထဲကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ရိုက္ခတ္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးျခားဆံုးရိုက္ခတ္မွဳကေတာ့ ကြယ္လြန္သူ သမိုင္းပညာရွင္ေဒါက္တာေအးေက်ာ္ကိုယ္တိုင္ (၂၂၆)ႏွစ္ေျမာက္ ရခိုင့္အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာက်ဆံုးတဲ့ ေန့မွာ နယူးေယာက္ၿမိဳ့မွာတည္ရွိတဲ့ ကုလသမဂၢရံုးေရွ့ ဆႏၵျပလွဳပ္ရွားမွဳဟာ ျပည္တြင္းထဲက ရခိုင္အမ်ိဳးသားထုၾကားထဲမွာ လွုပ္လွုပ္ ရြရြျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ရခိုင္ျပည္ထဲက ၿမိဳ့နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်င္းပခဲ့တာေတြ႔ရပါတယ္။ ျဖတ္သန္းလာၿပီးတဲ့ႏွစ္ေတြထဲမွာ ေနရာေဒသအမ်ားဆံုး က်င္းပခဲ့တဲ့ႏွစ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးတဲ့ေန့က်င္းပျခင္းကို တခ်ိဳ့က သိပ္ဘ၀င္က်ဟန္မတူပါဘူး။ အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ ေထာင္စုနဲ့ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္သို့ သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာ မျဖစ္သင့္ဘူးလို့ျမင္သလို ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြ ျပည္ေထာင္စုထဲက ခြဲထြက္မယ့္ ေျခလွမ္းေတြလားဆိုတဲ့ သံသယေတြနဲ့ခ်ဥ္းကပ္တာကိုလည္းေတြ့ရပါတယ္။ တခ်ိဳ့က သမိုင္းမွာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အတြက္ အခမ္းအနားက်င္းပ ျခင္းရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး လုပ္သင့္တယ္လို့ ရွဳျမင္ၾကတာကိုလည္း ေတြ့ရပါတယ္။
သမိုင္းမွာ တကယ္ရွိခဲ့တဲ့ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန့တေန့ကို ေခတ္လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေတြ သိေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္တခုလို့ဘဲ ျမင္ပါတယ္။ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြဟာ သာမည နယ္ပယ္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ နယ္စား ပယ္စားအျဖစ္ ႏိုင္ငံတခုရဲ့လက္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ခဲ့ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံတခုရဲ့ ၾကင္အန္လကၡဏာေတြနဲ့ေနထိုင္ခဲ့တဲ့လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ သူတို့ေတြဟာ တကယ္ဘဲ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးခဲ့တယ္။ ဒီသမိုင္းေတြကို မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို လက္ဆက္ကမ္း သင္ၾကားေစျခင္းဟာ သမိုင္းကို သင္ၾကားေစျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ အနာဂတ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးနဲ့ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္သို့ သြားေနတယ္ဆိုရင္ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ့ တကယ့္သမိုင္းတခုကို သင္ၾကားခြင့္ ၊ သင္ယူခြင့္ ၊ ေလ့လာခြင့္ ၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ေတြကေတာ့ မျဖစ္မေန ရွိကို ရွိရမယ္လို့ယံုၾကည္ပါတယ္။ အခမ္းအနားက်င္းပျခင္း ၊ ေဟာေျပာျခင္းဟာလည္း သင္ယူေလ့လာမွဳတစ္ ခုလို့ဘဲျမင္ပါတယ္။
သမိုင္းကို အရွိတရားအတိုင္းလက္ခံေပးျခင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးကို ေရွးရွဳေစပါတယ္။ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ တစ္ခုကို သင္ယူခြင့္၊ ေလ့လာခြင့္မရွိဘူးဆိုရင္ သင္ယူခြင့္ ေလ့လာခြင့္ရွိေအာင္ ေတာ္လွန္ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ သမိုင္းကို အရွိတရားအတိုင္း သတၱိရွိရွိလက္ခံျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အေကာင္းဆံုးလက္ခံျခင္းတစ္ခုပါ ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္စဥ္ၾကီးကို အာဏာစက္နဲ့ေမ့ေဖ်ာက္လို့မရပါ ။ ဒီျဖစ္စဥ္သမိုင္းကို သမိုင္းအျဖစ္ သတၱိရွိရွိ လက္ခံရပါလိမ့္မယ္။ (၈၈၈၈)ႏွစ္ပတ္လည္ေန့ အခမ္းအနားက်င္းပ ျခင္းဟာ အဲဒီကာလကလို တတိုင္းျပည္လံုး လမ္းေပၚထြက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းမဟုတ္သလိုပါဘဲ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးျခင္းအခမ္းအနား က်င္းပျခင္းဟာလည္း ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္ၿပီး ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရးကို သြားေနျခင္းလို့ မယံုၾကည္ပါဘူး ။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို သင္ယူ ေလ့လာေစျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးျခင္းဟာ သမိုင္းေတြနဲ့”ယက္”လုပ္ထားတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ ခုျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရခိုင္ျပည္ဟာ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ ၾကင္အန္လကၡဏာအျပည့္နဲ့ရပ္တည္ခဲ့တဲ့သမိုင္းရွိသလို အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းလည္းရွိတယ္။ ရခိုင္ဟာ သီးျခားႏိုင္ငံအျဖစ္ ထူေထာင္ခြင့္ကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္တဲ့အခါ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့သမိုင္းလည္းရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူခြင့္ မရွိတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူတဲ့ ျပည္နယ္ေပါင္းစု ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး ၾကိဳးပမ္း မွဳသမိုင္းလည္း ရွိတယ္။ ဒီသမိုင္းေတြကို အာဏာနဲ့ေခ်ဖ်က္ခဲ့ေပမယ့္ မ်ိဳးဆက္(၇)ဆက္ထိ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘဲ သယ္ေဆာင္လာခဲ့တယ္။ ဆိုေတာ့ သမိုင္းကို အရွိအတိုင္း ၊ ပကတိအတိုင္းလက္ခံၿပီး အဲဒီ သမိုင္းကို လြတ္လပ္စြာ ေလ့လာခြင့္ ၊ သင္ယူခြင့္ရွိျခင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရး အတြက္ အေကာင္းဆံုးအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုလို့ ျမင္ပါတယ္။တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုမွာ ျမင္ေတြ့ႏိုင္တဲ့ အခင္းအက်င္းတစ္ခု လည္းျဖစ္တယ္။ ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးခဲ့တဲ့ေန့ဟာ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့သမိုင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆိုေတာ့ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္လို့ ကၽြန္ေတာ္သံုးစြဲခဲ့ျခင္းကို အနည္းငယ္ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္နဲ့ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ၊ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ၊ တတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ေတြဟာ ကြာျခားပါတယ္။ (၁၁)ရာစုမွာ အေနာ္ရထာ စည္းရံုး တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပထမျမန္မာႏိုင္ငံလို့ေခၚတယ္။ အဲဒီ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံအ၀န္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ရခိုင္ႏိုင္ငံက မပါ၀င္ခဲ့ဘူး။(၁၅)ရာစုမွာ ဘုရင့္ ေနာင္ စည္းရံုးတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံလို့ေခၚတယ္။ အဲဒီ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံအ၀န္းအ၀ိုင္းထဲမွာလည္း ရခိုင္က သီးျခား ႏိုင္ငံအျဖစ္ရွိတယ္။ (၁၈)ရာစုမွာ အေလာင္းဘုရား စည္းရံုးတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို တတိယ ျမန္မာႏိုင္ငံလို့ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ တတိယျမန္မာ ႏိုင္ငံအ၀န္းအ၀ိုင္းထဲမွာလည္း ရခိုင္က သီးျခားႏိုင္ငံအျဖစ္ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ (၁၈)ရာစု ကုန္ခါနီးမွာ ရခိုင္ႏိုင္ငံဟာ ဗမာႏိုင္ငံရဲ့သိမ္းပိုက္မွဳကို ခံလိုက္ရတယ္။ သမိုင္းပညာရွင္ေတြသတ္မွတ္ထားတဲ့ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ၊ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ၊ တတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္မွဳ ေတြဟာ ပေဒသရာဇ္ထံုးစံေတြအတိုင္း အင္အားရွိသူက အင္အားနည္းသူကို သိမ္းပိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသြးနဲ့တည္ေဆာက္ခဲ့ရျခင္းေတြလို့ သံုးမယ္ဆို သံုးႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တျပည္ေထာင္စနစ္ကို အင္အားနဲ့တည္ေဆာက္ျခင္းသေဘာ။
ေခတ္သစ္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္(သို့မဟုတ္)ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ပံုက ပင္လံုမူအရေျပာရရင္ ကတိက၀တ္ေတြနဲ့ တည္ ေဆာက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေျပာရရင္ တည္ေဆာက္ပံုက ယဥ္ေက်းတယ္၊ ေသြးေျမမက်ဘူး၊ အဓမၼ မသိမ္းပိုက္ဘူး။ တျပည္ေထာင္စနစ္နဲ့မသြားဘူး ျပည္ ေထာင္စုစနစ္နဲ့သြားမယ္ဆိုတဲ့ ေဆြးေႏြးသေဘာတူညီမွဳေတြနဲ့အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ လြတ္လပ္ေရးအတြက္တိုက္ပြဲ၀င္မွဳ ၊ ျပည္ေထာင္ စုစနစ္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္မွဳေတြကို မဆိုလိုခ်င္ဘူး ။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္အခင္းအက်င္းကိုသာ ေျပာလိုပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ေခတ္သစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး ပႏၷက္ရိုက္ခဲ့တဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳမ်ိဳး ဒီေန့အခ်ိန္မွာ ျပန္လည္က်င့္သံုးဖို့ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီ ယဥ္ေက်းမွဳကို ျပန္လည္က်င့္သံုးၿပီး စစ္မွန္တဲ့ စည္းလံုးညီညြတ္မွဳေတြနဲ့ အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ဆီကို ေလ်ွာက္လွမ္းသင့္ပါတယ္။ တိုင္း ရင္းသားေပါင္းစံုရဲ့ ညီညြတ္ႏိုင္မယ့္ “ရပ္၀န္း”တခုမွာ ရပ္တည္ရင္း(စည္းလံုးရင္း) ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုက ညီညီ ညြတ္ညြတ္နဲ့ ထိမ္းထားသင့္ပါတယ္။ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုက ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ထားတဲ့ “ ပံုရိပ္”ကို ေဖာ္ ေဆာင္သင့္တယ္။ လူဦးေရေပါက္ကြဲ လွ်ံထြက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ ဆရာၾကိဳက္ေလအျဖစ္မ်ိဳးကို ကိုယ္ကိုတိုင္က မ်က္ျဖဴမဆိုက္ေပးဖို့ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။
သမိုင္းရဲ့တိုက္ဆိုင္မွဳအျဖစ္ ဇႏၷ၀ါရီ(၄)ရက္ေန့ဆိုရင္ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန့ကို ျဖတ္သန္းရပါေတာ့မယ္။ ဒီလြတ္လပ္ေရးဟာလည္း သမိုင္းေတြနဲ့”ယက္”လုပ္ခဲ့ျခင္းတစ္ခုျဖစ္တယ္။ သီးျခားႏိုင္ငံေလးေတြအျဖစ္ ထြက္ေပၚလာမယ့္ အေနအထားတခုျဖစ္ေပၚခဲ့ ေပမယ့္ ပင္လံုသေဘာတူညီမွဳေတြအရ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းက ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ --- သမိုင္းေတြနဲ့ယက္လုပ္ထားတဲ့ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို စတုတၳျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ၊ ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္သို့ အင္အားနဲ့ေမာင္းႏွင္မိတဲ့အခါ ------------ ။ ။
ဇႏၷ၀ါရီ(၁)၂၀၁၄ ၈း ၄၁ ည