ေနာင္ေက်ာ္ - သိန္းသန္းထြန္းရဲ႕ " ဘယ္ပန္းခ်ီ ေရးလို႔မွမမီွ "ဝတၳဳ
(မိုုးမခ၊ သစ္ခက္သံလြင္) ဒီဇင္ဘာ ၁၀၊ ၂၀၁၆
ေက်ာင္းထဲမွာလုပ္တဲ့ စာအုပ္ေဈးပြဲေရာက္ေတာ့ တိုးျမစ္ စာအုပ္တိုက္က ကိုဝင္းေဇာ္လတ္ဆီက ရလာတဲ႔ သိန္းသန္းထြန္းရဲ႕ " ဘယ္ပန္းခ်ီ ေရးလို႔မွမမွီ "ဝတၳဳ။
၁၉၇၆ ေလာက္က ဖတ္ဖူးခဲ့တာ။ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ဝတၳဳ။ ေရးခဲ႔တာက ၁၉၆၅ လို႔ ေတြ႔ရတယ္။ ရုပ္ရွင္ရိုက္ခဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္ မၾကည့္ဖူးခဲ႔။ ရုပ္ရွင္ရဲ႕ဇာတ္ဝင္ခန္းသီခ်င္း နားေထာင္ဖူးတယ္။ တကၠသိုလ္ေအးေမာင္ ဆိုခဲ့တာလို႔ မွတ္မိတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း။ နာမည္လည္းႀကီးတဲ့သီခ်င္းပါ။ စာေရးဆရာက ဒီဝတၳဳဟာ သူေန႔ခ်င္းၿပီးေရးတဲ႔ဝတၳဳေတြထဲကတပုဒ္ျဖစ္တယ္လို႔ အမွာစာမွာေရးထားတယ္။ ငယ္ငယ္က ဖတ္ေတာ့ ႀကိဳက္ခဲ႔တယ္။ ခု ျပန္ဖတ္ေတာ့လည္း အႀကိဳက္မေလ်ာ့ပါဘူး။
ဇာတ္လမ္းက ရွမ္းျပည္ဘက္က ရြာေလးတရြာကိုေနာက္ခံထားၿပီး မိဘေတြ အသတ္ခံရတာေၾကာင့္ ရူးသြားတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးကို ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းတဲ့လူႀကီးတေယာက္က စိတ္ရူးေနာက္ ကိုယ္ ပါျဖစ္ၿပီး ဆက္တိုက္ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ျဖစ္တာ။ ဒါကို သားကသိတယ္။ ေကာင္မေလးကိုယ္ဝန္ရွိလာေတာ့ က်ဴးလြန္သူကို တရြာလံုးက ရွာတယ္။ သူႀကီးက သားျဖစ္သူကို မသကၤာၿပီး စြပ္စြဲ။
သူကလည္းျငင္း။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖေအအရွက္ကြဲမွာစိုးလို႔ သားက တာဝန္ခံရမယ့္ အေျခ အေန ေရာက္လာ။ ဖေအကလည္း သူ႔အျပစ္ကိုသူတာဝန္ယူမယ္ ျဖစ္လာ။ ဒါကို သားက မရ ရေအာင္တားၿပီး သူ႔ဘဝထိခိုက္နစ္ နာခံရင္း ေသသြားရတဲ႔ဇာတ္။
ဒီဝတၳဳမွာ စာေရးဆရာက အဓိကဇာတ္ေကာင္ေတြကို အျပစ္တင္ေရးထားတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ သားနဲ႔ဖေအရဲ႕ေမတၱာတရားကို ေဇာင္းေပးၿပီး ေရးခဲ႔တယ္။ လူေကာင္းတေယာက္က လူစိတ္ေပ်ာက္ ၿပီး ေဖာက္ျပန္လာလိုက္၊ လူစိတ္ျပန္ဝင္လာရင္ ေနာင္တရလိုက္။ အျပစ္ကင္းၿပီးရိုးသားတဲ႔သားက အစြပ္စြဲ ခံေနရခ်ိန္မွာ သူက ဝန္ခံဖိုႀကိဳးစားေတာ့ သားက ဟန္႔တား။ သူ႔ဖေအက လူေကာင္းဆိုတာ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က လည္းလက္ခံသူလည္းသိထားခဲ့။
ေနာက္ဆံုးမွာ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေမတၱာအားၿပိဳင္ပြဲ။ အရူးမေလးကေတာ့ လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ကိုယ္ဝန္ရ(ေဒသအေခၚ ငန္းဥ အု) ၿပီး ကေလးေမြးၿပီး ခဏျပန္ေကာင္း။ ကေလးကေသ။ ျပန္ရူးသြား။ ရင္နင့္စရာ ဇာတ္သိမ္းခန္းနဲ႔။
အညႊန္းေရးတာဆိုေတာ့ ခ်ံဳ႕ေရးရလို႔ စာေရးဆရာ ေပးခ်င္ ေျပာခ်င္တာေတြ က်န္ပါလိမ့္မယ္။ မဖတ္ဖူးရင္ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
ေက်ာင္းထဲမွာလုပ္တဲ့ စာအုပ္ေဈးပြဲေရာက္ေတာ့ တိုးျမစ္ စာအုပ္တိုက္က ကိုဝင္းေဇာ္လတ္ဆီက ရလာတဲ႔ သိန္းသန္းထြန္းရဲ႕ " ဘယ္ပန္းခ်ီ ေရးလို႔မွမမွီ "ဝတၳဳ။
၁၉၇၆ ေလာက္က ဖတ္ဖူးခဲ့တာ။ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ဝတၳဳ။ ေရးခဲ႔တာက ၁၉၆၅ လို႔ ေတြ႔ရတယ္။ ရုပ္ရွင္ရိုက္ခဲ့ဖူးတယ္။ က်ေနာ္ မၾကည့္ဖူးခဲ႔။ ရုပ္ရွင္ရဲ႕ဇာတ္ဝင္ခန္းသီခ်င္း နားေထာင္ဖူးတယ္။ တကၠသိုလ္ေအးေမာင္ ဆိုခဲ့တာလို႔ မွတ္မိတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း။ နာမည္လည္းႀကီးတဲ့သီခ်င္းပါ။ စာေရးဆရာက ဒီဝတၳဳဟာ သူေန႔ခ်င္းၿပီးေရးတဲ႔ဝတၳဳေတြထဲကတပုဒ္ျဖစ္တယ္လို႔ အမွာစာမွာေရးထားတယ္။ ငယ္ငယ္က ဖတ္ေတာ့ ႀကိဳက္ခဲ႔တယ္။ ခု ျပန္ဖတ္ေတာ့လည္း အႀကိဳက္မေလ်ာ့ပါဘူး။
ဇာတ္လမ္းက ရွမ္းျပည္ဘက္က ရြာေလးတရြာကိုေနာက္ခံထားၿပီး မိဘေတြ အသတ္ခံရတာေၾကာင့္ ရူးသြားတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးကို ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းတဲ့လူႀကီးတေယာက္က စိတ္ရူးေနာက္ ကိုယ္ ပါျဖစ္ၿပီး ဆက္တိုက္ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ျဖစ္တာ။ ဒါကို သားကသိတယ္။ ေကာင္မေလးကိုယ္ဝန္ရွိလာေတာ့ က်ဴးလြန္သူကို တရြာလံုးက ရွာတယ္။ သူႀကီးက သားျဖစ္သူကို မသကၤာၿပီး စြပ္စြဲ။
သူကလည္းျငင္း။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖေအအရွက္ကြဲမွာစိုးလို႔ သားက တာဝန္ခံရမယ့္ အေျခ အေန ေရာက္လာ။ ဖေအကလည္း သူ႔အျပစ္ကိုသူတာဝန္ယူမယ္ ျဖစ္လာ။ ဒါကို သားက မရ ရေအာင္တားၿပီး သူ႔ဘဝထိခိုက္နစ္ နာခံရင္း ေသသြားရတဲ႔ဇာတ္။
ဒီဝတၳဳမွာ စာေရးဆရာက အဓိကဇာတ္ေကာင္ေတြကို အျပစ္တင္ေရးထားတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ သားနဲ႔ဖေအရဲ႕ေမတၱာတရားကို ေဇာင္းေပးၿပီး ေရးခဲ႔တယ္။ လူေကာင္းတေယာက္က လူစိတ္ေပ်ာက္ ၿပီး ေဖာက္ျပန္လာလိုက္၊ လူစိတ္ျပန္ဝင္လာရင္ ေနာင္တရလိုက္။ အျပစ္ကင္းၿပီးရိုးသားတဲ႔သားက အစြပ္စြဲ ခံေနရခ်ိန္မွာ သူက ဝန္ခံဖိုႀကိဳးစားေတာ့ သားက ဟန္႔တား။ သူ႔ဖေအက လူေကာင္းဆိုတာ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က လည္းလက္ခံသူလည္းသိထားခဲ့။
ေနာက္ဆံုးမွာ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေမတၱာအားၿပိဳင္ပြဲ။ အရူးမေလးကေတာ့ လင္ေကာင္မေပၚဘဲ ကိုယ္ဝန္ရ(ေဒသအေခၚ ငန္းဥ အု) ၿပီး ကေလးေမြးၿပီး ခဏျပန္ေကာင္း။ ကေလးကေသ။ ျပန္ရူးသြား။ ရင္နင့္စရာ ဇာတ္သိမ္းခန္းနဲ႔။
အညႊန္းေရးတာဆိုေတာ့ ခ်ံဳ႕ေရးရလို႔ စာေရးဆရာ ေပးခ်င္ ေျပာခ်င္တာေတြ က်န္ပါလိမ့္မယ္။ မဖတ္ဖူးရင္ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
၂၀၁၄ ေမလ တုန္းက တတိယအႀကိမ္အေနနဲ႔ လင္းယုန္ ္စာေပက ထုတ္ခဲ့ၿပီး တန္ဖိုးက်ပ္ ၁၈၀၀ ပါ။
စိတ္ဝင္စားသူတခ်ဳိ႕အတြက္ သိန္းသန္းထြန္းရဲ႕ နာမည္ ႀကီးေနာက္ထပ္စာအုပ္တအုပ္ရဲ႕ေႀကာ္ျငာကိုပါ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
စိတ္ဝင္စားသူတခ်ဳိ႕အတြက္ သိန္းသန္းထြန္းရဲ႕ နာမည္ ႀကီးေနာက္ထပ္စာအုပ္တအုပ္ရဲ႕ေႀကာ္ျငာကိုပါ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။