(မုိးမခ) ဧၿပီ ၃၀၊ ၂၀၁၆
မနက္ျဖန္ဆုိလွ်င္ အေဖဆုံးတာ တနွစ္ျပည့္သည့္အတြက္ ဘုန္းႀကီးငါးပါးဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းရန္ အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္ျပင္ဆင္ေနၾက သည္။ အသီးအရြက္နွင့္ သားငါးမ်ား ေဆးေၾကာသူကေဆး၊ ၾကက္သြန္ႏႊာသူက ႏႊာ၊ င႐ုပ္သီးေထာင္းသူကေထာင္းႏွင့္ အ မ်ဳိးသမီးတသုိက္ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဟုိဟာဝင္လုပ္ရနုိးနုိး ဒီဟာဝင္လုပ္ရနုိးနုိးျဖစ္ေနသည္။ အမွန္က ဘာမွလည္း ကြၽန္ေတာ္မလုပ္တတ္ပါ။ ထုိသုိ႔ေယာင္ေပေပျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ သူငယ္ခ်င္းကေရာက္လာသည္။
ဟာ ေဒၚႀကီး ... ဒီမွာ လာဝုိင္းလုပ္ေနတာလား ....
အိမ္ထဲဝင္လာသည့္သူငယ္ခ်င္းက ခပ္ဝဝအမ်ဳိးသမီးႀကီးတေယာက္ကုိ လွမ္းေျပာလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဟုတ္တယ္သားေရ။ ဒါ အေဒၚတုိ႔သူငယ္ခ်င္းေလ။ ဥပုသ္ေစာင့္ေဖာ္ ေစာင့္ဖက္ေတြေပါ႔။ အေဒၚကလည္း အခ်က္အျပဳတ္ က နဂုိတည္းက ဝါသနာခပ္ပါပါဆုိေတာ့ အစ္မကုိ လာကူခ်က္ေပးတာ ...
အမ်ဳိးသမီးႀကီးက အေမ့ဘက္ကုိ ေမးထုိးျပရင္း ျပန္ေျပာသည္။ ဟုိေယာင္ဒီေယာင္ျဖစ္ေနသည့္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သူ ငယ္ခ်င္းလာတာႏွင့္ အေတာ္ပဲျဖစ္သြားကာ နွစ္ေယာက္သား လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထြက္ခဲ့သည္။
********
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက တရပ္ကြက္တည္း တလမ္းတည္း အိမ္ခ်င္းမ်က္နွာခ်င္းဆုိင္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးႀကီး၏အမည္မွာ ေဒၚျမျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပသည္။ ေဒၚျမမွာ သားနွစ္ေယာက္၊ သမီးတေယာက္ရွိသည္။ သမီးေလးက ေသွ်ာင္ေနာက္ ဆံထုးံပါ လင္သားရွိရာ တျပည္တရြာဆီမွာ ျဖစ္သည္။ သားနွစ္ေယာက္ကေတာ့ ရပ္ကြက္ အ ခ်စ္ေတာ္ ယမကာေတာမွာ ေပ်ာ္ဝင္တဲ့ ယမကာလုလင္မ်ား။ ရပ္ေက်ာ္ ရြာေက်ာ္ ေအာေက်ာ့လန္ညီအစ္ကုိနွစ္ေယာက္က ေတာ့ ေပေတ မူး႐ွူးေနတာက မ်ားသည္။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္ေမတၱာပ်က္ပ်က္ သားနွစ္ေယာက္အေပၚ ေဒၚျမ ေမ တၱာမပ်က္။ ေဒၚျမအမ်ဳိးသားႀကီးကလည္း တေနကုန္ေနလုိ႔မွ စကားကုိတခြန္းစ ႏွစ္ခြန္းစထက္ ပုိေျပာတတ္သူမဟုတ္။ ေအးေဆးေသာဖခင္ႏွင့္ အခ်စ္ပုိလြန္းသည့္မိခင္တုိ႔ၾကား သားနွစ္ေယာက္မွာ မုိက္လုံးထြားၿပီးရင္း ထြားလာၾကသည္။
အရက္သမားတုိ႔၏ထုးံစံအတုိင္း တေယာက္ကစကားမ်ားရန္ျဖစ္ရာမွ ဓားထုိးခံရသည္။ ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အရက္ က ႏုိင္သြားရာမွပိန္ခ်ဳံးခ်ည့္နဲ႔လာကာ ေနာက္သုံးႏွစ္ခန္႔အၾကာတြင္ သူ႔ညီေနာက္လုိက္သြားေတာ့သည္။ သားဆုိးသားမုိက္ ႏွစ္ေယာက္က မိဘႏွစ္ပါးထက္ အရင္သြားႏွင့္ျခင္းအတြက္ ေဒၚျမမွာ မ်က္ရည္တၿဖိဳင္ၿဖိဳင္။ အခုေတာ့ ေအာက္ထပ္ေလးငွားရသည့္အိမ္ငွားခေလးနဲ႔ သမီးေလးေထာက္ပံ့သမွ် နွစ္ခုေပါင္းၿပီး ေခြၽေခြၽတာတာေနရေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္းက ခေရေစ့တြင္း က် ေျပာျပသည္။ ေဒၚျမသည္ တေနကုန္ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္း သြားေလသူသားေတာ္ေမာင္ေတြအေၾကာင္း အေမႏွင့္ အျခား သူမ်ားကုိေျပာျပေနသံ ကြၽန္ေတာ္ၾကားရသည္။
အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက သူ႔သားေတာ္ေမာင္နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းသည္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေျပာ ျပတာေတြႏွင့္ တျခားစီျဖစ္ေနသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ကြၽန္ေတာ္ၾကားခဲ့ရသည္က အေမ့အေပၚမေထာက္ ထားမညႇာ တာေသာ ယစ္ထုပ္သားနွစ္ေယာက္အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ အခုေဒၚျမေျပာျပေနသည္က သားလိမ္မာနွစ္ေယာက္၏ မိဘ အေပၚသိတတ္သည့္ဇာတ္ထုတ္။ တခုခုလြဲမွားေနသည္ကုိ ကြၽန္ေတာ္သိေနေသာ္လည္း ေဒၚျမသိေအာင္ေျပာျပဖုိ႔ ကြၽန္ ေတာ္စိတ္မကူးပါ။ သြားေလသူ သားေတာ္ေမာင္နွစ္ေယာက္အေပၚ အျပစ္တင္သည့္စကား ေဒၚျမတခြန္းမွမေျပာခဲ႔တာ ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိသည္။ ေဒၚျမသည္သားနွစ္ေယာက္အတြက ္ဂုဏ္မတက္ခဲ့ရေသာ္လည္း သားနွစ္ေယာက္အေပၚအ ျခားလူမ်ားက ဂုဏ္သိကၡာကင္းမဲ့သည့္မွတ္ခ်က္မ်ားေပးလာမည္ကုိ ၾကားခ်င္ဟန္မတူပါ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဒၚျမတြင္မူကြဲနွစ္မ်ဳိးနွင့္ ပုံျပင္တပုဒ္ရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေဒၚျမေျပာျဖစ္သည့္ပုံျပင္က သြားေလ သူေတြအတြက္ အေနမခက္ေစသည့္ပုံျပင္ပဲျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္လည္း ထုိပုံျပင္တခုတည္းကုိသာ အထပ္ထပ္အခါခါေဒၚျမေျပာျဖစ္ေနဦးမွာ ကြၽန္ေတာ္မွန္းဆ၍ရပါသည္။
*******
တေနကုန္ ခ်က္ဖုိ႔ ျပဳတ္ဖုိ႔ျပင္ဆင္ေနရသည္မုိ႔ အေမအပါအဝင္တအိမ္သားလုးံမွာ နွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနေလၿပီ။ အိမ္မွာညအိပ္ေသာ ေဒၚျမဆီမွ ေဟာက္သံကုိ ကြၽန္ေတာ္ၾကားေနရသည္။ ညဥ္႕နက္သန္းေခါင္တုိင္ အိပ္မေပ်ာ္နုိင္သူက ကြၽန္ေတာ္တေယာက္တည္း။ ေဒၚျမသည္ ယေန႔တုိင္ သူ႔သားမုိက္ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ တခုတ္တရေျပာေနခ်ိန္ အ ေဖ့ပုံရိပ္တုိ႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဝုိးတဝါးျဖစ္ေနသည္။
အမွန္အတုိင္းဝန္ခံရလွ်င္ လြန္ခဲ့သည့္ေျခာက္လေလာက္မွစ၍ အေဖ့အေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္သိပ္မေတြးျဖစ္ေတာ့။ အေဖ့အ ေၾကာင္းလည္း ကြၽန္ေတာ္သိပ္မေျပာျဖစ္ေတာ့။ တကယ္ေတာ့ အေဖကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဘဝထဲကထြက္ခြာသြားတာ မနက္ျဖန္မွ တနွစ္ပဲရွိေသးသည္။ အေဖသည္ အရက္မေသာက္ေသာ္လည္း ေဆးလိပ္ႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ကုိ အရမ္းၾကိဳက္သည္။ ပထမလည္ပင္းတြင္ အက်ိတ္ေသးေသးေလးျဖစ္လာသည္။ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ေနရင္း အက်ိတ္က ဘုႀကီးသဖြယ္ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာသည္။ တေန႔ကုိေဆးေပါ့လိပ္ ဆယ္လိပ္ေလာက္ေသာက္ေလ႔ရွိေသာအေဖသည္ သူအလြန္နွစ္သက္ေသာ ေဆး လိပ္ကုိဆက္ေသာက္၍မရေတာ့ပဲ ျဖတ္ပစ္လုိက္ရသည္။ သိပ္မၾကာ အေဖအိပ္ယာထဲ လဲေလေတာ့သည္။ ဘယ္မွမသြား လာနုိင္ေတာ့။ ဘာမွမစားနုိင္ေတာ့ေပ။ ေဆးရုံကုိတက္ခြဲမည္လုပ္ေတာ့ ပူျပင္းေသာေနေရာင္၏ဒဏ္ေၾကာင့္ တကၠစီေပၚ တြင္ အေဖလူးလိမ့္ေနရွာသည္။ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ သက္ဆုိင္ရာဆရာဝန္မရွိ၍ ေနာက္တပတ္ ထပ္ခ်ိန္းျပန္သည္။ ေဆးရုံ မွအျပန္တြင္လည္း အေဖ့မွာ ေမာဟုိက္ႏြမ္းနယ္ေနသည္။ ေဆးရုံကလည္း လူကထူထူ ရာသီဥတုကလည္း ပူပူမုိ႔ အေဖက ေဆးရုံမတက္ခ်င္ေတာ့ပါဟု ဆုိလာသည္။ အေဖပင္ပန္းမွာကုိမၾကည့္ရက္ေတာ့သျဖင့္ အေဖ့ကုိေဆးရုံမတင္ျဖစ္ေတာ့။ လည္ပင္းမွအက်ိတ္ကုိခြဲစိတ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ စကားပင္ခပ္ဟဟမေျပာနုိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ အေဖသည္ အားအရမ္း နည္းေနျပီျဖစ္၏။ အေဖ့ကုိ အိမ္မွာပဲထားပါသည္။
ဧပရယ္ လကုန္ခါနီးညေနပုိင္းတရက္တြင္မူ အေဖသည္ အေမႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေမာင္နွမ ငါးေယာက္ကုိထားရစ္ခဲ့ေတာ့ သည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အေဖဆုံးသြားေသာေနရာေလးကုိၾကည့္ရင္း မ်က္ရည္လည္လာမိသည္။
ေဒၚျမသည္ သြားေလသူသားနွစ္ေယာက္အတြက္ ယေန႔အခ်ိန္အထိ အမွတ္ရေနဆဲျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သြားေလ သူ အေဖ့ရဲ႕ဂုဏ္သတင္း၊ သြားေလသူ အေဖ့ရဲ႕ေက်းဇူး၊ သြားေလသူအေဖ႕ရဲ႕ေမတၱာတရားေတြကုိ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ပုံ ေဖာ္ႏုိင္စြမ္းမရွိေတာ့ေပ။ မနက္ျဖန္သည္ အေဖဆုံးတာ တႏွစ္ျပည့္ေသာေန႔ျဖစ္သည္။
ထုိ႔အတူ ေႂကြးေဟာင္းမေက်ေသာ သားတေယာက္အတြက္ အေဖအေနရခက္ေစခဲ့ေသာ ေန႔ရက္တရက္လည္းျဖစ္ေလ သည္။ ။