(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၃၁၊ ၂၀၁၆
လူေတြ အသြားအျပန္လုပ္ၾကတဲ့
ပလက္ေဖာင္းေပၚကေန
မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕ကို အျပံဳးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္..
ကိုခင္၀မ္းရဲ႕ ေတးသံတစ
အာ႐ံုမွာၿငိတြယ္
သက္ျပင္းတ႐ိႈက္ ေလအတိုက္မွာ
ေဝ့ဝဲ က်လာ
ဗန္ဒါရြက္ညိဳ ရြက္ေႂကြမ်ား ......
ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ရပ္ေနတဲ့
ငါ့ ေျခအစံုကို ေရြြြြြ႕လ်ားသြားေစဘို႔
ငါ့ရဲ႕စိတ္ကို
ဘယ္လိုအရာကမွ
ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းလို႔ မရခဲ့ဘူး
ဗန္ဒါရြက္ညိဳေႂကြမ်ား
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြက်
ဗန္ဒါရြက္ညိဳမ်ား
ငါ့မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြျဖစ္အသြားမွာ
ငါ့ကိုရစ္ပတ္တုတ္ေႏွာင္တဲ့ေတးသြား
ပတ္၀န္းက်င္ေပၚတင္ေနတဲ့အေႂကြးမ်ား
ဗန္ဒါရြက္ညိဳရြက္ေႂကြမ်ား.......
ဗန္ဒါရြက္ညိဳမ်ား
ေလာကဓံကို အံတု
ေက်ာခ်ဘို႔ တေနရာ....
ဗန္ဒါရြက္ညိဳမ်ား
အစာအိမ္ရဲ႕အလိုကိုမလိုက္
ယံုၾကည္ရာကိုဦးခိုက္
စိုက္လိုက္မတ္တပ္ ရြက္တိုက္သြားၾကတဲ့
က်ေနာ္တို႔ရဲ ့ေနာင္ေတာ္ အမေတာ္မ်ား
ဗန္ဒါရြက္ေႂကြရြက္ညိဳမ်ား
က်ေနာ္တို႔အတြက္ ခြန္အား
မဟာအင္အား
ဗန္ဒါရြက္ေႂကြရြက္ညိဳမ်ား.....
စိတ္ရဲ႕အလ်ဥ္ ျဖစ္စဥ္က
အခိုက္အတန္႔ေလးပါ
ငါရပ္ေနတဲ့ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ
ဗန္ဒါရြက္ေႂကြရြက္ညိဳမ်ား
ငါ့ပတ္ဝန္းက်င္ကို လြမ္းမိတယ္ ေတးသြား
ငါ့ႏွလံုးသားကိုစူးစိုက္
ဗန္ဒါရြက္ေႂကြရြက္ညိဳမ်ား ......။
(အကိုခင္ေအာင္ေအးေရးခ်င္တဲ့ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္အား ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။)
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
၂၇ ၁၂ ၂၀၁၆