ျမတ္လႈိင္း ● မၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ မိၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ႏွင္းဆီ
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၃၁၊ ၂၀၁၆
ေဟာဒီ ေတာင္တန္းအစြန္အဖ်ားက
နာဖ်ားေနတဲ့ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္
ခပ္ေဆြးေဆြးေလး လြင့္ေမ်ာေနတယ္
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ
ေႂကြက်သြားရွာတဲ့အလြမ္း
မခမ္းနားတဲ့ အေမွာင္ညထဲမွာ
ေမာင့္အတြက္
ေမာင္ျမင္ပါေစေတာ့လုိ႔
ႏွလုံးသားထဲက ဆႏၵကုိ
အလင္းမွိန္ပ်ပ်ေလး ထြန္းညိႇထားတယ္ ေမာင္။
ေမာင္ျမင္ပါတယ္
ေမာင္ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ
တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ
မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး
ေမာင့္ရဲ႕ထာဝရခ်စ္သူ
အျမဲျဖဴစင္ ရိုးသားမႈနဲ႔ ေတာပန္းေလးတစ္ပြင့္
ရင္ထဲနင့္ေအာင္ ျမတ္နိုးခဲ႔ရတဲ႔
ေမာင္ျပန္အလာကုိ အျမဲေမ်ွာ္ေနရွာတဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ေတးကုိ အျမဲဆိုေနရွာတဲ႔
ေမာင့္ရဲ႕ မိၿငိမ္းခ်မ္းေရ
မိၿငိမ္းခ်မ္းအနားမွာ ေမာင္ေရာက္ေနၿပီကြဲ႔။
အုိ
ေလအေဝ့မွာ
အလြမ္းေတြမွိန္ပ်ပ်ထြန္းညိႇထားတဲ့
မိၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕တမ္းတသံကုိ
ေမာင္ၾကားမိၿပီထင္ရဲ႕
မိုးျမားတံေတြပစ္ခတ္ေနတဲ့အေမွာင္ၾကားထဲက
ေမာင့္အသံၾကားလုိက္တယ္
ႏွင္းေတြေမွာင္ပိန္းေနတဲ့ေတာလမ္းေလးမွာ
ေမာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာေနတဲ့
ေမာင့္ေျခသံကုိ ၾကားလုိက္တယ္
မိၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြျဖန္႔ခင္းထားတဲ့
အေမွာင္ထုထဲမွာ
ေမာင္ေရာက္လာသလုိလုိ။
ေရာက္လာသလုိလုိမဟုတ္ဘူးကြဲ႔
ေမာင္တကယ္ေရာက္လာခဲ့တာပါ
အလြမ္းေတြနဲ႔ထြန္းညိႇထားတဲ့
မွိန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္ေလး
ၿငိမ္းလုိက္ပါကြဲ႔ မိၿငိမ္းခ်မ္းေရ။
ေမာင္
ေမာင္ တကယ္ေရာက္လာတာလား
မိၿင္ိမ္းခ်မ္းမယုံႏိုင္ဘူး ေမာင္ရယ္။
ယုံၾကည္လုိက္စမ္းပါကြယ္
ေမာင္ဆိုတဲ့ မိၿငိမ္းခ်မ္းအတြက္
မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္တဲ႔
ေဟာဒီ ေတာင္တန္းကုိ ေရာက္ေအာင္ျပန္လာခဲ့တာပါ။
ေမာင္မေရာက္ႏိုင္တာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ႔ပါတယ္
ၾကာလြန္းလွခ်ည္ရဲ႕လုိ႔အျပစ္ျမင္မယ္ဆိုျမင္လုိက္ပါေတာ့။
ေအာ္ ေမာင္ရယ္
ေမာင့္ကုိအျပစ္မျမင္ရက္ပါဘူးကြယ္
အျပစ္လည္း မတင္ရက္ပါဘူးကြယ္
မိၿငိမ္းခ်မ္းဆီခဏဝင္လာၿပီး
ဓမၼေတးတစ္ပုဒ္ကုိ
ေမာင္တီးခတ္ျပသြားတဲ့
ဂစ္တာေလးလည္း မိၿင္ိမ္းခ်မ္းသိမ္းထားတယ္
ေမာင္ဆိုခဲ့တဲ့ေမာင့္အသံေလးလည္း သိမ္းထားတယ္
ေမာင္ခၽြတ္ထားခဲ့တဲ့ဂ်ာကင္အက်ႌလည္း
မိၿငိမ္းခ်မ္းရင္ထဲမွာေႏြးေထြးေနတုန္းပါ
ေမာင္စီးမသြားတဲ့ ေတာနင္းဖိနပ္ေလးလည္း
မိၿငိမ္းခ်မ္းေလွ်ာက္တဲ့လမ္းကုိ
ခလုတ္မထိ ဆူးမၿငိေစခဲ့ဘူးဆိုတာ
ေမာင္ေျခရာေတြအထပ္ထပ္နင္းခဲ့တဲ့
လမ္းကေလးက သက္ေသျပေနပါလိမ့္မယ္
ခဏေလးဆိုၿပီး ေမာင္ထြက္သြားတဲ့ေန႔ဟာ
မိၿငိမ္းခ်မ္းရင္ထဲမွာ ဒီေန႔ပါပဲ ေမာင္။
ခဏေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူး မိၿငိမ္းခ်မ္း
ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးပါ
ႏွစ္ေတြအရမ္းၾကာခဲ႔ပါတယ္
မိၿငိမ္းခ်မ္းအတြက္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္တဲ့ကာလေတြပါ
မိၿငိမ္းခ်မ္းအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေတးကုိ မဆိုျပႏိုင္ေသးပါဘူး
မိၿငိမ္းခ်မ္းအတြက္ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့အေဖနဲ႔အေမကုိလည္း
ျပန္ရွာမေပးႏိုင္ေသးဘူး
မိၿငိမ္းခ်မ္းစာသင္ေပးခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကုိလည္း
မိၿငိမ္းခ်မ္းစာသင္ေက်ာင္းေလးဆီျပန္မပုိ႔ေပးနိုင္ခဲ႔ဘူး
မိၿငိမ္းခ်မ္းျမတ္ႏိုးခဲ့တဲ့စာသင္ေက်ာင္းပ်က္ေလးလည္း
ျပန္မေဆာက္ႏိုင္ေသးဘူး
မိၿငိမ္းခ်မ္းခ်စ္တဲ႔ရြာေလးလည္း ရြာပ်က္ႀကီးေတြၾကားမွာ
ရြာပ်က္ေလးေတြျဖစ္ခဲ့ရၿပီ
မိၿငိမ္းခ်မ္းေရ
ေအးခ်မ္းတဲ့ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ
ယမ္းေငြ႔ေတြဖုံးလႊမ္းေနတုန္း
ေသနတ္သံေတြအဆက္မျပတ္
လူကုိလူခ်င္းပစ္ခတ္ေနတုန္း
ဗုံးေတြ၊ မိုင္းေတြေပါက္ကြဲတဲ့ေအာက္မွာ
လူသားစစ္စစ္ေတြ ေျချပတ္ေနၾက လက္ျပတ္ေနၾက
လူသားစစ္အေလာင္းေတြထပ္ေနၾကတုန္း။
အုိ ေမာင္ရယ္
မေျပာပါနဲ႔ေတာ့
မိၿင္ိမ္းခ်မ္း မၾကားပါရေစနဲ႔ေတာ့။
မိၿငိမ္းခ်မ္းေလ
ငုိရႈိက္ပရေစ ေမာင္။
ငုိခ်င္ငုိလုိက္စမ္းပါ
ေဟာဒီေတာင္တန္းတေလွ်ာက္မွာ
မိၿငိမ္းခ်မ္းလုိ
ငုိေနၾကတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေတြ
ငုိေနၾကတဲ့ မုဆိုးမအသစ္စက္စက္ေတြ
ငုိေနၾကတဲ့ သားေပ်ာက္မိခင္ေတြ
ငုိေနၾကတဲ့ မိဘမဲ႔ကေလးေတြ
ေျပာရမယ္ဆိုရင္
ေဟာဒီ့ေတာင္တန္းႀကီးတစ္ခုလုံးငုိေနၾကတယ္။
ေမာင္
ကၽြန္မ မငုိေတာ့ဘူး
ေမာင္တို႔ကုိဆြဲေခၚသြားခဲ့တဲ့
လူကုိလူခ်င္းသတ္ပစ္ေနတဲ့စစ္ကုိ
ကၽြန္မမုန္းတယ္
ကၽြန္မတို႔တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္
လြတ္ေျမာက္ေအာင္တိုက္ေပးပါတယ္ဆိုတဲ့စစ္ကုိမုန္းတယ္
လူသတ္လက္နက္ေတြဝယ္ဖို႔
ဘိန္းခင္းေတြကုိကာကြယ္ဖို႔
သယံဇာတေတြအတြက္
ေစ်းကြက္လုယူႏိုင္ဖို႔
သစ္ေတာေတြခုတ္ၿပီး ျပည္ပကုိအၿပိဳင္အဆိုင္ပုိ႔ဖို႔
လူသားေတြကုိတန္ဖိုးမထားဘဲ
လူကုန္ကူးႏိုင္ဖို႔
တိုင္းျပည္တစ္ျပည္လုံးကုိ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္
ဒူးေထာက္ခုိင္းဖို႔
စစ္တိုက္ေနသူေတြအကုန္လုံးကုိမုန္းတယ္
မုန္းတယ္
မုန္းတယ္
မုန္းတယ္
မုန္းတယ္။
မုန္းပါ မိၿငိမ္းခ်မ္း
မုန္းလုိက္စမ္းပါ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတဲ့
စစ္မီးနဲ႔ျပာပုံၿပီးရႈိ႕ခဲ႔တဲ့လူမ်ဳိးေရးဝါဒေတြ
စစ္မီးနဲ႔မီးေလာင္တိုက္သြင္းခဲ့တဲ့အေတြးအေခၚေတြ
စစ္မီးနဲ႔ထေတာက္ခဲ့တဲ့ အာဏာလုပြဲေတြ
စစ္မီးနဲ႔အခ်င္းခ်င္းသတ္ခဲ့ၾကတဲ့သူရဲေကာင္းေတြ
စစ္မီးနဲ႔ျပန္ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တဲ့လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္း
စစ္မီးနဲ႔ၿပိဳပ်က္ခဲ့တဲ့ပင္လုံေက်ာက္တိုင္
စစ္မီးကုိမၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ပါလီမန္ေခတ္
စစ္မီးဟာ တစ္ျပည္လုံးကုိေတာက္ေလာင္ခဲ့
စစ္မီးဟာ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာ
ျပာက်ေနၿပီ မိၿငိမ္းခ်မ္း
မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသးတဲ့ မိၿငိမ္းခ်မ္းေတြ
ေတြ႔လား
ေတြ႔ရသလား မိၿငိမ္းခ်မ္း။
ေမာင္
ေျပာပါမိၿငိမ္းခ်မ္း
ေတြ႔ပါတယ္ ေမာင္
စစ္မီးေတြၿငိိႇမ္းဖို႔
စစ္မီးေတာက္ႀကီးထဲ ခပ္ရဲရဲခုန္ခ်ခဲ့တဲ့
ေမာင္တို႔ေရာၿငိမ္းခ်မ္းပါရဲ႕လား
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး
ညီညြတ္ေရး
တစ္မ်ဳိးသားလုံးရင္ၾကားေစ့ေရး
အေရးေပါင္းမ်ားစြာအတြက္
ေမာင္တို႔စြန္႔ခြာခဲ့ရတဲ႔ၿမိဳ႕ျပကုိမလြမ္းဘူးလား
ေမာင္တို႔ျပန္လာခ်ိန္ကုိေမွ်ာ္ေနရွာမယ့္
မိဘေတြကုိသတိမရဘူးလား
ေမာင့္ခြဲခြာၿပီးထားပစ္ခဲ႔ရတဲ့
အခ်စ္ဦးေန႔ေတြကုိမတမ္းတဘူးလား
ေမာင္တို႔ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာခဲ့ၾကတဲ့
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးနဲ႔
ေမာင္ေျပာေျပာေနတဲ့ စာသင္ခန္းေတြဆီက
ေခါင္းေလာင္ထိုးသံကုိျပန္မၾကားမိဘူးလား။
ေမာင္မလြမ္းဘူးလားကြယ္။
ေမာင္လြမ္းပါတယ္ မိၿငိမ္းခ်မ္း
ေမာင္ျမင္ခြင့္မရေတာ့တဲ့
ေမာင္ ေနာက္ဆုံးကန္ေတာ့ခြင့္မရဘဲ
ေမာင့္မိဘေတြမရွိေတာ့ဘူး တဲ့
ဘဝတပါးကုိတိတ္တိတ္ေလးထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ
ေမာင့္အခ်စ္ဦးကေမြးတဲ့
သားေလးနာမယ္ မွာေမာင့္နာမယ္မပါခဲ႔ဘူး
ေမာင္တို႔ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာခဲ့ရတဲ
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းရဲ႕အတိတ္ကာလဟာ
လြမ္းေမာစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
တိတ္ဆိတ္သြားခဲ႔တယ္
စာသင္ခန္းေတြလည္း ေျခာက္ေသြ႔ေနခဲ႔တယ္
ေမာင္ျပန္ခ်င္ပါရဲ႕
လူကုိလူခ်င္းသတ္ေနတဲ့ေသနတ္ကုိ
ေက်ာကုန္းမွာ လြယ္မထားခ်င္ေတာ့ဘူး
ဗံုးေတြကုိ ခါးပတ္မွာခ်ိတ္မထားခ်င္ေတာ့ဘူး
တက္လာတဲ့ညီအကုိေတြကုိပစ္ခ်ဖို႔
ကတုတ္က်င္းမွာပုန္းခုိမေနခ်င္ေတာ့ဘူး
ညီအကုိေတြရဲ႕အေလာင္းကုိခြနင္းၿပီး
အလံတက္စုိက္ရတဲ႔ေတာင္ကုန္းကုိ
တက္မသိမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး
ျပန္ခ်င္ၿပီကြဲ႔
သမဂၢေရွ႕မွာခြပ္ေဒါင္းအလံလႊင့္ထူဖို႔
သံလြင္ခက္ခ်ီထားတဲ႔ခ်ဳိးငွက္ကုိပခုံးေပၚမွာတင္ၿပီး
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္ကုိ
မိၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕လက္ကုိတြဲၿပီး
ျပန္ခ်င္ၿပီကြဲ႔။
ေမာင့္ရင္ထဲက တမ္းတမ္းတတနဲ႔
တသသျဖစ္ေနတယ္
မွန္းဆလုိ႔ျမင္ေယာင္ေနမိပါရဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ျမန္မာျပည္
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္။
အုိ
ေမာင့္အသံတိုးတိတ္သြားပါလား
ေမာင့္အသံေပ်ာက္သြားပါလား
ေမာင္တမ္းတေနတဲ့ေမာင္မွန္းဆျမင္ေယာင္ေနတဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္ကုိ
ေမာင္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား
ေမာင္မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား
ေမာင္ရယ္
မၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့မိၿငိမ္းခ်မ္းလက္ထဲမွာ
ေမာင္ေျမပုံေပၚမွာ
တမ္းတစြာခ်ဖို႔ႏွင္းဆီနီတစ္ပြင့္ကုိ ခ်လုိက္ပါရေစေတာ့။
မၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့မိၿငိမ္းခ်မ္းလက္ထဲက
အလြမ္းေတြထြန္းညိႇထားတဲ့
ဖေယာင္းတိုင္ေလးကုိင္ၿပီး
ထာဝရဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းလုိက္မိပါရဲ႕
ေမာင္ေရ
ေမာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအိပ္စက္ပါေတာ့လုိ႔။ ။
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၃၁၊ ၂၀၁၆
ေဟာဒီ ေတာင္တန္းအစြန္အဖ်ားက
နာဖ်ားေနတဲ့ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္
ခပ္ေဆြးေဆြးေလး လြင့္ေမ်ာေနတယ္
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ
ေႂကြက်သြားရွာတဲ့အလြမ္း
မခမ္းနားတဲ့ အေမွာင္ညထဲမွာ
ေမာင့္အတြက္
ေမာင္ျမင္ပါေစေတာ့လုိ႔
ႏွလုံးသားထဲက ဆႏၵကုိ
အလင္းမွိန္ပ်ပ်ေလး ထြန္းညိႇထားတယ္ ေမာင္။
ေမာင္ျမင္ပါတယ္
ေမာင္ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ
တစ္ခါတုန္းက ခ်စ္သူ
မဟုတ္ဘူး မဟုတ္ဘူး
ေမာင့္ရဲ႕ထာဝရခ်စ္သူ
အျမဲျဖဴစင္ ရိုးသားမႈနဲ႔ ေတာပန္းေလးတစ္ပြင့္
ရင္ထဲနင့္ေအာင္ ျမတ္နိုးခဲ႔ရတဲ႔
ေမာင္ျပန္အလာကုိ အျမဲေမ်ွာ္ေနရွာတဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ေတးကုိ အျမဲဆိုေနရွာတဲ႔
ေမာင့္ရဲ႕ မိၿငိမ္းခ်မ္းေရ
မိၿငိမ္းခ်မ္းအနားမွာ ေမာင္ေရာက္ေနၿပီကြဲ႔။
အုိ
ေလအေဝ့မွာ
အလြမ္းေတြမွိန္ပ်ပ်ထြန္းညိႇထားတဲ့
မိၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕တမ္းတသံကုိ
ေမာင္ၾကားမိၿပီထင္ရဲ႕
မိုးျမားတံေတြပစ္ခတ္ေနတဲ့အေမွာင္ၾကားထဲက
ေမာင့္အသံၾကားလုိက္တယ္
ႏွင္းေတြေမွာင္ပိန္းေနတဲ့ေတာလမ္းေလးမွာ
ေမာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာေနတဲ့
ေမာင့္ေျခသံကုိ ၾကားလုိက္တယ္
မိၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြျဖန္႔ခင္းထားတဲ့
အေမွာင္ထုထဲမွာ
ေမာင္ေရာက္လာသလုိလုိ။
ေရာက္လာသလုိလုိမဟုတ္ဘူးကြဲ႔
ေမာင္တကယ္ေရာက္လာခဲ့တာပါ
အလြမ္းေတြနဲ႔ထြန္းညိႇထားတဲ့
မွိန္ပ်ပ်အလင္းေရာင္ေလး
ၿငိမ္းလုိက္ပါကြဲ႔ မိၿငိမ္းခ်မ္းေရ။
ေမာင္
ေမာင္ တကယ္ေရာက္လာတာလား
မိၿင္ိမ္းခ်မ္းမယုံႏိုင္ဘူး ေမာင္ရယ္။
ယုံၾကည္လုိက္စမ္းပါကြယ္
ေမာင္ဆိုတဲ့ မိၿငိမ္းခ်မ္းအတြက္
မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္တဲ႔
ေဟာဒီ ေတာင္တန္းကုိ ေရာက္ေအာင္ျပန္လာခဲ့တာပါ။
ေမာင္မေရာက္ႏိုင္တာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ႔ပါတယ္
ၾကာလြန္းလွခ်ည္ရဲ႕လုိ႔အျပစ္ျမင္မယ္ဆိုျမင္လုိက္ပါေတာ့။
ေအာ္ ေမာင္ရယ္
ေမာင့္ကုိအျပစ္မျမင္ရက္ပါဘူးကြယ္
အျပစ္လည္း မတင္ရက္ပါဘူးကြယ္
မိၿငိမ္းခ်မ္းဆီခဏဝင္လာၿပီး
ဓမၼေတးတစ္ပုဒ္ကုိ
ေမာင္တီးခတ္ျပသြားတဲ့
ဂစ္တာေလးလည္း မိၿင္ိမ္းခ်မ္းသိမ္းထားတယ္
ေမာင္ဆိုခဲ့တဲ့ေမာင့္အသံေလးလည္း သိမ္းထားတယ္
ေမာင္ခၽြတ္ထားခဲ့တဲ့ဂ်ာကင္အက်ႌလည္း
မိၿငိမ္းခ်မ္းရင္ထဲမွာေႏြးေထြးေနတုန္းပါ
ေမာင္စီးမသြားတဲ့ ေတာနင္းဖိနပ္ေလးလည္း
မိၿငိမ္းခ်မ္းေလွ်ာက္တဲ့လမ္းကုိ
ခလုတ္မထိ ဆူးမၿငိေစခဲ့ဘူးဆိုတာ
ေမာင္ေျခရာေတြအထပ္ထပ္နင္းခဲ့တဲ့
လမ္းကေလးက သက္ေသျပေနပါလိမ့္မယ္
ခဏေလးဆိုၿပီး ေမာင္ထြက္သြားတဲ့ေန႔ဟာ
မိၿငိမ္းခ်မ္းရင္ထဲမွာ ဒီေန႔ပါပဲ ေမာင္။
ခဏေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူး မိၿငိမ္းခ်မ္း
ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးပါ
ႏွစ္ေတြအရမ္းၾကာခဲ႔ပါတယ္
မိၿငိမ္းခ်မ္းအတြက္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္တဲ့ကာလေတြပါ
မိၿငိမ္းခ်မ္းအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေတးကုိ မဆိုျပႏိုင္ေသးပါဘူး
မိၿငိမ္းခ်မ္းအတြက္ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့အေဖနဲ႔အေမကုိလည္း
ျပန္ရွာမေပးႏိုင္ေသးဘူး
မိၿငိမ္းခ်မ္းစာသင္ေပးခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကုိလည္း
မိၿငိမ္းခ်မ္းစာသင္ေက်ာင္းေလးဆီျပန္မပုိ႔ေပးနိုင္ခဲ႔ဘူး
မိၿငိမ္းခ်မ္းျမတ္ႏိုးခဲ့တဲ့စာသင္ေက်ာင္းပ်က္ေလးလည္း
ျပန္မေဆာက္ႏိုင္ေသးဘူး
မိၿငိမ္းခ်မ္းခ်စ္တဲ႔ရြာေလးလည္း ရြာပ်က္ႀကီးေတြၾကားမွာ
ရြာပ်က္ေလးေတြျဖစ္ခဲ့ရၿပီ
မိၿငိမ္းခ်မ္းေရ
ေအးခ်မ္းတဲ့ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ
ယမ္းေငြ႔ေတြဖုံးလႊမ္းေနတုန္း
ေသနတ္သံေတြအဆက္မျပတ္
လူကုိလူခ်င္းပစ္ခတ္ေနတုန္း
ဗုံးေတြ၊ မိုင္းေတြေပါက္ကြဲတဲ့ေအာက္မွာ
လူသားစစ္စစ္ေတြ ေျချပတ္ေနၾက လက္ျပတ္ေနၾက
လူသားစစ္အေလာင္းေတြထပ္ေနၾကတုန္း။
အုိ ေမာင္ရယ္
မေျပာပါနဲ႔ေတာ့
မိၿင္ိမ္းခ်မ္း မၾကားပါရေစနဲ႔ေတာ့။
မိၿငိမ္းခ်မ္းေလ
ငုိရႈိက္ပရေစ ေမာင္။
ငုိခ်င္ငုိလုိက္စမ္းပါ
ေဟာဒီေတာင္တန္းတေလွ်ာက္မွာ
မိၿငိမ္းခ်မ္းလုိ
ငုိေနၾကတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေတြ
ငုိေနၾကတဲ့ မုဆိုးမအသစ္စက္စက္ေတြ
ငုိေနၾကတဲ့ သားေပ်ာက္မိခင္ေတြ
ငုိေနၾကတဲ့ မိဘမဲ႔ကေလးေတြ
ေျပာရမယ္ဆိုရင္
ေဟာဒီ့ေတာင္တန္းႀကီးတစ္ခုလုံးငုိေနၾကတယ္။
ေမာင္
ကၽြန္မ မငုိေတာ့ဘူး
ေမာင္တို႔ကုိဆြဲေခၚသြားခဲ့တဲ့
လူကုိလူခ်င္းသတ္ပစ္ေနတဲ့စစ္ကုိ
ကၽြန္မမုန္းတယ္
ကၽြန္မတို႔တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္
လြတ္ေျမာက္ေအာင္တိုက္ေပးပါတယ္ဆိုတဲ့စစ္ကုိမုန္းတယ္
လူသတ္လက္နက္ေတြဝယ္ဖို႔
ဘိန္းခင္းေတြကုိကာကြယ္ဖို႔
သယံဇာတေတြအတြက္
ေစ်းကြက္လုယူႏိုင္ဖို႔
သစ္ေတာေတြခုတ္ၿပီး ျပည္ပကုိအၿပိဳင္အဆိုင္ပုိ႔ဖို႔
လူသားေတြကုိတန္ဖိုးမထားဘဲ
လူကုန္ကူးႏိုင္ဖို႔
တိုင္းျပည္တစ္ျပည္လုံးကုိ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္
ဒူးေထာက္ခုိင္းဖို႔
စစ္တိုက္ေနသူေတြအကုန္လုံးကုိမုန္းတယ္
မုန္းတယ္
မုန္းတယ္
မုန္းတယ္
မုန္းတယ္။
မုန္းပါ မိၿငိမ္းခ်မ္း
မုန္းလုိက္စမ္းပါ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတဲ့
စစ္မီးနဲ႔ျပာပုံၿပီးရႈိ႕ခဲ႔တဲ့လူမ်ဳိးေရးဝါဒေတြ
စစ္မီးနဲ႔မီးေလာင္တိုက္သြင္းခဲ့တဲ့အေတြးအေခၚေတြ
စစ္မီးနဲ႔ထေတာက္ခဲ့တဲ့ အာဏာလုပြဲေတြ
စစ္မီးနဲ႔အခ်င္းခ်င္းသတ္ခဲ့ၾကတဲ့သူရဲေကာင္းေတြ
စစ္မီးနဲ႔ျပန္ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့တဲ့လြတ္လပ္ေရးေၾကညာစာတမ္း
စစ္မီးနဲ႔ၿပိဳပ်က္ခဲ့တဲ့ပင္လုံေက်ာက္တိုင္
စစ္မီးကုိမၿငိမ္းသတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ပါလီမန္ေခတ္
စစ္မီးဟာ တစ္ျပည္လုံးကုိေတာက္ေလာင္ခဲ့
စစ္မီးဟာ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာ
ျပာက်ေနၿပီ မိၿငိမ္းခ်မ္း
မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသးတဲ့ မိၿငိမ္းခ်မ္းေတြ
ေတြ႔လား
ေတြ႔ရသလား မိၿငိမ္းခ်မ္း။
ေမာင္
ေျပာပါမိၿငိမ္းခ်မ္း
ေတြ႔ပါတယ္ ေမာင္
စစ္မီးေတြၿငိိႇမ္းဖို႔
စစ္မီးေတာက္ႀကီးထဲ ခပ္ရဲရဲခုန္ခ်ခဲ့တဲ့
ေမာင္တို႔ေရာၿငိမ္းခ်မ္းပါရဲ႕လား
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး
ညီညြတ္ေရး
တစ္မ်ဳိးသားလုံးရင္ၾကားေစ့ေရး
အေရးေပါင္းမ်ားစြာအတြက္
ေမာင္တို႔စြန္႔ခြာခဲ့ရတဲ႔ၿမိဳ႕ျပကုိမလြမ္းဘူးလား
ေမာင္တို႔ျပန္လာခ်ိန္ကုိေမွ်ာ္ေနရွာမယ့္
မိဘေတြကုိသတိမရဘူးလား
ေမာင့္ခြဲခြာၿပီးထားပစ္ခဲ႔ရတဲ့
အခ်စ္ဦးေန႔ေတြကုိမတမ္းတဘူးလား
ေမာင္တို႔ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာခဲ့ၾကတဲ့
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးနဲ႔
ေမာင္ေျပာေျပာေနတဲ့ စာသင္ခန္းေတြဆီက
ေခါင္းေလာင္ထိုးသံကုိျပန္မၾကားမိဘူးလား။
ေမာင္မလြမ္းဘူးလားကြယ္။
ေမာင္လြမ္းပါတယ္ မိၿငိမ္းခ်မ္း
ေမာင္ျမင္ခြင့္မရေတာ့တဲ့
ေမာင္ ေနာက္ဆုံးကန္ေတာ့ခြင့္မရဘဲ
ေမာင့္မိဘေတြမရွိေတာ့ဘူး တဲ့
ဘဝတပါးကုိတိတ္တိတ္ေလးထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီ
ေမာင့္အခ်စ္ဦးကေမြးတဲ့
သားေလးနာမယ္ မွာေမာင့္နာမယ္မပါခဲ႔ဘူး
ေမာင္တို႔ေပ်ာ္ရႊင္ရယ္ေမာခဲ့ရတဲ
တကၠသုိလ္ေက်ာင္းရဲ႕အတိတ္ကာလဟာ
လြမ္းေမာစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
တိတ္ဆိတ္သြားခဲ႔တယ္
စာသင္ခန္းေတြလည္း ေျခာက္ေသြ႔ေနခဲ႔တယ္
ေမာင္ျပန္ခ်င္ပါရဲ႕
လူကုိလူခ်င္းသတ္ေနတဲ့ေသနတ္ကုိ
ေက်ာကုန္းမွာ လြယ္မထားခ်င္ေတာ့ဘူး
ဗံုးေတြကုိ ခါးပတ္မွာခ်ိတ္မထားခ်င္ေတာ့ဘူး
တက္လာတဲ့ညီအကုိေတြကုိပစ္ခ်ဖို႔
ကတုတ္က်င္းမွာပုန္းခုိမေနခ်င္ေတာ့ဘူး
ညီအကုိေတြရဲ႕အေလာင္းကုိခြနင္းၿပီး
အလံတက္စုိက္ရတဲ႔ေတာင္ကုန္းကုိ
တက္မသိမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး
ျပန္ခ်င္ၿပီကြဲ႔
သမဂၢေရွ႕မွာခြပ္ေဒါင္းအလံလႊင့္ထူဖို႔
သံလြင္ခက္ခ်ီထားတဲ႔ခ်ဳိးငွက္ကုိပခုံးေပၚမွာတင္ၿပီး
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္ကုိ
မိၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕လက္ကုိတြဲၿပီး
ျပန္ခ်င္ၿပီကြဲ႔။
ေမာင့္ရင္ထဲက တမ္းတမ္းတတနဲ႔
တသသျဖစ္ေနတယ္
မွန္းဆလုိ႔ျမင္ေယာင္ေနမိပါရဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ျမန္မာျပည္
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္။
အုိ
ေမာင့္အသံတိုးတိတ္သြားပါလား
ေမာင့္အသံေပ်ာက္သြားပါလား
ေမာင္တမ္းတေနတဲ့ေမာင္မွန္းဆျမင္ေယာင္ေနတဲ့
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ျမန္မာျပည္ကုိ
ေမာင္မျမင္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား
ေမာင္မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား
ေမာင္ရယ္
မၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့မိၿငိမ္းခ်မ္းလက္ထဲမွာ
ေမာင္ေျမပုံေပၚမွာ
တမ္းတစြာခ်ဖို႔ႏွင္းဆီနီတစ္ပြင့္ကုိ ခ်လုိက္ပါရေစေတာ့။
မၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့မိၿငိမ္းခ်မ္းလက္ထဲက
အလြမ္းေတြထြန္းညိႇထားတဲ့
ဖေယာင္းတိုင္ေလးကုိင္ၿပီး
ထာဝရဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းလုိက္မိပါရဲ႕
ေမာင္ေရ
ေမာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအိပ္စက္ပါေတာ့လုိ႔။ ။
ျမတ္လိႈင္း
မအူပင္ ၂၁ ရာစုပင္လုံညီလာခံႀကိဳဆိုေထာက္ခဲ့ပြဲတြင္ ကဗ်ာဆရာ တိြဳက္၊ မိုးတိမ္လႊာတို႔ ရြတ္ဆိုခဲ့သည့္ ကဗ်ာရွည္