ေမာင္ေမာင္စိုုး - ႏွင္းဆီနီနီ အိပ္မက္မ်ား - ၂၂
(မိုုးမခ) ေမ ၈၊ ၂၀၁၇
အထူးတပ္ဖြဲ႔
တပ္မာ ၂ တပ္မဟာမွဴ းရဲေဘာ္ေစာထြန္းတင္က မိမိတိ့ုေရာက္ျပီး ရက္ပိုင္းတြင္ တပ္မဟာ ၂ ၏ အထူးတပ္ဖြဲ့ကိုဖြဲ့စည္းလိုက္သည္။ တရုတ္ ဘာသာျဖင့္ေတာ့ " ထိုက္ကုန္းေတြ့" ဟုေခၚပါသည္။ အထူးတပ္ဖြဲ့၏ တပ္ဖြဲ့မွဴ းအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ခံရသူမွာ လ် ဴ ရဲဟူ ေခၚ ကိုရဲဟူျဖစ္သည္။ သူသည္ ပင္လယ္ရပ္ျခားတရုတ္အမ် ဳိ းသားတဦးျဖစ္ျပီး လက္ရွိ တပ္မဟာ ၂ တြင္ တပ္ခြဲေကဒါတဦးျဖစ္သည္။
အဆိုပါ ဖြဲ့စည္းလိုက္သည့္ အထူးတပ္ဖြဲ့မွာ စစ္ေရးရွဳ ေဒါင့္ျကည့္၍ ဖြဲ့စည္းခ့ဲေသာ စစ္ေရးရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ဖြဲ့စည္းခ့ဲေသာ အထူးတပ္ဖြဲ့မဟုတ္ေပ။ ႏိုင္ငံေရးရွဳ ေဒါင့္မွျကည့္၍ နိုင္ငံေရးရည္မွန္းအတြက္ဖြဲ့စည္းခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုတပ္ဖြဲ့တြင္ ဗမာရဲေဘာ္အမ်ားစုႏွင့္ ဖြဲ့စည္းခ့ဲသည္။ ယခုမွေရာက္လာသည့္ စစ္သင္တန္းပင္မတက္ဘူးေသးေသာ မိမိတိ့ု ၃ ေယာက္ ကင္းတပ္စုမွ ရဲေဘာ္သိန္းေဆြ ရဲေဘာ္စန္းေမာင္ ရင္း ၃ မွ ရဲေဘာ္ေဇာ္ထြန္း ရဲေဘာ္ရန္နိုင္ႏွင့္ အျခား ဝ ရဲေဘာ္ ေလးငါးေယာက္ခန့္ပါဝင္သည္။
ဤကား အေရွ့ေျမာက္အေျခခံေဒသတပ္ဖြဲ့မ်ားအတြင္း ေျပာင္းလဲလာ ေနေသာအေျခအေနမ်ားကိုထင္ဟပ္ျပသေနျခင္းသည္။ အေရွ့ေျမာက္အေျခခံေဒသတြင္ ယခင္ CPB လူေဟာင္းမ်ားႏွင့္ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ဖြဲ့ဝင္မ်ားကို အေျချပဳ ခ့ဲသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း တပ္အင္အားတိုးခ်ဲ့ ဖြဲ့စည္းရာတြင္ နယ္စပ္ တရုတ္နယ္နမိတ္တြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားကိုပါ နုိင္ငံတကာေတာ္ လွန္ ေရးမ်ားကို ကူညီျကရန္ လွံဳ့ေဆာ္လိုက္ရာ နယ္စပ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္၍ CPB တပ္ဖြဲ့ တြင္းသုိ့ ဝင္ေရာက္လာျကသည္။ ထိုသူမ်ားကို ေဘာင္းဘီလိပ္မ်ားဟု ေခၚျက
သည္။
ဝမ္တိန္ေခ်ာင္း မုန္းကိုးေခ်ာင္းအားျဖတ္ကူး၍ ဗမာျပည္ထဲသုိ့ဝင္ရာတြင္ ေဘာင္းဘီရွည္ေရမစိုေစရန္ လိပ္၍ ျဖတ္ကူးခ့ဲရသည္ကို အနက္စြဲ၍ ေခၚျကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုထဲတြင္ နယ္စပ္ရွိ တိုင္းရင္းသားလူငယ္မ်ားပါသ က့ဲသုိ့ ယူနန္ျပည္နယ္သာမက အတြင္းပိုင္း ေဘက်င္းျမိဳ့ ေတာ္အပါေဒသမ်ား မွ တရုတ္လူငယ္မ်ားသည္လည္း ယဥ္ေက်းမွဳ ေတာ္လွန္ေရး တပ္နီလူငယ္ လွဳ ပ္ရွားမွဳ အရွိန္ႏွင့္ CPB တပ္ဖြဲ့တြင္းသုိ့ေရာက္ရွိလာခ့ဲသည္။ ေဘာင္းဘီ လိပ္မ်ားသည္ ကိုယ္ဆႏၵႏွင့္ကိုယ္ ကိုယ္ေရာက္လာခ့ဲျကသည့္ လူငယ္မ်ား ၿဖစ္ျက ျပီး ၁၆ ႏွစ္ႏွင့္ အသက္ ၂၀ ျကားမ်ားျဖစ္ျကသည္။
ေနာက္ထပ္တရုတ္ျပည္က လာျကသူမ်ားသည့္အသုတ္အား လက္ဝဲကူညီေရးဟုေခၚျကသည္။ ထိုသူမ်ားကေတာ့ တရုတ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္တြင္း တပ္သား တပ္စိတ္မွဴ း တပ္စုမွဴ းစသည့္တာဝန္ယူေနသည့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္ထားသူမ်ားျဖစ္သည္။ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ အေရွ့ေျမာက္အေျခခံစခန္းဖြင့္လွစ္ျပီး တပ္အင္အားရုတ္ခ် ည္းတိုးပြါးလာရာ ျပသနာတခုေပၚလာသည္။ ၎မွာ ေလ့က်င့္ထားေသာ တပ္စိတ္ တပ္စု တပ္ခြဲေကဒါ မလုံေလာက္ျခင္း မရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ထိ့ုျပင္ CPB လူေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ဖြဲ့ဝင္မ်ားမွာ အနဲဆံုး အသက္ ၄၀ ႏွင့္ ၅၀ တန္းမ်ားျဖစ္ျကရာ တပ္စိတ္ တပ္စု တပ္ခြဲ အဆင့္ေခါင္းေဆာင္ရန္ အခက္အခဲရွိေနသည္။ ထိုအဆင့္မ်ား၌ အသက္ ၂၀ မွ အမ်ားဆံုး ၃၀ အတြင္းရွိ သြက္လက္ျဖတ္
လတ္ေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္ရန္ လိုအပ္ေပရာ ထိုျပသနာကို ေျဖရွင္းနိုင္ရန္ တရုတ္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီမွ တရုတ္တပ္မေတာ္ ေလ့က်င့္ထားေသာ တိုင္းရင္းသားစစ္သည္မ်ားေစလႊတ္ေပးခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္ဟုဆိုသည္။
၁၉၆၈ မွစ၍ တရုတ္မွလာေရာက္ကူညီသည့္အဖြဲ့တဖြဲ့မွာ စစ္အျကံေပးအဖြဲ့ဟုသိရသည္။ တရုတ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ မွ တပ္မေတာ္တခု၏ ဒုတပ္မေတာ္မွဴ းဦးစီးသည့္အဖြဲ့တဖြဲ့သည့္ အေရွ့ေျမာက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို စစ္အျကံေပးတာဝန္ယူေပးခ့ဲသည္။
ထိုစစ္အျကံေပးအဖြဲ့သည္ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ ကြန္လုံ ဟိုက္ကဘားတိုက္ပြဲေနာက္ပိုင္း ျပန္လည္ထြက္ခြါသြားခ့ဲျပီျဖစ္သည္။ ထိုစစ္အျကံေပးအဖြဲ့၏ ပါဝင္မွဳ ႏွင့္ပတ္သက္၍ တရုတ္ပါတီသေဘာထားဆိုသည္ထက္ ထိုစဥ္က
လက္ေစာင္းထက္ေနသည့္ မာရွယ္လင္ေျပာင္၏ အစြန္းေရာက္ သေဘာထား ဟုဆိုျကသည္။ ထိုစဥ္ တရုတ္ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ရွိေနေသာ တရုတ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္၏ အမွတ္ ၅၄ တပ္မေတာ္မွာ လင္ေျပာင္ျသဇာရွိသည့္ တပ္ဟုဆိုျကသည္။ လက္ေတြ့တြင္လည္း ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ လင္ေျပာင္ ေသဆံုးျပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုစစ္အျကံေပးအဖြဲ့လည္း အေရွ့ေျမာက္မွ ျပန္လည္ ထြက္ခြါသြားခ့ဲသည္။
လက္ဝဲကူညီေရးအဖြဲ့မွ အမ်ားစုသည္လည္း ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ားစုျပန္လည္ထြက္ခြါသြားသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္၌ အဆိုပါလက္ဝဲကူညီေရးမွ လာေရာက္သူမ်ားသည္ CPB တပ္ဖြဲ့မ်ားတြင္ တပ္ခြဲ တပ္ရင္း စသည့္ အဆင့္ဆင့္တြင္ ေနရာရလာျပီးေနာက္ပိုင္း စုေဝး၍ အေရွ့ေျမာက္ေခါင္း ေဆာင္မ်ားအား ၎တိ့ု၏ မေျကနပ္ခ်က္မ်ားကို တင္ျပျကရာ ဂိုဏ္းဂဏပုံစံ ေဆာင္လာ၍ တရုတ္ႏွင့္ညိွ၍ ဆႏၵျပမွဳ တြင္ ပါဝင္သည့္ အမ်ားစုကို တရုတ္ျပည္သုိ့ ျပန္ပိ့ုခ့ဲရသည္ဟုဆိုသည္။
သုိ့ျဖစ္ရာ ယခု မိမိတိ့ုေရာက္ရွိခ်ိန္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အျကံေပးအဖြဲ႔ မရွိေတာ့။ လက္ဝဲကူညီေရးအဖြဲ့မွ အမ်ားစုျပန္သြားခ့ဲျပီ။ ေဘာင္းဘီလိပ္မ်ား က်န္ေနေသးေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမွဳ ေတာ္လွန္ေရးမွ အစျပဳ ခ့ဲသည့္ တက္ျကြသည့္ စိတ္ဓါတ္အရွိန္အဟုန္မ်ား ေရာ့ပါးစျပဳ ေနျပီျဖစ္သည္။
အေရွ့ေျမာက္ေဒသ CPB တပ္ဖြဲ့မ်ားသည္ ၁၉၆၈ စတင္ဝင္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ တရုတ္ျပည္မွ ေဘာင္းဘီလိပ္မ်ား လက္ဝဲကူညီေရးအဖြဲ့မ်ားျဖင့္ အင္အားအျမန္ျပည့္လာျပီးေနာက္ ၁၉၇၀ ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ ေဒသခံမ်ားအား စည္းရံုးသိမ္းသြင္းျပီး အင္အားျဖည့္တင္းနိုင္ခ့ဲသည္။ အမ်ားစုကေတာ့ ဝ ရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္ျကသည္။ စတင္ေခါင္းေဆာင္ျကသည့္ CPB လူေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ေနာ္ဆိုင္းတပ္ဖြဲ့ဝင္မ်ားသည္ တရုတ္ျပည္တြင္း ၁၇ ႏွစ္နီးပါးျကာေနထိုင္ ခ့ဲျကသည္ျဖစ္ရာ တရုတ္စကားေကာင္းစြာေျပာဆိုင္ျကသည္။ အလတ္ဆင့္ေကဒါမ်ား ျဖစ္လာျကသည့္ တရုတ္ျပည္မွရဲေဘာ္မ်ားသည္လည္း ဗမာစကား မေျပာတတ္ျကဘဲ တရုတ္စကားသာ ေျပာတတ္ျကရာ အေရွ့ေျမာက္ CPB တပ္ဖြဲ့တြင္း အမိန့္ေပးသည္မွစ၍ တရုတ္လိုသာ ေျပာဆိုျကသည္။
ထိ့ုျပင္ ေဒသခံအမ်ားစုမွာ ဗမာစကားမတတ္ျကေပ။ ထိ့ုေျကာင့္ ဝင္ေရာက္လာသည့္ ေဒသခံမ်ားသည္လည္း တရုတ္စကားျဖင့္ ေျပာဆိုသည့္ အမိန့္ေပးစနစ္ႏွင့္ ေန့စဥ္ဘဝသုံးစကားကို တရုတ္စကားျဖင့္ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္သာ လည္ပတ္ေနျကရသည္။ ထိုေဒသသည္ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားျဖစ္ေပရာ ဗမာလူမ် ဳိ းမ်ားေနထိုင္ျခင္းမရွိသက့ဲသုိ့ တပ္တြင္း၌လည္း CPB ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားမွအပ ဗမာမရွိေပ။ သုိ့ျဖစ္ရာ ေဒသခံမ်ားအေနႏွင့္ တရုတ္ စကားေျပာေသာ ကြန္ျမဴ နစ္တပ္အျဖစ္သာ ျမင္ေနခ့ဲျကသည္။
အေရွ့ေျမာက္သုိ့ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွ ဗမာရဲေဘာ္မ်ား စတင္ ေရာက္ရွိလာသည္မွာ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္ပတ္ဝန္းက်င္ကစ၍ ျဖစ္သည္။ ရွမ္းျပည္ အလယ္ပိုင္းမွ ရဲေဘာ္မ်ားစတင္ေရာက္ရွိျကျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အေရွ့
ေျမာက္တပ္မ်ားတြင္ ပါဝင္ျခင္းမရွိခ့ဲေပ။
အေရွ့ေျမာက္သုိ့ မႏၱေလး ပုလင္းဝင္းမွ ဦးဆံုးလာေရာက္ခ့ဲသူမွာ ကိုသက္ခိုင္ ( ေနာင္ ရန္ကုန္ ေျမေအာက္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာသူ) ျဖစ္ျပီး ၁၉၇၁ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္ စတင္ေရာက္ရွိခ့ဲသည္။ ထိ့ုေနာက္ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္တြင္ သူ၏လူမ်ားျဖစ္ေသာ ကိုေအာင္ေငြ ကိုေက်ာ္ရတိ့ု ထပ္မံေရာက္ရွိခ့ဲသည္။ ထိုသူတိ့ု၏အဆက္အႏြယ္မ်ားျဖစ္ျကေသာ ကိုသန္းေမာင္ ကိုထြန္းေအး ကိုသိန္းေဇာ္ ကိုခါးသူ ကိုသိန္ဝင္းစသည့္ မႏၲေလးပုလင္းဝင္းအဆက္အႏြယ္မ်ားသည္လည္း ၁၉၇၄ ခန့္တြင္ စတင္ေရာက္ရွိခ့ဲသည္။
ထိုသူမ်ားအားအေျချပဳ ၍ အေရွ့ေျမာက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းမ်ား အစျပဳရန္ ျကံရြယ္ေသာ္လည္း ထိုစဥ္က ပဲခူးရိုးမ ဗဟိုမွ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို ကိုင္တြယ္ေနသည္ျဖစ္ရာ အေရွ့ေျမာက္မွ ပါဝင္ လုပ္ကိုင္၍ မရေသးေခ် ။ သုိ့ျဖစ္ရာ အေရွ့ေျမာက္သုိ့ အေစာပိုင္းေရာက္သည့္ ထိုရဲေဘာ္မ်ားအား ရံုးဌာနႏွင့္ေဒသတြင္းရွိ CPB ဗမာရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားနားတြင္သာ ကပ္ထားျပီး တာဝန္ေပးခ့ဲသည္။ အေရွ့ေျမာက္ တိုက္ခိုက္ေရးတပ္ဖြဲ့မ်ားအတြင္း တာဝန္ေပးအပ္ျခင္း မရွိခ့ဲေပ။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ပဲခူးရိုးမ ဗဟိုက် ျပီးေနာက္ ေျမေအာက္လုပ္ငန္းကို ရဲေဘာ္ထြန္းစတင္ တာဝန္ယူသည္မွစ၍ ကိုသက္ခိုင္ ကိုေက်ာ္ရ ကိုေအာင္ေငြ စသူမ်ားသည္ ရဲေဘာ္ထြန္း၏ ေျမေအာက္အဖြဲ့တြင္ ပါဝင္သြားခ့ဲသည္။ အခ် ဳိ့က ျပည္သူအသံတြင္၎
အျခားဌာနမ်ားတြင္၎ ေရာက္ရွိသြားျကသည္။
သုိ့ေသာ္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွစ၍ ဗမာရဲေဘာ္အေတာ္မ်ားမ်ား အေရွ့ေျမာက္သုိ့ ေရာက္ရွိလာခ့ဲျကေတာ့သည္။ ထိုအထဲတြင္ ၁၉၇၄ / ၇၅ လွဳ ပ္ရွားမွဳ မ်ား ထြက္ေျပးလာသူမ်ားလည္းပါသည္္။ ဗန္းေမာ္မွလည္း အေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္ခန့္ ေရာက္လာျကသည္။ ထိုသူအားလုံးသည္ CPB ေျမေအာက္မွ စည္းရံုးထားသည္ဆိုသည္ထက္ မိမိဖါသာတက္ျကြစြာ လွဳ ပ္ရွားျပီး ပါတီအေျခခံေဒသသုိ့ ေရာက္ရွိလာျကျခင္းျဖစ္သည္။
၁၉၇၄ /၇၅ ေလာက္မွစျပီး ဗန္းေမာ္ျမိဳ့ တြင္ အစိုးရဘဏ္ဝန္ထမ္း ဦးလွေရႊ လူမွဳ ဝန္ထမ္းဦးစီးမွ ဝန္ထမ္းတဦးျဖစ္သူ နာဂလွေအာင္ႏွင့္ ဦးဘတင့္တို့ ဦးစီး၍ မဆလဆန့္က်င္ေရးအား တက္ျကြစြာစည္းရံုးလွဳ ပ္ရွား
ျပီး CPB လိုလားသည့္ လူငယ္မ်ားအား စည္းရံုးလွဳ ပ္ရွားခ့ဲရာ ဗန္းေမာ္ေက်ာင္းသားႏွင့္ အလုပ္လုပ္ေနျကသူမ်ားစြာကို စည္းရံုးမိခ့ဲျပီး ၁၉၇၅ ေအာက္တိုဘာ နိုဝင္ဘာလမ်ားအတြင္း ဗန္းေမာ္မွ လူငယ္ ၂၀ ေက်ာ္ ၃၀ နီးပါး အေရွ့ေျမာက္အေျခခံေဒသ မုန္းကိုးသုိ့ ေရာက္ရွိခ့ဲသည္။ သုိ့ေသာ္ ထို အသုတ္ေရာက္လာျပီး ေနာက္ထပ္ေရာက္မလာနိုင္ေတာ့ပါ။ ဗန္းေမာ္မွ လူငယ္အေျမာက္အမ်ား အေရွ့ေျမာက္သုိ့ေရာက္သြားသည့္ သတင္းထြက္ေပၚျပီးေနာ္ ဗန္းေမာ္မွ ဦးေဆာင္စည္းရံုးျကသည့္ ဦးလွေရႊ ဦးဘတင့္အပါ ၆ ဦး ခန့္အား ေထာက္လွမ္းေရးက ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းခံလိုက္ရ၍ျဖစ္သည္။
ထိုသုိ့ေရာက္လာသည့္ လူငယ္အမ်ားစုအား ေရွ့တန္းတိုက္ခိုက္ေရး တပ္ျဖစ္သည့္ တပ္မဟာ ၂ သုိ့ ပိ့ုေဆာင္တာဝန္ေပးခ့ဲသသည္။ သုိ့ႏွင့္ တေလ်ာက္လုံး ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာမွ ဗမာရဲေဘာ္မရွိသည့္ ေရွ့တန္းတပ္တြင္ ဗမာရဲေဘာ္မ်ားစတင္ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။ တပ္မဟာတခုလုံးအင္အားႏွင့္ႏွဳိ င္းစာလ်င္ နည္းပါးသည္ဟု ဆိုနိုင္ေသာ္လည္း တပ္ဖြဲ့တြင္းတြင္၎ေဒသခံျပည္သူမ်ားအတြင္းတြင္၎ ထူးျခားသည့္အေျပာင္းအလဲတခုျဖစ္ လာခ့ဲသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
ေဒသတြင္းတိုင္းရင္းသားမ်ားတြင္လည္း စြဲျမဲေနသည့္အျမင္တခုရွိသည္။ ၎မွာ မဆလအစိုးရတပ္အား ဗမာတပ္ဟုျကည့္ျမင္ျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္တပ္အား CPB မွသုံးႏွံဳးသက့ဲသုိ့ မဆလတပ္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားတပ္ စသည္က့ဲသုိ့လည္း သုံႏွဳံ းျခင္းမရွိသက့ဲသုိ့ အစိုးရတပ္ တပ္မေတာ္ စစ္တပ္စသည္က့ဲသုိ့သုံးႏွံဳ းျခင္းမရွိပါ။ အစိုးရစစ္တပ္လာသည္ကို ကခ်င္ျဖစ္ေစ ရွမ္းျဖစ္ေစ ပေလာင္ျဖစ္ေစ တရုတ္ျဖစ္ေစ " ဗမာလာျပီ" ဟုသာသုံးစြဲျကသည္။ သူတိ့ုအဖိ့ု အစိုးရစစ္တပ္ႏွင့္ ဗမာသည္ထပ္တူထပ္မ်ွ ျဖစ္ေနသည္။
သူတ့ိုႏွင့္တိုက္ခိုက္ေနေသာ ရန္သူမွာ မဆလအစိုးရဟုမျမင္ဘဲ ဗမာ ဟုျမင္ေနသည္။ ထိုအေျခအေနေအာက္တြင္ CPB တပ္ဖြဲ့တြင္ ေရာက္လာေသာ ဗမာရဲေဘာ္အခ် ဳိ့ အား အထူးတပ္ဖြဲ့အျဖစ္ စုဖြဲ့ကာ အထူးသျဖင့္ ေျပာက္က်ားေဒသတြင္း လွည့္ပတ္ေစျပီး လူထုအားေကာင္းမြန္ဆက္ဆံေစျခင္း လူထုစည္းကမ္းလိုက္နာမွဳ ျပသျခင္းျဖင့္ လူထုအားစည္းရံုးေရးဆင္းရန္ တပ္မဟာမွဴ းရဲေဘာ္ေစာထြန္းတင္က ရည္ရြယ္ခ့ဲျခင္းျဖစ္ေပသည္။
သုိ့ႏွင့္ မိမိတိ့ုတပ္ဖြဲ့အား ရဲေဘာ္ရဲဟူ၏စုစည္းမွဳ ျဖင့္ခ်က္ျခင္း ဖြဲ့စည္းလိုက္ေတာ့သည္။ ကင္းတပ္စုႏွင့္ရင္း ၃ က ရဲေဘာ္ ၄ ေယာက္က ဗန္းေမာ္ကျဖစ္ျကသည္။ က်န္ရဲေဘာ္မ်ားကေတာ့ ဝ ရဲေဘာ္ေလးမ်ားျဖစ္ျက သည္။ ထို ဝ ရဲေဘာ္မ်ားထဲတေယာက္ကေတာ့ အလုပ္လုပ္ရာတြင္လည္း တက္ျကြသက့ဲသုိ့ မိမိတိ့ုထံမွ ဗမာစကား ဗမာစာသင္ရာတြင္လည္းတက္ျကြသည့္ ရဲေဘာ္ဆမ္ပရားျဖစ္သည္။ သူသည္ ေနာင္ ၁၉၈၆/၁၉၈၇ ခန့္တြင္ တပ္မဟာ ၂ ရင္း ၃ တြင္ ဒုရင္းမွဴ းျဖစ္လာျပီး CPB ပ်က္ျပီးေနာက္ မိုင္းလားတပ္
ဖြဲ့သုိ့ေရာက္သြားကာ တပ္မဟာမွဴ းအထိ တာဝန္ယူခ့ဲသည္။ ယခုေတာ့ မိုင္းလားေဒသအုပ္ခ် ဳပ္ေရးတြင္တာဝန္ယူလ်က္ရွိသည္။
စစ္ေရးလွဳပ္ရွားမွဳ
မိမိတိ့ုအား ေရာက္မဆိုက္ တပ္ဖြဲ့ငယ္တခုတြင္းထည့္သြင္းဖြဲ့စည္းျပီး၍ ရက္ပိုင္းအတြင္းပင္ ေသနတ္သံစတင္ျကားရေတာ့သည္။ အစိုးရစစ္ ေၾကာင္းတေျကာင္းသည္ တပ္မဟာ ၂ မွကာကင္းထားသည့္ရြာအား ဝင္ေရာက္လာခ့ဲရာ မိမိတိ့ုတပ္ဖြဲ့ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးေတာ့သည္။ ထိုရြာမွ မိမိတိ့ု ဆိုက္ေခါင္မေရာက္ခင္ ရဲေဘာ္ဥာဏ္ထြန္းႏွင့္ ေတြ့ခ့ဲသည့္ရြာျဖစ္ျပီး တိုက္ပြဲက သူတိ့ုတပ္ခြဲႏွင့္ျဖစ္ပြါးျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုတိုက္ပြဲတြင္ ရဲေဘာ္ဥာဏ္ထြန္း က်ဆံုးသြားသည္ဟုျကားသိရသည္။
လပိုင္းအတြင္းဗမာရဲေဘာ္ထဲက ဒုတိယေျမာက္က်ဆံုးျခင္းျဖစ္သည္ ဟုသိရသည္။ ျပီးခ့ဲေသာလပိုင္းကလည္း မုန္းက်ီး နားလယ္အနီးတိုက္ပြဲတခုတြင္ ဗန္းေမာ္ကလာသည့္ရဲေဘာ္တဦးျဖစ္သည့္ ရဲေဘာ္ပန္းေအာင္က်ဆံုးခ့ဲသည္ျပီးျဖစ္သည္။ အစိုးရစစ္ေျကာင္း မိမိတိ့ု တပ္မဟာ ၂ ရံုးနားကပ္လာသျဖင့္ ထိုေန့မွာပင္ မိမိတိ့ု တပ္မဟာရံုးႏွင့္ အထူးတပ္ရင္းတိ့ု ေနရာေရႊ့ရသည္။ မိမိတိ့ုေရာက္ကထဲက ေလးငါးရက္ခန့္ျငိမ္ေနေသာတပ္ဖြဲ့သည္ အမိန့္ရသည္ႏွင့္ ခဏတြင္းမွာပင္ ခရီးထြက္ရန္အသင့္ျဖစ္သြားသည္။ ရဲေဘာ္တိ့ုအားလုံးသည္ နီးကပ္လာေသာေသနတ္သံေျကာင့္ စိတ္လွဳ ပ္ရွားတက္ျကြေနသည္။
မန္ရွဳိ းမွ ထြက္လာေတာ့ ၃ ေယာက္ထဲ ၂ ရက္ေလ်ွာက္ခ့ဲရသည္။ မုန္းကိုးကထြက္ေတာ့ ၄ ရက္ေလ်ာက္ခ့ဲရသည္။ လူအင္အား ၁၀ ေယာက္ေက်ာ္မ်ွသာျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ရက္ေလ်ွာက္ရမွန္းမည္မွန္းမသိေသးေသာ္လည္း အင္အားက ရာႏွင့္ခ်ီေနသည္။ အားလုံးကိုယ္စီ၌လည္း လက္နက္ျကီး ငယ္ ကိုယ္စီႏွင့္ျဖစ္သည္။ ေရွ့တေမ်ွာ္တေခၚ ေနာက္သုိ့လည္း တေမ်ွာ္တေခၚျဖစ္သည္။ ေန့ပိုင္း စစ္ခ်ီ တက္ရာတြင္ ရဲေဘာ္တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ျကား ၁၀ ေပခန့္ျခား၍ ခ်ီ တက္ရသည္ျဖစ္ရာ လူ သုံးေလးရာဆိုလ်င္ နဲသည့္
လူတန္းျကီမဟုတ္ေပ။
အစိမ္းေရာင္သစ္ေတာအုပ္တြင္းက စစ္သည္မ်ားျကားခ်ီတက္ရင္း ျပီးခ့ဲေသာေလးငါးရက္အတြင္းက ေတြ့ခ့ဲေသာ ရဲေဘာ္ဥာဏ္ထြန္းက မိမိတိ့ုအားျပံဳ းရႊင္စြာႏွဳ တ္ဆက္ရင္း ေနာက္မွေအးေအးေဆးေဆးေတြ့ျကတာေပါ့ဗ်ာဟုေျပာဆိုခ့ဲသည္ကို ျကားေယာင္မိသည္။ ထိ့ုအတူ မိမိတိ့ုလည္း ေသျခင္းတရားႏွင့္ နီးကပ္စြာေလ်ွာက္လွမ္းေနရျပီဆိုသည္ကို သတိမူမိသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
ေမာင္ေမာင္စိုး