ထြန္း၀င္းၿငိမ္း ● လူထုအေမရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေလာကဓံ
(မုိးမခ/သစ္ခက္သံလြင္) ေမ ၂၉၊ ၂၀၁၆
(တစ္)
“လူတေယာက္ကို သတိရေနသမွ်ကာလပတ္လံုး ဒီလူဟာ မေသပါဘူး” ဆိုတဲ့ အာဖရိကစကားပံု တခုရွိ ပါတယ္။ ဒါဟာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကို ျပည္သူေတြက ဘယ္ေတာ့မွမ့ၾကမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္း အေမလူထု ေဒၚအမာေရးသားတုန္းက သံုးႏႈန္းတင္ျပသြားတဲ့ စကားပံုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အေမေရးခဲ့သလိုပါပဲ။ လူထုအေမကို ျပည္သူေတြက ေမ့ႏိုင္စရာမရွိတဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ
အေမ့ရဲ႕ေလး စားဖြယ္ သမိုင္းျဖတ္သန္းမႈေတြ၊ ယံုၾကည္ရာကို ရဲရဲရင့္ရင့္ကိုင္စြဲခဲ့တာေတြ၊ ဘ၀တသက္တာမွာ မယိမ္း ယိုင္တဲ့ရပ္တည္ခ်က္ေတြ၊
တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ ဓာတ္ေတြကိန္းေအာင္းလာေအာင္ ညႊန္ျပေရးသားခဲ့ တာေတြကို
တခုတ္တရ ေျပာၾကရမယ္ ထင္ပါတယ္။
အေမလူထုေဒၚအမာကိုမေမ့သမွ် အေမ့ရဲ႕ယံုၾကည္ခ်က္ ရပ္တည္ခ်က္ေတြဟာလည္း ျပည္သူနဲ႔အတူ မေပ်ာက္မကြယ္ တည္ၿမဲေနမွာျဖစ္တယ္လို႔ယံုၾကည္ပါတယ္။ အေမ့ရဲ႕တသက္တာလံုးေျပာဆို၊ ေရး သား၊ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေတြက အလြန္ႀကီးမားတဲ့ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့စိတ္၊ ျပည္သူကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ ရဲ႕ေစ့ေဆာ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း အေမဟာ တိုင္းျပည္ အတြက္ ျပည္သူ႔ဘက္ကရပ္တည္ေရးသားခဲ့ရာမွာ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ ေတာ္မႈိင္းရဲ႕ “ေရႊေဒါင္းေတာင္ ကေလာင္တမ်ဳိးရယ္နဲ႔ ျပည္ေကာင္းေအာင္ ေဆာင္မကိုးရယ္လို႔” ဆိုတဲ့ ၾသ၀ါဒကိုလက္ကိုင္ျပဳခဲ့သူ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အေမလူထုေဒၚအမာရဲ႕ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈတေလွ်ာက္လံုးမွာ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီးရဲ႕ သပိတ္ေမွာက္ ေက်ာင္းသူ၊ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ အယ္ဒီတာေကာင္းတဦးဆိုတဲ့ ဘ၀ေတြအျပင္ အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းတေယာက္အေနနဲ႔ ေလာကဓံကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံျဖတ္သန္းၿပီး၊ ေသာကဒုကၡမ်ဳိးစံု ႀကံဳေတြ႔ရေပမယ့္ တစက္ကေလးမွအေလွ်ာ့မေပး၊ အ႐ံႈးမေပးတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးဟာ ေတာ္႐ံုမိန္းမ သားေတြမွာ ေတြ႔ရေလ့ရွိတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိးမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာ ပါတယ္။
အဲဒါေတြအျပင္ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တဲ့၊ ျပည္သူလူထုကိုခ်စ္တဲ့၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုျမတ္ႏိုးတဲ့၊ ယဥ္ေက်းမႈကိုေမြ ႔ေလ်ာ္တဲ့၊ သမိုင္းကိုတန္ဖိုးထားတတ္တဲ့ အေမလူထုေဒၚအမာရဲ႕ဘ၀မွာ ႏိုင္ငံေရးေလာကဓံ ရဲ႕ဖိႏွိပ္႐ိုက္ ပုတ္က်ီစယ္မႈေတြကို ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရာမွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူေရာ သားသမီးေတြပါ မက်န္ ခံစားခဲ့ၾက ရသလို သူကိုယ္တိုင္လည္း ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူဘ၀နဲ႔ ေလးဖက္နံရံေတြၾကား မွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသူ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီစာစုမွာ အေမလူထုေဒၚအမာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကဓံေတြအေပၚမွာ အေမ ဘယ္လို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါသလဲဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို လက္လွမ္းမွီသေရြ႕တင္ျပသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
(ႏွစ္)
စာေရးဆရာသတင္းစာဆရာႀကီး အဂၢါစႏိုး ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ အေမလူထုေဒၚအမာက ရွာမွရွားတဲ့ သတင္းစာဆရာဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ႐ႈမ၀မဂၢဇင္းမွာ ေဆာင္းပါးရွည္ႀကီးေရးၿပီး အဂၢါစႏိုးရဲ႕ဘ၀နဲ႔ အလုပ္ေတြကို ျခယ္မႈန္းေရးသား ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ရွာမွရွားတဲ့ သတင္းစာဆရာဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ဟာ အေမလူထုေဒၚအမာနဲ႔ အလိုက္ ဖက္ဆံုးလို႔ ျမင္မိပါတယ္။ အမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳၾကရတာကလည္း အေမလူထု ေဒၚအမာဟာ ဗမာျပည္ရဲ႕ ရွာမွရွားတဲ့ သတင္းစာဆရာ စစ္စစ္ပါပဲ။ အေမ့ဘ၀နဲ႔ အလုပ္ေတြကို မွတ္မိသိမွီ သမွ် ျပန္စဥ္းစားၾကည့္တိုင္း အေမဟာ ဘယ္ေနရာက ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သူေတြဘက္က ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ဘာေတြေတြးၿပီး ဘာေတြေရးခဲ့တယ္ဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ေနရပါတယ္။
အေမဟာ လူထုသတင္းစာကို ၁၉၄၆ ဧၿပီ ၁၉ ကေန ဇြန္ ၇ ရက္ေန႔က စတင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ လူထုသတင္းစာမွာ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕၀င္၊ ဖခင္ေအာင္ႏိုင္ကေလာင္ခြဲနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးခန္း ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္အျဖစ္ ေရးသားခဲ့သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာလူထုဦးလွနဲ႔ အေမလူထုေဒၚအမာတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာအေနနဲ႔ စာေပ အက်ဳိး ျပည္သူလူထုအက်ဳိးကို သယ္ပိုးၾကရာမွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က လူထုသတင္းစာဆိုတာ တိုင္းျပည္ လြတ္ လပ္ေရးအတြက္ ဦးေဆာင္ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕အာေဘာ္လို႔ ဆိုရေလာက္ေအာင္ အေရးပါတဲ့ သတင္းစာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီးပါပဲ။ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရၿပီး အာဏာရအစိုးရျဖစ္လာေတာ့ လူထုဦးလွ ကို ႏိုင္ငံေရးမသကၤာမႈပုဒ္မ ၅ နဲ႔ေထာင္ ၃ ႀကိမ္ ခ်ဖူးပါတယ္။ တိုက္ကို ခ်ိတ္ပိတ္၊ လူကိုဖမ္းၿပီး တရားစြဲ ဆိုတာေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သတင္းစာတိုက္ကို ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔ ခြဲတာမ်ဳိးေတြအထိ လက္ရဲဇက္ရဲ ဖိႏွိပ္ခဲ့ပါ တယ္။
ဆရာလူထုဦးလွတသက္မွာ အဖမ္းအဆီးခံရတာ ၅
ႀကိမ္ ရွိပါသတဲ့။ ၃ ႀကိမ္က ဖဆပလေခတ္၊ ပထမဆံုး အႀကိမ္က ၿဗိတိသွ်အစိုးရေခတ္မွာ၊
ေနာက္ ၃ ႀကိမ္က ဖဆပလေခတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အႀကိမ္ မွာေတာ့ မဆလေခတ္မွာ
လူထုဦးလွရယ္ အေမလူထုေဒၚအမာရယ္ သားဘိုညိဳ (ဆရာ ညီပုေလး) ရယ္ သားအမိ သားအဖ သံုးေယာက္စလံုး
ဖမ္းဆီးခံရတာပါ။
ဆရာလူထုဦးလွ ပထမအႀကိမဖမ္းဆီးခံရတုန္းက
အေမလူထုေဒၚအမာ ဂ်ပန္ေခတ္စစ္ေရွာင္ရင္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္က ကပိုင္ရြာ ေတာင္ငူစုဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းထဲမွာေနၾကတဲ့အခ်ိန္ပါ။
အဲဒီေခတ္က ၀န္ႀကီးသခင္သန္းထြန္း၊ ဗိုလ္မွဴးဗထူးတို႔ မၾကာမၾကာလာၿပီး
သူတို႔ဘာေတြလုပ္ဖို႔ လာတယ္ဆိုတာေတာ့ ဦးလွက အေမမာကို ေျပာမျပပါဘူး။
ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ရဲေဘာ္မေလး ၃၊ ၄ ေယာက္ အေမတို႔ဆီလာေနေတာ့ အေမက ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေနတာပါပဲတဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာ လူထုဦးလွကို ၿဗိတိသွ်တပ္ေတြလာၿပီးဖမ္းသြားပံုကို အေမမာက
အခုလိုေရးထားပါတယ္။
“ကၽြန္မတို႔အညာမွာ ဗိုလ္မွဴးဗထူးဦးေဆာင္တဲ့တပ္ေတြက ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ၾကၿပီး တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဂ်ပန္ေတြအေရးမလွဘဲ စစ္ေတြဆုတ္ေပးေနရၿပီ။ မဟာမိတ္တပ္ေတြက ၀င္လာၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဂ်ပန္ေတြလက္က မႏၱေလးၿမိဳ႕ေတာင္က်သြားၿပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ၿဗိတိသွ် စစ္ဗိုလ္တေယာက္ ဂ်စ္ကားတစီးနဲ႔ကၽြန္မတို႔ေနတဲ့ ကပိုင္ေတာင္ငူစုေက်ာင္းထဲကို၀င္လာၿပီး ဦးလွကိုေမးတယ္။ ေတြ႔တယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာၾကတယ္။ ဘာေျပာမွန္း ကၽြန္မမသိ လုိက္ဘူး။ ေနာက္ ဦးလွက အိပ္ရာကို လိပ္ခိုင္းတယ္။ အ၀တ္အထည္ကေလး နည္းနည္းထည့္ ခိုင္းတယ္။ စစ္ဗိုလ္လာေခၚလို႔ ငါလိုက္သြားဦး မယ္ေျပာၿပီး လိုက္သြားတာပဲ။”
စစ္ဦးဘီလူးမွာ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာအတြက္ ၀ါဒျဖန္႔ဖို႔ စကားျပန္လမ္းျပလုပ္ရတာလိုလို သတင္းၾကားရေပ မယ့္ ဆရာလူထုဦးလွကို ဘယ္ဆီေခၚသြားမွန္း မသိရပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဦးလွကိုေခၚသြားတာဟာ ဖမ္းသြားတာ။ F.SS လို႔ေခၚတဲ့ Field Security Service စစ္ေျမျပင္ လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႔က လာဖမ္းတာလို႔ သိရပါသတဲ့။
ဦးလွ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းအတြက္
မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔တြဲၿပီး ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ေနၾကတဲ့ အေမရိကန္တပ္ရဲ႕စစ္ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ျဖစ္တဲ့
Detachment 101 တပ္စခန္းခ်ရာ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ ကိုလည္း မိဘေတြကုိခြင့္ပန္ၿပီး အမ
မမဦး(နဂါးေဒၚဦး) နဲ႔အတူ ၅ လ ၆ လရွိ (ဦး) ဖိုးသံေခ်ာင္း ကိုယ္၀န္ ႀကီး
မေပါ့မပါးနဲ႔ ကပိုင္ေလယာဥ္ကြင္းကေန စစ္ေလယာဥ္ ဒါကိုတာႀကီးတစီးနဲ႔ အေမ လူထုေဒၚအမာဟာ
စစ္ႀကီးမၿပီးတတ္ေသးခင္မွာ လိုက္သြားခဲ့ဖူးသူပါ။
ဗန္းေမာ္ေရာက္လို႔ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ေတြ႔လို႔ အေမရိကန္တပ္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့မွ လူထုဦးလွ ပုဂံမွာ ဖမ္းထားတာလို႔ သိရပါတယ္။ ၿဗိတိသွ်တပ္က စစ္တိုက္ရင္းဖမ္းခ်ဳပ္တဲ့ ပံုသဏၭာန္နဲ႔ ဖမ္းထားတာမို႔ စစ္ၿပီးေတာ့ ျပန္လြတ္လာပါသတဲ့။
ဒုတိယအႀကိမ္ လူထုဦးလွကိုဖမ္းေတာ့ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္မွာပါ။ မင္းမႏိုင္အဓိက႐ုဏ္းမွာ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါး ပ်ံလြန္တယ္လို႔ လူထုသတင္းစာက သတင္းမွားေရးတယ္ဆိုၿပီး ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ဖမ္းတာပါ။ အဲဒီပုဒ္မက အဲဒီအခ်ိန္က အာမခံရႏိုင္တဲ့ပုဒ္မပါ။ သတင္းမွားတာကလည္း ဦးလွေရးတာမဟုတ္ပါဘူး။ သတင္းအယ္ဒီတာဦးစံ၀င္းေရးတဲ့သတင္း ေနာက္တေန႔မွာ အမွားျပင္ဆင္ခ်က္သတင္းစာမွာ ထည့္ၿပီးျဖစ္လို႔ အာမခံေလွ်ာက္တဲ့အခါ အာမခံရပါသတဲ့။ သတင္းစာတိုက္ပိတ္တာလည္း ျပန္ဖြင့္ခြင့္ရတယ္။ ဦးလွလည္း ေထာင္ထဲမွာ ၁၁ ရက္ပဲေနခဲ့ရၿပီး ျပန္လြတ္ လာပါတယ္။ အဲဒါဟာ အျမန္ဆံုးအႀကိမ္ ျဖစ္ေၾကာင္း အေမမာက ေရးပါတယ္။
(သံုး)
ဆရာလူထုဦးလွ တတိယအႀကိမ္နဲ႔ စတုတၳအႀကိမ္အဖမ္းခံရေတာ့ အေမလူထုေဒၚအမာက ဒိန္းမတ္ျပည္ ကိုပင္ေဟာင္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာက်င္းပတဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ ကမၻာ့အမ်ဳိးသမီးညီလာခံကို ျမန္မာသတင္းစာဆရာ အမ်ဳိးသမီး ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္အေနနဲ႔ တက္ေနရခ်ိန္ပါ။ ညီလာခံၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက လူငယ္ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔က ကမၻာ့လူငယ္ပြဲေတာ္ကို အခ်ိန္မီ တက္ေရာက္ဖို႔မလာႏိုင္လို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အျပင္ေရာက္ေနတဲ့အေမ့ကို တက္ခဲ့ပါဆိုတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲစာရလို႔ ႐ူေမးနီးယားႏိုင္ငံ ဘူခါရက္စ္ၿမိဳ႕ေတာ္က လူငယ္ပြဲေတာ္ကို ကူးၿပီး တက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။
အေမမာ ဘူခါရက္စ္ လူငယ္ပြဲေတာ္တက္ၿပီး ျပန္ခါနီးမွာ မႏၱေလးလူထုတိုက္က အယ္ဒီတာေတြ ႐ိုက္လိုက္ တဲ့ ေၾကးနန္းသတင္းရပါတယ္။ ဦးလွ အဖမ္းခံရသည္။ သတင္းစာတိုက္ ခ်ိတ္ပိတ္ခံရသည္။ ၁၉၅၃ ၾသဂုတ္ ၁၃ ရက္ ေန႔စြဲနဲ႔ပါ။ အဲဒီေတာ့ အေမလူထုေဒၚအမာလည္း ရွိရွိသမွ် အစီအစဥ္ေတြဖ်က္ၿပီး အိမ္ျပန္ရပါေတာ့ တယ္။ ဘူခါရက္စ္ကေန ေမာ္စကိုေရာက္တဲ့အခါ ေနာက္ထပ္ေၾကးနန္းတေစာင္ရပါတယ္။ အာမခံရၿပီ၊ တိုက္ဖြင့္ၿပီ၊ သတင္းစာျပန္ထြက္ၿပီဆိုတဲ့ သတင္းပါ။ ဒါကို အေမမာဖတ္ရေတာ့ ၀မ္းသာလိုက္ပံုမ်ား ထခုန္မိမတတ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဆရာလူထုဦးလွက သူ႕ဇနီး ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္ေနမွန္းမသိေပမယ့္ ခရီးလြန္ေနသူ စိတ္ပူမွာစိုးလို႔ စိတ္မပူေအာင္ ေၾကးနန္း႐ိုက္ရွာတာပါ။
ဒါေပမဲ့ အေမလူထုေဒၚအမာ
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ မႏၱေလးျပန္ေရာက္တဲ့အခါ မႏၱေလးေလဆိပ္မွာလာႀကိဳတဲ့သူေတြထဲ
လူထုဦးလွမပါလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ အိမ္မွာမရွိဘူး ေလယာဥ္ မဆိုက္ခင္ နာရီ၀က္ေလာက္ကမွ
လာဖမ္းသြားတယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကေန ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္မိသားစုရွိရာ
ျပန္ေရာက္တာ ၀မ္းသာအယ္လဲ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ရမယ့္အစား ေလယာဥ္ကြင္း ကအိမ္ကို ရင္ထဲ
ခိုးလုခုလုနဲ႔ ျပန္ေရာက္ရတယ္ ဆိုတာ အမွန္တရားဘက္ေတာ္သား သတင္းသမားေတြ အတြက္
တရားမွ်တမႈမရွိတဲ့ ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးေတြကေပးတဲ့ ဆုလာဒ္ေတြထဲက တခ်ဳိ႕တ၀က္
လက္ေဆာင္ေတြျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
ဆရာလူထုဦးလွကို အာမခံရၿပီးသား ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ဘဲ ျပန္ဖမ္းတာပါ။ မႏၱေလးေထာင္ႀကီးမွာ ၃ လ ေက်ာ္ ခ်ဳပ္ထားၿပီး ရန္ကုန္ေထာင္ေရႊ႕ၿပီး အမႈစစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားက အခုမွျပန္လာတဲ့ဇနီးကို လင္ေယာက်္ားျဖစ္ သူနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္မရေအာင္ ေတြ႔ရက္ေရႊ႕လိုက္ၿပီး ေတြ႔ခြင့္ေပးေတာ့လည္း အေစာင့္ အေရွာက္ေတြက စိတ္အခန္႔မသင့္စရာေတြ ဒီေခတ္စကားနဲ႔ဆို လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ခ်ဳိးေဖာက္ခံရတဲ့အေန အထားမ်ဳိးေတြကို အေမလူထုေဒၚအမာက အခုလို တင္ျပပါတယ္။
“မႏၱေလးမွာ ခ်ုဳပ္ထားတုန္းကလည္း ေထာင္၀င္စာ ကၽြန္မလာေတြ႔တိုင္း စံုေထာက္ႏွစ္ေယာက္က လင္မယားၾကားမွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ေနရက္နဲ႔ ေတြ႔ရတာပါ” တဲ့။
အဲဒီအမႈမွာ အမႈမစစ္၊ စီရင္ခ်က္မခ်ဘဲ အခ်ိန္ေတြဆြဲၿပီး စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ အစိုးရက ႏွိပ္စက္ပံုေတြကို လူထုဦးလွရဲ႕ေထာင္တြင္းကေပးစာမ်ားမွာ အခုလို ခပ္ေသာေသာကေလး ေရးထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ဆရာလူထုဦးလွကို အာမခံရၿပီးသား ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ဘဲ ျပန္ဖမ္းတာပါ။ မႏၱေလးေထာင္ႀကီးမွာ ၃ လ ေက်ာ္ ခ်ဳပ္ထားၿပီး ရန္ကုန္ေထာင္ေရႊ႕ၿပီး အမႈစစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားက အခုမွျပန္လာတဲ့ဇနီးကို လင္ေယာက်္ားျဖစ္ သူနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္မရေအာင္ ေတြ႔ရက္ေရႊ႕လိုက္ၿပီး ေတြ႔ခြင့္ေပးေတာ့လည္း အေစာင့္ အေရွာက္ေတြက စိတ္အခန္႔မသင့္စရာေတြ ဒီေခတ္စကားနဲ႔ဆို လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ခ်ဳိးေဖာက္ခံရတဲ့အေန အထားမ်ဳိးေတြကို အေမလူထုေဒၚအမာက အခုလို တင္ျပပါတယ္။
“မႏၱေလးမွာ ခ်ုဳပ္ထားတုန္းကလည္း ေထာင္၀င္စာ ကၽြန္မလာေတြ႔တိုင္း စံုေထာက္ႏွစ္ေယာက္က လင္မယားၾကားမွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ေနရက္နဲ႔ ေတြ႔ရတာပါ” တဲ့။
အဲဒီအမႈမွာ အမႈမစစ္၊ စီရင္ခ်က္မခ်ဘဲ အခ်ိန္ေတြဆြဲၿပီး စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ အစိုးရက ႏွိပ္စက္ပံုေတြကို လူထုဦးလွရဲ႕ေထာင္တြင္းကေပးစာမ်ားမွာ အခုလို ခပ္ေသာေသာကေလး ေရးထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
“၀မ္းသာလိုက္တာကြာ။
ေထာင္ကေလးက်ရပါမည့္အေၾကာင္း သားတကြဲ မယားတကြဲ မႏၱေလးက ရန္ကုန္ကိုလည္းလာေနရေသး၊
တရားသူႀကီး ၃ ေယာက္ အစိုးရေရွ႕ေန ၃ ေယာက္ေျပာင္းၿပီး ၁ ႏွစ္ ၇ လနဲ႔ ၁၄
ရက္လည္းၾကာေအာင္ေစာင့္ရေသး။ အခုျဖင့္ အမႈၿပီးၿပီ။ ေမြးဖြားၿပီးတဲ့
ကိုယ္၀န္ေဆာင္ လိုပဲ ေပါ့ ပါးသြားၿပီ” လို႔ ေရးပါတယ္။
အဲဒီအမႈျဖစ္ေနတဲ့ကာလအတြင္းမွာပဲ
အေမလူထုေဒၚအမာနဲ႔ လူထုသတင္းစာအယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္းတို႔ကို
ဖမ္းခ်ဳပ္မယ္လို႔ သတင္းေတြမွာပါေတာ့ ဦးလွခမ်ာ ေထာင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ေသာက
အမ်ဳိးမ်ဳိးေရာက္ခဲ့မလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းကိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ လေလာက္က လူထုသတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ပ်ဴေစာထီးတပ္ဖြဲ႔ ကို ေ၀ဖန္တဲ့ ေခါင္းႀကီးေၾကာင့္ ဖမ္းပါတယ္။ အေမလူထုေဒၚအမာကိုဖမ္းမယ္ဆိုရင္ အတိုက္အခံဘက္က အေရြးခံၾကမယ့္ သူေတြက ဒီအစိုးရ ဟာ သတင္းစာတေစာင္အေပၚ ဘယ္လိုအထိ ဖိႏွိပ္သလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ရင္ ေဟာဒီ ကေလး ၅ ေယာက္ကိုသာပဲ ၾကည့္ပါေတာ့ဆိုၿပီး အေဖေရာ၊ အေမေရာ၊ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ကေလးေတြကိုလက္ဆြဲၿပီး မဲေတာင္းကုန္ၾကလိမ့္မယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ေျပာေတာ့မွ အေမမာကို မဖမ္းေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားတာပါ။
ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းကိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၇ လေလာက္က လူထုသတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ပ်ဴေစာထီးတပ္ဖြဲ႔ ကို ေ၀ဖန္တဲ့ ေခါင္းႀကီးေၾကာင့္ ဖမ္းပါတယ္။ အေမလူထုေဒၚအမာကိုဖမ္းမယ္ဆိုရင္ အတိုက္အခံဘက္က အေရြးခံၾကမယ့္ သူေတြက ဒီအစိုးရ ဟာ သတင္းစာတေစာင္အေပၚ ဘယ္လိုအထိ ဖိႏွိပ္သလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ရင္ ေဟာဒီ ကေလး ၅ ေယာက္ကိုသာပဲ ၾကည့္ပါေတာ့ဆိုၿပီး အေဖေရာ၊ အေမေရာ၊ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႔ ကေလးေတြကိုလက္ဆြဲၿပီး မဲေတာင္းကုန္ၾကလိမ့္မယ္။ မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ေျပာေတာ့မွ အေမမာကို မဖမ္းေတာ့ဘူး ျဖစ္သြားတာပါ။
အဲဒီအေျခအေနကို လူထုဦးလွ
ရန္ကုန္ေထာင္ထဲကၾကားေတာ့ သူ႕ရဲ႕ေပးစာမွာ ေရးထားတာက-
“သတင္းစာဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္းေတြက ျပည္သူေတြဘက္ကေရးမယ္။
“သတင္းစာဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္းေတြက ျပည္သူေတြဘက္ကေရးမယ္။
အစိုးရလုပ္ပံုေတြမေကာင္းေၾကာင္း
ေရးမယ္ ဆိုရင္ အဲဒီပံုႏွိပ္တိုက္ေတာ့ ဥပေဒနဲ႔ လတ္တေလာ ေတြ႔ေတာ့ တာပဲ။
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဆိုတာ အဖိႏွိပ္ခံရသူေတြျဖစ္ေတာ့ ေငြလည္းမေပါဘူး၊ အာမခံေငြလည္း
မတင္ႏိုင္ၾကဘူး။ ၾကာေတာ့ သူတို႔အာေဘာ္ေတြကို ဘယ္ပံုႏွိပ္တိုက္ကမွလည္း
႐ိုက္မေပးရဲၾကဘူး။ အဲဒီလိုခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖိႏွိပ္တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕သမားတို႔ရဲ႕လက္သံုးေတာ္ဥပေဒမ်ဳိးကို
ႏိုင္ငံမွာ ထြန္းထြန္းကားကားျဖစ္ေန တာအံ့ၾသစရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာႀကီးပဲ။ ကဲ၊ ရဲေမ။
ပူပင္ေနလို႔ အလကားပဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရွိရင္ ဒီမိုကေရစီေရး ဆိုတာ ဒီလိုပဲေနမွာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာျဖင့္ ျပည္သူ ေတြရဲ႕အသက္ပါပဲ ”လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ေပးစာတေစာင္မွာေတာ့ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း မႏၱေလးေထာင္ကေန ၅ လနီးပါးၾကာမွ လႊတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီတခါ တခုခုထပ္ျဖစ္ရင္ မင္းအလွည့္ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိၿပီး လူထုေဒၚအမာကို သတိေပးတဲ့အခါမွာ ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေ၀ခ်ိန္ျဖစ္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးေလာကဓံကုိအံတုရင္း သေရာ္ခဲ့ပုံက
ေနာက္ထပ္ေပးစာတေစာင္မွာေတာ့ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္း မႏၱေလးေထာင္ကေန ၅ လနီးပါးၾကာမွ လႊတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီတခါ တခုခုထပ္ျဖစ္ရင္ မင္းအလွည့္ျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိၿပီး လူထုေဒၚအမာကို သတိေပးတဲ့အခါမွာ ဒုကၡေတြ ပင္လယ္ေ၀ခ်ိန္ျဖစ္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးေလာကဓံကုိအံတုရင္း သေရာ္ခဲ့ပုံက
“ကံအဆိုးအညံ့ေတြ ကုန္ၿပီထင္ပါရဲ႕။
မင္းတို႔လည္း ၾကည့္ေရးၾကပါ။ ျပည္သူေတြရဲ႕အက်ဳိး အတြက္ ေ၀ဖန္ေရးသားတာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ
ပ်က္စီးေစလိုလို႔၊ မနာလိုမုန္းထားလို႔မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း ေပၚလြင္ပါေစ။ ဒီတခါ
တခုခုထပ္ျဖစ္ရင္ မင္းအလွည့္ျဖစ္လိမ့္မယ္။
ေထာင္ထဲမွာ ကိုယ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး သိပ္လုပ္မေနနဲ႔ လူ႔ျပည္နဲ႔ နတ္ျပည္မွာသာ အတူတူေနရတာ။ ငရဲျပည္မွာ အတူတူေနရတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ထဲလိုက္လာဖို႔ စိတ္မကူးနဲ႔။” လို႔ လူထုဦးလွက ခပ္ေသာေသာကေလး သတိေပးတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။
ေထာင္ထဲမွာ ကိုယ္ရွိတယ္ဆိုၿပီး သိပ္လုပ္မေနနဲ႔ လူ႔ျပည္နဲ႔ နတ္ျပည္မွာသာ အတူတူေနရတာ။ ငရဲျပည္မွာ အတူတူေနရတာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ထဲလိုက္လာဖို႔ စိတ္မကူးနဲ႔။” လို႔ လူထုဦးလွက ခပ္ေသာေသာကေလး သတိေပးတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။
လူထုဦးလွေထာင္ထဲမွာ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ေနခဲ့ရၿပီး လြတ္လာေတာ့ သြားႀကိဳၾကတဲ့အခါ အငယ္ဆံုး ၅ ႏွစ္ ၆ ႏွစ္သားဘုိညိဳက သူ႔အေဖကို မမွတ္မိလို႔ အို႔တို႔အန္းတန္းၾကည့္ေနပါသတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ အေမ့သား ဘိုညိဳ(ဆရာညီပုေလး) ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္ အခ်ခံရေတာ့ သူရွိတဲ့ သရက္ေထာင္ကို သူ႔ကေလး ၃ ေယာက္စလံုး ေခၚေခၚသြားၿပီး သံုးလတခါ ႏွစ္လတခါ အေမမာက သြားေတြ႕ခဲ့ပါသတဲ့။ ဒါမွ ဘုိညုိ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိ အို႔တို႔အန္းတန္း မျဖစ္ေတာ့မွာကုိး။ ေခတ္စနစ္ႀကီးက အေမြေပးလိုက္တဲ့ အသိေတြလို႔ ဆိုႏိုင္မွာေပါ့။
နိဂံုး
အခုလို ဒီမိုကေရစီ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလို႔ဆိုေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနရသူေတြ အမႈရင္ဆိုင္ေနရသူေတြ၊ အဲဒီသူေတြရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြဆိုတာ ရွိေနဆဲပါပဲ။ သူတို႔ေတြဟာလည္း အေမလူထုေဒၚအမာတို႔ ႀကံဳေတြ႕ခံစားခဲ့ရသလို ႀကံဳေတြ႕ခံစားေနရဆဲ ပါပဲ။
ျပည္သူလူထုေတြ အသက္ဆံုး႐ႈံးရ၊ မိသားစုဘ၀ေတြေပးဆပ္ၾကရတဲ့
ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးမွာ အလံမလဲတဲ့စိတ္နဲ႔ ရပ္ခံခဲ့ႏိုင္ တယ္ဆိုတာ
ျပည္သူလူထုခံစားမႈ၊ လူထုရပ္ခံခ်က္ မပ်က္ခဲ့လို႔ လို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးေလာကဓံကုိ ႀကံႀကံခံခဲ့တဲ့၊ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူလူထုဘက္က ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ အေမလူထု ေဒၚအမာတုိ႔ လုိ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြအတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ ကမၸည္းေမာ္ကြန္းဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ရွင္သန္ေနမွာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူ လူထုကုိ ဖိႏွိပ္ခဲ့တဲ့ သူေတြကုိေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ရႈတ္ခ်ျခင္းခံရမယ္ဆုိ တာ ေရွာင္လႊဲလုိ႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကဓံျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးေလာကဓံကုိ ႀကံႀကံခံခဲ့တဲ့၊ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူလူထုဘက္က ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ အေမလူထု ေဒၚအမာတုိ႔ လုိ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးေတြအတြက္ သူတုိ႔ရဲ႕ ကမၸည္းေမာ္ကြန္းဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ရွင္သန္ေနမွာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူ လူထုကုိ ဖိႏွိပ္ခဲ့တဲ့ သူေတြကုိေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ရႈတ္ခ်ျခင္းခံရမယ္ဆုိ တာ ေရွာင္လႊဲလုိ႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကဓံျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ထြန္း၀င္းၿငိမ္း
(၂၈၊ ၁၁၊ ၂၀၁၅)
ျဗဴးတီးမဂၢဇင္း ေမ၊ ၂၀၁၆ တြင္ေဖာ္ျပသည္။
အေမလူထုေဒၚအမာ ႏွစ္ ၁၀၀ ျပည့္ပြဲ၊ ဓမၼသာလာခန္းမ၊ မႏၱေလးၿမိဳ႕တြင္ ဖတ္ၾကားေသာစာတမ္း။
ကုိးကား
၁။ လူထုေဒၚအမာ၏ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း။ ႀကီးပြားေရးစာအုပ္တုိက္။ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ၊ ပထမအႀကိမ္။
၂။ လူထုေဒၚအမာ၏ ကၽြန္မေရးတဲ့ သူ႔ဘ၀၊ လူထုဦးလွ။ ႀကီးပြားေရးစာအုပ္တုိက္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ၊ ပထမအႀကိမ္။ဝန္ခံခ်က္။ ။ ထြန္း၀င္းၿငိမ္းေဖ့စ္ဘြတ္စာမ်က္ႏွာမွ ယူပါသည္။