ကြန္ဆူးမား - ေလေျပေလးရဲ့ စကား
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၁၄
ေလေျပေလးတုိက္သြားတယ္....
လ်ပ္တျပက္ ဖ်က္ကနဲလား...၊ ခပ္ေသာေသာ့ႏွင္သြားလားေတာ့ မသိ၊ ထုိင္ေနမိတာက ကမ္းစပ္က ေက်ာက္တံုးေလးေတြရဲ့အေပၚမွာ။
ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႔ဆုိတာထက္ ရိသဲ့သဲ့ ခနဲ႔သြားတာလုိပဲ ထင္မိတယ္..၊
အေရာင္မရွိ၊ အရိပ္မရွိ၊ အနံ႔ အရသာလည္း မရွိ၊ ေျခသံလည္းမၾကား၊ ႏွဳတ္ဆက္စကားလည္း မဆုိခဲ့ဘူးေလ။
သူျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ ေနရာေလး တစ္ေလ်ာက္လံုးကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းက်န္ရစ္ခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္၊
ဒီေလေျပေလးကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားခ်င္လုိက္တာ ေနာက္ၿပီး လုိရာကုိ ေစစားႏုိင္ရင္ ရင္ခြင္ထဲကုိ ၀င္ေရာက္ၿပီး ႏွလံုးသားေလးရဲ့ အနီးအနားမွာ မရပ္မနား လွည့္ပတ္ရင္း ေအးျမျခင္းေတြကုိ ရစ္ဖဲြ႔ သုိင္းၿခံဳထားေစခ်င္မိတယ္...။
" ေလေျပေလးေရ မင္း ဘယ္ကလာတာလဲဟင္"
"ႏုိး... ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ျဖစ္တည္ရာကုိ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူးခင္ဗ်ာ..."
" ေအာ္..... ဒါဆုိရင္ ဘယ္ကုိသြားမွာလဲဟင္"
" ႏုိး.... ဒါလည္း ေသခ်ာ မေျပာႏုိင္ပါခင္ဗ်ာ..."
"ဟုတ္လား.... ဒါဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သြားမွာလဲဟင္ ဦးတည္ရာ အရပ္ေလးေရာ သိခြင့္ရွိမလား"
"ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္မွန္းလည္း မသိပါဘူး...၊ ေနာက္ၿပီး ဦးတည္ရာကုိလည္း ေသခ်ာ သတ္မွတ္မထားဘူးဗ်... အခုကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ေနရာေတြမွာ ၾကမ္းတမ္းၿပီး ခုိင္မာတဲ့ အတားအဆီးေတြ ဒါမွ မဟုတ္လည္း ျမင့္မားမတ္ေစာက္တဲ့အတားအဆီးေတြ.. ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဆီးကာထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ႀကီးမားတဲ့ ေလထု သိပ္သည္းမွဳေတြ ရွိေနရင္ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာင္းလဲလုိက္ရတယ္... ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္ေပးလုိက္ရပါတယ္..."
"ဟူး...... ေလေျပေလးရဲ့ ဘ၀ကလည္း ရင္ေမာ စရာပဲေနာ္.... ဒါဆုိ ကုိယ့္သေဘာနဲ႔ကုိယ္ ရပ္တန္႔လုိ႔ ေျပာင္းလဲလုိ႔ မရဘူးေပ့ါ..."
"ဟုတ္ကဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ေလထုသိပ္သည္းဆ ေလ်ာ့နည္းေနတဲ့ ေနရာေတြမွာသာ က်င္လည္ က်က္စားခြင့္ရတာပါ... တစ္ခါတေလမွာ ေလေပြ.... ေလရူးလုိ႔ေတာင္ လူေတြက ယူဆၿပီး ေခၚဆုိထားၾကတာပါဗ်ာ..."
"ဟုတ္တာေပါ့ ၾကားဘူးတယ္... အဲဒီေတာ့ မင္းက စိတ္မဆုိးဘူးလား"
"စိတ္ဆုိးေနဖုိ႔ အခ်ိန္လည္းမရွိပါဘူးဗ်ာ.... တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကေန ေၾကာက္စရာ ေလမုန္တုိင္းႀကီးေတြကလည္း လုိက္ပါလာတတ္တယ္...၊ သူတုိ႔ရဲ့ သေဘာကုိက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေရြ႕လ်ားမွဳေနာက္ကေန ေလဖိအားနည္း ရပ္၀န္းေတြကုိ ရွာေဖြတတ္တာပဲေလ... တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ပူအုိက္တဲ့ ရာသီေတြမွာဆုိရင္ ကုန္းေျမေပၚမွာ လူေတြအတြက္ ေအးခ်မ္းမွဳေလး ေဆာင္က်ဥ္းေပးႏုိင္ေပမယ့္.... ပင္လယ္ျပင္ႀကီးအထက္မွာ ဆုိရင္ေတာ့ ေၾကာက္စရာမုန္တုိင္းႀကီးေတြရဲ့ ဖမ္းယူ အသံုးခ်ျခင္းကုိ ခံလုိက္ရတာဗ်.... ပင္လယ္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ျဖတ္သန္းမွဳကုိ ခံစားလုိက္ရရင္ လူသားေတြက သတိႀကီးႀကီးထားၾကတယ္... မၾကာခင္ မုန္တုိင္းေရာက္လာမလားဆုိတဲ့ အသိနဲ႔ေလ..."
"ေအာ္.... ျဖစ္ပ်က္ျဖတ္သန္းမွဳျခင္း တူညီေနေပမယ့္ ေနရာကုိ လုိက္ၿပီး အေျခအေနေျပာင္းလဲႏုိင္လုိ႔ တန္ဘုိးသတ္မွတ္ခ်က္ျခင္း မတူတာေပါ့ေနာ္.... ပင္လယ္ထဲမွာဆုိရင္ေတာ့ မင္းက နိမိတ္ဆုိတဲ့ ဧည့္သည္ေပါ့...."
" ဟုတ္...... ေနာက္တစ္ခုကေလ ကၽြန္ေတာ္က ပူအုိက္ေပါ့ပါးတဲ့ အေျခအေနေတြမွာပဲ ၀င္ေရာက္လာႏိုင္ၿပီး ေအးခ်မ္းေနတဲ့ ေနရာေတြကုိေတာ့ သြားေရာက္ခြင့္မရွိဘူးဗ်..... "
" ဟား... ဒါဆုိေတာ့ အေတာ္ပဲကြာ ကုိယ့္ႏွလံုးသားေလးမွာ ပူအုိက္ယံုတင္မကဘူး... ပူျပင္းစြာ ေလာင္ကၽြမ္းေနတယ္... မင္း ကူညီေပးႏိုင္မလားဟင္... ႏွလံုးသားေလး ပင္ပမ္းႏြမ္းနယ္ေနလုိ႔ပါ..."
"ကၽြန္ေတာ္ ကူညီခ်င္ပါတယ္... ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးသားေလး ပူေလာင္ေနတာက ေလထုရဲ့ ေပါ့ပါးမွဳေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲနဲ႔ အလုိမျပည့္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ ေၾကကဲြျခင္းနဲ႔ တမ္းတျခင္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရတာေလ... ႏွလံုးသား ေအးခ်မ္းႏုိင္ဖုိ႔ကေတာ့ ကုိယ့္ရဲ့ စိတ္ထား ေျပာင္းလဲမွဳကုိသာ အားကုိးပါလုိ႔ အႀကံျပဳပါရေစေနာ္.... "
"အဲလုိႀကီးလားကြာ... မင္းေျပာေတာ့ မင္းျဖတ္သန္းလာတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေအးခ်မ္းျခင္းေတြကုိ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့တယ္ဆုိ..."
"သဘာ၀တရားႀကီးရဲ့ ေစခုိင္းခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္သန္းလာရတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ေအးခ်မ္းျခင္းေတြကုိ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ႏုိင္ေပမယ့္ ေလာကဓမၼအရ ပူေလာင္ျခင္းေတြ ခံစားေနရျခင္းကုိေတာ့ မေအးခ်မ္းေစႏုိင္ပါဘူးဗ်ာ... နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္..."
" ေကာင္းပါၿပီေလေျပေလး... အခုလုိ ရွင္းျပေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါပဲ..."
" ရပါတယ္ဗ်ာ... တစ္ခုေလာက္ မွာခဲ့ခ်င္ပါေသးတယ္... တကယ္လုိ႔ ေအးခ်မ္းမွဳကုိ ေတာင့္တၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဖမ္းယူထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲသလုိမလုပ္ပါနဲ႔... ေနာက္တစ္ခုက စိတ္ေျပေစႏုိင္မယ္လုိ႔ထင္တဲ့ အျခားေသာ အစားထုိးေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကိုလည္း မေဆာင္ရြက္ပါနဲ႔... ၿပီးေတာ့ေလ... ခ်စ္တတ္ခဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားေလးကုိလည္း အျပစ္မျမင္ပါနဲ႔.... သတိရေနတတ္တာနဲ႔ တမ္းတေနတတ္တာေလးက အစမွာ ပူေလာင္တယ္လုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် လြမ္းၿပီး တမ္းတေနရျခင္းေလးက မျမင္ႏုိင္တဲ့ ေက်နပ္ျခင္းေတြကုိ ယူေဆာင္ရင္းနဲ႔ ႏူးညံ့ျခင္းနဲ႔ တည္ၿငိမ္ျခင္းေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစပါလိမ့္မယ္... "
"ေက်းဇူး အထူး တင္ပါတယ္ ေလေျပေလး သြားလုိရာကုိ သြားေတာ့ေနာ္..... မင္းစကားေလးေတြ မွတ္ထားၿပီး ေနထုိင္သြားပါ့မယ္ ..."
"ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆုိ သြားလုိက္ဦးမယ္ေနာ္... ဒါနဲ႔ ဟုိေလ... လြမ္းရင္း တမ္းတရင္းနဲ႔ ေက်နပ္ေနတဲ့သူေတြဆီမွာ... ခ်စ္ျခင္းတရားေတြက အၿမဲ ရွင္သန္ေနတာကုိ လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္..၊ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ ရွင္သန္ေနမွေတာ့ သူ႔ရဲ့ ႏွလံုးသားေလးကလည္း အၿမဲ လွပေနတတ္တယ္ဗ်..... ဘာလုိ႔လဲ သိလား.. "
"ဟုတ္လား... မသိဘူး ေလေျပေလးရဲ့ ေျပာျပခဲ့ပါဦး.."
" ဟားဟားဟား.... မေက်နပ္ျခင္း ေဒါသေတြက အခ်ိန္ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး သတိရျခင္းေတြနဲ႔အတူ ခြင့္လႊတ္နားလည္ျခင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားလုိ႔ေပါ့ဗ်..... သြားၿပီ.... တာ့တာ ... "
"ဟုတ္.... တာ့တာ ေက်းေက်း...."
Photo Credit - childcarecenter.us