သို႔/ ဘဘဦး၀င္းတင္သို႔ လိပ္မူေသာ ေမတၱာ
ဖုိးထက္
မတ္လ ၂၉၊ ၂၀၁၄
ဖုိးထက္
မတ္လ ၂၉၊ ၂၀၁၄
“ယတ္သာႏု ဘာ၀ ေတာ ယက္ခါ
ေန၀ ဒတ္သင္တိ ဘီသနံ၊
ယင္ညွိေစ၀ါ ႏုယုန္ဇန္ေတာ၊
ရက္တိန္ ဒိ၀ ၊ မတန္ဒိေတာ။”
ေန၀ ဒတ္သင္တိ ဘီသနံ၊
ယင္ညွိေစ၀ါ ႏုယုန္ဇန္ေတာ၊
ရက္တိန္ ဒိ၀ ၊ မတန္ဒိေတာ။”
အထက္က ျမန္မာစကားအစုကို အသံထြက္ဖတ္လိုက္တဲ႔အခါ ဘာကို ဒီအကုသိုလ္အေကာင္ ေရးထားတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းနီးပါး သိၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္ထဲက ေမတၱာသုတ္ေပါ႔။ အသံထြက္ရဖို႔ လိုရင္း။ အဓိပၸါယ္မသိလဲ ရြတ္ဖတ္ရင္ကိုဘဲ နတ္မ်ားက ခ်စ္ၾကတယ္ဆုိၿပီး (သူမခ်စ္လဲ ကိုယ္႔ဘာသာ ခ်စ္တယ္ ယူျပစ္တာဘဲ) အနက္ အဓိပၸါယ္ နားလည္ေအာင္ ဘယ္ေတာ႔မွ မၾကိဳးစား ဘူးေပါင္။ အခုေတာ႔ ကိုယ္ပြားမယ္႔ ကိစၥ ကိုယ္တာ၀န္ယူရမွာဆိုေတာ႔ စာအုပ္ေလး ဘာေလး ျပန္ရွာဖတ္ေတာ႔မွ ဘာမွလဲ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိရတာ။
ေနစမ္ပါအံုး..အျပစ္တင္ မေစာစမ္းပါနဲ႔ အေဆြစာရွဴသူ။ အရင္က ဘုရားစာတစ္ခုခု ရြတ္ဖတ္ သရဇၨာယ္လိုက္ရရင္ အခုဘဲ ထီဆု အၾကီးၾကီး ေပါက္ေတာ႔မွာလိုလို၊ အခုဘဲ Jennifer Aniston က ဖုန္းဆက္ေတာ႔မွာလိုလို ထင္သာကိုး။ ခုမွ..ေမတၱာသုတ္ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သူ႔တပည္႔သားေတြနဲ႔ သတၱ၀ါေတြကို ဒီေမတၱာသုတ္ရြတ္ျခင္းေၾကာင္႔ ရမယ္႔ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြနဲ႔ သတၱ၀ါ အခ်င္းခ်င္း ဘယ္လိုသေဘာထားၾကဆိုတာ ကို ပါဋိဘာသာစကားနဲ႔ ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ေျပာသြားခဲ႔တာကိုး။ ဒါကို ဘာမွ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ျဖင္႔ ေမတၱာသုတ္ေတာ႔ မၾကာမၾကာဆိုသလို ရြတ္ဖတ္ျဖစ္ပါရဲ႕။ ဘုရား ဆင္းတုေတာ္ၾကီးေရွ႕ မွာ “ယတ္သာႏုက စတဲ႔ၿပီး ေမတၱသုတၱံ နိ႒ိတံ” အထိ အသံထြက္ဘဲ သိ။ အဓိပၸါယ္လဲ မသိနဲ႔ အေၾကြးရွင္ေနာက္က လိုက္လာသလို ပါးစပ္က ခပ္သြက္သြက္နဲ႔ ရြတ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ ဒီေန႔ေတာ႔ ငါေကာ္ၿပီ။ ငါ ေထာၿပီ။ ငါ စန္းပြင္႔ၿပီ။ ငါ႔ကို ခ်စ္ၾကၿပီ လို႔ အူျမဴး။ ခဏေန အျပင္ေရာက္ရင္ လိမ္ရင္လဲ လိမ္လိုက္တာဘဲ။ မင္း ဘာလဲ ၊ ငါဘာလဲ ၾကိဳက္ရာကို စမ္း စမ္းကိုယ္႔လူလဲ လုပ္ျပစ္တာဘဲ။ ထင္းေခြမၾကံဳ ေရခပ္ၾကံဳေပါ႔ကြာ.ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔ကြာ လို႔လဲ စိတ္ထဲ ထစ္လိုက္ေသးတာ ရိွတတ္ေသး။
ဘုရားရွင္အတြက္ကေတာ႔ သားေတာ္ ရာဟုလာအေပၚမွာ ထားတဲ႔ ေမတၱာတရား နဲ႔ သူ႔ေျခေထာက္ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ ေအာင္လုပ္တဲ႔ ေဒ၀ဒတ္အေပၚမွာ ထားတဲ႔ ေမတၱာတရားက အတူတူေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္က အရင္ကဆိုရင္ ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြ ဖတ္ရင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးကို ေခၚတဲ႔ “ခ်စ္သား” ဆိုတဲ႔ စကားကို စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္း ေထာင္႔တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘုရားရွင္က ခ်စ္သားလို႔ အေခၚခံရတဲ႔ လူေတြထဲမွာ ဘုရားရွင္ထက္ အသက္အရြယ္ ၾကီးသူေတြ ပါတတ္တယ္ေလ။ ကိုယ္႔စိတ္နဲ႔ ႏိွဳင္း ရိုင္းၿပီး စိတ္ထဲ ဘ၀င္မက်ခဲ႔ တာကိုး။ ေနာင္မွ..ေမတၱာစိတ္နဲ႔ အျမဲေနၿပီး မျမဲတဲ႔ ေလာကၾကီးကို အလံုးစံုနားလည္ေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးဆိုေတာ႔ လူေတြဟာ အလြန္သနားစရာ သတၱ၀ါေတြဆိုတဲ႔ ခ်စ္ခင္၊ သနား၊ ၾကင္နာတဲ႔ ေမတၱာေတာ္ၾကီးနဲ႔ ေခၚတာလို႔ သေဘာက် ႏွစ္ျခိဳက္သြားတယ္။
ခရစ္ယာန္ဘာသာမွာ ေယရွဴသခင္က “သင္႔ကို လူတစ္ေယာက္က ညာဘက္ပါးကိုရိုက္လွ်င္ ဘယ္ဘက္ ပါးကိုပါ အရိုက္ခံဖို႔ ေပးလိုက္ပါ” လို႔ မွာခဲ႔တယ္တဲ႔။ ဒါက “ကိုင္း…ဒီေလာက္ေတာင္ သူမ်ားကို ရိုက္ခ်င္တဲ႔ အေကာင္..ရိုက္စမ္းကြာ..ရိုက္စမ္း..ရိုက္..ရိုက္….ေတာက္…ငါ..ကြာ…” ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္ခိုင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေမတၱာထားပါလို႔ ေျပာတာပါဘဲ။
မြတ္ဆလင္ဘာသာမွာလဲ သင္႔ကို လူတစ္ေယာက္က ညာဘက္ပါးကို လာရိုက္လွ်င္ သင္ကလဲ အဲဒီရိုက္သူရဲ႕ ညာဘက္ပါးကို ျပန္ရိုက္ပိုင္ခြင္႔ (ရိုက္ပိုင္ခြင္႔) ရိွတယ္ လို႔ ကိုရမ္က်မ္းစာထဲမွာ ရိွသတဲ႔။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္က ခၽြန္းခ်က္အေနနဲ႔ ထပ္ပါေသးသတဲ႔။ “ခြင္႔လႊတ္လိုက္ရင္ ပိုေကာင္းတယ္” တဲ႔။ ဒါကလဲ “သယ္..ငါ..ျပန္လုပ္လိုက္ရ..နာေတာ႔မယ္..ေတာက္… ေနႏွင္႔အံုးေပါ႔ကြာ…ႀကံဳမွ ပါးရွစ္စိတ္ကြဲေအာင္ ရိုက္ျပစ္မယ္” လို႔ ေတြးခိုင္းထားတာ ဟုတ္ပံုမရပါဘူး။ “ေလွ်ာ္လိုက္ပါကြာ..ခြင္႔လႊတ္လိုက္ပါ” လို႔လဲ စိတ္ထဲမွာ ဆူးအနည္းငယ္နဲ႔ ေက်ေအးခိုင္းတာလဲ မဟုတ္ဘူးေနမွာပါ။ (ေနမွာပါလို႔ ေျပာတယ္ေနာ္…ဟယ္…အမွားေတြ႔ၿပီကြ…အဲဒီေကာင္ တြယ္..တြယ္..လာလုပ္လို႔ကေတာ႔ ဟြန္း… ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ႔ဗ်ာလို႔ မွတ္ထားမွာဘဲ။)
အခုတစ္ေလာ FB ေပၚမွာ ေခတ္စားေနတာ ရိွေသးတယ္ေလ။ “သင္ေကာင္းေကာင္း မေကာင္း ေကာင္း ကၽြႏု္ပ္ေကာင္းပါမည္” တဲ႔။ ဒီစကားက ၁၉၉၅၊ ၁၉၉၆ ပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္က အိမ္ေတြမွာ ေဆာင္ပုဒ္ေတြေခတ္စားခဲ႔တာထဲက “သင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါ” ဆိုတဲ႔ စကားက ဆင္းသက္လာတာျဖစ္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကလဲ အိမ္ထဲ မေျပာနဲ႔ လမ္းေပၚမွာေတာင္ ဆိုင္းပုဒ္ေခတ္စားတဲ႔ ေခတ္ၾကီး၊ “သင္ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ကၽြႏ္ုပ္ ဆိုးမည္” ဆိုတဲ႔ ေခတ္ၾကီး ဆိုေတာ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေတြက အလကားျဖစ္ၿပီး စာပံုႏိွပ္စက္ေတြနဲ႔ သေဘာၤေဆးဆိုင္ေတြဘဲ အလုပ္ျဖစ္ခဲ႔တာပါ။ ဘာတဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေဆာင္ပုဒ္ေတြမ်ားဆိုရင္ ေမြးထားတဲ႔ ေခြးေတာင္ စာဖတ္တတ္ရင္ မ်က္ႏွာငယ္ရမယ္။ “ထမင္းေကၽြးေသာ လက္ကို မကိုက္ပါႏွင္႔။” တဲ႔။ “လူသာလာပါ ျပႆနာ ယူမလာပါနဲ႔” ဆိုတဲ႔ ဆိုင္းပုဒ္အၾကီးၾကီး ကပ္ထားတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း အိမ္သြားရင္ အိမ္သာသြားခ်င္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာေတာင္ ဆိုင္းပုဒ္မူနဲ႔ ၿငိမွာစိုးလို႔ ဆီးခ်ဳပ္၊ ၀မ္းခ်ဳပ္ျဖစ္ေအာင္ ေအာင္႔ထားခဲ႔ရတာ မွတ္မိေသးေတာ႔။
သူမ်ားေတြေတာ႔ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ကေတာ႔ ကိုယ္ေကာင္းဖုိ႔ မေျပာနဲ႔ သူမ်ားေကာင္းတာေတာင္ ကိုယ္႔ဘက္က ျပန္မေကာင္းခဲ႔ရတာေတြ အမ်ားၾကီး။ ကိုယ္ေကာင္းခ်င္ပါတယ္လို႔ ပါးစပ္က ေျပာၿပီး အလုပ္မပါေတာ႔ လူလိမ္ျဖစ္ျဖစ္သြားရတာလဲ အၾကိမ္ေပါင္း မနည္း။ ဒါကလဲ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းမွ မဟုတ္တာဘဲဗ်ေနာ္႔ ။ အခု လက္ရိွ အစိုးရမင္းတစ္ခ်ိဳ႕မ်ားလဲ “သင္ေကာင္းေပမယ္႔ ကၽြႏု္ပ္စိတ္ပါရင္ ေကာင္းမယ္၊ ကၽြႏ္ုပ္စိတ္မပါရင္ ေပကတ္ၾကီး ေနမယ္။”
ဆိုတဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ေတြမ်ား ၀န္ၾကီးဌာနေတြမွာ ကပ္မ်ား ထားေလသလား။ သမၼတရံုးထဲမွာေတာင္ ဒီဆိုင္းပုဒ္ ရိွႏိုင္တယ္လို႔ သံသယရိွတယ္။ သံသယရိွတယ္လို႔ဘဲ ေျပာတယ္ေနာ္။ ေနာင္မွ…. “တပ္ေနာက္သို႔…ေနာက္လွည္႔” ဆိုၿပီး ၀မ္းေခါင္းသံၾကီးနဲ႔ ျပန္လွည္႔။ လိုက္ဖမ္းၿပီး ပါးကို ဘယ္ျပန္၊ ညာျပန္ ရွစ္စိတ္ကြဲေအာင္ အရုိက္ခံရလို႔ကေတာ႔ ေယရွဴသခင္ နဲ႔ တမန္ေတာ္ မိုဟာမက္ကေတာ႔ ဖိုးထက္ အျပစ္တင္တာနဲ႔ စိတ္ညစ္ေတာ္ မူၾကမွာဘဲ။
လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ေမတၱာထားဖို႔ဆိုတာ အေျပာက အလြန္လြယ္သာရယ္။ တကယ္ကိုယ္ခံလိုက္ရၿပီဆိုရင္ ခက္ကုန္ၿပီ။ ကိုယ္႔ကို ကလိမ္ကက်စ္နဲ႔ ေစာ္ကားသြားတယ္လို႔ ထင္ရင္ အဲဒီလူကို ဘယ္လိုလုပ္ ေမတၱာရိွႏိုင္ေတာ႔မလဲ။ ဒီစိတ္ထားဟာ ဘာသာေရးေလသံနဲ႔ေျပာရင္ မမွန္ဘူးေပါ႔။ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ကေတာ႔ မွန္ပါတယ္။ အျပစ္တင္လို႔မရတဲ႔ စိတ္ထားပါ။ မုန္းမွာဘဲ။ အစိမ္းလိုက္ ဂ်ိဳးဂ်ိဳး ဂၽြတ္ဂၽြတ္၀ါးစားခ်င္မွာဘဲေပါ႔။ လုပ္တံုးက လုပ္ၿပီးမွ ကိုယ္ခံရမယ္႔ အလွည္႔ၾကမွ ေမတၱာထားၾကပါ။ ခ်စ္ခင္ၾကပါ။ သိပ္ၿပီး နိမ္႔တာဘဲ သြားလုပ္ေနလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ တရားမလဲ။ ဒီလိုေျပာလို႔ ဒီအေကာင္ကေတာ႔ ကလဲ႔စားေျချခင္းကို အားေပးခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကလဲ႕စား အေျခခံရရင္လဲ ဒါ လုပ္သင္႔လို႔ လုပ္သြားတယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားခ်င္တာကို ေျပာခ်င္သာရယ္။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အေမၾကီး ေျပာျပ ေနၾက အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခု ၾကားဘူးတာ ရိွတယ္။ အေမၾကီးဇာတိက တန္ဆည္။ တန္ဆည္က အေမၾကီးတို႔ အိမ္ေခါင္းရင္းမွာ ကိုညိဳနဲ႔ မဘီတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ရိွသတဲ႔။ ကိုညိဳက အရက္သမား။ သိပ္ေသာက္တယ္။ ဘာအလုပ္ အကိုင္မွ မလုပ္ဘူး။ လူပ်င္း။ ဒါေပမယ္႔ မဘီက သူ႔ေယာကၤ်ားကို သိပ္ခ်စ္တယ္။ ရာသီေပၚ မုန္႔ပဲ သြားေရစာေတြ အရပ္ထဲ လိုက္ေရာင္းၿပီး ေယာက်ၤားကို ျပဳစုတယ္။ အရက္ဖိုး ေပးတယ္။ တစ္ခ်က္မွ မျငဴစူဘူး။ အလုပ္ မလုပ္လို႔လဲ တစ္ခြန္းမေျပာဘူး။ သူကေတာင္ ေစ်းေရာင္းၿပီး ေမာၾကီး ပန္းၾကီး ျပန္လာရင္ေတာင္ သူ႔လင္ေတာ္ေမာင္ အရက္သမား ေရခ်ိဳးဖို႔ ေရခပ္ေပးေသးသတဲ႔။ ကိုညိဳကလဲ သူ႔မိန္းမက သူ႔ကို သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သိတယ္။ သူတာ၀န္မေက်တာလဲ သူ႔ကိုယ္သူ သိတယ္။ အရပ္ကေတာ႔ မဘီေလးကို သနားၿပီး ကိုညိဳ႕ကို ဘယ္ၾကည္မလဲ။ ေစာင္းခ်ိတ္ေျပာၾကတာေပါ႔။ မိန္းမ ထမီနားခိုစားတဲ႔ ေယာကၤ်ား၊ ေသာက္ပ်င္း ဘာညာေပါ႔။ ကိုညိဳကလဲ ဒါကို သိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ျပင္လားဆုိေတာ႔လဲ ျပင္ဘူး။ ဒီေတာ႔ ရပ္ကြက္ တစ္ခုလံုးနဲ႔ ကိုညိဳနဲ႔က စကားေျပာမရဘူး။ မတည္႔ေတာ႔ဘူး။ အရပ္ကလဲ မဘီေလးကို ခ်စ္ရွာၾကလို႔သာ သူ႔ေယာက်ၤားကို ေခ်ာင္းမရိုက္ၾကတာ။
ဒီလိုနဲ႔ ….ကိုညိဳက ညေနဆိုရင္ မဘီဆီကေန ပိုက္ဆံေတာင္းၿပီး အရက္ဆိုင္ ၾကြေတာ္မူတယ္။ အရက္ဆိုင္မွာ မူးရူးေအာင္ေသာက္။ ပိုက္ဆံကုန္ၿပီ၊ မူးၿပီဆိုရင္ အိမ္ကို သိုင္းကြက္နင္းၿပီး ျပန္လာတယ္။ လမ္းမွာလဲ တစ္လမ္းလံုး ဆဲ၊ ဆိုတာ မရိွဘူး။ ဘယ္ေခြးမွ လူမထင္ဘူးတို႔၊ ဘယ္လူမွ ေခြးမထင္ဘူးတို႔။ မိုက္တဲ႔ သူ အိပ္ေန တို႔ ေတြ ဘာေတြလဲ ဆူဆူညံညံ မလုပ္ရဲဘူး။ ဒါေပသိ သူ႔ပါးစပ္က ခပ္က်ယ္က်ယ္ရြတ္တာ တစ္ခုဘဲ ရိွတယ္။ ေမတၱာပို႔တာ။ ဘယ္လို ေမတၱာပို႔သလဲ ဆိုေတာ႔ “မဘီေလး က်န္းမာပါေစ။ က်န္တဲ႔ သူေတြအလိုက္အထိုက္။” တဲ႔။
“မဘီေလး က်န္းမာပါေစ။ က်န္တဲ႔ သူေတြ အလိုက္အထိုက္။” ဆုိတဲ႔ လမ္းေပၚက ကိုညိဳရဲ႕ အသံၾကားရင္ ရပ္ကြက္ကလဲ သိတယ္။ ကိုညိုမူးလာၿပီဆိုၿပီး ျပံဳးစိစိ အျမဲ ျဖစ္ရသတဲ႔။
အခုလဲ ဘဘဦး၀င္းတင္ ေနမေကာင္းျဖစ္တာ ၾကားရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လဲ ေမတၱာပို႔ခ်င္မိလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာ အေမွာင္မိုက္ဆံုး အကုသိုလ္တစ္ခ်ိဳ႕ ရိွခဲ႔တယ္ဆိုေပမယ္႔လဲ စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ ျပဳခဲ႔တဲ႔ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ အနည္းငယ္ေတာ႔ ရိွပါတယ္။ NLD မွာ အဖြားၾကီးက (ကိုယ္႔ အေမကို ခ်စ္လို႔ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေခၚသလိုပါဗ်ာ) ျခေသၤ႔ဆိုရင္ ဘဘဦး၀င္းတင္က က်ားတဲ႔။ မွန္တာေပါ႔။ ဒီက်ားၾကီး ဘယ္ေလာက္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိလို႔ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ထားခဲ႔တာ အၾကာၾကီးဘဲ မို႔လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ ဘဘက ဘယ္ေလာက္ အနစ္နာခံ အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးခဲ႔တယ္ဆိုတာ သူခိုး၊ သူ၀ွက္မိသားစုေတြနဲ႔ ကပ္ဖားယပ္ဖားေတြကလြဲလို႔ အားလံုး ဘဲ အသိအမွတ္ျပဳၾကမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ကုသိုလ္ကံ နည္းနည္းေလးကို ယမမင္းေရွ႕မွာ “ဟဲ ဟဲ ဒါေလးရိွပါတယ္ဗ်” လို႔ အသဲအသန္လိုက္ရွာမေနေတာ႔ဘဲ အကုန္ထုတ္သံုးၿပီး ဘဘကို ေ၀မွ်ခ်င္ပါရဲ႕။
ဒါေပမယ္႔ ကိုညိဳရဲ႕ နည္းေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမတၱာပို႔ခ်င္တယ္။ နည္းနည္းေလး အတန္းအစားေလး ခြဲၿပီး ရိသဲ႔သဲ႔ေလး ပို႔လိုက္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကုသိုလ္ကံ နည္းနည္းေလးက ျဖစ္လာတဲ႔ ေမတၱာေတြ ဘဘခံယူပါ။ ကၽြန္ေတာ္ပို႔ခ်င္တဲ႔ ေမတၱာပို႔ေလးက ဒီလိုပါ…
“ဘဘဦး၀င္းတင္ က်န္းမာပါေစ။ က်န္တ႔ဲ အဘေတြ အလိုက္အထိုက္။”
ဘဘဦး၀င္းတင္ကို ကၽြန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တယ္။ က်န္တဲ႔ အဘေတြကို မုန္းေတာ႔ မမုန္းပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ အလိုက္အထိုက္ေနၾကပါေတာ႔ဗ်ာ။
“ဘဘဦး၀င္းတင္ က်န္းမာပါေစ။ က်န္တ႔ဲ အဘေတြ အလိုက္အထိုက္။”
ဖိုးထက္
(ဘဘ အျမန္ဆံုး က်န္းမာပါေစေၾကာင္း..ဒီစာစုေလးနဲ႔ ဆုေတာင္းပါရဲ႕။)