ကိုုႏိုုင္း - ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ားထဲမွထုတ္ယူလုိက္ေသာလြဲေခ်ာ္မႈမ်ား

ကိုုႏိုုင္း - ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ားထဲမွထုတ္ယူလုိက္ေသာလြဲေခ်ာ္မႈမ်ား
ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၁၂ )

(သူရိယေန၀န္းဂ်ာနယ္) မိုုးမခ၊ ေမ ၂၁၊ ၂၀၁၇

ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕အေရြ႕ကုိေမ်ွာ္ေငးၾကည့္ဖို႔ ျပတင္းတံခါးကုိ ဖြင့္လုိက္ျပန္ပါၿပီ။ တိုက္ခတ္လာတဲ့ကဗ်ာရပ္ဝန္းထဲက ေလေတြ ဟာ တခါတခါ ၾကမ္းတမ္းစြာတိုက္ခတ္လာပါတယ္။ ဒီလုိ ၾကမ္း တမ္းစြာ တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလၾကမ္းေတြရဲ႕အထိအေတြ႔က တခါ တခါ က်ေနာ္တို႔ကုိၾကက္သီးထသြား ေစပါတယ္။ တခါတခါ တုန္လႈပ္သြားရပါတယ္။ တုန္လႈပ္ရံုတင္မက ေၾကာက္ရြံ႕တဲ့ ခံစားမႈကုိျဖစ္ေပၚ ေစပါတယ္။

အဲဒီလိုပဲ၊ တခ်ိဳ႕တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလက ညင္းညင္းညံ့ညံ့နဲ႔ သိမ္ေမြ႔ မႈကုိခံစားေစပါတယ္။ ဒီေလကုိ ခံစားလုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ထဲကုိ ၾကည္နူးသြားေစပါတယ္။ ဒီလုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာရပ္ဝန္းဟာ ခပ္ ၾကမ္းၾကမ္း တိုက္ခတ္တာေတြရွိသလုိ၊ ညင္သာသိမ္ေမြ႔မႈေတြ လည္း ရွိေနပါတယ္။ ဒီပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ေလတိုက္ခတ္မႈေတြ ထဲက ေခတ္ကုိလွမ္းၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ေခတ္ရဲ႕ျမင္ကြင္းေတြကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေလထဲမွာ ထိုးေဖာက္ၾကည့္ရင္း ေလာကရဲ႕ျဖစ္တည္ေနမႈမ်ားကုိနားလည္ျပီး ဘဝေတြ ႀကီးထြား ရွင္သန္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွင္သန္လာခဲ႔ရတဲ့ဘဝေတြကုိနားမလည္နိုင္ခဲ့တဲ့အေျခအေနမ်ား၊ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ားလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။
ဒီအေျခအေနကုိ ကဗ်ာဆရာသစၥာနီက ေမလထုတ္ Idea မဂၢဇင္းထဲမွာ စီးကရက္တလိပ္ကုိမီးမညွိ ဘဲေသာက္တဲ့အခါ ဆိုျပီးေရးျပပါတယ္။

တခါတရံ
ျပင္သစ္စားေသာက္ဆိုင္က
မီႏူးကတ္လုိ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ နားမလည္ႏိုင္တာေတြ။


ျပာမရခင္
ဘာရလုိက္သလဲ
၀က္သားဟင္းတခြက္ကဗ်ာေဗဒ
အေဖ့ႀကိမ္လုံးအဆုတ္ေရာဂါနဲ႔
ကုိယ့္ကုိမခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလး။


ရည္းစားဦးနဲ႔လြဲခဲ့တယ္
စီးမယ့္ရထားနဲ႔လြဲခဲ႔တယ္
ဘဝနဲ႔မလြဲေစနဲ႔။ ။


က်ေနာ္တို႔နားမလည္နိုင္ပဲရွင္သန္ႀကီးထြားခဲ႔ရတာေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားလုိက္မိရင္၊ ကုိယ္ျမိဳ႕ ကုိယ့္ ေဒသ ကုိယ့္လူမ်ဳိး ကုိယ္ဘာသာစကား ကုိယ့္အစားအစာေတြရွိတဲ့ေနရာမွာ အရာရာတိုင္းကို ကုိယ္နား လည္ၿပီလုိ႔ မေတြးထားပါနဲ႔။ ကုိယ္ရပ္ဝန္းထဲမွာ ၀င္တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေတြကုိ အတတ္နိုင္ဆုံး ရႈရိႈက္ရတဲ့ အခါမ်ဳိးလည္း ရွိလာတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ ေခတ္ေပၚကဗ်ာရပ္ဝန္းက တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလေတြကုိ ၾကမ္း သည္ျဖစ္ေစ၊ ညင္သာသည္ျဖစ္ေစ၊ ရႈရိႈက္ရမွာပါ။

ဒီလိုရႈရိႈက္မိျပီးတဲ့အခါမွ ကုိယ္မႀကိဳက္တဲ့ေလကုိမရႈရိႈက္မိေအာင္ ႏွာေခါင္းပိတ္ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ ေရွာင္ တိမ္းသည္ျဖစ္ေစ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကုိခံစားမိျပီး အီလည္လည္ျဖစ္သြားတာ မ်ဳိး၊ ရင္ဘတ္ကုိမထိပဲေက်ာေအာင့္သြားရတာမ်ဳိး၊ ကုိယ္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေပမယ့္ ကုိယ္နဲ႔မအပ္စပ္တဲ့ ဘဝေတြေနာက္ မလုိက္သင့္ဘူးဆိုတာကုိ အသိတရားနဲ႔စဥ္းစားဆင္ျခင္သင့္ပါတယ္။

အသိတရားနဲ႔လူေတြထဲမွာလည္း ကုိယ့္ဘဝ၊ ကုိယ့္အေျခအေနကုိနားမလည္တဲ့လူေတြ မ်ားေနတတ္ပါ တယ္။ ဒီလိုနားမလည္မႈေတြ မ်ားေလ အေယာင္ေဆာင္တတ္သူေတြ ႀကီးပြားေလဆိုတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ျဖစ္ေနတာေတြလည္း ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒီလုိေတြ႔ရွိေနတဲျအေၾကာင္းကုိ ကဗ်ာဆရာ သန္းေဆြမိုး(ကေလာ)က ေရႊျပည္ေတာ္ေမ်ွာ္တိုင္းေဝးဆိုျပီး ေရးလုိက္ပါတယ္။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္နဲ႔ေတာ့ မဆိုင္သလုိပါပဲ။ ထားပါေတာ့။


ေခြးတအုပ္က
ခိုးစားေနၾကအစာေတြကုိ
ေၾကာင္သူေတာ္ေယာင္ေဆာင္
ေညာင္လုိ႔ေအာ္ျပီး ျပန္ေခ်ာင္းေနရဲ႕။


ေၾကာင္ေတြကလည္း
နည္းမ်ိဳးစုံ အသံမ်ဳိးစုံနဲ႔ေဟာင္ျပီး
ေလာင္လုလုအူေနတဲ႔မီးကုိ ကုန္းမႈတ္လုိ႔ေနရဲ႕။


အမိုးအကာမဲ့
အရိပ္မဲ့ရြာႀကီးမွာေတာ့
ၾကက္ယက္သလုိရွာစားေနၾကရင္း
တြင္းနက္နက္ က်ယ္က်ယ္ႀကီးထဲမွာ
လက္ပစ္ကူးေနၾကတာက လူေတြေလ။ ။

ဒုကၡပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ လူေတြ အလူးအလဲ ကူးခတ္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေခြးတအုပ္က ေလာကႀကီးကုိ ခိုးစားေနၾကတာကုိ အားလုံးအသိပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူခိုးသူခိုးလုိ႔ေအာ္ဖို႔ ပါးစပ္ျပင္ေနတဲ့လူေတြမေအာ္ ႏိုင္ခင္မွာ သူခိုးျပန္စြပ္စြဲခံလုိက္ရတယ္။ေလာကႀကီးထဲမွာ တကယ္ခိုးေနၾကတဲ့သူခိုးေတြမွန္း သိေပမယ့္ တိုင္းျပည္ကုိခုိးယူျပီး တရားလုိလုပ္ျပီး တရားရံုးကုိဦးတိုက္ ေလ်ွာက္ထားသူမရွိၾကပါဘူး။ တရားရံုးရဲ႕ထိုင္ခုံေပၚမွာလည္း တိုင္းျပည္ေဒါက္တိုင္ေတြကုိ ခုိးယူေနၾကေတာ့၊ လူအမ်ားဟာ ေသေရး ထက္ ရွင္ေရးအတြက္ ပင္လယ္ထဲမွာ ကူးခတ္ေနၾက ရပါတယ္။ ဒါကုိလည္း သူခိုးႀကီးေတြသိခဲ့ၾကၿပီး ေလာကရဲ႕အထာ၊ လူအမ်ားရဲ႕အထာကုိ သိေနခဲ့ၾကတာေၾကာင့္လို႔ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ဒါကုိ ေမလထုတ္ မေဟသီမဂၢဇင္းထဲမွာ ကဗ်ာဆရာ တမ်ဳိးနီက ေသေရးရွင္ေရးဆိုတဲ့ကဗ်ာကုိ ေရးခဲ့ပါတယ္။


ဘဝမွာ
ဖိနပ္ကုိ ခါးၾကားထိုးျပီး
ဘုရားအဆူဆူ ဖူးျပီးျပီ။


ေလာကမွာ
နာေနတဲ့သြား ႏႈတ္ပစ္ခဲ့ၿပီ၊
အမိႈက္ရွင္းေနတဲ့ရိ္ုက္ကြင္းကု္ိ
အမိႈက္ပုံေတြၾကားက ၾကည့္ခဲ့ဖူးျပီ။


ဘာလိုေသးလဲ
ေျခေထာက္ဗလာဟာ
လမ္းအထာကုိ သိခဲ့ပါျပီ။ ။


ေလာကႀကီးက အထာသိေနမွ အထာနဲ႔ခပ္တည္တည္ေနနိုင္တယ္။ သူသိခဲ့တဲ့လမ္းကုိ ဘယ္ ေလ်ွာက္ရမယ္ဆိုတာလည္း သိေနတယ္။ ဖိနပ္မပါေပမယ့္ လမ္းအထာကုိသိေနတဲ့လူအတြက္ ဘယ္ေန ရာမွာ ခ်ဳိမ့္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ခလုပ္တိုက္တတ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ဆူးေညာင့္ စသျဖင့္ သိေနတယ္။ ဒီအထာကုိလူအမ်ားသိသြားမွာကုိေတာ့ ေၾကာက္တယ္။ မသိသူေတြမ်ားတဲ့အရပ္မွာ လူေတြရဲ႕ကုတ္ကုိ ေသြးစုတ္ျပီးရွင္သန္ခဲ့တယ္။ လူေတြရဲ႕ဘ၀ေတြကုိ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ သတ္ပစ္ခဲ့တယ္။ ဒါကုိဘယ္လုိကာကြယ္ရ မလဲ၊ ဘယ္လိုေရွာင္တိမ္းရမလဲဆိုတဲ့အထာကုိ သိတယ္။ အထာကုိမသိတဲ့သူေတြကေတာ့ ေသဆုံးသြား တဲ့အသက္ေတြကုိ ဘယ္လုိရွင္သန္ေအာင္ လုပ္မလဲမစဥ္းစားခဲ့သူေတြပါပဲ။

ဒီလူေတြဟာ ရိုးသားျခင္းကုိတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ လူေတြလား၊ ရိုးသားျခင္းကုိတည္ေဆာက္ရင္း ကုိယ္က်င့္တရားျပိဳပ်က္ခဲ့ၾကတဲ့ လူေတြလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူတို႔လက္ခံရထားတဲ့ ကံၾကမၼာ ညံ့ေန တာရယ္၊ အည႔ံေတြစုေ၀းေနေတာ့ ပုိၿပီးညံ့သြားတာရယ္ေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ မသန္႔ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ မိမိကုိယ္ကုိယ္မိမိဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔ လုိေနပါျပီ။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ လုိအပ္ေနတာက လူေတြရဲ႕အသိတရားေတြ ငုံ႔လ်ွိဳးကြယ္ေပ်ာက္ေနတာပါပဲ။ ဒါေတြ အျမဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ေရရိုင္းေျမရိုင္း အလြန္ ျငိမ္း ခ်မ္းေရးႏွင့္ ကဗ်ာအင္အားစု group ထဲက ကဗ်ာဆရာရိုးတံ(ပုလဲေျမ)ရဲ႕ ျဖစ္သြားပုံကဗ်ာကုိ ဖတ္ၾကည့္ ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။


ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္
အျပစ္ေဆးေၾကာဖို႔
တလမ္း၀င္ တလမ္းထြက္
ေတြ႔မယ္ထင္လား၊


အေမွာင္ကုိခင္ေနသမွ် ကာလပတ္လုံး
အလင္းနဲ႔အိမ္ျပန္ရမွာမဟုတ္ဘူး။


ဒါနဲ႔
ခုႏွစ္စင္ၾကယ္
ဘယ္ေရြ႕သြားပါလိမ့္။ ။


လူေတြဟာ အ၀ိဇၨာဆိုတဲ့အေမွာင္ဖုံးလႊမ္းေနသမ်ွကာလပတ္လုံး အနာဂတ္လမ္းဟာ အလင္းေတြ ေတြ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဝိဇၨာဆိုတဲ့အသိတရားကုိ ရွာေဖြႏိုင္ဖို႔ လုိအပ္ေနပါတယ္။ ရွာေဖြမေတြ႔ႏိုင္ေသးခင္မွာ ဒုကၡပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ လက္ပစ္ကူးေနၾက ရဦးမွာပါ။ လူလိမၼာဆိုသူေတြရဲ႕ အထာနပ္မႈထဲမွာ လွည့္ဖ်ားခံေနရဦးမွာပါ။ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ရဲ႕လမ္းျပမႈဟာလည္း မၾကည့္တတ္ၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ ေရြ႕လ်ားေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါ။
ေနာက္ဆုံး ရုန္းကန္ရွင္သန္ေနရတဲ့ဘဝနဲ႔လြဲေခ်ာ္ျပီး ဆုံးရံႈးမႈေတြသာ ရင္ဆိုင္ေနရပါလိမ့္မယ္။ ဘဝေတြမဆုံးရံႈးေစခ်င္လုိ႔ရွိရင္ အဝိဇၨာဆိုတဲ့အေမွာင္ထဲကေန တိုးထြက္ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါ။ ဝိဇၨာအသိ တရားမ်ားလာဖို႔အတြက္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။


ကုိႏိုင္း
ထုံကူးခဲ႔ေသာကဗ်ာမ်ား
၁။ သစၥာနီ(စီးကရက္တလိပ္ကုိမီးမညိႇဘဲေသာက္တဲ႔အခါ)၊ Idea မဂၢဇင္း၊ေမလ ၂၀၁၇။
၂။ သန္းေဆြမိုး(ကေလာ)၊( ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း)၊ Than Swe Moe ေဖ့ဘုတ္၊ ေမလ ၂၀၁၇။
၃။ တမ်ိဳးနီ( ေသေရးရွင္ေရး)၊ မေဟသီမဂၢဇင္း၊ ေမလ ၂၀၁၇။
၄။ ရိုးတံ(ပုလဲေျမ)၊( ျဖစ္သြားပုံ)၊ ေရရိုင္းေျမရိုင္းအလြန္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ကဗ်ာအင္အားစု group၊ ေမလ ၂၀၁၇။


-သူရိယေနဝန္းဂ်ာနယ္
Vol 1.No 148 . 20 May 2017 မွ...