 |
| ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး၊ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇တုန္းက အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္း ယာယီေထာက္လွမ္းေရး စစ္စခန္းက အဓိကရုဏ္းႏွီမ္ႏွင္းေရး ကားမ်ား |
ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း(ေရႊဝါေရာင္) - ဘဝ၏ အဆိုးဆံုး ေန႔ရက္မ်ား - ၇
(မိုးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂၊ ၂၀၁၆
ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ စကားသံမ်ားေၾကာင့္အိပ္မွာလန္႔ႏိုးခဲ့၏။ ေျခရင္းဘက္ တြင္လူမ်ားဝိုင္းအံုေနသည္။ အိပ္ယာမွ ထထိုင္လိုက္စဥ္ ေျခရင္းတြင္ရွိေသာ ဘိုထြန္း က ဦးဇင္းေနာက္တစ္ေယာက္ ၾကြသြားျပန္ၿပီဟု ေျပာ၏။ လူအုပ္ကို ခဏဖယ္ခိုင္းၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ လက္သီးႏွစ္ဘက္ ဆုပ္လွ်က္သား တင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဆံုးတာေသခ်ာရဲ႕လားလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ မ်က္လံုးၿဖဲ ၾကည့္ၿပီးသား ေသြးမရွိေတာ့၍ ေသတာအမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ေယာက္က ေျပာသည္။ အင္း …. မိမိတို႔ အေဆာင္ထဲကတင္ ၂ ေယာက္ ေသၿပီးေလၿပီ။ နာမည္ႏွင့္ ဘယ္ၿမိဳ႕ နယ္ကမွန္း မည္သူကမွ မသိၾက။ မ်က္ႏွာတြင္ဒဏ္ရာမေတြ႕ရသျဖင့္ အကႌ်ခၽြတ္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ေက်ာ္ဘက္တြင္ ဒဏ္ရာရွာၾကသည္။ ေၾကာျပင္တြင္ ညိဳပုတ္ေနၿပီး စစ္ဘိနပ္ ျဖင့္ အကန္ခံထားရပံုရသည္။ ေဘးနားက ႏွစ္ေယာက္အေျပာအရ ေသဆံုးသြားသူမွာ ပံုမွန္ မဟုတ္ေၾကာင္း စကားကို အနည္းငယ္သာေျပာတတ္ၿပီး မပီသေၾကာင္း၊ ေရာက္ကတည္းက နေမာရွိခိုးပါ၏ ဟုသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေနသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ မေန႔က စစ္ေၾကာေရးကျပန္လာကတဲက ၿငီးေနေၾကာင္း၊ မေသမီေလးက အားတင္းၿပီး ဟင္း ဟုေသာ အသံၾကားရၿပီး ေနာက္ အသက္ရွဴသံ မၾကားရေတာ့သျဖင့္ ႏွဳိးၾကည့္ရာ အသားမ်ား ်အးစက္ေနသျဖင့္ ေသၿပီဟုယူဆၿပီး ေဘးလူမ်ားကိုႏွိဳးေၾကာင္း ေျပာျပပါ သည္။ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း သမံတ လင္းေပၚအိပ္ရသည့္ရက္ မ်ားလာသျဖင့္ အေၾကာကိုင္ေသျခင္းျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း။ အခ်ိဳ႕ ကလည္း စစ္ေၾကာေရးမွ ႏွိပ္စက္ခံရေသာ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေသတာျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးထင္ေၾကးေပးၾကသည္။ အေစာင့္စစ္သားကို သတင္းပို႔လိုက္ေသာ္လည္း မနက္မွသာ လာထုတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာပါသည္။
မနက္လင္းသည္ႏွင့္ အခန္းတြင္းမွလူမ်ား မ်က္ႏွာသစ္ မခ်ခင္မွာပင္ လာထုတ္ သြားသည္။ မနက္ (၈) နာရီထိုးသည့္တိုင္ စစ္ေၾကာေရးတစ္ေယာက္မွ လာမတုတ္ေသးဘဲ မိမိတို႔ အခန္းအား ယေန႔စစ္ေၾကာေရး နားေၾကာင္းသိရသည္။ သို႔ေသာ္ ေသသူႏွင့္ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္တြင္ အိပ္ေသာ သူမ်ားကိုေတာ့ ေခၚေမးၾကၿပီး အေၾကာကိုင္ေသသည္ဟုသာ မွတ္ခ်က္ေပးၾကေၾကာင္း ျပန္ၾကားရပါသည္။ ထိုသူႏွင့္အတူ စစ္ေၾကာေရး တစ္ခန္းတည္းက်သူမ်ား ေျပာျပခ်က္အရ ရဲသိပၸံမွ ဒုရဲအုပ္သင္တန္းသားမ်ား စစ္ေသာအခန္းတြင္က်ၿပီး ေသေသာသူမွာ ေမးတိုင္းမေျဖဘဲ တစ္ခါတရံမွွသာ ေျဖေၾကာင္းႏွင့္ က်ပ္မျပည့္သျဖင့္ ေမးခြန္းမ်ားကိုနားမလည္ျခင္း၊ ျပန္မေျဖတတ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မင္း က ေသြးတိုးစမ္းတာလားဟု ေမးၿပီး ဝိုင္းကန္သည္ကို ျမင္ခဲ့ရေၾကာင္း ေျပာျပၾကပါသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ မိမိတို႔မ်က္ေစ့ေရွ႕တြင္ လူႏွစ္ေယာက္ေသသြားပါၿပီ။ (ေနာင္ သတင္း စာရွင္းလင္းပဲြ လာေသာအခါ ျပင္ပမွ ေရာဂါမ်ားပါလာၿပီး အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္တြင္ ေသဆံုးသူမ်ားရွိေၾကာင္း AP သတင္းဌာနမွ ေဒၚေအးေအးဝင္း၏အေမးကို ရဲခ်ဳပ္ ခင္ရီျပန္ေျဖသည္ဟု သိရပါသည္။ ေသဆံုးသူနာမည္ႏွင့္ ေနရပ္ကို မထုတ္ျပန္ဘဲ ပိုင္ရွင္မဲ့ျဖင့္ ထိန္ ပင္ သုႆန္တြင္သၿဂႋဳလ္လိုက္ေၾကာင္းသိရပါသည္) ။
တစ္မနက္လံုးစစ္ေၾကာေရးမရွိ သျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း စစ္ေၾကာေရးအေတြ႕အႀကံဳမ်ားဖလွယ္ခြင့္ရၾကသည္။ အားလံုးတူ ညီသည့္အခ်က္မွာ ေနာက္ေက်ာတြင္ အညိဳအမဲ မစဲြသူ မရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေငြၾကာ ယံေက်ာင္းမွ ဦးဇင္းမ်ားဆိုလွ်င္ ေက်ာင္းဝင္စီးစဥ္က ရထားေသာ ေခါင္းက ဒဏ္ရာ မ်ားမေပ်ာက္ခင္ ေနာက္ေက်ာက ဒဏ္ရာမ်ားရထားၾကေလၿပီ၊ လမ္းတြင္ေတြ႕သမွ်လူ အကုန္ဖမ္းလာသျဖင့္ လူဦးေရမ်ားေသာ္လည္း ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ပတ္သက္ သူ အေတာ္နည္း ပါးလွသျဖင့္ သူတို႔လိုခ်င္ေသာအေျဖကို ေျဖႏိုင္သူမရွိေခ်။ သံဃာေတာ္မ်ား ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ ေမတၱာပို႔ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့သျဖင့္ ဝန္းရံၾက။ လံုၿခံဳေရးယူ ေပးၾက၊ ဆြမ္း၊ ေရ လွဴဒါန္းသူမ်ား အားလံုး သိမ္းႀကံဳးဖမ္းဆီးလာရာ ေျခေျချမစ္ျမစ္သိ သူမပါရွိေခ်။ ေထာက္လွမ္းေရးနည္းပညာျဖင့္ စစ္ေဆးျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ နာက်င္လြန္း၍ ဝန္ခံေစေသာနည္း။ ေခ်ာ့လံုး ေျခာက္လံုးမ်ားသံုးကာ ဝန္ခံေစေသာနည္းမ်ားကိုသာ အသံုးျပဳၾကသျဖင့္ အမွန္တရားလည္း မည္သို႔မွ် မေပၚေပါက္ႏိုင္ပါ။ သူတို႔လိုခ်င္သည့္ အေျဖ မရမခ်င္းႏွိပ္စက္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ သူတို႔အလိုခ်င္ဆံုးအေျခမွာ NLD မွတစ္ဦး လွ်င္ ၃၀၀၀ က်ပ္ေပး ခိုင္းပါသည္ ဆိုသည့္အေျဖျဖစ္သည္။
ေမတၱာပို႔ရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ရိုက္ထားေသာဓါတ္ပံုမ်ားျဖင့္ တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးၾကပါသည္။ သန္လွ်င္တံတားအဆင္း ေက်ာင္းတိုက္က ဦးဇင္းျမင့္ဦး ဆိုလွ်င္ ေမတၱာပို႔သည့္ေန႔တိုင္း ညာဘက္အစြန္ဆံုးတြင္ ဘုရားပံုေတာ္ကိုင္ၿပီး ေနတိုင္းပါေနၾကျဖစ္ရာ ေကာင္းေကာင္း အေထာင္းခံရသည့္ တစ္ပါးျဖစ္ပါသည္။ တစ္ပါးႏွင့္တစ္ ပါး၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အားနာေနၾက၍သာ မည္သို႔ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရသည္ကို မေမးျဖစ္ေသာ္လည္း ျပန္ဝင္အလာတြင္ ပံုစံၾကည့္လိုက္ရံုႏွင့္ သူေတာ့ဆိုင္ကယ္စီးခဲ့ရၿပီ၊ သူေတာ့ျဖင့္ ဟယ္လီေကာ္ပတာစီးခဲ့ရၿပီ စသည္ျဖင့္ စိတ္ထဲမွပံုေဖာ္ေနမိပါသည္။ တစ္ေန႔ကဆိုလွ်င္ မိမိတို႔ မဂၢင္ေက်ာင္းမွွ ကပၸိယႀကီး ကိုေအာင္သန္းကို မည္မွ်ႏွိပ္စက္လႊတ္လိုက္သနည္း ဆိုလွ်င္ အခန္းထဲ နံရံအေျခသို႔ ေရာက္ေနသည့္တိုင္ ေခါင္းေပၚတင္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို မျဖဳတ္ေသးသျဖင့္ လက္ေအာက္ခ်ရန္ သတိေပးရသည့္အဆင့္ထိ ေရာက္ပါသည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ စစ္ေၾကာေရးျပန္လာသူတိုင္း ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ မအိပ္ႏိုင္ၾကျခင္းပင္။ အားလံုးမွာ ေနာက္ေၾကာဒဏ္ရာ မရသူ မရွိသေလာက္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေငြၾကာယံ ဆရာေတာ္ႀကီး၊ သာသနာ႔သိပၸံဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ တာေမြယာယီေဈးနာက ရခိုင္ေက်ာင္း တိုက္မွ ဆရာေတာ္ႀကီးတို႔သာ ခ်မ္းသာရာ ရသည္ဟုထင္ပါသည္။
စစ္ေၾကာေရးထြက္စဥ္ ရခဲ့သည့္ သတင္းအရ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္၏ လူ႔အခြင့္အေရး အထူးသံ မစၥတာဂမ္ဘာရီႏွင့္ အဖဲြ႕လာမည္ဟု သိရပါသည္။ ေန႔လည္ဘက္တြင္ လူစာရင္း လာစစ္လိုက္ၾက၊ ျပန္သြားလိုက္ၾက။ ေနာက္သံဃာမ်ား ကို သပ္သပ္ထပ္မံစာရင္းစစ္လိုက္ၾကႏွင့္ ပံုမွန္မဟုတ္ဘဲ ထူးျခားမွွဳရွိေနေၾကာင္းေတာ့ သတိထားမိသည္။ မည္သည့္အတြက္ ထူးေနသည္ကိုေတာ့ ခန္႔မွွန္းရ ခက္ေနၾကေသး သည္။ ညေနေစာင္းေတာ့ တပ္ရင္းမွဴးကိုယ္တိိုင္ အခန္းဝလာရပ္ၿပီး ကဲ ... အားလံုး ကိုယ္ပါလာတဲ့ပစၥည္းေလးေတြ သိမ္းၾကမယ္ဟု လာေျပာသျဖင့္ အားလံုး ဝမ္းသာအားရ ေဝးကနဲ႔ ေအာ္လိုက္ၾကသည္။ တီးတိုးေျပာသံမ်ားလည္း ၾကားေနရသည္ ဂမ္ဘာရီလာမွမို႔ အားလံုး ျပန္လႊတ္တာရွိမွာ။ မဆိုင္တဲ့သူေတြ လႊတ္မယ္လည္း ၾကားတယ္စသျဖင့္ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ္လိုရာဆဲြေတြးေနသည့္ ေကာလဟလမ်ား နားထဲလွ်ံ တက္လာသည္။ ခဏေနေတာ့ မ်က္ႏွာသုတ္ေစာင္ ပုခံုးေပၚတင္ထားသည့္ အၿမဲလာထုတ္ေနက်သူေရာက္လာၿပီး “ နာမည္စာရင္းပါတဲ့သူ ကိုယ့္ပစၥည္း ကိုယ္ယူၿပီး အေပါက္ဝနား ၂ ေယာက္တစ္တဲြလာထိုင္မယ္။ အားလံုး မတ္တပ္ရပ္ေနၾကဟု ေျပာပါ သည္။ မိမိ အပါအဝင္ သံဃာအပါး ၂၀ ခန္႔ကိုေရြးေခၚလိုက္ၿပီး အစြန္ဆံုးအခန္းသို႔ ေခၚသြားၿပီး အခန္းေျပာင္းလိုက္ၾကသည္။
အခန္းထဲတြင္ အထပ္သားမ်ား ခင္ထားၿပီး ေနၾကာေစာင္မ်ား အလည္တြင္ပံုထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ အကႌ်မရွိတဲ့သူ ဟုေခၚၿပီး မိမိအား အကႌ် အသစ္တစ္ထည္ေပးပါသည္။ ေရာက္ကတည္းက စြပ္က်ယ္ဂ်ိဳင္းျပတ္ႏွင့္ ေနခဲ့ရသျဖင့္ အကႌ်လက္တိုေလးဝတ္လိုက္ရေတာ့ ေႏြးသလိုလို ျဖစ္သြားသည္။ အခန္း ထဲသို႔ ေရသန္႔ဘူးႀကီးတစ္ဗူး ေရာက္လာသည္။ ေသးကာတာ ေဘးေနၾကရသျဖင့္ ယခု အခန္းသစ္မွာ ေမႊးေနသည္ဟုပင္ ထင္မိသည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တံုးလံုးလွဲနားခြင့္ လည္းရသျဖင့္ ေျခလက္ဆန္႔ၿပီး အနားယူလိုက္သည္။ ေကာင္းလိုက္သည့္စည္းစိမ္ အျခားဘယ္အရာမွ တုႏိုင္မည္ မထင္ပါေခ်။ ျပဴတင္းေပါက္မ်ား ဖြင့္ေပးထားသျဖင့္ ေဘး ဘက္မ်ားသို႔ လွမ္းၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။ ရဲေဘာ္ေတြ အထပ္သားမ်ား ထမ္းပိုးပို႔ေနၾက သည္ကိုျမင္ေနၾကရသျဖင့္ အေၾကာကိုင္လူေသလို႔ အထပ္သားေတြေရာက္လာတာ လား သို႔မဟုတ္ ဂမ္းဘာရီ လာၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ေကာင္းမြန္စြာထားေၾကာင္း သက္ေသျပလို႔၍ေလာ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာျဖစ္ၾကသည္။ အျခားလူေတြလည္း ယခုလို အေယာက္ ၃၀ စီခဲြထားသလား သိလိုလွေပသည္။ အခန္းအေစာင့္က်ေသာတပ္ၾကပ္ ႀကီးအေျပာအရ မနက္ျဖန္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္လႊတ္မည္ဟု သဲ့သဲ့ၾကားခဲ့ရ ေၾကာင္းေျပာပါသည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မိမိတို႔ မပါဘူးဆိုတာ နားလည္လိုက္ပါ သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤအခန္းတြင္းမွ ကိုယ္ေတာ္မ်ားသည္ စစ္ေၾကာေရး အႀကိမ္ေရ အမ်ားဆံုးထြက္ရသူမ်ား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ႀကိဳတင္ တြက္ဆထားသည့္အတိုင္းပင္၊ ေနာက္ေန႔မနက္ပိုင္းတြင္ နာမည္စာ ရင္းမ်ားေခၚကာ ေက်ာင္းဝန္းအတြင္းက လမ္းမ်ားေပၚ ထိုင္ခိုင္းထားၾကသည္။ ထို႔ ေနာက္ တပ္ရင္းမွဴးဆိုသူက မိမိကိုမႏွိပ္စက္ပါဘူးဟု လက္မွတ္ထိုးသူမ်ား လႊတ္ေပးမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ အျပင္ေရာက္သူ အားလံုး လက္မွွတ္ထိုးၾကသည္။ သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္ ရံုးမ်ား(မယက)ရံုးမ်ားသို႔ လိုက္ပို႔သည္ဟုလည္း ၾကားရသည္။ က်န္ရစ္သူမ်ားလည္း ဝမ္းသာၾကပါသည္။ ေသာက္လက္စ ေဆးလိပ္အတို အရွည္မ်ား၊ ငပိဗူးေပါက္စေလး မ်ား၊ မုန္႔ပဲသြားေရစာမ်ား က်န္ရစ္သျဖင့္ က်န္ရစ္သူတို႔မွာ ဝမ္းသာၾကရသည္။ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ပက္ လက္ကေလးလွန္ ေဆးလိပ္ေလးဖြာ အလြန္ေအးခ်မ္းသာယာလွပါေပသည္။
(ဆက္ရန္)