ေယာဟန္ေအာင္ ● ျပည္ေတာ္ျပန္
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၆
ေခတ္ကိုက
လႈပ္လႈပ္ရွားရွား၊ အနားမရႏိုင္တဲ့ ေခတ္ပါ။
ေျပာင္းလဲခ်ိန္ တန္ပါၿပီ ဆိုသကိုး။
ေျပာင္းလဲသမွ် အိမ္ျပန္လာသူအတြက္
ေပ်ာက္ဆံုးမႈ ႀကီးေနတယ္။
ေပ်ာက္ဆံုးမႈက မ်ားဆို
သူ႔ၿမိဳ႕ေတာ့ သူ႔ၿမိဳ႕ပါ
သူ ဘယ္ကိုလာလို႔ ဘယ္ကိုသြားရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။
ဆိုရွယ္လစ္ ၿငိမ္သက္မႈကို လႈပ္ႏိႈးၿပီး
မုန္တိုင္းထန္ဖို႔ သူ ထြက္သြားခဲ့တာ
ေရျခားေျမျခားမွာမွ အမွန္တရားရွာမဟဲ့
ၾကံဳးဝါး ထြက္သြားခဲ့တာ
လြမ္းတာကို နာတာနဲ႔ ေျပမယ္ ထင္ခဲ့တဲ့သူ။
သူျပန္လာခဲ့တယ္။
သူ ထြက္သြားတဲ့ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီ ျပန္လာတာ…
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္နဲ႔ ဂ်ပ္ဆင္ဆီ၊
လွည္းတန္းနဲ႔ ဦးခ်စ္ဆိုင္တန္းေတြဆီ
'အီကို' အေဆာင္မ်ားနဲ႔ ခံုတန္းလ်ားေတြဆီ။
ႀကိဳပံုက သင္းတယ္
ျမန္မာလို ပီပီသသ ေျပာပါရဲ႕နဲ႔
ဟိုတယ္ခႏႈန္းကို 'ေဖာ္ရိန္နာ' လို ေတာင္းတယ္
ကိုယ့္မိဘအိမ္ထဲ တစ္ညတည္းပါတယ္။
ဧည့္စာရင္းတိုင္ရမယ္တဲ့၊
သူ သြားတုန္းကေတာင္ မေမြးေလာက္ေသး
ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက လာေျပာတယ္
လြတ္လပ္ေရး မရခင္ ၁၉၄၀ က ဥပေဒအရတဲ့။
ဒီမွာခ်က္ျမွဳပ္ခဲ့တဲ့ သူကေရာ သူစိမ္းလား၊
သူေျပာတဲ့ ဗမာစကားက ေထာပတ္နံ႔သင္းေနလို႔လား။
ကိုယ့္ေမြးရာဇာတိ ျပန္လာတာေတာင္
ဗီဇာက လိုေသးသတဲ့။
ေပါင္ဒါနည္းနည္းပါးပါး ဖို႔ထားတာေလာက္နဲ႔
ေဘထုပ္ထည္ ေခါက္႐ိုးက်ဳိး ေလွ်ာ္ဝတ္႐ံုေလာက္နဲ႔
ဟန္လုပ္ေနတုန္း ၿမိဳ႕ရန္ကုန္
မလြမ္းေလာက္ေသးတဲ့ၿမိဳ႕
ကားဆို႔တယ္၊ လမ္းဆို႔တယ္
မိုးနည္းနည္းညိဳ႕ရင္ ေျမာင္းေရဆို႔တယ္။
မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ငယ္ခ်စ္ဆီ သူ ျပန္လာခဲ့တယ္
'စစ္ျပန္' အတြက္ 'ရြာက်န္' ေတြ ဘယ္ေစာင့္ႏိုင္မွာလဲ
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ၾကည့္မိၾကတာကလြဲလို႔
ရင္ခံုသံေတြၾကား သံဇကာ ျခားေနခဲ့တယ္။
ကေလး ၂ ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေသာသူက ႏြမ္းလ်
ဘဝ သိပ္ကို ဆန္ေနခဲ့ၿပီ။
သူ ျပန္လာတာ အင္းစိန္ ပိႏၷဲကုန္းလမ္းကေလးကအိမ္
ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕သစ္ကို အိမ္ေရႊ႕ခဲ့ၿပီ
ေျပာသမွ်ကို အေဖက ျပံဳးၿပံဳးႀကီး နားေထာင္ၿပီး
ငါ့သားရယ္… မင္းေျပာသမွ် အဆန္းႀကီးပဲကြာတဲ့
အေဖကိုယ္တိုင္က အဆန္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔
အိမ္ေရွ႕လမ္း တစ္ဝက္တစ္ျပက္ ခင္းဖို႔အေရး
အနစ္နာခံ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးဝင္ေပးရေသးဆိုပဲ။
သူျပန္လာတာ ခိုင္ထူးရယ္၊ လႊမ္းမိုးရယ္
ခင္ဝမ္းနဲ႔ ကိုတိုးႀကီး..သူတို႔ ကက္ဆက္တိပ္ေခြေတြဆီ
ငါျပန္လာတာ ပန္းခရမ္းျပာ ရွာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အင္းလ်ားဆီ၊
ေဟာ္တယ္ခန္းမထဲက လူသီးသန္႔ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြ မဟုတ္ဘူး
ဆယ္လ္ဖီ (selfie) ရိုက္ဖို႔ ဖုန္းတေထာင္ေထာင္နဲ႔
ဆူညံပူေလာင္
အေဆာင္အေယာင္ ႐ိႈးေတြဆီ မဟုတ္ဘူး။
သူျပန္လာတာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါးစပ္နဲ႔ စစ္ခင္းခဲ့ၾကတဲ့
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးဆီ
ခုလို လူစည္စည္ စည္ဘီယာဆိုင္ေတြ မဟုတ္ဘူး
အိတ္ေဇာေငြ႔၊ ရန္လိုစိတ္၊
ေဆးလိပ္နဲ႔ ဘီယာေၾကာ္ျငာေတြဟီးထ
ေရငတ္ေနၾကတဲ့ လူေတာအုပ္ႀကီး မဟုတ္ဘူး
မရွိတဲ့သူက မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ သူတို႔ အေသေစာၾကတယ္။
သူျပန္လာတာက သူ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဆီ
မီးေတာက္နဲ႔ ယမ္းေငြ႔ေတြၾကားက ျပန္လာတာ
လူ႔အသက္ေတြ ေထာင္ခ်ီေသေၾကၿပီးမွ ျပန္လာတာ..
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ ကင္းေဝးရာ
'ငါတို႔၏ေခါင္းသည္ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီ၏
သို႔ေသာ္ ညႊတ္ကားမညႊတ္' ဆိုသူေတြထံ ျပန္လာတာ
သူတို႔လို 'တတိယကမၻာတန္းစား'
ေဆာင့္ႂကြားႂကြားအမတ္ေတြ မဟုတ္ဘူး
ပဲ့တင္ျပန္ခန္းထဲ ေက်နပ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မဟုတ္ဘူး
'တတိယကမၻာတန္းစား' လုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔
ခင္မင္ သတင္းေလြ႔ေလြ႔၊ သူတို႔က ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး မိတ္ဖက္ႀကီးေတြအလား
လူ႔စည္း ဘီလူးစည္းေတြက ပါးသြားၿပီလား။
သူျပန္လာတာက သူ႔ သူရဲေကာင္းမ်ားဆီ
'ႏိုင္က်ဥ္း' တိုင္းကို ဦးဝင္းတင္လို ထင္ထားတာေပါ့
'လြတ္လပ္ေရးကို ေပးေလာ့…
ဒါမွမဟုတ္ရင္ ေသခ်င္းတရားကိုေပးေလ့ာ' ဆိုတဲ့
ဗီယက္ေကာင္းေတြဆီ ျပန္လာတာ
အဟိ ံသဝါဒီ၊ ဂႏၵီေတြဆီ ျပန္လာတာ…
အဲန္ဂ်ီအိုေတြနဲ႔
မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ ႏွစ္လည္အခမ္းအနားေတြဆီ ျပန္လာတာ မဟုတ္ဘူး
မၿငီးတန္း အစည္းအေဝးေတြဆီ ျပန္လာတာမဟုတ္ဘူး…
လာ…ဒကာခံ.. ဘီယာဆိုင္ သြားမယ္တဲ့…
နာဂစ္ မိေတာတို႔ ရွိရာ
မာဆတ္ပါလာ သြားမယ္တဲ့… အဲသလို ေလာ္လီမႈေတြဆီ မဟုတ္ဘူး။
ဒီႏိုင္ငံမွာ သူ နားမလည္ႏိုင္စြာ ၾကားေနရ
လူတိုင္းက အသံျမႇင့္ ေျပာေနၾကရတယ္
အေဝးေျပးဘတ္စ္ေတြေပၚက
ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြမွာ အသံျမႇင့္ ေျပာၾကတယ္။
ကားစပယ္ယာေတြကလည္း အသံျမႇင့္ ေခၚေနၾကတယ္
ကားႀကီးေတြက ဟြန္းကိုတီး လမ္းေတာင္းတယ္
"ပြစ္… ပြစ္… ဝမ္းတီး ရွယ္ေနာ္… ရွယ္.." တဲ့
ေရႊဆြဲႀကိဳးနဲ႔ ေကာင္က ေအာ္ေျပာေတာ့
သူငယ္ စားပြဲထိုးေလးက လန္႔ျဖန္႔ၿပီး
"ဝမ္းတီး၊ တူးအီၾကာ ပါဆယ္" ထပ္ျမႇင့္ေအာ္တယ္။
'နဂါးနီတန္ခိုးနဲ႔ အမ်ဳိးဂုဏ္တက္ေစမည္' တဲ့
ထီဆိုင္ေတြကလည္း အသံျမႇင့္
'ျပည္တြင္းစစ္ ခ်က္ခ်င္းရပ္၊ ခ်က္ခ်င္းရပ္'
တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြကလည္း အသံျမႇင့္၊
'အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ' ကာကြယ္မယ္တဲ့
'တရားေသာစစ္ ေအာင္ရမယ္' တဲ့
တရားေဟာကိုယ္ေတာ္ကလည္း အသံျမႇင့္
ေနာက္ဆံုး ဘံုကထိန္အလွဴခံနဲ႔ ဓမၼာရံုေတြေတာင္
ေန႔ေန႔ညည အသံျမႇင့္
သူ ေျပာခ်င္တဲ့ အသံေတြ
'ဆြံ႔အ' ေနမိခဲ့တယ္။
'ေဒၚလာစား… ေဒၚလာစား'
ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးဝါဒသစ္ကေတာ့ သူ႔ကို လိုလိုလားလား ရွိပါရဲ႕။
ဒီလို လူေတြရဲ႕ေငြေတြနဲ႔
က်ဴးေက်ာ္ေတြကို စနစ္ႀကီးက ေကာ္ထိုးထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။
'တဲေပၚကေန တိုက္ေပၚတင္မယ္' တဲ့၊
အာဖရိကဆန္ဆန္ လမ္းမေတြ၊
ျခရာ ပရပြနဲ႔ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြခ်တယ္။
က်ပ္ႏွစ္ရာနဲ႔ ဘတ္စ္ စပယ္ယာ- ခရီးသည္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦး ရန္ျဖစ္ေနတာ
ငါၾကားဝင္ၿပီး ရွင္းေပးလိုက္ရေလမလား
ျပည့္လွ်ံခြက္ထဲက က်လာတဲ့ ေစတနာခ်ဳိျပင္းသီးမ်ား
လက္အုပ္ခ်ီ စားသံုးေနၾကတတ္သူမ်ား
ခါးသီးတဲ့ ဘဝဒဏ္ရာေတြ လ်ာနဲ႔ ျပန္လ်က္ တျပတ္ျပတ္။
ေပ်ာက္ဆံုးမႈက မ်ားဆို
သူ႔ၿမိဳ႕ေတာ့ သူ႔ၿမိဳ႕ပါ
သူ ဘယ္ကိုလာလို႔ ဘယ္ကိုသြားရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။
သူတို႔ ေနသားက်ခဲ့တဲ့ကမၻာက ေဝးသြားလိုက္တာ
ေသခ်ာတာေတာ့
တို႔ေခတ္က ရိုမန္တစ္ ပိုျဖစ္ၾကတာေပါ့။
ေယာဟန္ေအာင္
ဒီ ၂၂၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္။
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၆
ေခတ္ကိုက
လႈပ္လႈပ္ရွားရွား၊ အနားမရႏိုင္တဲ့ ေခတ္ပါ။
ေျပာင္းလဲခ်ိန္ တန္ပါၿပီ ဆိုသကိုး။
ေျပာင္းလဲသမွ် အိမ္ျပန္လာသူအတြက္
ေပ်ာက္ဆံုးမႈ ႀကီးေနတယ္။
ေပ်ာက္ဆံုးမႈက မ်ားဆို
သူ႔ၿမိဳ႕ေတာ့ သူ႔ၿမိဳ႕ပါ
သူ ဘယ္ကိုလာလို႔ ဘယ္ကိုသြားရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။
ဆိုရွယ္လစ္ ၿငိမ္သက္မႈကို လႈပ္ႏိႈးၿပီး
မုန္တိုင္းထန္ဖို႔ သူ ထြက္သြားခဲ့တာ
ေရျခားေျမျခားမွာမွ အမွန္တရားရွာမဟဲ့
ၾကံဳးဝါး ထြက္သြားခဲ့တာ
လြမ္းတာကို နာတာနဲ႔ ေျပမယ္ ထင္ခဲ့တဲ့သူ။
သူျပန္လာခဲ့တယ္။
သူ ထြက္သြားတဲ့ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီ ျပန္လာတာ…
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္နဲ႔ ဂ်ပ္ဆင္ဆီ၊
လွည္းတန္းနဲ႔ ဦးခ်စ္ဆိုင္တန္းေတြဆီ
'အီကို' အေဆာင္မ်ားနဲ႔ ခံုတန္းလ်ားေတြဆီ။
ႀကိဳပံုက သင္းတယ္
ျမန္မာလို ပီပီသသ ေျပာပါရဲ႕နဲ႔
ဟိုတယ္ခႏႈန္းကို 'ေဖာ္ရိန္နာ' လို ေတာင္းတယ္
ကိုယ့္မိဘအိမ္ထဲ တစ္ညတည္းပါတယ္။
ဧည့္စာရင္းတိုင္ရမယ္တဲ့၊
သူ သြားတုန္းကေတာင္ မေမြးေလာက္ေသး
ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက လာေျပာတယ္
လြတ္လပ္ေရး မရခင္ ၁၉၄၀ က ဥပေဒအရတဲ့။
ဒီမွာခ်က္ျမွဳပ္ခဲ့တဲ့ သူကေရာ သူစိမ္းလား၊
သူေျပာတဲ့ ဗမာစကားက ေထာပတ္နံ႔သင္းေနလို႔လား။
ကိုယ့္ေမြးရာဇာတိ ျပန္လာတာေတာင္
ဗီဇာက လိုေသးသတဲ့။
ေပါင္ဒါနည္းနည္းပါးပါး ဖို႔ထားတာေလာက္နဲ႔
ေဘထုပ္ထည္ ေခါက္႐ိုးက်ဳိး ေလွ်ာ္ဝတ္႐ံုေလာက္နဲ႔
ဟန္လုပ္ေနတုန္း ၿမိဳ႕ရန္ကုန္
မလြမ္းေလာက္ေသးတဲ့ၿမိဳ႕
ကားဆို႔တယ္၊ လမ္းဆို႔တယ္
မိုးနည္းနည္းညိဳ႕ရင္ ေျမာင္းေရဆို႔တယ္။
မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ငယ္ခ်စ္ဆီ သူ ျပန္လာခဲ့တယ္
'စစ္ျပန္' အတြက္ 'ရြာက်န္' ေတြ ဘယ္ေစာင့္ႏိုင္မွာလဲ
သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ၾကည့္မိၾကတာကလြဲလို႔
ရင္ခံုသံေတြၾကား သံဇကာ ျခားေနခဲ့တယ္။
ကေလး ၂ ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေသာသူက ႏြမ္းလ်
ဘဝ သိပ္ကို ဆန္ေနခဲ့ၿပီ။
သူ ျပန္လာတာ အင္းစိန္ ပိႏၷဲကုန္းလမ္းကေလးကအိမ္
ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕သစ္ကို အိမ္ေရႊ႕ခဲ့ၿပီ
ေျပာသမွ်ကို အေဖက ျပံဳးၿပံဳးႀကီး နားေထာင္ၿပီး
ငါ့သားရယ္… မင္းေျပာသမွ် အဆန္းႀကီးပဲကြာတဲ့
အေဖကိုယ္တိုင္က အဆန္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔
အိမ္ေရွ႕လမ္း တစ္ဝက္တစ္ျပက္ ခင္းဖို႔အေရး
အနစ္နာခံ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးဝင္ေပးရေသးဆိုပဲ။
သူျပန္လာတာ ခိုင္ထူးရယ္၊ လႊမ္းမိုးရယ္
ခင္ဝမ္းနဲ႔ ကိုတိုးႀကီး..သူတို႔ ကက္ဆက္တိပ္ေခြေတြဆီ
ငါျပန္လာတာ ပန္းခရမ္းျပာ ရွာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ အင္းလ်ားဆီ၊
ေဟာ္တယ္ခန္းမထဲက လူသီးသန္႔ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြ မဟုတ္ဘူး
ဆယ္လ္ဖီ (selfie) ရိုက္ဖို႔ ဖုန္းတေထာင္ေထာင္နဲ႔
ဆူညံပူေလာင္
အေဆာင္အေယာင္ ႐ိႈးေတြဆီ မဟုတ္ဘူး။
သူျပန္လာတာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ပါးစပ္နဲ႔ စစ္ခင္းခဲ့ၾကတဲ့
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးဆီ
ခုလို လူစည္စည္ စည္ဘီယာဆိုင္ေတြ မဟုတ္ဘူး
အိတ္ေဇာေငြ႔၊ ရန္လိုစိတ္၊
ေဆးလိပ္နဲ႔ ဘီယာေၾကာ္ျငာေတြဟီးထ
ေရငတ္ေနၾကတဲ့ လူေတာအုပ္ႀကီး မဟုတ္ဘူး
မရွိတဲ့သူက မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ သူတို႔ အေသေစာၾကတယ္။
သူျပန္လာတာက သူ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဆီ
မီးေတာက္နဲ႔ ယမ္းေငြ႔ေတြၾကားက ျပန္လာတာ
လူ႔အသက္ေတြ ေထာင္ခ်ီေသေၾကၿပီးမွ ျပန္လာတာ..
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမွ ကင္းေဝးရာ
'ငါတို႔၏ေခါင္းသည္ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီ၏
သို႔ေသာ္ ညႊတ္ကားမညႊတ္' ဆိုသူေတြထံ ျပန္လာတာ
သူတို႔လို 'တတိယကမၻာတန္းစား'
ေဆာင့္ႂကြားႂကြားအမတ္ေတြ မဟုတ္ဘူး
ပဲ့တင္ျပန္ခန္းထဲ ေက်နပ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ မဟုတ္ဘူး
'တတိယကမၻာတန္းစား' လုပ္ငန္းရွင္ေတြနဲ႔
ခင္မင္ သတင္းေလြ႔ေလြ႔၊ သူတို႔က ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး မိတ္ဖက္ႀကီးေတြအလား
လူ႔စည္း ဘီလူးစည္းေတြက ပါးသြားၿပီလား။
သူျပန္လာတာက သူ႔ သူရဲေကာင္းမ်ားဆီ
'ႏိုင္က်ဥ္း' တိုင္းကို ဦးဝင္းတင္လို ထင္ထားတာေပါ့
'လြတ္လပ္ေရးကို ေပးေလာ့…
ဒါမွမဟုတ္ရင္ ေသခ်င္းတရားကိုေပးေလ့ာ' ဆိုတဲ့
ဗီယက္ေကာင္းေတြဆီ ျပန္လာတာ
အဟိ ံသဝါဒီ၊ ဂႏၵီေတြဆီ ျပန္လာတာ…
အဲန္ဂ်ီအိုေတြနဲ႔
မၿပီးဆံုးႏိုင္တဲ့ ႏွစ္လည္အခမ္းအနားေတြဆီ ျပန္လာတာ မဟုတ္ဘူး
မၿငီးတန္း အစည္းအေဝးေတြဆီ ျပန္လာတာမဟုတ္ဘူး…
လာ…ဒကာခံ.. ဘီယာဆိုင္ သြားမယ္တဲ့…
နာဂစ္ မိေတာတို႔ ရွိရာ
မာဆတ္ပါလာ သြားမယ္တဲ့… အဲသလို ေလာ္လီမႈေတြဆီ မဟုတ္ဘူး။
ဒီႏိုင္ငံမွာ သူ နားမလည္ႏိုင္စြာ ၾကားေနရ
လူတိုင္းက အသံျမႇင့္ ေျပာေနၾကရတယ္
အေဝးေျပးဘတ္စ္ေတြေပၚက
ရုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြမွာ အသံျမႇင့္ ေျပာၾကတယ္။
ကားစပယ္ယာေတြကလည္း အသံျမႇင့္ ေခၚေနၾကတယ္
ကားႀကီးေတြက ဟြန္းကိုတီး လမ္းေတာင္းတယ္
"ပြစ္… ပြစ္… ဝမ္းတီး ရွယ္ေနာ္… ရွယ္.." တဲ့
ေရႊဆြဲႀကိဳးနဲ႔ ေကာင္က ေအာ္ေျပာေတာ့
သူငယ္ စားပြဲထိုးေလးက လန္႔ျဖန္႔ၿပီး
"ဝမ္းတီး၊ တူးအီၾကာ ပါဆယ္" ထပ္ျမႇင့္ေအာ္တယ္။
'နဂါးနီတန္ခိုးနဲ႔ အမ်ဳိးဂုဏ္တက္ေစမည္' တဲ့
ထီဆိုင္ေတြကလည္း အသံျမႇင့္
'ျပည္တြင္းစစ္ ခ်က္ခ်င္းရပ္၊ ခ်က္ခ်င္းရပ္'
တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြကလည္း အသံျမႇင့္၊
'အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ' ကာကြယ္မယ္တဲ့
'တရားေသာစစ္ ေအာင္ရမယ္' တဲ့
တရားေဟာကိုယ္ေတာ္ကလည္း အသံျမႇင့္
ေနာက္ဆံုး ဘံုကထိန္အလွဴခံနဲ႔ ဓမၼာရံုေတြေတာင္
ေန႔ေန႔ညည အသံျမႇင့္
သူ ေျပာခ်င္တဲ့ အသံေတြ
'ဆြံ႔အ' ေနမိခဲ့တယ္။
'ေဒၚလာစား… ေဒၚလာစား'
ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးဝါဒသစ္ကေတာ့ သူ႔ကို လိုလိုလားလား ရွိပါရဲ႕။
ဒီလို လူေတြရဲ႕ေငြေတြနဲ႔
က်ဴးေက်ာ္ေတြကို စနစ္ႀကီးက ေကာ္ထိုးထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။
'တဲေပၚကေန တိုက္ေပၚတင္မယ္' တဲ့၊
အာဖရိကဆန္ဆန္ လမ္းမေတြ၊
ျခရာ ပရပြနဲ႔ ၿမိဳ႕ျပစီမံကိန္းေတြခ်တယ္။
က်ပ္ႏွစ္ရာနဲ႔ ဘတ္စ္ စပယ္ယာ- ခရီးသည္ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦး ရန္ျဖစ္ေနတာ
ငါၾကားဝင္ၿပီး ရွင္းေပးလိုက္ရေလမလား
ျပည့္လွ်ံခြက္ထဲက က်လာတဲ့ ေစတနာခ်ဳိျပင္းသီးမ်ား
လက္အုပ္ခ်ီ စားသံုးေနၾကတတ္သူမ်ား
ခါးသီးတဲ့ ဘဝဒဏ္ရာေတြ လ်ာနဲ႔ ျပန္လ်က္ တျပတ္ျပတ္။
ေပ်ာက္ဆံုးမႈက မ်ားဆို
သူ႔ၿမိဳ႕ေတာ့ သူ႔ၿမိဳ႕ပါ
သူ ဘယ္ကိုလာလို႔ ဘယ္ကိုသြားရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။
သူတို႔ ေနသားက်ခဲ့တဲ့ကမၻာက ေဝးသြားလိုက္တာ
ေသခ်ာတာေတာ့
တို႔ေခတ္က ရိုမန္တစ္ ပိုျဖစ္ၾကတာေပါ့။
ေယာဟန္ေအာင္
ဒီ ၂၂၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္။