 |
| Photo - YIT |
မင္းညြန္႔လိႈင္ - စ က္ ဝို င္ း
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၅
သားေရ
ေဘာလုံးကို တင္းေနေအာင္ေလထိုး
ၿပီး အျမင့္ဆုံးကန္တင္လိုက္
ကမၻာေက်ာ္မယ္႔ေျခနဲ႔ကန္တင္လိုက္
ေျမဆြဲအား လြန္ေအာင္ကန္တင္လိုက္
ေကာင္းကင္ေခါင္မိုးေပၚ တင္ေနရင္
အဲဒါ လျပည့္ပဲေပါ႔ ။
အိပ္မက္လုံးဝ မမက္တဲ႔ည
အိပ္ယာကႏိုးႏိုးခ်င္း
ေမေမ႔မ်က္ႏွာေပၚက
ဆံႏြယ္စေတြ ဖယ္လိုက္ေလ
အဲဒါ လျပည့္ပဲေပါ႔ ။
ေဖေဖ ငယ္ငယ္က
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚမွာ
ဆရာေတာ္လက္နဲ႔
ကူလွည့္ေရးတဲ႔ဝလုံးေတြ..
သခၤ်ာဆရာမ
အစနဲ႔အဆုံး ဆက္မိေအာင္
ေရးျခစ္လိုက္တဲ႔ မ်ဥ္းေကြးေတြ..
အဲဒါလျပည့္ပဲေပါ႔ ။
ကစားလို႔ဝတဲ႔ သားသားရယ္
အိပ္ေရးဝတဲ့ ေမေမရယ္
စာဝဝေရးႏိုင္တဲ႔ ေဖေဖရယ္
ေအးေအးလူလူစကားဝိုင္းဖြဲ႕
လျပည့္ညကို ထိုင္ၾကည့္ၾကတဲ႔အခါ
စၾကဝဠာထဲမွာ
အဲဒီလဟာ အဝိုင္းဆုံးပဲေပါ႔ ။
သားေရ
လကို ဒီအတိုင္း ပစ္မထားေလနဲ႔
သားေဘာလုံး ေလေလ်ာ႔သလို
လဟာ ပိန္သြားတတ္တယ္..
အိပ္ေရးမဝတဲ့ ေမေမလို
လက မ်က္ႏွာေခ်ာင္ သြားမယ္..
မေရးျဖစ္တဲ႔ ေဖေဖ႔စာလို
လက ကြယ္သြားႏိုင္ေသးတယ္ ။
ဒီေတာ႔
အနက္ေရာင္ မ်က္ႏွာက်က္ႀကီး
လင္းပြင့္သြားေအာင္
စက္ဝိုင္းေပါက္ တစ္ေပါက္
ဝိုင္း စက္ ေနေအာင္
ေဖာက္စို႔ ။ ။