ျမန္မာပုံျပင္စာအုပ္ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း ရိုတာဒမ္ သုံးသပ္ခ်က္ (ေက်ာ္အုန္းျမင့္ ဘာသာျပန္)
(မိုးမခ) ေမ ၂၇၊ ၂၀၁၇
ဇာတ္ေၾကာင္းေျပာမွတ္တမ္းရုပ္ရွင္မွာ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ မလိုက္ဖက္ေသာ္လည္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အား ပံုရိပ္တုိ႔ျဖင့္တြဲဖက္ေဖာ္ျပထားသည္ကို ၾကည့္ျမင္လိုက္ရ၏။ ဇာတ္အိမ္သည္ ‘ျမန္မာပံုျပင္စာအုပ္ဟူေသာ ယေန႔ေခတ္ကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဘဝျမင္ကြင္းက်ယ္အေၾကာင္းအရာႏွင့္ အံဝင္ဂြင္က်ပင္။
ခ်က္ႏိုင္ငံဇာတိသား ဒါရိုက္တာ ပီတာလြမ္းႏွင့္ ဒတ္ခ်္လူမ်ိဳး ထုတ္လုပ္သူ ေကာ္ရင္ဗြန္ ဧဂရာ့တို႔ႏွစ္ဦး၏ ပူးတြဲလက္ရာမွတ္တမ္း ရုပ္ရွင္ကား၊ သူတို႔သည္ Ana Ana (အဲဒါ ကၽြန္မပါ) သူေသာ ကဗ်ာရုပ္ရွင္ကို ၂၀ဝ၃ ခုႏွစ္က ပူးတြဲရိုက္ကူးခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာပံုျပင္ စာအုပ္မွာ ကဗ်ာေရးဖြဲ႔ၾကသူ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ကဗ်ာတို႔ကို ႏႈတ္တက္ရြရြ အလြတ္ရြတ္ဖတ္ႏိုင္ၾကသူ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအမ်ားစု အေၾကာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေတြးရဲရဲ ေခါင္းစဥ္စာသားျဖင့္ ဆီေလ်ာ္ႏိုင္လြန္းလွေပသည္။
သူတို႔ရုပ္ရွင္ကားသည္ ျမန္မာကဗ်ာဆရာ အမ်ားအျပားတို႔၏ ဖန္တီးလက္ရာတို႔ကို အသားေပးတင္ဆက္ထား၏။ အဓိကဇာတ္ရုပ္မွာ အသက္ (၇၀) အရြယ္ရွိေနသူ။ စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဴပ္မႈအား အာခံ ဆန္႔က်င္ခဲ့သည့္ (ဆရာ) ေမာင္ေအာင္ပြင့္ပင္တည္း။ သူ႔ဒုကၡသုကၡ အဝ၀တို႔သည္ ထိုဇာတ္ကား၏ အဓိကအေၾကာင္းအရာ။ ျမန္မာပေရာဂ်က္အစီအစဥ္ျဖင့္ ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္လိုက္သည့္အလြမ္းႏွင့္ ဗြန္ဧဂရာ့တို႔ရုပ္ရွင္ကားတြင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ ဓာတ္ပံုဆရာ ဒါနာလာဇင္းဘာ့ဂ္၏ ရိုက္ကူးခ်က္တို႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားေပသည္။
တမူထူးျခားသည့္ ျပကြင္းျပကြက္မ်ားသာမက စာေပႏွင့္လူအခြင့္အေရးတို႔ျဖင့္ ထံုမအမ္းထားေလရာ။ မၾကာေသးမီအခ်ိန္အထိ မွတ္တမ္း မတင္ျဖစ္ေသးေသာ ႏွစ္ငါးဆယ္ၾကာကာလ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးလက္ေအာက္သို႔က်ေရာက္ခဲ့သည့္ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံအတြက္မွာ အေရးတႀကီး သတင္းတင္ဆက္မႈတရပ္ပင္ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
တင္ျပပံုနည္းလမ္းပိုင္းအရ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ ရိုက္ကူးထားသျဖင့္ မူလေခါင္းစဥ္ႏွင့္ တေသြမတိမ္း အဆက္အစပ္ရွိမေနေသာ္လည္း၊ ရုပ္ရွင္ကားထဲ ကဗ်ာဆရာအသီးသီးတို႔၏အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရုပ္ပံုကားခ်ပ္တို႔ ကို ေျပာက္တိေျပာက္က်ား ထည့္သြင္းထားေသာေၾကာင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ ျမန္မာ့ဘဝအေထြေထြအား လွ်ပ္တျပတ္ာၾကည့္ရႈအကဲခတ္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္၊ ေသအံ့ဆဲဆဲ အဘိုးတဦးသို႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားမွသည္ ရဟန္းေတာ္တပါး၏ ပေဟဠိလကၤာသြားမွသည္ ေရခဲေခတ္႔ စုန္းစုန္းျမဳပ္ေနခဲ့ရသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ သေကၤတ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္ျဖစ္ေနသည့္ ရုပ္ရွင္ထဲက အဓိကဇာတ္ရုပ္ျဖစ္သူ (ဆရာ) ေမာင္ေအာင္ပြင့္အထိ။
ကဗ်ာမ်ိဳးဆက္သစ္အတြက္ ထူးထူးျခားျခား ကိုယ္စားျပဳရိုက္ကူးထားသူမွာ အသက္ (၂၆) ႏွစ္အရြယ္ ဣတိယဝါဒီ မယ္ေယြးႏွင့္ သူမ၏ထိထိမိမိ ရွိလွသည့္ ကဗ်ာစာသားမ်ား၊ “ေဘာင္းဘီတိုျဖစ္ျဖစ္။ စကပ္တိုျဖစ္ျဖစ္ ဝတ္ၿပီး ကဲပါေစ။ တင္ပါးမေပၚေအာင္ ဂရုစိုက္ဖို႔လိုတယ္။ ငါ့ေဘာင္းဘီအတိုထဲမွာ ကဗ်ာတပုဒ္ကို ထည့္ထားမိ”၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ အၾကည့္ခံရမည့္အျခင္းအရာျဖစ္သည့္ တက္တူးတခုအား သူမကိုယ္ေပၚမွာ ေရးထိုးထားသည္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ ထိုတက္တူးစာသားအဓိပၸာယ္သည္ကား ‘အေျပာင္းအလဲ ...ဟူ၏။
ျမန္မာလူမႈဘဝကို ျပတ္ေတာင္း ျပတ္ေတာင္းျဖင့္ေငးေမာၾကည့္ရျခင္းမွာ ေယဘူယ်သေဘာဆန္လွသည့္ အရုပ္ဆက္ ဉာဏ္စမ္းတပုဒ္ကို အေျဖထုတ္ၾကည့္ရသကဲ့သို႔၊ အခ်ိဳ ့ေသာပံုရိပ္မ်ားသည္ကား စကားစပ္အဓိပၸာယ္တို႔ ကင္းျပတ္ေနၾက၏။ ရန္ကုန္ညမ်ား၏ ကားၿပိဳင္ေမာင္း ေနၾကသူ လူငယ္လူရြယ္မ်ား။ ငါးအေသေကာင္တို႔ ျပန္႔ၾကဲေနၾကသည့္ ကန္ေဘာင္ေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကသည့္ အေပ်ာ္တမ္း ဓာတ္ပံုဆရာမ်ားႏွင့္ မီးပံုးပ်ံတို႔လႊတ္တင္သည့္ရိုက္ခ်က္မ်ား။
အခ်ိဳ ့ေသာ ပံုရိပ္တို႔မွာကား တာသြားလြန္းလွ၏၊ ထူးျခားသည့္ ရိုက္ခ်က္တခုမွာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ယခု အခါ တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏အၾကံေပးပုဂိၢဳလ္ျဖစ္လာသူ။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရသည့္ အဓိကႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ ေထာက္ခံသီခ်င္းမ်ား ဖြင့္လ်က္ ေက်းလက္ေဒသတြင္ ေမာင္းႏွင္လာသည့္ ေလာ္ရီကားတစီးပင္ ျဖစ္သည္။ လိေမၼာ္ေရာင္မိုးေကာင္းကင္ကို ေနာက္ခံထားလ်က္ လြင့္ေျမာေနေသာ မီးပံုးပ်ံတလံုးကဲ့သို႔ ေစာေစာပိုင္း ရိုက္ခ်က္တခုမွာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းႏွင့္သာ သက္ဆိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း။ လြမ္း၏ဓာတ္ပံုပညာသားသည္ ၾကက္သီးထဖြယ္ လက္ရာေျမာက္ လြန္းလွေပသည္။
မၾကာေသးမီကမွ အင္တာနက္အေၾကာင္းသိခြင့္ရကာ အခ်င္းခ်င္းေျပာျပေနသူ အမ်ိဳးသမီးတစုအား ရိုက္ကူးျပသထားသည္ကို ၾကည့္ရႈ ရသျဖင့္ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရလာသည့္ လူမႈအဖြဲ႔စည္းတရပ္၏လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ေျပာင္းလဲလာျခင္းကို အကဲခတ္ႏိုင္ခဲ့၏။ (ဆရာ) ေမာင္ေအာင္ပြင့္ႏွင့္ ဇနီးသည္တိ႔ုအေၾကာင္းရိုက္ခ်က္တို႔မွာ အေလာသံုးဆယ္ႏိုင္လြန္းလွသည္။ ဆရာသည္ အက်ဥ္းတိုက္၌ တေယာက္တည္း ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရသျဖင့္ ပုရြက္ဆိတ္တို႔ႏွင့္ မိတ္ေဆြဖြဲ႔လ်က္ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ရသည့္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပခဲ့သည္။ ရုပ္ရွင္ၿပီးခါနီးတြင္ ထိုဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးတို႔ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ၾကာၿပီးမွ အတူတူေနထိုင္ရပံုကို တင္ဆက္ျပသ ထား၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔၏သားႀကီး ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားတက္ ႂကြသူမွာကား ဖင္လန္ႏိုင္ငံတြင္ ျပည္ေျပးဘဝျဖင့္ ေနထိုင္ေနရေသးဆဲ။
ထိုဇာတ္ကြက္မွာ ျမန္မာ့ပံုျပင္စာအုပ္ရုပ္ရွင္ကားအေရွ ့ ပိုင္း၌တင္ဆက္ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့သည္တို႔ကို ျဖည့္စြက္ရိုက္ကူးျပလိုက္သကဲ့သို႔ ရုပ္ရွင္ထဲတြင္ ပါဝင္သရုပ္ေဆာင္ၾကသူအျခားေသာကဗ်ာဆရာအခ်ဳိ႕ အေၾကာင္းကိုလည္း ခံတြင္းေတြ႔ႏိုင္ ေကာင္းေပလိမ့္မည္။ အထူးသျဖင့္ ကေဖးဆိုင္တဆိုင္မွာ ထိုင္ေနရင္းျဖင့္ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကဗ်ာတပုဒ္ အား ရြတ္ဖတ္ေနသည့္ ကဗ်ာဆရာတဦး၊ သူက ေမတၱာပို႔သလိုမ်ိဳး ကဗ်ာကိုရြတ္ေနရင္းက ကင္မရာဘက္ဆီသို႔ ေအးတိေအး စက္ လွည့္ၾကည့္ကာ ေျပာစရာ ရွိသည္တို႔ကို လက္လြတ္မခံပဲ ေျပာခ်လိုက္ သည္။
“ငါတို႔ ေလာေလာဆယ္ ဒီမိုကေရစီ ရေနၾကၿပီလား” ဟု။
ဘာသာျပန္ = ေက်ာ္အုန္းျမင့္
မူရင္း -http://www.screendaily.com/reviews/burma-storybook-rotterdam-review/5114245.article