အရွင္စႏၵိမာ (မြန္စိန္ေတာရ) - ေမးခြန္းထုုတ္ရမယ့္ စိတ္ေစတနာနဲ႔ ဉာဏ္ပညာ
စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၄
စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၄
ေလာကမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ မတရားမႈေတြဟာ ပညတ္အျမင္မွာ အေျခခံတယ္။ လူေတြဟာလည္း ပညတ္အျမင္ကုုိယ္စီနဲ႔ ေတြးေတာေျပာဆုုိလုုပ္ကုုိင္ေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေမာဟဖုုံးလႊမ္းမႈေၾကာင့္ တကယ့္အရွိတရား ပရမတၳကုုိ မျမင္ဘဲ အေပၚယံ ပညတ္ကုုိသာ ျမင္တယ္။ နက္နဲတဲ့ ပရမတၱတရားကုုိ မျမင္ႏုုိင္ဘဲ အေပၚယံ ပညတ္ကုုိသာ ျမင္မႈေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ တဏွာေလာဘ၊ ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းမႈ ေဒါသ၊ ျငဴစူေစာင္းေျမာင္းမနာလိုုမႈ ဣႆာ စသည္ျဖင့္ ပုုံမွန္အေနအထားမွ စိတ္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲေဖါက္ျပန္မႈေတြ ျဖစ္လာႏုုိင္တယ္။ ေလာဘ ေဒါသ ဣႆာ စတဲ့ စိတ္ရဲ႕ ေဖါက္ျပန္မႈ သဘာဝေတြဟာ ဘယ္ပုုဂၢိဳလ္မွာ ျဖစ္ျဖစ္ အတူတူပါ။ တိရစၦာန္မွာ ျဖစ္ရင္လည္း ဒီသေဘာ။ သမၼတမွာ ျဖစ္ရင္လည္း ဒီသေဘာ။ သာမာန္လူတေယာက္မွာ ျဖစ္ရင္လည္း ဒီသေဘာပါပဲ။
လူေတြရဲ႕ ဒီမေကာင္းဆုုိးဝါးစိတ္ေတြဟာ ၾကည္လင္တဲ့ ေရျပင္ေအာက္ေျခမွာ ဝပ္ေနတဲ့ အနည္ေတြလုုိ အခ်ိန္မေရြး လႈပ္ခတ္ေပၚထြက္လာႏိုုင္ တယ္။ ေရထဲမွာ လႈပ္ရွားရုုိက္ခတ္မႈတခုုခုုေၾကာင့္ ေအာက္ေျခမွ အနည္ေတြဟာ ၿငိမ္သက္ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေရျပင္ကုုိ လႈိင္းခတ္ေနာက္က်ိ သြား ေစသလုုိပါ။
ႏုုိင္ငံေရး လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး စီးပြါးေရး စသည္ျဖင့္ ဘယ္လိုုအေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ေဖါက္ျပန္လာတဲ့ စိတ္ရဲ႕ သဘာဝက အတူတူပါ။ သတ္မႈ၊ အႏုုိင္က်င့္မႈ၊ အာဏာျပဖိႏွိပ္မႈ၊ ခုုိးမႈ၊ လိမ္လည္မႈ စတဲ့ မတရားမႈေတြဟာ အဆုုိပါ စိတ္ရဲ႕ ေဖါက္ျပန္မႈမွ ေပၚေပါက္လာၾကတယ္။ သုုိ႔ေသာ္ လူေတြအားလုုံး ေလာဘေဒါသေတြ ကင္းစင္တဲ့ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား မဟုုတ္ၾကေလေတာ့ ေလာကမွာ အဆုုိပါ မတရားမႈေတြ လုုံးဝခ်ဳပ္ၿငိမ္းပေပ်ာက္သြားဖုုိ႔ ဆုုိတာလည္း မျဖစ္ႏုုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မတရားမႈေတြကုုိ တက္ႏုုိင္သမွ် ဟန္႔တားႏုုိင္ေအာင္ လူေတြ စုုေပါင္းေနထုုိင္ၾကတဲ့ ႏုုိင္ငံလူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြကုုိ ျပဌာန္းသက္မွတ္ခဲ့ၾကရတယ္။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စရုုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ယုုံၾကည္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးဆုုိေတာ့ ျပဌာန္းထားၾကတဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြဟာလည္း မတူကြဲျပားမႈ ရွိေနတာမဆန္းပါ။
ဥပမာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္က်င့္သုုံးတဲ့ ႏုုိင္ငံေတြရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြနဲ႔ ဒီမိုုကေရစီႏုုိင္ငံေတြရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြဟာ တူညီႏုုိင္မယ္ မဟုုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာႏုုိင္ငံနဲ႔ ထုုိ္င္းႏုုိင္ငံလည္း စည္းမ်ဥ္းဥပေဒခ်င္း တူညီမွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ မတူညီၾကေသာ္လည္း ႏုုိင္ငံနယ္နမိတ္ေတြကုုိ ျဖတ္ေက်ာ္။ ကူးလူးဆက္ဆံမႈေတြ က်ယ္ျပန္႔လာ။ သတင္းနည္းပညာေတြ ေခတ္မွီတုုိးတက္လာတဲ့ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကမၻာမွာ ႏုုိင္ငံအခ်င္းခ်င္းနဲ႔ လူအခ်င္းခ်င္းအၾကား အတုုယူေလ့လာသင္ယူ သင္ခန္းစာထုုတ္ယူစရာေတြလည္း မ်ားစြာ ရွိလာပါတယ္။
ႏုုိင္ငံတႏုုိင္ငံရဲ႕ ႏုုိင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြ တရားမွ်တေကာင္းမြန္မွန္ကန္မႈ ရွိမရွိကုုိ ထုုိႏုုိင္ငံရဲ႕ ႏုုိင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ စီးပြါးေရးဖြံ႔ၿဖိဳးတုုိးတက္မႈ၊ လူေနမႈဘဝျမင့္မားမႈ၊ လူ႔ဂုုဏ္သိကၡာကုုိ ေလးစားတန္ဘုုိးထားမႈ စတဲ့ အက်ိဳးရလဒ္ေတြနဲ႔ တုုိင္းတာရမွာပါ။ စည္းစနစ္က်န လူေနမႈဘဝျမင့္မားတဲ့ ထုုိထုုိႏိုုင္ငံေတြမွာ လူေတြဟာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြနဲ႔ အသားက်လွ်က္ လုုိက္နာက်င့္သုုံးမႈေတြ ရွိေနၾကတာကုုိ သတိျပဳမိတယ္။ လူေနမႈအဆင့္အတန္းနဲ႔ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ လူတန္းစားကြာဟမႈနည္းပါး။ လူတုုိင္းအေနနဲ႔ ေနေရး စားေရး ဝတ္ေရး ပူပင္စရာ သိပ္မရွိလွတဲ့ ထုုိလူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ မာန္မာနဂုုဏ္ပကာသန ၿပိဳင္ဆုုိင္မႈေတြကုုိလည္း မေတြ႔ရသေလာက္ပဲလုုိ႔ ေျပာရင္ လြန္မ်ားေနမလား။
တခါက ဆြီဒင္ႏုုိင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ငယ္တၿမိဳ႕မွာ အခမ္းအနားေလးတခုု ျပဳလုုပ္တယ္။ သံစုုံတီးဝုုိင္းနဲ႔ တီးခတ္ေဖ်ာ္ေျဖမႈလည္း ပါဝင္တယ္။ ဆြီဒင္ဘုုရင္ႀကီးကုုိယ္တုုိ္င္ အခမ္းအနားကုုိ တက္ေရာက္မယ္လိုု႔ သိရတယ္။ အခမ္းအနားက်င္းပရာေနရာက ရထားဘူတာရုုံနဲ႔ လမ္းတခုု သာျခားတဲ့ ေျမကြက္လပ္တခုုမွာပါ။ မၾကာမွီ ဘုုရင္ႀကီးရဲ႕ ရထား ထုုိးဆုုိက္လာတယ္။ ဘုုရင္ႀကီး ရထားေပၚမွဆင္း။ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြၿခံ ရံလွ်က္ လမ္းကုုိ ျဖတ္ကူး။ လမ္းတဖတ္ျခမ္းကုုိ ေရာက္ေတာ့ လမ္းနဲ႔ကပ္ရပ္ stage စင္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ သစ္ပင္ႀကီးတပင္ရဲ႕ ေအာက္ လူေတြၾကားမွာ ရပ္ေနတဲ့ အသက္ ၇၀ ေလာက္ရွိမယ့္ လူႀကီးဟာ ဆြီဒင္ႏုုိင္ငံရဲ႕ ဘုုရင္ႀကီးတပါးလိုု႔ ထင္မွတ္စရာ မရွိပါဘူး။ stage စင္မွာ တီးခတ္မႈ မဆုုံးေသးတာေၾကာင့္ ဘုုရင္ႀကီး ေခတၱေစာင့္ဆုုိင္းေနရတာပါ။ တီးခတ္မႈဆုုံးေတာ့ ဘုုရင္ႀကီးနဲ႔ နယ္ခံအုုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအပါအဝင္ အရာရွိႀကီး သုုံးေလးေယာက္ဟာ အဆင္တန္ဆာ ထယ္ထယ္ဝါဝါ ျပင္ဆင္မႈေတြမပါတဲ့ stage စင္ရွိ တန္းစီခ်ထားတဲ့ ထုုိင္ခုုံေတြေပၚမွာ ဝင္ေရာက္ေနရာယူလိုုက္ၾကျခင္းျဖင့္ အခမ္းအနားစတင္တယ္။ ထုိင္ခုုံေတြက ဒူးေလာက္ျမင့္တဲ့ သာမာန္ထုုိင္ခုုံမ်ိဳးေတြပါ။ ဆုုိဖါႀကီးေတြ ဆက္တီႀကီးေတြလည္း မဟုုတ္ပါဘူး။
တဆက္တည္း ဆြီဒင္ႏုုိင္ငံမွာပဲ ရထားနဲ႔ ခရီးတုုိသြားခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေလးတခုုကုုိလည္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ရထားထြက္ၿပီး ခဏေနေတာ့ အသက္ ၆၀ ေလာက္ရွိမယ့္ ယူနီေဖါင္းကုုိ သပ္ရပ္ေၾကာ့ရွင္းစြာ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လူႀကီးတေယာက္က လက္မွတ္လိုုက္စစ္တယ္။ ရထားထုုိင္ခုုံနံေဘးေတြမွာ အမိႈက္ထည့္ဖ႔ုုိ ၾကြပ္ၾကြပ္အိ္တ္ေလးေတြ ခ်ိတ္ထားတယ္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေစာေစာက လက္မွတ္စစ္လူႀကီးကပဲ အိ္တ္ႀကီးတလုုံးနဲ႔ ခရီးသည္ေတြရဲ႕ အမႈိက္အိတ္ေတြကုုိ လုုိက္သိမ္းတယ္။
အလုုပ္မွန္သမွ်ကုုိ ေလးစားတန္ဘုုိးထားမႈ၊ စည္းကမ္းလိုုက္နာမႈ၊ ဂုုဏ္ပကာသနနည္းပါး ႏွိမ့္ခ်ရုုိးသားစြာ ေနုုထုုိင္တတ္မႈ စတဲ့ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုုရဲ႕ ျမင္ကြင္းတခ်ိဳ႕ပါ။
ေရျပည့္အုုိးဟာ ေဘာင္ဘင္မခတ္ေတာ့သလိုု ရုုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြ လုုံေလာက္ျပည့္စုုံ စည္းကမ္းေသဝပ္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကုုိလည္း ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္မႈေတြ ျဖစ္လာေစသလားလုုိ႔ ေတြးေနမိတယ္။ ထူးျခားမႈတခုုက ဆြီဒင္ႏုုိင္ငံဟာ ယေန႔အထိ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ကာလအတြင္း စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္မွ ကင္းေဝးေနခဲ့တယ္။
လုုိရင္းခ်ဳပ္ရရင္ လူေတြအားလုုံး ေမာဟကင္းစင္ ပရမတ္ထင္ကာ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြ ျဖစ္လာၾကဖုုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တရင္လည္း လက္ေတြ႔နဲ႔ အလွမ္းေဝးေနမွာပါ။ ပညတ္အျမင္အေပၚမွာပဲ ေလာဘေဒါသအတၱမာန္မာနေတြ ေလွ်ာ့ၿပီး တႏုုိင္ငံတည္းမွာ မွီတင္းေနထုုိင္ၾကတဲ့ ျပည္သူမ်ားနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုုသား တုုိင္းရင္းသားညီအကုုိေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္းအၾကား ကုုိယ္ခ်င္းစာတရားေလးေတြ ေမြးျမဴၾကၿပီး တရားမွ်တစြာ ျပႆနာေတြကုုိ ညွိယူအေျဖရွာၾကကာ ႏုုိင္ငံကုုိ တက္ညီလက္ညီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ၾကရင္ျဖင့္ ထုုိထုုိႏုုိင္ငံေတြမွာလုုိ ျမန္မာျပည္သူလူထုုဟာလည္း စားေရး ဝတ္ေရး ေနေရးေတြအတြက္ မ်ားစြာ မပူပင္ရဘဲ လူခ်င္းတူတူ သူခ်င္းမွ်မွ် တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘဝေတြကုုိ ကာလတုုိအတြင္းမွာ ရရွိပုုိင္ဆုုိင္ႏုုိင္ၾကလိမ့္မယ္လုုိ႔ ယုုံၾကည္ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လက္ေတြ႔ျဖစ္လာဖုုိ႔ ဆုုိတာကလည္း တုုိင္းျပည္အေရးအရာေတြကုုိ စီမံဆုုံးျဖတ္ေနၾကတဲ့ အုုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ စိတ္ေစတနာနဲ႔ ဥာဏ္ပညာအေပၚမွာ အဓိကမွီတည္ေနျပန္တယ္။
လူ႔ဒုုကၡရဲ႕ အရင္းမူလက ေမာဟအဝိဇၨာပါ။ အဝိဇၨာေၾကာင့္ တဏွာေလာဘကိေလသာေတြပြားၿပီး ဒုုကၡသံသရာ မဆုုံးႏုုိင္တာပါ။ လက္ငင္းအေနနဲ႔ ေလာဘေဒါသအတၱမာန္မာနေတြေလွ်ာ့ၿပီး ရင္ဆုုိင္ႀကဳံေတြ႔ေနၾကရတဲ့ ျပႆနာဒုုကၡအေထြေထြကုုိ ျပည္ေထာင္စုုသားအခ်င္းခ်င္းအၾကား ကုုိယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ ေျဖရွင္းႏုုိင္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ စီမံဆုုံးျဖတ္ခြင့္တာဝန္ေတြကုုိ ယူထားၾကသူေတြအေနနဲ႔ ကုုိယ္ခ်င္းစာတရားေလးတခုုကုုိ ေမြးျမဴလုုိက္ၾကမယ္ဆုုိရင္ ႏုုိင္ငံအတြက္ အံ့မခန္း ရလဒ္ေကာင္းေတြ ထြက္ေပၚလာမယ္လုုိ႔ ယုုံၾကည္မိပါတယ္။