ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး) ● က်ေနာ္နဲ႔ ကဗ်ာရြတ္ဆုိျခင္း
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၀၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၀၊ ၂၀၁၆
ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္းကို ေတာ္လွန္ေဒသေရာက္တဲ့အခါ စတင္ေတြ႔ဆံုခြင့္ရတယ္။
ပထမဆံုးထိေတြ႔ခြင့္ရတာက (လပဒတ) လြယ္ေတာင္းစခန္း။ ဘလက္စက္တင္ဘာအခမ္းအနား လုပ္ၾကတယ္။ အာဏာသိမ္းျခင္းကိုဆန္႔က်င္တဲ့သေဘာနဲ႔။
ပြဲပံုသဏၭာန္ကို တပ္ဦးရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ရင္ဖြင့္ စကားေတြ၊ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္းပံုစံ လုပ္ထား တယ္။ ေဒါင္းဂြင္ေရာက္ေတာ့လုပ္တဲ့ဆဲဗင္းဇူလုိင္ပြဲကိုလည္း အဲဒီပံုသဏၭာန္နဲ႔ပဲလုပ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္ စည္းရံုးေရးမွဴးျဖစ္လာေတာ့ အဲဒီပြဲပံု သဏၭာန္ကို က်ေနာ္ႏုိင္ငံေရးပြဲေတြလုပ္တဲ့အခါတုိင္း လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ဟိုေဆးရီေဇာ္ရဲ႕ကဗ်ာကို ကိုတိုက္ေမာင္းရြတ္ဆို ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါ က်ေနာ္ပထမဦးဆံုး ၾကားခြင့္ရ ခဲ့တဲ့ကဗ်ာရြတ္ဆိုသံျဖစ္တယ္။ သတိထားမိသေလာက္ ကိုတိုက္ေမာင္း အဲဒီ ကဗ်ာကို ရင္ခုန္းသံႏွစ္လို႔ ရြတ္ဆိုခဲ့တယ္။ ၁၉၉၃။
 |
ခင္ဝမ္း (၁၉၄၇-၂၀၀၀)
Khin One Portrait Sketch by Artist Nay Myo Say
|
က်ေနာ္ကဗ်ာေတြေရးသလို အလ်ဥ္းသင့္ရင္သင့္သလိုကဗ်ာရြတ္ဆိုဖို႔ အာသီသရွိေလ့ရွိတယ္။ ၁၉၉၅။ က်ေနာ္တို႔ ကရင္နီေဒသ ရန္လံုစခန္းမွာ တာ၀န္က်တယ္။ ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ကဗ်ာရြတ္ဆိုခ်င္လာတယ္။ စခန္းတာ၀န္ယူေနရတဲ့တပ္မွဴး ျဖစ္တဲ့ကိုေႏြေအာင္နဲ႔ညိႇတယ္။ အိုေက။
ကုိေႏြေအာင္က အိုေကေျပာၿပီး စခန္းအလယ္ကေန ခရာတြတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္က ကို ေႏြေအာင္ ဘာလုပ္သလဲၾကည့္ ေနတာ။ ရဲေဘာ္ေတြေရာက္လာေတာ့ တန္းစီခုိင္းတယ္။ ရဲေဘာ္ေတြ တန္းစီၿပီးခ်ိန္ က်ေနာ့္ကိုေခၚၿပီးရၿပီ ကဗ်ာရြတ္ေတာ့ ေျပာေတာ့ က်ေနာ္အေတာ္ေၾကာင္သြားတယ္။ ဘယ္ႏွယ္ ကဗ်ာရြတ္ဖို႔ကိစၥ ရိုးေကာစီရသတဲ့လား။ နည္းနည္းေၾကာင္ေန ေပမယ့္ ရတဲ့အခြင့္အေရးအတုိင္း ကဗ်ာကိုရြတ္ဆိုလိုက္ေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္း ပြဲဦးထြက္က အဲ့ဒီလို။ က်ေနာ္ အဲဒီေန႔က ေမာင္ေလးေအာင္ရဲ႕ရဲေဘာ္ရဲ႕ကဗ်ာကို ရြတ္ဆိုျဖစ္တယ္။
ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္း ပြဲဦးထြက္ အဲ့ဒီလိုေၾကာင္စီစီႏုိင္လွေပမယ့္ ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္းအာသီသက ေျပေလ်ာ့သြားတယ္မရွိဘူး။ အခါအခြင့္သင့္ရင္ ရြတ္ဆိုခ်င္ေနေတာ့တယ္။ အထူးေဒသကို အေျခခံေဒသထုိးေဖာက္ေရးတာ၀န္နဲ႔ ေရာက္တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ က်ေနာ့္ရဲ႕ေက်ာပိုးအိမ္စာၾကည့္တုိက္ထဲ ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ မရဏႏုႆတိ၊ ဆရာျမရဲ႕ေခတ္ေပၚကဗ်ာရွည္ ၃ ပုဒ္၊ အႏုပဋိေလာမ၊ ေဆာင္းပါး ၄ ေစာင္ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔က အရပ္၀တ္နဲ႔ေဒသတြင္းလႈပ္ရွားသြားလာၿပီး ထိုးေဖာက္မယ့္ေဒသ အတြက္ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြစုေဆာင္းတဲ့အလုပ္အဖြဲ႔တာ၀န္ယူရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တာ၀န္ က်တဲ့ေနရာက သာမိတိုက္လူမ်ဳိးေတြေနတဲ့ေနရာ။ ကရင္မ်ဳိးႏြယ္ထဲကပဲ။ သာမိတုိက္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ရြာ ၉ ရြာပဲရွိတယ္။ အဲဒီရြာေတြထဲကို ၁၉၉၆ - ၉၇ ေလာက္ ကုမၸဏီေတြ၀င္လာၿပီး သစ္ခုတ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရြက္စည္းပုိင္းလို႔ေခၚတဲ့ သာမိတုိက္ရြာေရာက္ေတာ့ သစ္ခုန္သမားေတြစုၿပီး ထမင္းစား နားေနတဲ့ တဲတလံုးကိုေရာက္တယ္။ သစ္ခုန္ေနၾကတဲ့လူေတြက ရြာထဲကလူေတြပဲ။ က်ေနာ္နဲ႔ မ်က္ မွန္းတမ္းမိတဲ့လူေတြ၊ ခင္မင္ေနတဲ့လူေတြ။ အဲ့ဒီလိုေတြေတြေတာ့ ကဗ်ာရွည္ ၃ ပုဒ္ထဲက နိရူဒါရဲ႕ သစ္ခုတ္သမားႏုိးၾကားေလာ့ ကဗ်ာရြတ္ဆိုခ်င္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ လြယ္အိမ္ထဲက ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ၿပီး သစ္ခုတ္သမား ရြာသားေတြကို သစ္ခုတ္သမားႏုိးၾကားေလာ့ ကဗ်ာရြတ္ဆိုျပေတာ့တယ္။ ဒီပြဲေတာ့ က်ေနာ္ေအာင္ျမင္တယ္ေျပာရမယ္။ အဲဒီကဗ်ာရြတ္ဆိုျပၿပီးကတည္းက သစ္ခုတ္သမား ႏုိးၾကားေလာ့ဆိုၿပီး က်ေနာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ၾကတာကို ၾကားခဲ့ရတယ္။
က်ေနာ္ ဗဟိုစည္းရံုးေရးတာ၀န္နဲ႔ ေဒါင္းဂြင္ထဲတာ၀န္ယူရတယ္။ ကိုေအးမင္းႏုိင္စီစဥ္ေပးလို႔ ေဒါင္းဂြင္ထဲ ပထမအႀကိမ္စာေပေဟာေျပာပြဲလုပ္ျဖစ္တယ္။ မဲေဆာက္ကေန ကိုထိန္လင္းနဲ႔ ကိုဇာနည္တို႔လိုက္လာၾကတယ္။ ကိုေအးမင္းႏုိင္၊ က်ေနာ္နဲ႔ ပြင့္သစ္ (ကရိန္ကန္)တို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး ေဟာေျပာပြဲလုပ္တယ္။ အဲဒီေန႔က ေဟာေျပာမႈလုပ္ေတာ့ ကိုထိန္လင္း၊ ပြင့္သစ္ (ကရိန္ကန္)၊ က်ေနာ္။ အခန္းအနားမွဴးအျဖစ္ ေရာင္နီဦးအထက္တန္းေက်ာင္းရဲ႕မ်ဳိးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားမ်ား အစည္းအရံုး (NGSO) ရဲ႕ဥကၠ႒ျဖစ္တဲ့ ေအးမင္းတာ၀န္ယူတယ္။ ကိုထိန္လင္းနဲ႔ ပြင့္သစ္ (ကရိန္ကန္) တို႔က စာဖတ္ျခင္းနဲ႔စာေရးျခင္းအေၾကာင္းေတြ ေဟာေျပာၾကတယ္။ က်ေနာ္က ဆရာစည္သူၿငိမ္းရဲ႕ အိမ္အျပန္ကဗ်ာကို က်ေနာ္တို႔ဘ၀ေတြနဲ႔ထပ္ၿပီး ေဟာ ေျပာ ရြတ္ဆိုတာလုပ္တယ္။ မွတ္မိေနတာရွိတယ္။ က်ေနာ့္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ အခမ္းအနားမွဴးေအးမင္းက ကဗ်ာခံစား ရြတ္ဆိုဖို႔ ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး) ကို ဖိတ္ေခၚပါတယ္ေၾကညာေတာ့ က်ေနာ္စင္ေပၚတတ္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အားေပးတဲ့ က်ေနာ့္ပရိတ္သတ္ရဲ႕အသံသတိထားမိတယ္။ ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး) ဆိုလို႔ ဘယ္သူမ်ားလဲမွတ္တယ္ ဦးကန္႔လန္႔ႀကီး ကိုးတဲ့။ က်ေနာ့္ရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈေတြက ရင္သပ္႐ႈေမာပဲ။
မဲေဆာက္မွာတာ၀န္ယူရတဲ့အခ်ိန္ေတြ ကုိလြမ္းဏီတို႔က ကဗ်ာရြတ္ဆိုမႈေတြကို အခြင့္သင့္ရင္ သင့္သလို လုပ္ၾကတယ္။ ကမာၻ႔ကဗ်ာေန႔နဲ႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲတပြဲ ၀င္ေရာက္ႏြဲခဲ့ဖူးတယ္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ တတ္ေရာက္နားေထာင္တဲ့လူေတြေရာ၊ ကဗ်ာရြတ္ဆိုေနတဲ့လူေတြအတြက္ေရာ အရသာရွိတဲ့ပြဲေတြအျဖစ္ သတိထားမိတယ္။
ကဗ်ာရြတ္ဆုိျခင္းနဲဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ့္တို႔ၾကား မတူညီတဲ့သေဘာထားေတြကို မိတ္ဆက္ေပးခ်င္တယ္။ သစ္ေကာင္း အိမ္က ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲေတြကို ၀င္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေလ့မရွိဘူး။ ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္းကို ဟစ္ေဟာ့သမားေတြ ယူထားၿပီးျဖစ္ တယ္လို႔ သေဘာထားရွိတဲ့ ကဗ်ာဆရာ။ ကဗ်ာဆိုတာ အေသအခ်ာဖတ္ၿပီးခံစားရတဲ့ အႏုပညာပစၥည္းလို႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ကဗ်ာရြတ္ဆုိျခင္းက စည္းရံုးေရးသေဘာျဖစ္တယ္လို႔သေဘာထားတယ္။ ကဗ်ာကို ႒ာန္ကရုိင္းက်က် ရြတ္ဆိုၿပီး ပရိတ္သတ္ကို စည္းရံုးႏုိင္တဲ့စြန္းအားရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ဒီသေဘာထားေၾကာင့္ ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲေတြကို ထက္ထက္သန္သန္၀င္ေရာက္ႏြဲေလ့ရွိတယ္။ ဗိုလ္သစ္က ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္း မလုပ္ေပမယ့္ ကဗ်ာရြတ္ပြဲေတြလုပ္တဲ့အခါ တက္တက္ႂကြႂကြ ၀ုိင္းေပး၀န္းေပးေလ့ရွိတယ္။
ဗိုလ္သစ္တို႔ သစၥာရံုး ထံုေထာင္းထဲေရာက္လာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြစုေပါင္းၿပီး ကဗ်ာရြတ္ပြဲ ၂ ပြဲ လုပ္ ျဖစ္တယ္။ တပြဲက အေတာ္ေအာင္ျမင္တယ္ေျပာရမယ္။ က်ေနာ္တို႔က အဲ့ဒီပြဲကို ခင္၀မ္းရႈိးလို႔ အမည္ေပးထားတယ္။ နည္းနည္းမိတ္ဆက္ ေပးခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ ခင္၀မ္းရႈိးလုပ္ခ်င္တဲ့ အာသီသ ရွိေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ ဒီပြဲလုပ္ဖို႔ စၿပီးေျပာတဲ့လူက ကိုေအးမင္းႏုိင္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ကတည္းက ခင္၀မ္းရႈိးလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ လုပ္ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ခင္၀မ္းရႈိး လုပ္ခ်ိန္ ကိုေအးမင္းႏုိင္က တာ၀န္နဲ႔ တေနရာေရာက္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔လုပ္ျဖစ္လိုက္တဲ့ ခင္၀မ္းရႈိးအေၾကာင္း ဗိုလ္သစ္ ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔လြမ္းတာ ၀မ္းလို႔ မွတ္ခ်က္ျပဳဖူးတယ္။
ခင္၀မ္းရႈိးျဖစ္ပံုက သစၥာေရာက္အႏုပညာသမားတစုရဲ႕ မေထာ္မႏွမ္း ေတြးေခၚခ်က္ေတြက စတင္ တယ္ေျပာရမယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လေရာက္ေတာ့ မဲေဆာက္က ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြ ရံုးစုရံုးစုနဲ႔ ရွစ္ေလးလံုးအထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြ လုပ္ၾက ဖို႔လုပ္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔တေတြ အဲဒီ့ ကိစၥေတြကိုျမင္ၿပီး ေျပာၾကဆိုၾက မွတ္ခ်က္ျပဳၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေတြ အႏု ပညာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ေပါင္းထားတဲ့ပြဲတပြဲေလာက္ လုပ္ခ်င္တဲ့အာသီသ တူညီၾကတယ္။ က်ေနာ္က အခြင့္ရလို႔ က်ေနာ္ လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ ခင္၀မ္းရႈိးအေၾကာင္းတင္ျပလိုက္တယ္။ ရွစ္ေလးလုံးအထိမ္းအမွတ္ကို ခင္၀မ္းရႈိး လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ ၀ုိင္းေဆြးေႏြးၾကတယ္။ က်ေနာ့္တင္ျပခ်က္က က်ေနာ္တို႔ ရွစ္ေလးလံုးမ်ဳိးဆက္ အေပၚ လြမ္းမိုးမႈအရွိဆံုးအႏုပညာသမားကိုေျပာရရင္ ခင္၀မ္းပဲ။ အဲဒါ့အျပင္ ခင္၀မ္းရဲ႕အႏုပညာအား။ အႏုပညာရပ္တည္ခ်က္။ အဲဒီအခ်က္အလက္ေတြ ေပါင္းၾကည့္မိေတာ့ ရွစ္ေလးလံုးအထိမ္းအမွတ္ေန႔ အျဖစ္ ခင္၀မ္းရႈိးလုပ္ဖို႔ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။
၀ုိင္း၀န္းေဆြးေႏြးလိုက္ၾကေတာ့ အဲဒီေန႔ပြဲကို ခင္၀မ္းသီခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ကဗ်ာေတြရြတ္ဆိုဖို႔နဲ႔ ပန္းခ်ီ ျပပြဲပူးတြဲလုပ္ဖို႔ သေဘာထားေပးၾကတယ္။ လုပ္မယ့္ေနရာကေတာ့ သစၥာရံုးေနရာ။ အဲဒီေန႔ အဲဒီလို ခင္၀မ္းရႈိးလုပ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔က လူႀကီးေတြကို လိုက္ေျပာျပၾကတယ္။ မလုိလားတဲ့သေဘာထားရွိတဲ့ သူေတြေတြ႔ရေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေထာက္ခံအားေပးတဲ့လူေတြရွိတယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ခင္၀မ္းသီခ်င္း၊ ကဗ်ာ၊ ပန္းခ်ီျပပြဲနဲ႔ အင္စေတာ္ေလးရွင္းျပသမႈျပဳလုပ္ဖို႔အထိ ျဖစ္လာတယ္။ ပူးေပါင္းလာသူေတြ မ်ားလာတယ္။ အဲဒီပြဲအတြက္ ဂစ္တာပေလယာေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ရဲေဘာ္ဒီးယူ တာ၀န္ယူေပးတယ္။
က်ေနာ္တို႔က ႏုိင္ငံေရးအရ အဖြဲ႔အစည္းေတြအထိမ္းအမွတ္ျပဳတာကို မထိခိုက္ရေအာင္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕အႏုပညာျပသပြဲကို ညပုိင္းလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ မနက္ပုိင္း ႏုိင္ငံေရးအရ အထိမ္း အမွတ္ျပဳပြဲလုပ္တဲ့ေနရာက လူအေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ္တို႔ ပြဲကိုေရာက္လာၾကတယ္။ အစပုိင္္း နည္းနည္းအင္ခ်င္ေပမယ့္ တကယ္တန္းပြဲလုပ္ေတာ့ ကိုလြမ္းဏီေရာက္လာၿပီး အခမ္းအနားမွဴးအျဖစ္ တာ၀န္ယူေပးတယ္။ က်ေနာ့္အကိုရဲ႕ပန္းခ်ီကားေတြကို ပထမဦးဆံုး အဲ့ဒီပြဲမွာ၀င္ေရာက္ျပသတယ္။ အဲဒီပြဲမွာျပတဲ့ေတာ္လွန္ေရးသမားပန္းခ်ီကားကို က်ေနာ္ယူထားလိုက္တယ္။ ကုိလြမ္းဏီက ဒီပြဲနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးသ ေဘာရွိလာေအာင္ အခမ္းအနားမွဴးေနရာကေန တင္ျပေပးခဲ့တယ္။ ေအာင္ျမင္တယ္ေျပာရမယ္။ ရႈိးပြဲမစခင္ ပန္းခ်ီကားေတြ လိုက္ၾကည့္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လူေတြထဲကပဲ ဒီပန္းခ်ီခင္းက်င္းျပသပြဲကိုလာေရာက္ၿပီး ပန္းခ်ီကားေတြတင္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ပြဲက ေရာင္းတဲ့ပြဲမဟုတ္ဘူး။ ပန္းခ်ီအႏုပညာကို ခင္းက်င္းျပသတဲ့ပြဲ။ ခင္၀မ္းသီခ်င္း ေတြဆိုတဲ့အခါ ၾကည့္ရႈ႔သူေတြ အတူတကြသီေႂကြးၾကတယ္။ ကဗ်ာရြတ္ဆိုတဲ့အခါ တိတ္ဆိတ္စြာ စူးစူးစိုက္စိုက္ နားေထာင္ၾကတယ္။ ပြဲကို ကမာၻမေၾက ဘူးသီခ်င္းနဲ႔သိမ္းတယ္။ ကမာၻမေၾကဘူး သီဆိုေနတဲ့အခ်ိန္ ရဲေဘာ္ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး ႀကိဳးေပးခံရတဲ့ျပကြက္နဲ႔ ပါေဖာ့မန္႔ ခင္းက်င္းျပသတယ္။ အခ်ဥ္ေပါက္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာတသိုက္ရဲ႕ ႀကိဳးစားခ်က္ ေအာင္ျမင္ တယ္ေျပာရမယ္။ အႏုပညာ အရေရာ၊ ႏုိင္ငံေရးအရေရာ သယ္ယူႏုိင္ခဲ့တယ္။ ပြဲမစခင္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ေန တဲ့အသံေတြ တိတ္သြားတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ အေမရိကားကိုေရာက္တယ္။ အေမရိကားရဲ႕ေန႔ေတြကို ကဗ်ာရြတ္ဆိုျခင္းနဲ႔ ျဖတ္္သန္း မိတယ္။ တခါတရံ က်ေနာ္တဦးတည္း။ တခါတရံ အေမရိကန္ အဂၤလိပ္ ေတြၾကား ခပ္တည္တည္နဲ႔ ကဗ်ာေတြကို အသံနဲ႔ ဖတ္ေနမိတယ္။ ဟတ္ဆန္ျမစ္ရဲ႕ ေရလႈိင္း ၾကက္ခြပ္ေတြလိုမ်ဳိး။
ကဗ်ာကို အသံနဲ႔ဖတ္တဲ့အခါ စည္းရံုးေရးအႏွစ္သာရကို ေတြ႔ရတယ္။ က်ေနာ္အဲ့ဒီအတုိင္းပဲ ယံုၾကည့္ေနတယ္။ ကဗ်ာေတြကို အသံနဲ႔ဖတ္တဲ့အခါတုိင္း က်ေနာ္ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလ့ရွိတယ္။ အခါအခြင့္ သင့္တုိင္း က်ေနာ္ကဗ်ာေတြကို ရြတ္ဆိုေနဦးမယ္။
၃၀ - ၇ - ၂၀၁၆
ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)