ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရး ဝယ္လက္ နဲ႔ ဘၾကီးမုိး
(ကုမုျဒာဂ်ာနယ္၊ ရန္ကုန္) မိုးမခ၊ ႏို၀င္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၆
ဘႀကီးမိုးဟာ စာေရးဆရာ၊ ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့ ျမန္မာ့သီးႏွံ အ ေျခအေနျဖစ္ေနပံုကို စဥ္းစားလို႔မရဘူးခင္ဗ်။ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏိုင္ငံဆိုပဲ။ သည္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိက ဝင္ေငြအားဟာ စိုက္ပ်ိဳးေရးအေပၚမွာ အ ေျခခံပါတယ္။ အဓိကအားျဖင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ ဆန္စားသံုးတဲ့လူမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အျပင္ ဆန္စပါးကို အဓိကထားၿပီး စိုက္ပ်ိဳးၾကပါတယ္။
ျပႆနာျဖစ္ပံုက သည္လိုခင္ဗ်။ သည္ႏွစ္ မိုးစပါးေပၚေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံက ဆန္တန္ခ်ိန္ အမ်ားဆံုး တင္ပို႔ရတဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ဝယ္လက္က မဝယ္ေတာ့ ဘူးဆိုေတာ့ ျမန္မာ့ဆန္ ေလာကဟာ ေယာက္ယက္ခတ္သြားေတာ့ တာေပါ့။ အဓိကဝယ္လက္က တ႐ုတ္ကိုး။
သည္ၾကားထဲမွာ မိုးစပါးက ေပၚၿပီး ဆန္က ေရာင္းမထြက္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ဆန္စက္တခ်ိဳ႕က စပါးမဝယ္ပါဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ ခ်ိတ္ထားၾကသတဲ့။ သည္ေတာ့ မိုးႀကီးလို႔ စိုက္ပ်ိဳးခ်ိန္ေနာက္က်၊ စပါးေပၚ ခ်ိန္က်ေတာ့ စပါးမဝယ္ၾကဘူးဆိုေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးေတာင္သူေတြ အခက္ေတြ႕ၾကတာေပါ႔။
ေနာက္ဆံုး ဆန္ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအ သင္းက စပါးကို သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ ေဈးနဲ႔ ဝယ္ယူတဲ့အျပင္ စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္ေခ်းေငြကိုလည္း မေပးဆပ္ေသးဘဲ ဆိုင္းငံ့ ထားဖို႔ပါ စီစဥ္ေနတဲ့သတင္း ၾကားရေတာ့ အ႐ံႈးကိုု ရင္ဆိုင္ၾကရမယ့္ ေတာင္သူေတြအတြက္ သက္မနည္းနည္းခ်ႏိုင္တာေပါ့ ေလ။
အဲဗ် သည္ၾကားထဲမွာ ဖရဲေတာင္သူေတြကလည္း သူတို႔ဖရဲေတြကို တ႐ုတ္က မဝယ္ေတာ့လို႔ ဒုကၡႀကီးစြာ ျဖစ္ပါၿပီလို႔ ငိုႀကီး ခ်က္မအသံေတြ ၾကားရပါတယ္။
ဖရဲစိုက္ပ်ိဳးတယ္ဆိုတာ ဇာတ္လမ္း အစက တ႐ုတ္ကပဲခင္ဗ်။ တ႐ုတ္က ေျမေတြကို ငွား၊ ဖရဲမ်ိဳးေတြစိုက္ခိုင္းၿပီး ထြက္သမွ် ဖရဲေတြကိုလည္း အကုန္ဝယ္ခဲ့တာ ေလ။ သူတို႔ လယ္ေတြယာေတြငွားၿပီး စိုက္တုန္းက ဝယ္ၿပီး ေတာင္သူေတြ ကိုယ္တိုင္စိုက္ေတာ့ မဝယ္ဘူးဆိုေတာ့ “ဂြမ္” ေတာ့တာေပါ႔ခင္ဗ်။
ဖရဲဆိုတာ ဆန္ထက္ဆိုးတာေပါ့ ခင္ဗ်။
ဘႀကီးမိုး ဟိုလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အေတာ္ မ်ားမ်ားက မူဆယ္ကိုေရာက္တုန္း မူ ဆယ္ေရာက္လာတဲ့ ဖရဲေတြကို တ႐ုတ္ မဝယ္ ေတာ့လို႔ လႊင့္ပစ္ရတဲ့ဘဝေရာက္ တာကို ျမင္ဖူး ႀကံဳဖူးပါတယ္။ ဖရဲဆိုတာ ၾကာၾကာ ထားလို႔ရတဲ့သီးႏွံမွ မဟုတ္တာ။
ျမန္မာနဲ႔တ႐ုတ္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးကိစၥကို တီးေခါက္ၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာဘက္ ကေတာ့ ပို႔သမွ် ဆန္၊ ဖရဲ၊ သရက္သီးႏွံ မ်ိဳးစံုနဲ႔ တျခားပို႔ကုန္ေတြမွန္သမွ် တရား ဝင္ တင္ပို႔ရတာခ်ည္းပဲတဲ့။ အဲ တ႐ုတ္ ဘက္ကေတာ့ ဆန္၊ သီးႏွံအားလံုးကို တ ရားဝင္ တင္သြင္းခြင့္ျပဳထားတာ မဟုတ္ ဘဲ သူ႕ႏိုင္ငံသူ႕ေဒသအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အခ်ိန္ လိုအပ္မွဝယ္ၿပီး တင္သြင္းခြင့္ျပဳ တယ္ ဆိုပဲ။
တိုင္းျပည္တိုင္းဟာ မိမိတို႔တိုင္းျပည္ ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကိုၾကည့္တာ အျပစ္တင္လို႔ မရသလို “ေရာင္းသူတစ္က်ပ္၊ ဝယ္သူတစ္မတ္”ဆိုတဲ့ စကားလို ေဈးႏႈန္းရဲ႕ပကတိ သေဘာအရ ဝယ္လက္ရဲ႕အဆံုးအျဖတ္မွာ တည္မွီေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
သည္ေနရာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဆန္နဲ႔ သီးႏွံတင္ပို႔မႈေတြအားလံုးဟာ ပုဂၢလိက ကုန္သည္ ေတာင္သူေတြက လုပ္ကိုင္ေန ၾကတာျဖစ္လို႔ စိုက္စရိတ္ႀကီး၊ သယ္ယူပို႔ ေဆာင္စရိတ္ျမင့္မားၿပီး ဝယ္လက္က မ ဝယ္ေတာ့ ဒါမွမဟုတ္ ေဈးအဆမတန္ ႏွိမ္ခံရရင္ ေတာင္သူပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးနာေတာ့တာေပါ့။
ဘႀကီးမိုး ၾကားဖူးတာတစ္ခုရွိတယ္။ ဘႀကီးမိုးတို႔ရဲ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံတစ္ခု မွာေတာ့ စပါးစိုက္သူေတြအတြက္ အစိုးရ က စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္ထုတ္ေပးတဲ့အျပင္ လို အပ္ တဲ့မ်ိဳး၊နည္းပညာေတြအကုန္လံုး ေထာက္ ပံ့ကူညီၿပီး ထြက္သမွ်စပါး ေတြကိုလည္း သင့္ျမတ္တဲ့ ေဈးႏႈန္းနဲ႔ ဝယ္ကာ ႏိုင္ငံတကာေဈးကြက္ကို အစိုးရကပဲ တာ ဝန္ယူေပးပို႔ေရာင္းခ်သတဲ့။
ဘႀကီးမိုးတို႔ဆီမွာေတာ့ လယ္ေတြ ေျမေတြ အသိမ္းခံရတဲ့အျပင္ ဘာမွကို တာဝန္မယူေတာ့ ခံစရာရွိရင္ ေတာင္သူေတြပဲ ခံရတာေပါ႔ခင္ဗ်။
ဘႀကီးမိုးတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမıာ့ လူဦးေရအမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ တ ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံမ်ားအၾကားမွာ ရွိတယ္ခင္ဗ်။
ပဲမ်ိဳးစံုရဲ႕ဝယ္လက္က အိႏၵိယ၊ ဆန္နဲ႔ သီးႏွံဝယ္လက္က တ႐ုတ္ဆိုေတာ့ အဲ သည္ ဝယ္လက္ႏွစ္ခု မဝယ္ဘူး၊ အဝယ္ေလွ်ာ့မယ္ဆိုရင္ စိုက္ပ်ိဳးေတာင္သူေတြ ဒုကၡလွလွႀကီး ေတြ႕ေတာ့တာပဲေပါ့။
သည္ေန႔ နည္းပညာေခတ္ႀကီးထဲမွာ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ နည္းပညာေတြလည္း တိုး တက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္က လုပ္ ေဆာင္ေပးရမွာျဖစ္သလို စိုက္ပ်ိဳးစရိတ္ ေတြ ထုတ္ေပးတဲ့အျပင္ ထြက္တဲ့ ဆန္၊ ပဲနဲ႔ သီးႏွံေတြကိုလည္း တာဝန္ယူ ဝယ္ယူ ေရာင္းခ်ဖို႔ လုပ္သင့္တာေပါ့။
အဲသည္လို မလုပ္ခဲ့၊ မလုပ္ႏိုင္လို႔ ေတာင္သူရယ္၊ ကုန္သည္ပြဲစားရယ္တို႔က သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ ဝယ္လက္ရဲ႕ ေဈးကြက္မွာ ေရာင္းခ်ေနရေလေတာ့ ဝယ္ လက္က ကစားတိုင္းခံေနရေတာ့တာေပါ႔ ခင္ဗ်။
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာမွာ အေကာင္းဆံုး ကြ်န္းသစ္ထြက္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အျပင္ သစ္မာ အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာထြက္တဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးစစ္တမ္းအရ ျမန္ မာႏိုင္ငံရဲ႕သစ္ေတာတည္ရွိမႈအေနအထားဟာ အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးယုတ္ေလ်ာ့သြားၾကလို႔ အစိုးရသစ္လက္ထက္မွာ သစ္ မခုတ္ရဆိုတဲ့ ဥပေဒေတြ ထုတ္ျပန္ရတဲ့ ဘဝ ေရာက္သြားရတာပါပဲေလ။ သစ္ မခုတ္ ရဆိုတဲ့ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွ ပိုင္ရွင္မဲ့သစ္လံုးေတြ အမ်ားႀကီး အမ်ား ႀကီး ဖမ္းမိတဲ့သတင္း ထြက္ေနေသးတယ္ေလ။
ေက်ာက္စိမ္းဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ကပဲ ထြက္တာတဲ့။ ေက်ာက္စိမ္းတူးေဖာ္တဲ့ ဖားကန္႔ေဒသမွာ ယႏၱရားႀကီးေတြနဲ႔ တူးေဖာ္ေနၾကတာတြင္းေတြက အဝီစိအထိ ေရာက္ေနၾကၿပီတဲ့။ ျမန္မာျပည္သူေတြက ေတာ့ တူးေဖာ္ၾကသူမ်ားရဲ႕ စြန္႔ပစ္ေျမစာပံုေတြမွာ ေရမေဆးေက်ာက္ အလုအယက္ ရွာေဖြေနရလို႔ ေျမစာပိၿပီး ရာနဲ႔ခ်ီ ေသဆံုး ေနတဲ့ သတင္းေတြ ၾကားေနရပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေရမေဆးေက်ာက္ ရွာၾကသူ လက္လုပ္လက္စားေတြရဲ႕ အျဖစ္ကေတာ့ မူးယစ္ေဆးဝါးစြဲသူေတြပဲ ျဖစ္ကုန္ၾကပါသတဲ့။
အဲ မူးယစ္ေဆးဝါးဆိုလို႔ေျပာရဦးမယ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈ ဘိန္းထြက္ႏႈန္း ဒုတိယအမ်ားဆံုးႏိုင္ငံပါတဲ့။ အာဖဂန္ ၿပီးရင္ ျမန္မာက ဒုတိယလိုက္သတဲ့။ အဲဒါ က စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ ဘိန္းကို ေျပာတာေနာ္။
ခုေတာ့ ေဆးျပားေခတ္ေရာက္လာ ျပန္ပါၿပီ။ ေဆးျပားကေတာ့ ဓာတုပစၥည္း မ်ားနဲ႔ ထုတ္လုပ္တာတဲ့။ ဘယ္သူေတြကထုတ္၊ ဘယ္သူေတြကလုပ္၊ ဘယ္သူေတြက ေရာင္းေနသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးမွာ ေဆးျပားေတြ အလြယ္တကူ ဝယ္လို႔ရေနၾကၿပီး အဲသည္ ေဆးျပားေတြလည္း ပိုင္ရွင္မဲ့အျပင္ မိလိုက္ၿပီ ဆိုမွျဖင့္ ကမၻာမွာ ဒုတိယအမ်ားဆံုး အေရ အတြက္နဲ႔ မိေနၾကဆိုပဲ။
ျမန္မာသီးႏွံ ဝယ္လက္အေၾကာင္းေရးရာက မူးယစ္ေဆးဝါးဝယ္လက္ေရာက္ လာေတာ့တာကိုး။ မူးယစ္ေဆးဝါး ဝယ္ လက္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားပါပဲ။ ေရာင္းၿပီး အျမတ္အစြန္း အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီးရသူမ်ားကိုေတာ့ ဘႀကီးမိုးမသိပါ။ ေရႊသမင္ဘယ္ကထြက္လည္း မေျပာတတ္ပါ။ ဘႀကီးမိုးကေတာ့ သတင္း သမားဆိုေတာ့ သတင္းေတြကို စုစည္းတင္ျပရတာပဲေပါ႔ခင္ဗ်။
ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရး ဝယ္လက္ႏွင့္ ဘႀကီးမိုးပါ။
ဘႀကီးမိုး