မုိးခ်ဳိသင္း ● က၀ိအုိရဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္သုိ႔ ....
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၂၄၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၂၄၊ ၂၀၁၆
ဒီေန႔ မိုးမခထဲက ဆရာ ေဒါက္တာစိန္၀င္းရဲ႕ဇနီး မမစီရဲ႕ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ ဖတ္ရင္း ရင္ထဲမွာထိခိုက္လြန္းလို႔ ဒီစာကို ေရးမိပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္က က၀ိအိုရဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္တဲ႔။ ဆရာဦးစိန္၀င္းမိသားစု ျမန္မာသံရုံးမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ္ျပန္ဖို႔ သြားေလွ်ာက္ရာမွာ "ခံ၀န္ခ်က္ လက္မွတ္ထိုး၊ အသနားခံစာတင္၊ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ပဲ ေတြ႔၊ ဘယ္မွ မ၀င္နဲ႔" ဆိုပါလား။ ဒါကို ဖတ္မိေတာ႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတဦးရဲ႕သား၊ ျမန္မာ႔ႏိုင္ငံေရးထဲ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ပါဝင္ခဲ႔သူ၊ အဘိုးအို တဦး ရဲ႕အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ေတြခံ၀န္ခ်က္ေတြနဲ႔လားလို႔ ေဆာင္းပါးရွင္က ေမးထားပါတယ္။
သူေရးထားတာ အျပစ္တင္ ဆဲဆိုထားတာ တလုံးမွမပါ။ စကားၾကမ္းၾကမ္းေတာင္ မေျပာထား။ ႏိုင္ငံေရးတြက္ခ်က္နည္းေတြကိုလည္း ခ်မျပ၊ လြဲမွားေနတဲ့ေပၚလစီတခုကို ရုိးရုိးေလးေရးထားပုံက ဖတ္ရသူေတြရဲ႕ရင္ထဲကို ျမားသိန္းေသာင္းခ်ီ ၀င္ သြားသလို ထိေရာက္လွပါတယ္။ ျပည္သူတင္ေျမႇာက္ထားေသာအစိုးရကို ရုိေသေလးစားေသာအားျဖင္႔ေတာင္ လက္ မွတ္ထိုးခဲ့ပါေသးတယ္ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္စနစ္ဆိုးႀကီးေၾကာင္႔ ကမၻာႀကီးရဲ႕ေနရာအႏွံ႔အျပားကို လြင္႔စင္ခဲ႔တဲ႔ သူေတြရဲ႕ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ ျပည္သူ႔အစိုးရ လက္ထက္မွာေတာ႔ ဒါမ်ဳိးေတြမရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။
ဒါဆို ဆရာ႔လိုလူမ်ဳိးကို ဒီလိုခံ၀န္ခ်က္ေတြ ေတာင္းဖို႔ လိုအပ္သလားလို႔ တဖက္က ျပန္စဥ္းစားၾကည္႔မိပါတယ္။ က်မသိ သေလာက္ ဆရာဦးစိန္၀င္းမိသားစုအေၾကာင္း ေရးျပခ်င္ပါတယ္။ ဆရာတို႔နဲ႔ က်မတို႔က အေမရိကားရဲ႕အေရွ႕နဲ႔အေနာက္ဆိုသလိုေနရာေတြမွာ ေနပါတယ္။ အေရွ႕ဖက္ျခမ္းကိုသြားလည္တုိင္း ဆရာ့အိမ္ကို သြားျဖစ္ပါတယ္။ က်မအေဖ ရုိေသ ေလးစားရသူလို႔ သိခဲ့နားလည္ခဲ႔လို႔ပါ။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုတာထက္ ဆရာဟာ ပညာရွင္တေယာက္လိုသာ ပီျပင္ခဲ႔သူပါ။ စင္ျပိဳင္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ရာထူးနဲ႔သင္႔ေလ်ာ္ေအာင္ထက္ ပညာရွင္လိုသာအေနရုိးသူ၊ အခြင္႔အေရး မမက္တာမွ ဆရာ႔အိမ္မွာ အေဆာင္အေယာင္ခမ္းနားဖို႔ ေနေနသာသာ ဆက္တီထိုင္ခုံတလုံးေတာင္ မရွိခဲ႔သူ။ ဖ်ာေလးခင္းၿပီး အျပဳံးေတြနဲ႔သာ ဧည့္၀တ္ေက်ရွာသူ။ အေမရိကားလို ကားတ၀ီ၀ီေျပးေနတဲ႔ ႏိုင္ငံႀကီးမွာ ကိုယ္ပိုင္ကား မ၀ယ္ႏိုင္ခဲ႔။ ၿမိဳ႕ကလုပ္တဲ့ႏိုင္ငံေရးပြဲ မိတ္ဆုံပြဲေတြကို ဘတ္စ္ကားနဲ႔ လာရင္လာ၊ ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေဆြကားၾကံဳနဲ႔လိုက္ကာ အားေပးခဲ႔သူ။ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေရးဖိႏွိပ္မႈ ျပင္းထန္ခ်ိန္မွာ ဆရာဟာအက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနတဲ့ ညီမျဖစ္သူအတြက္ တေထာင့္တေနရာကေန အာဏာရွင္ကို ဖိအားေပးခဲ့သူတဦးမွ်သာ...။ သူတို႔ဟာ ခုခ်ိန္ထိ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီက ႏိုင္ငံသားခံယူထားျခင္း မရွိပါ။ ဒီလိုလူမ်ဳိးဟာ ဆူပူ မလႈံ႔ေဆာ္ပါဘူးလို႔ခံ၀န္ခ်က္ ထိုးခိုင္းသင့္တဲ့ လူလား….
ဆရာတင္မဟုတ္၊ ဆရာ့ပါရမီျဖည့္ဖက္ မမစီကလည္း ရုိးဂုဏ္မွာ ဆရာနဲ႔လိုက္ဖက္ညီသူပါ။ တအိမ္လုံးရဲ႕စား၀တ္ေနေရးကို ေပါင္မုန္႔ဆိုင္မွာလုပ္ရင္း ရွာရသတဲ့။ ဒီပဲရင္း အေရးအခင္းမွာ ေဒၚစုကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေတာ႔ မတရားမႈကို ဆႏၵျပရင္း မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာသံရုံးထဲကအလံကို ျဖဳတ္ဖို႔ႀကိဳးစားလို႔ ရဲအဖမ္းခံရသတဲ့။ သံဃာ႔အေရး အခင္းမွာ ျပည္တြင္းကို အလွဴေငြေတြ ႏိုင္သေလာက္ပို႔ၾကေတာ့ သမီးျဖစ္သူတကၠသိုလ္တက္ရင္ ကားလိုအပ္တာမို႔ ကား၀ယ္ဖို႔ ၿခိဳးျခံ စုေဆာင္းထားတဲ့ေဒၚလာႏွစ္ေထာင္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား လာလွဴခဲ့သတဲ့။ ဒီလုိလူမ်ဳိးဟာ "က်ေနာ္ က်မမွားခဲ႔ပါတယ္ ျပည္၀င္ခြင့္ေပးပါ" လို႔ အသနားစာခံ တင္ခိုင္းသင့္သူလား…
လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္မ်ားဆီက တိုင္းျပည္ အနည္းငယ္ပြင္႔လင္းလာေတာ့ က်မတို႔ၿမိဳ႕ကို လူထုေခါင္းေဆာင္လာၿပီး ျမန္မာေတြနဲ႔ေတြ႔ဆုံပြဲလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ပြဲမွာ လုံျခံဳေရးေတာင္းဆိုခ်က္အရ ခန္းမထဲကို၀င္ဖို႔ လူေတြတန္းစီၿပီး အစစ္အေဆးခံၾကရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဆရာနဲ႔ မမစီကိုလည္း လူအုပ္ၾကားမွာ တန္းစီလ်က္ ျမင္ရတာပါ။ ပြဲစီစဥ္သူမ်ားက ဆရာတုိ႔ဟာ အစစ္အေဆးခံသင့္သူ မဟုတ္တာမို႔ တန္းမစီဘဲ၀င္ေရာက္ဖို႔ ေတာင္းပန္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒါဟာ အထူးအခြင္႔အေရးေပးျခင္း မဟုတ္ခဲ႔ပါ။ မ်က္ႏွာ လိုမ်က္ႏွာရ လုပ္စရာလည္း ဘာအေၾကာင္းမွမလိုအပ္ခဲ႔ပါ။ ဆရာတို႔ဟာ တိုင္းျပည္ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း လုပ္မဲ႔သူေတြ မဟုတ္၊ ဆူပူလႈံ႔ေဆာ္အားေပး အားေျမႇာက္ ျပဳမဲ့သူေတြမဟုတ္၊ အာဏာကိုမ်က္ေစာင္းထိုးလို႔ သူတလူ ငါတမင္း လုပ္မဲ့သူမဟုတ္၊ အခြင္႔အေရး တမူးတပဲကို ဘိန္းစြဲသလို စြဲေနတဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ျမင္႔ျမတ္တဲ့ရုိးဂုဏ္နဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကို အေလးအနက္ နားလည္ခဲ့လို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဟာ စည္းကမ္းအတိုင္းသာအစစ္အေဆးခံၿပီး ခန္းမထဲမွာ လူထုေခါင္း ေဆာင္ရဲ႕မိန္႔ခြန္းကို ရင္ထဲအသည္းထဲထိစြဲေနေအာင္ နားေထာင္ က်င့္ၾကံခဲ့ သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အစစအရာရာ ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတဲ႔ တိုင္းျပည္တျပည္ဟာ ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုး စိတ္ဓာတ္ဆိုးေတြက ရုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အစစအရာရာအဆင္မေျပမႈေတြရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ နားလည္မိပါ တယ္။ တိုင္းျပည္တခုေျပာင္းလဲဖို႔ဆိုတာ ေန႔ခ်င္း ညခ်င္းျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကိစၥမဟုတ္တာလည္း နားလည္လက္ခံပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ၿပီလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ သလို စနစ္ဆိုးေတြကို ပယ္ဖ်က္ေပးႏိုင္ရင္ျဖင္႔ ပိုၿပီးပြင္႔လင္းျမင္သာတဲ့တိုးတက္ေျပာင္းလဲခ်ိန္ျဖစ္ၿပီလို႔ ေမတၱာေရွ႕ထားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ယုံၾကည္မိပါတယ္။
မူရင္း ေဆာင္းပါးကို http://moemaka.com/archives/52678 ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။