 |
| Than Htay Maung |
အရင့္ေရာင္ - ဆိုင္းလုရာ
(မိုုးမခကဗ်ာရွည္) ဇူလိုုင္ ၂၇၊ ၂၀၁၆
တိမ္ေတြကြယ္ေနလို႔မ်ားလား ဆိုင္းလုရာ
ျမင္ခြင့္မရေသးတဲ့ ေန႔သစ္နဲ႔
ေနရိပ္လံႈေနတ့ဲ ေတာင္တန္းေတြ
မႏိုးထေသးတ့ဲ ေနျခည္သစ္မွာ
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ မိႈင္းမႈန္ရီဝါးလို႔ ။
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
ေတာင္ညိဳညိဳေတြဝိုင္းေနတ့ဲ မိုင္ဂ်ာယန္ဟာလွတယ္
မိုင္ဂ်ာယန္သူေလး ဆိုင္းလုရာက လွတယ္
ဆိုင္းလုရာဝတ္ထားတ့ဲ ဂ်ပ္ခုတ္အနီေလးနဲ႔
မိုင္ဂ်ာယန္ရြာလမ္းေဖြးေဖြးေလးက လွတယ္
ဆိုင္းလုရာတို႔ ကခ်င္ေျမက လွတယ္ ။
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ နံနက္ခင္းဟာ
ဆိုင္းလုရာရဲ႕ ေျခတလွမ္းနဲ႔စတယ္
ဇြန္မိုးစက္ ႏုႏုေလးေတြမွာ
ေတာပန္းရန႔ံေလးေတြ ပ်ံသန္း
ဆိုင္းလုရာရဲ႕ ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးဟာ
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ အဘိဓမၼာခင္းႀကီးပဲ
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံနဲ႔အတူ
တိမ္ေတြ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴခ့ဲၿပီ ဆိုင္းလုရာ ။
ဆိုင္းလုရာေရ ....
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ..
ဆရာမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ..
ဆိုင္းလုရာစာသင္ေက်ာင္းထဲမွာ
အသိတရားေတြ ရွိတယ္
မြန္ျမတ္သန္႔စင္ျခင္းေတြ ရွိတယ္
ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ရွိတယ္
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ အလင္းေရာင္တစ္စရွိတယ္ ။
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာဟာ
ကေလးတေယာက္ရဲ႕ လက္ကိုဆုပ္ကိုင္
ဝလံုးဝိုင္းဝိုင္းေလး ေရးခ်လိုက္တယ္
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက
ေျမျဖဴေကာက္ေၾကာင္းေလးမွာ
ၾကယ္ေတြကိုဆြတ္မယ့္ လက္သြယ္သြယ္ေလး
ႏူးည့ံေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ေကြးညႊတ္ေနရဲ႕ ။
အနာဂတ္ဟာ မ်ဥ္းေျဖာင့္ေတြေပၚေျပးလို႔
ရိုးရာအကေတြဟာ ဣေျႏၵႀကီးတယ္
ပညာေရး ေခတ္သစ္စာမ်က္ႏွာမွာ
သမိုင္းကို ထိပ္ဆံုးက မာတိကာတပ္
သဒၵါအရပ္ရပ္ကို မွန္ေအာင္ဖတ္လို႔
ရိုးရာစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြ
ဆိုင္းလုရာ စာသင္ေက်ာင္းေလးထဲ
အံၿမဲအံ ညံၿမဲညံလ်က္ ။
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ ညေနခင္း
ပ်ဳိျမစ္မႈေတြနဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္
တိမ္ေတြ အဆုပ္လိုက္ပြင့္တ့ဲအခါ
ေတာင္ယာမီခိုးေတြ တေငြ႔ေငြ႔ဆက္
လာဂတ္ေတာင္ဆီ ေျပးလႊားဆင္းတက္လို႔
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ သဘာဝကို ပန္းလိုပန္ထားတယ္ ။
မုတ္သုန္က ရိုးက်ဳိးစြာ ႏႈတ္ဆက္သြားတ့ဲအခါ
ေျမာက္ျပန္ေလက စိမ့္စိမ့္တိုးဝင္တယ္
ဟိမဝႏၲာဆီက လာတာလား
ခါကာဘိုရာဇီ ေတာင္ထြဋ္ဖ်ားဆီကလား
သာသာသြဲ႔သြဲ႔ေလး ေႂကြဆင္းေနတဲ့
ခရီးသြား ႏွင္းမႈန္စက္ကေလးကို
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ မ်က္လႊာေလးအသာခ်
ဣေျႏၵရရေလး ေငးလို႔ ။
သဘာဝဆန္ျခင္း အႏုပညာဟာ
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ ဝိေသသဆို
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ အမွတ္သညာက
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာပဲ ။
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
ပန္းကေလးေတြကို ခ်စ္ပါ
တရားဓမၼကို ျမတ္ႏိုးပါ
ဘုရားေက်ာင္းကိုသြားတ့ဲအခါ
သမၼာက်မ္းစာေတြ ဖတ္ပါ
ဓမၼေတးေတြ က်ဴးရင့္ သီေႂကြးပါ
ဥပုသ္ေက်ာင္းကိုသြားတ့ဲအခါ
သံဃာေတြကို ဆြမ္းကပ္ပါ
ငါးပါးသီလ ခံယူပါ
ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရွာပါ ။
ေႏြအႀကိဳညေတြဟာ ဥၾသငွက္သံေပ်ာက္ၿပီး
ခရာသံေတြ ညံလာတယ္
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ၿပိဳမလိုတိမ္ဆိုင္ ၿငိႇဳးဖြဲ႔မႈေတြနဲ႔
လာဂတ္ေတာင္ဆီမွာ မိုးေတြၿပိဳ
လိုင္ဇာေတာင္တန္းေတြလည္း မျမင္ရေတာ့ဘူး
မိုင္းဂ်ာယန္ဟာ မိုးထဲေလထဲ
မိုးသည္းေလသည္း ။
ႏွင္းခါးေတြ အခါမလပ္ရိုက္တ့ဲအခါ
သီးကင္းေလးေတြ ေႂကြသလိုေပါ့
ဝါဒခ်င္း စီးခ်င္းထိုးတ့ဲပြဲလား
အတၱခ်င္း ယွဥ္ခုတ္ၾကတာလား
အာဏာျမင္းရိုင္းေတြရဲ႕ စစ္ဟီသံမွာ
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ အထိတ္တလန္႔ရွိေတာ့တယ္ ။
အခုဆို အရင္လိုေတာပန္းေလးေတြမပြင့္ေတာ့ဘူး
အခုဆို အရင္လို ပန္းရနံ႔ေတြမသင္းေတာ့ဘူး
လတ္ဆတ္ေအးျမတ့ဲ ႏွင္းေငြ႔ေတြအစား
ျပင္းရွ ေလာင္ၿမိဳက္တ့ဲ ယမ္းေငြ႔ေတြ
မိုင္ဂ်ာယန္႔ေကာင္းကင္မွာ ရစ္ဝဲလို႔
ဆိုင္းလုရာ ညီမေလးေရ ...
ကေလးေတြကို ဂရုစိုက္ပါ
မင္းကိုယ္မင္းလည္း ဂရုစိုက္ပါ ။
လက္နက္ေတြ ေသြးတိုးစမ္းတ့ဲေန႔
ယမ္းေငြ႔ေတြအူထြက္လာတဲ့အခါ
ေတာင္ယာမီးခိုးေတြ တိတ္သြားခ့ဲၿပီ
ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ဘဝေတြမွာ
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ၿပီး မၿပံဳးျပျဖစ္ၾက
ေျမျမႇဳပ္မိုင္းထိသြားတ့ဲ အိမ္နီးခ်င္းကို
ေဖးေဖးမမ အားေပးမႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ၾက
ကိုယ့္ေသာကဟာ ကိုယ့္ဘာဝနာျဖစ္လာတ့ဲအခါ
ဘုရားေက်ာင္းသြားတ့ဲ လမ္းကေလး
လူေတြ ရွင္းလို႔ ။
က်ည္ဆန္ေတြ ပ်ားပန္းခတ္တ့ဲေအာက္
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္
က်ီးလန္႔စာစား ဘဝေတြနဲ႔
ေတာင္ယာကိုလည္း မထြက္ရဲ
အမဲပစ္လည္း မလိုက္ရဲ
ေတာပန္းခူးလည္း မသြားရဲ
စစ္က တဆစ္ဆစ္နဲ႔
မိုင္ဂ်ာယန္ကို ကိုက္ခဲထားတယ္ ။
ဓမၼေတြ ေသြဖီ
အတၱနဲ႔ ေျမမဟီေဆာက္တ့ဲအခါ
ကမၻာေျမဟာ ပူေလာင္ပြက္ပြက္ညံ
စစ္အာဏာရဲ႕ ငရဲဟီသံေအာက္
လူသတ္လက္နက္ေတြ အစြယ္ေငါေငါထြက္လို႔ ။
ဆိုင္းလုရာေရ ...
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ ေသြးပ်က္ေန႔စြဲေတြေအာက္
ဆိုင္းလုရာ စာသင္ေက်ာင္းေလး
သင္ခန္းစာ ေျပာင္းခ့ဲၿပီ
စစ္အာဏာရွင္ကို မုန္းတီးပါ
လူသတ္လက္နက္ေတြကို စက္ဆုပ္ပါ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို စိုက္ပ်ဳိးပါ ။
ဆိုင္းလုရာ ကေလးေတြနဲ႔
ဆိုင္းလုရာ စာသင္ေက်ာင္း
အ့ဲဒီမွာ အနာဂတ္သူရဲေကာင္းေတြ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတးတပုဒ္က
စစ္ခ်ီေတးတစ္ပုဒ္ထက္ ပိုအက်ဳိးျပဳတယ္
ဆိုင္းလုရာ ေက်ာင္းေလးက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ အစပဲ ။
ေသနက္သံဟာ မိုင္ဂ်ာယန္ကိုလႈပ္ႏိႈးလိုက္တယ္
အေျမာက္ဆံက မိုင္ဂ်ာယန္ကို ေျခမြပစ္တယ္
ဝရုန္းသုန္းကား ရြာလမ္းေလးေပၚ
က်ည္သင့္သူကသင့္ မိဘမ့ဲသူကမ့ဲ
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ စစ္တလင္းျဖစ္ခ့ဲၿပီ ။
က်ည္ဆန္က ေက်ာင္းနံရံကိုလာမွန္တယ္
ပ့ဲထြက္သြားတ့ဲ အုတ္က်ဳိးစဟာ
ကမၻာေျမရဲ႕ အနာတရပဲ
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို
မိစၦာေတြက မီးတင္႐ိႈ႕ပစ္တယ္ ။
ဝုန္းခနဲက်လာတ့ဲ အေျမာက္ဆံတခု
ပိန္းပိတ္သြားတ့ဲ ယမ္းေငြ႔ျဖဴျဖဴ
ယမမင္းရဲ႕ထစ္ခ်ဳန္းမႈနဲ႔
တိမ္ေတြ လိမ့္ခ်လိုက္ေလသလား
ဆိုင္းလုရာေက်ာင္းကေလး မြမြေၾကခ့ဲၿပီ ။
ဆိုင္းလုရာေရ ...
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
ဆရာမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
ဆိုင္းလုရာ ဘယ္သူ႔ေခၚသံကိုမွ ျပန္မထူး
ဆိုင္းလုရာ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ထမၾကည့္
ၾကယ္ေတြေႂကြတ့ဲ အသံ
မိုင္ဂ်ာယန္မွာ ညံေနတယ္
ေသြးအလိမ္းလိမ္း ေက်ာင္းစိမ္းေလးနဲ႔ဆိုင္းလုရာ
တစံုတခုကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ပိုက္ထားတ့ဲဆိုင္းလုရာ
ဆိုင္းလုရာ ရင္ခြင္ထဲမွာ မိုင္ဂ်ာယန္႔ရင္ေသြး
ဆိုင္းလုရာရဲ႕တပည့္ကေလး
သူ႔တပည့္ေလး အသက္ကို
ရင္ခြင္နဲ႔ထုပ္ထားတ့ဲ ဆိုင္းလုရာ
က်ည္ကာဝတ္စံုတခုလုိ ဆိုင္းလုရာ
ယမ္းေငြ႔ေတြၾကားက ဆိုင္းလုရာ
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ဆိုင္းလုရာ
ငါတို႔ဆရာမေလး ဆိုင္းလုရာ ။ ။
တိမ္ေတြကြယ္ေနလို႔မ်ားလား ဆိုင္းလုရာ
ျမင္ခြင့္မရေသးတဲ့ ေန႔သစ္နဲ႔
ေနရိပ္လံႈေနတ့ဲ ေတာင္တန္းေတြ
မႏိုးထေသးတ့ဲ ေနျခည္သစ္မွာ
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ မိႈင္းမႈန္ရီဝါးလို႔ ။
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
ေတာင္ညိဳညိဳေတြဝိုင္းေနတ့ဲ မိုင္ဂ်ာယန္ဟာလွတယ္
မိုင္ဂ်ာယန္သူေလး ဆိုင္းလုရာက လွတယ္
ဆိုင္းလုရာဝတ္ထားတ့ဲ ဂ်ပ္ခုတ္အနီေလးနဲ႔
မိုင္ဂ်ာယန္ရြာလမ္းေဖြးေဖြးေလးက လွတယ္
ဆိုင္းလုရာတို႔ ကခ်င္ေျမက လွတယ္ ။
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ နံနက္ခင္းဟာ
ဆိုင္းလုရာရဲ႕ ေျခတလွမ္းနဲ႔စတယ္
ဇြန္မိုးစက္ ႏုႏုေလးေတြမွာ
ေတာပန္းရန႔ံေလးေတြ ပ်ံသန္း
ဆိုင္းလုရာရဲ႕ ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးဟာ
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ အဘိဓမၼာခင္းႀကီးပဲ
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းသံနဲ႔အတူ
တိမ္ေတြ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴခ့ဲၿပီ ဆိုင္းလုရာ ။
ဆိုင္းလုရာေရ ....
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ..
ဆရာမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ..
ဆိုင္းလုရာစာသင္ေက်ာင္းထဲမွာ
အသိတရားေတြ ရွိတယ္
မြန္ျမတ္သန္႔စင္ျခင္းေတြ ရွိတယ္
ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ရွိတယ္
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ အလင္းေရာင္တစ္စရွိတယ္ ။
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာဟာ
ကေလးတေယာက္ရဲ႕ လက္ကိုဆုပ္ကိုင္
ဝလံုးဝိုင္းဝိုင္းေလး ေရးခ်လိုက္တယ္
ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚက
ေျမျဖဴေကာက္ေၾကာင္းေလးမွာ
ၾကယ္ေတြကိုဆြတ္မယ့္ လက္သြယ္သြယ္ေလး
ႏူးည့ံေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာ ေကြးညႊတ္ေနရဲ႕ ။
အနာဂတ္ဟာ မ်ဥ္းေျဖာင့္ေတြေပၚေျပးလို႔
ရိုးရာအကေတြဟာ ဣေျႏၵႀကီးတယ္
ပညာေရး ေခတ္သစ္စာမ်က္ႏွာမွာ
သမိုင္းကို ထိပ္ဆံုးက မာတိကာတပ္
သဒၵါအရပ္ရပ္ကို မွန္ေအာင္ဖတ္လို႔
ရိုးရာစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေတြ
ဆိုင္းလုရာ စာသင္ေက်ာင္းေလးထဲ
အံၿမဲအံ ညံၿမဲညံလ်က္ ။
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ ညေနခင္း
ပ်ဳိျမစ္မႈေတြနဲ႔ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္
တိမ္ေတြ အဆုပ္လိုက္ပြင့္တ့ဲအခါ
ေတာင္ယာမီခိုးေတြ တေငြ႔ေငြ႔ဆက္
လာဂတ္ေတာင္ဆီ ေျပးလႊားဆင္းတက္လို႔
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ သဘာဝကို ပန္းလိုပန္ထားတယ္ ။
မုတ္သုန္က ရိုးက်ဳိးစြာ ႏႈတ္ဆက္သြားတ့ဲအခါ
ေျမာက္ျပန္ေလက စိမ့္စိမ့္တိုးဝင္တယ္
ဟိမဝႏၲာဆီက လာတာလား
ခါကာဘိုရာဇီ ေတာင္ထြဋ္ဖ်ားဆီကလား
သာသာသြဲ႔သြဲ႔ေလး ေႂကြဆင္းေနတဲ့
ခရီးသြား ႏွင္းမႈန္စက္ကေလးကို
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ မ်က္လႊာေလးအသာခ်
ဣေျႏၵရရေလး ေငးလို႔ ။
သဘာဝဆန္ျခင္း အႏုပညာဟာ
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ ဝိေသသဆို
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ အမွတ္သညာက
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာပဲ ။
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
ပန္းကေလးေတြကို ခ်စ္ပါ
တရားဓမၼကို ျမတ္ႏိုးပါ
ဘုရားေက်ာင္းကိုသြားတ့ဲအခါ
သမၼာက်မ္းစာေတြ ဖတ္ပါ
ဓမၼေတးေတြ က်ဴးရင့္ သီေႂကြးပါ
ဥပုသ္ေက်ာင္းကိုသြားတ့ဲအခါ
သံဃာေတြကို ဆြမ္းကပ္ပါ
ငါးပါးသီလ ခံယူပါ
ေမတၱာစိတ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရွာပါ ။
ေႏြအႀကိဳညေတြဟာ ဥၾသငွက္သံေပ်ာက္ၿပီး
ခရာသံေတြ ညံလာတယ္
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ၿပိဳမလိုတိမ္ဆိုင္ ၿငိႇဳးဖြဲ႔မႈေတြနဲ႔
လာဂတ္ေတာင္ဆီမွာ မိုးေတြၿပိဳ
လိုင္ဇာေတာင္တန္းေတြလည္း မျမင္ရေတာ့ဘူး
မိုင္းဂ်ာယန္ဟာ မိုးထဲေလထဲ
မိုးသည္းေလသည္း ။
ႏွင္းခါးေတြ အခါမလပ္ရိုက္တ့ဲအခါ
သီးကင္းေလးေတြ ေႂကြသလိုေပါ့
ဝါဒခ်င္း စီးခ်င္းထိုးတ့ဲပြဲလား
အတၱခ်င္း ယွဥ္ခုတ္ၾကတာလား
အာဏာျမင္းရိုင္းေတြရဲ႕ စစ္ဟီသံမွာ
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ အထိတ္တလန္႔ရွိေတာ့တယ္ ။
အခုဆို အရင္လိုေတာပန္းေလးေတြမပြင့္ေတာ့ဘူး
အခုဆို အရင္လို ပန္းရနံ႔ေတြမသင္းေတာ့ဘူး
လတ္ဆတ္ေအးျမတ့ဲ ႏွင္းေငြ႔ေတြအစား
ျပင္းရွ ေလာင္ၿမိဳက္တ့ဲ ယမ္းေငြ႔ေတြ
မိုင္ဂ်ာယန္႔ေကာင္းကင္မွာ ရစ္ဝဲလို႔
ဆိုင္းလုရာ ညီမေလးေရ ...
ကေလးေတြကို ဂရုစိုက္ပါ
မင္းကိုယ္မင္းလည္း ဂရုစိုက္ပါ ။
လက္နက္ေတြ ေသြးတိုးစမ္းတ့ဲေန႔
ယမ္းေငြ႔ေတြအူထြက္လာတဲ့အခါ
ေတာင္ယာမီးခိုးေတြ တိတ္သြားခ့ဲၿပီ
ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ဘဝေတြမွာ
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ၿပီး မၿပံဳးျပျဖစ္ၾက
ေျမျမႇဳပ္မိုင္းထိသြားတ့ဲ အိမ္နီးခ်င္းကို
ေဖးေဖးမမ အားေပးမႏွစ္သိမ့္ႏိုင္ၾက
ကိုယ့္ေသာကဟာ ကိုယ့္ဘာဝနာျဖစ္လာတ့ဲအခါ
ဘုရားေက်ာင္းသြားတ့ဲ လမ္းကေလး
လူေတြ ရွင္းလို႔ ။
က်ည္ဆန္ေတြ ပ်ားပန္းခတ္တ့ဲေအာက္
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္
က်ီးလန္႔စာစား ဘဝေတြနဲ႔
ေတာင္ယာကိုလည္း မထြက္ရဲ
အမဲပစ္လည္း မလိုက္ရဲ
ေတာပန္းခူးလည္း မသြားရဲ
စစ္က တဆစ္ဆစ္နဲ႔
မိုင္ဂ်ာယန္ကို ကိုက္ခဲထားတယ္ ။
ဓမၼေတြ ေသြဖီ
အတၱနဲ႔ ေျမမဟီေဆာက္တ့ဲအခါ
ကမၻာေျမဟာ ပူေလာင္ပြက္ပြက္ညံ
စစ္အာဏာရဲ႕ ငရဲဟီသံေအာက္
လူသတ္လက္နက္ေတြ အစြယ္ေငါေငါထြက္လို႔ ။
ဆိုင္းလုရာေရ ...
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ ေသြးပ်က္ေန႔စြဲေတြေအာက္
ဆိုင္းလုရာ စာသင္ေက်ာင္းေလး
သင္ခန္းစာ ေျပာင္းခ့ဲၿပီ
စစ္အာဏာရွင္ကို မုန္းတီးပါ
လူသတ္လက္နက္ေတြကို စက္ဆုပ္ပါ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို စိုက္ပ်ဳိးပါ ။
ဆိုင္းလုရာ ကေလးေတြနဲ႔
ဆိုင္းလုရာ စာသင္ေက်ာင္း
အ့ဲဒီမွာ အနာဂတ္သူရဲေကာင္းေတြ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတးတပုဒ္က
စစ္ခ်ီေတးတစ္ပုဒ္ထက္ ပိုအက်ဳိးျပဳတယ္
ဆိုင္းလုရာ ေက်ာင္းေလးက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ အစပဲ ။
ေသနက္သံဟာ မိုင္ဂ်ာယန္ကိုလႈပ္ႏိႈးလိုက္တယ္
အေျမာက္ဆံက မိုင္ဂ်ာယန္ကို ေျခမြပစ္တယ္
ဝရုန္းသုန္းကား ရြာလမ္းေလးေပၚ
က်ည္သင့္သူကသင့္ မိဘမ့ဲသူကမ့ဲ
မိုင္ဂ်ာယန္ဟာ စစ္တလင္းျဖစ္ခ့ဲၿပီ ။
က်ည္ဆန္က ေက်ာင္းနံရံကိုလာမွန္တယ္
ပ့ဲထြက္သြားတ့ဲ အုတ္က်ဳိးစဟာ
ကမၻာေျမရဲ႕ အနာတရပဲ
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ အနာဂတ္ကို
မိစၦာေတြက မီးတင္႐ိႈ႕ပစ္တယ္ ။
ဝုန္းခနဲက်လာတ့ဲ အေျမာက္ဆံတခု
ပိန္းပိတ္သြားတ့ဲ ယမ္းေငြ႔ျဖဴျဖဴ
ယမမင္းရဲ႕ထစ္ခ်ဳန္းမႈနဲ႔
တိမ္ေတြ လိမ့္ခ်လိုက္ေလသလား
ဆိုင္းလုရာေက်ာင္းကေလး မြမြေၾကခ့ဲၿပီ ။
ဆိုင္းလုရာေရ ...
ညီမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
ဆရာမေလး ဆိုင္းလုရာေရ ...
ဆိုင္းလုရာ ဘယ္သူ႔ေခၚသံကိုမွ ျပန္မထူး
ဆိုင္းလုရာ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း ထမၾကည့္
ၾကယ္ေတြေႂကြတ့ဲ အသံ
မိုင္ဂ်ာယန္မွာ ညံေနတယ္
ေသြးအလိမ္းလိမ္း ေက်ာင္းစိမ္းေလးနဲ႔ဆိုင္းလုရာ
တစံုတခုကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ပိုက္ထားတ့ဲဆိုင္းလုရာ
ဆိုင္းလုရာ ရင္ခြင္ထဲမွာ မိုင္ဂ်ာယန္႔ရင္ေသြး
ဆိုင္းလုရာရဲ႕တပည့္ကေလး
သူ႔တပည့္ေလး အသက္ကို
ရင္ခြင္နဲ႔ထုပ္ထားတ့ဲ ဆိုင္းလုရာ
က်ည္ကာဝတ္စံုတခုလုိ ဆိုင္းလုရာ
ယမ္းေငြ႔ေတြၾကားက ဆိုင္းလုရာ
မိုင္ဂ်ာယန္ရဲ႕ဆိုင္းလုရာ
ငါတို႔ဆရာမေလး ဆိုင္းလုရာ ။ ။