ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဆင္းရဲျခင္းကုိ လႈပ္ႏိႈးလုိက္တဲ့ကာရန္မ်ား- ကိုႏိုင္း

ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၁၇ )

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဆင္းရဲျခင္းကုိ လႈပ္ႏိႈးလုိက္တဲ့ကာရန္မ်ား- ကိုႏိုင္း

 

(သူရိယေန၀န္း၊ သစ္ခက္သံလြင္) မိုးမခ၊ ဇြန္ ၃၀၊ ၂၀၁၇

         ျမန္မာျပည္ကလူေတြအတြက္မဆန္းေတာ့ပါဘူး။ 

ဒါေပမဲ့လည္း တခါတခါၾကားလုိက္တဲ့အသံေတြက ရင္ထဲထိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္လာထိမွန္တဲ့အခါ၊ မခံစားနိုင္ေလာက္ေအာင္ ႏွလုံးသားထဲ စူးစူးနစ္နစ္။ လူသားေတြအတြက္ ေသျခင္းဟာ လည္း မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငယ္ရြယ္တဲ့အခ်ိန္၊ မေရာက္သင့္ တဲ့ေနရာမွာ ကုိယ့္ဘဝကုိအဆုံးစီရင္သြားတာကုိ ၾကားလုိက္ရတဲ့ အခါ....။

          ဒီလုိ ဘဝေတြေရာက္ေအာင္ဘယ္သူေတြကဆြဲေခၚသြား ၾကတာလဲ။ တရားခံေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ 

ေျပာနိုင္တာကေတာ့ လူကုိလူခ်င္းမစာနာနိုင္တဲ႔လူ႔အတၱ၊ လူ႔ ဗာလေတြကုိ လက္ညိွဳးထိုးရပါလိမ့္မယ္။ 

ဒီလူ႔ဘဝရုပ္အေလာင္းေတြ ေခတ္ေျမျပင္မွာ မျမင္ရက္စရာ ေကာင္းေအာင္ျပန္႔ၾကဲခဲ႔ၾက၊ ျပန္႔ၾကဲေနၾက၊ အခု ထက္ထိလည္း တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေႂကြက်ေနတုန္းပါပဲ။ 

နာမယ္ရွိတဲ့အေလာင္းေတြ၊နာမယ္မရွိတဲ႔အေလာင္းေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးဟာ အနိ႒ာရံုပန္းခ်ီကားတခ်ပ္လုိျဖစ္ေနပါတယ္။ 

ဒီျမင္ကြင္းကုိ ကဗ်ာဆရာမ ေရႊပုိးအိမ္ (ပဲခူး) က ရုပ္အေလာင္းမ်ား နဲ႔ ျမင္ေအာင္ျပသြားပါတယ္။

ဟုိး အျမင့္ႀကီးကေန တျဖည္းျဖည္း

ဝဲက်လာခဲ႔ရတယ္

ခေရပန္းတပြင့္ကုိ မိခင္ပင္စည္မွ

အဆက္ျဖတ္လိုက္ပုံခ်င္းနဲ႔ ဆင္တယ္

ငါ့ သခင္ဆိုသူကုိ ေတြ႔ရေတာ့မွာလား

ဘဝရဲ႕ဂိတ္တံခါးကုိျဖတ္ရေတာ့မွာလား

ေျမျပင္ေပၚေရာက္ေတာ့

ငါ့ကုိ ရွာေနသူတို႔ေတြ႔တယ္

ငါ့ကုိယ္ငါလည္း မေတြ႔ဘူး

တရွိန္းရွိန္းတက္ေနတဲ႔အပူေငြ႔ေတြထဲ

ေနာက္တဖန္

မျမင္ရေတာ့မယ့္ ခ်စ္ရသူေတြရယ္။

ဘဝတခုကေႂကြသြားခဲ့ရရွာျပီ။ ဘဝကဆင္းရဲသလုိကံၾကမၼာကပါလုိက္ဆင္းရဲေနတဲ႔ဘဝေတြအားလုံးကုိ ျမန္မာ ျပည္မွာေမြး၊ျမန္မာျပည္မွာႀကီးျပင္းခဲ႔ေပမယ့္ သူတပါးနိုင္ငံမွာကြ်န္အျဖစ္သြားၿပီး မိသားစုကုိ ေက်းဇူး ျပန္ဆပ္ဖို႔အတြက္ ဘဝပါ စြန္႔လႊတ္လိုက္ရသူ မဇင္မာဦးဆိုတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးက မီးေမာင္းထိုးျပ လုိက္ သလုိပါပဲ။

သူမအျဖစ္ကၾကားတဲ့လူေတြကုိရင္ထဲနင့္ေနေအာင္ေၾကကြဲရေစပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ မိခင္ကလည္း ေစာစီးစြာလူ႔ဘဝကထြက္ခြာသြားခဲ႔ရသလုိ၊ ဖခင္ကလည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳသြားေတာ့ အသက္ ၈၀ နီးပါး ျဖစ္ေနတဲ့အဘိုး အဘြားလက္ထဲမွာ ႀကီးျပင္းခဲ႔ရတဲ့မဇင္မာဦး။ စင္ကာပူနိုင္ငံမွာ အိမ္ေဖာ္အျဖစ္ သြား လုပ္ကုိင္ၿပီး အိမ္ရွင္ေတြရဲ႕ လူမဆန္စြာ၊ ႏွိမ့္ခ် ေကြ်းေမြးဆက္ဆံတာကုိမခံနိုင္တဲ့အဆုံး တိုက္အျမင့္ႀကီး အေပၚကေန ခုန္ခ်ၿပီး ေသဆုံးသြားခဲ႔ရပါျပီ။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ မဇင္မာဦးလို သူတပါးနိုင္ငံမွာ ဘဝေတြေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရသူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိမလဲဆိုတာေတြးမိရင္ ေၾကကြဲစရာျဖစ္ရပါတယ္။ ဒီလိုေပ်ာက္ကြယ္ခဲ႔ရရွာတဲ႔ဘဝေတြအတြက္ ျပန္တရားစြဲ ဖို႔ စဥ္းစားမိေတာ့ တရားခံရွာမေတြ႔နိုင္ပါဘူး။ ဒီအေၾကာင္းကုိ ကဗ်ာဆရာမ အ္ိန္ဂ်ယ္လင္းက တရားခံမရွိ ေခတ္ထဲက ေခါင္းစဥ္ေပ်ာက္ကဗ်ာ နဲ႔ ျမန္မာျပည္ဟာ သူတပါးတိုင္းျပည္မွာေသဆံုးသြားၿပီလုိ႔ ေရးဖြဲ႔လုိက္ ပါတယ္။

ဗုန္း မည္သံ

အဆင့္ျမင့္အထပ္ေပၚက

ျပဳတ္က်သြားတဲ့

စေတးခံႏွလုံးသားေတြ

ေသခ်ာတယ္

သန္းေျခာက္ဆယ္ဟာ လူသားေတြဟုတ္ရဲ႕လား

ညီမေလးေရ  အဲဒီအခ်ိန္ေပါ့

ျမန္မာနိုင္ငံဟာ

စင္ကာပူမွာ ေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီ။

က်ေနာ္တို႔ျမန္မာနိုင္ငံဟာလြတ္လပ္ေရးကုိတကယ္ရခဲ႔ျပီလား။ သူ႔ကြ်န္ဘဝက အမွန္တကယ္လြတ္ေျမာက္ ခဲ့ၿပီလား။ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အခုအခ်ိန္မွာစဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါၿပီ။ 

နိုင္ငံအေနနဲ႔ အမည္နာမအရ လြတ္လပ္တဲ့ နိုင္ငံတခုျဖစ္ေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေထာင္ေသာင္း နဲ႔ခ်ီေအာင္ သူတပါးတိုင္းျပည္မွာ ကြ်န္သြားခံေနရတာကုိ ျပန္စဥ္းစားမိရင္ အရမ္းရင္နာစရာေကာင္းပါ တယ္။ နိုင္ငံကလြတ္လပ္ေပမယ့္ ျပည္သူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲမႈႏြံထဲက မလြတ္ေျမာက္နိုင္ေသးပါဘူး။

          သူတပါးနိုင္ငံမွာ အႏွိမ္ခံလူတေယာက္အေနနဲ႔ ရွင္သန္မႈအတြက္ ရုန္းကန္ေနရတာကုိ လူသား အခ်င္းခ်င္း မစာနာနိုင္ၾကတာေတြ ၾကားေနျမင္ေနရေတာ့ က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံကုိအျမန္ဆုံးဆင္းရဲတြင္းထဲက လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္စိတ္ ျပင္းျပစြာျဖစ္မိပါတယ္။

          ဒီအေၾကာင္းကုိ လူမႈကြန္ယက္ေပၚက ေသြးပ်က္ဖြယ္အနာတရမ်ား ကဗ်ာကုိ ကဗ်ာဆရာမ၊ စာေရးဆရာမ ေဆြရည္လင္းက ေရးဖြဲ႔တာ ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။

Oh my god !!! Oh my god !!!

အထိတ္တလန္႔ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္လိုက္သံ

စင္ကာပူ ၁၉ လႊာေပၚက

ခုန္ခ် ေဖာက္ထြက္

အပူသည္ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္မေလးအတြက္

အဖန္ငါးရာ ငါးကမ ၻာ

မေၾကာက္ရွာလုိ႔ အျပစ္မတင္ရက္

သူ႔မ်က္ဝန္းေတြမွာ ဗလာျဖစ္လို႔

လူ႔ဘဝ ငရဲအပူ

ခံနိုင္ရည္မရွိေတာ့ဘူးလားမိန္းကေလးရယ္။

အဖိုးထိုက္ သားနား

ေမာ္ဒယ္ျမင့္ ကားလွလွေပၚက

ပုရိသတို႔ ေငးေမာၾကတဲ့

ေက်ာ့ရွင္း သပ္ရပ္

လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးမေလးဘဝ

သူ အေဝးကေတာင္ ေငးေမာဖူးပါရဲ႕လား

ဘဝေတြက လြန္ျခားနားေနရ။

         လူေတြရဲ႕ကံၾကမၼာေတြက အရမ္းကုိကြာျခားလြန္းပါတယ္။ လူေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာေတြကုိပဲ အျပစ္ဖြဲ႔ရ ေလမလား၊ လူ႔ေလာကမွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြကုိပဲ အျပစ္ေျပာရမလား။ 

စာေရးဆရာမႀကီး စမ္းစမ္းႏြဲ႔(သာယာဝတီ) ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကဗ်ာတပုဒ္ရဲ႕အပုိဒ္တပုိဒ္ကုိ ျပန္ေတြးမိလိုက္တယ္။

ေလာကဓံ ေရဆိုင္ဝဲေပမယ့္

စုပ္ဝဲနဲ႔မႈတ္ဝဲ

ျမဳပ္ဆဲနဲ႔ ေပၚဆဲ

အေတာ္ပဲျခားနားပါတယ္

စားစရာမရွိသူနဲ႔ ထားစရာမရွိသူ

မရွိသူခ်င္းတူရိုးလား၊

 

မတူညီနိုင္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံမွာ စားစရာမရွိတဲ့လူေတြ အရမ္းမ်ားပါတယ္။ ထားစရာမရွိသူအနည္းစုပါ။ 

ဒီလိုစားစရာမရွိတဲ့လူေတြမ်ားေနတာ၊ ထားစရာမရွိတဲ့လူေရတြက္လုိ႔ရနိုင္ေအာင္ နည္းေနတာ ကံၾကမၼာေတြရဲ႕ ဒဏ္ခတ္မႈလား။ လူတစုရဲ႕အနိုင္က်င့္ဗိုလ္က်မႈေၾကာင့္လား။ လူလည္ေတြခ်မ္းသာျပီး၊ လူအေတြဆင္းရဲေနၾကတာလား။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ လူအေတြပုိမ်ားေနပါတယ္။

လူအေတြေနတဲ့တိုင္းျပည္ေပါ့။ ဒီတိုင္းျပည္ကုိဆင္းရဲတြင္းထဲက ဆြဲမထုတ္နိုင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ လူအေတြ ပုိပုိျပီး မ်ားလာမွာပါ။ 

လူအေတြကုိ လူလည္ေတြျဖစ္မလာေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမ့ဲ လူကုိ လူခ်င္း ကူညီနိုင္ဖို႔ေတာ့ လုိ ပါတယ္။ လူလူခ်င္း ကုိယ္ခ်င္းစာ တရား ထားဖို႔ကုိ တိုက္တြန္းနိုးေဆာ္လုိက္တဲ့ကဗ်ာကုိ လူသား ခ်င္းကူညီ စိတ္ထားတဲ့ ပရဟိတအမ်ဳိးသမီးငယ္ တေယာက္က ေရးဖြဲ႔လိုက္ပါတယ္။

ဝုန္း ဆိုတဲ့အသံက

အားလုံးကုိ လႈပ္နိုး

တာဝန္အသစ္တခု ထပ္ေပးတယ္။

ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕ေနာက္

ႏွိပ္စက္ျခင္းရဲ႕ေနာက္

ပညာမတတ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္

စီးပြားေရးက်ဆင္းျခင္းရဲ႕ေနာက္။

အပ်ဳိစင္ဘဝေတြ

စကၠန္႔အမွ် အဖ်က္ဆီးခံေနရ

ရိုက္ႏွက္အငတ္ထား

မီးပူထိုးလက္ခ်ဳိး

ငရဲခန္းထဲက ေအာ္ဟစ္သံ

တကမ ၻာလုံးမွာ

တို႔နိုင္ငံသားေတြ ကယ္ရာမဲ့အတိ။

ထၾကည့္ၾကစမ္း။

ရည္းစားျပတ္လို႔ငုိသူေတြ

စာေမးပြဲက်လုိ႔ငုိသူေတြ

ဟင္းမႀကိဳက္လို႔ငုိသူေတြ

ေနာက္ဆုံးေပၚဖုန္းမရလို႔ ငုိသူေတြ

ထၾကည့္ၾကစမ္းပါ။

ငါတို႔ေသြးခ်င္းေတြ၊ ငါတို႔ေဆြမ်ဳိးေတြ

ေနရာအႏွံ႔ ငုိယုိေနရ။

ကုိယ့္နိုင္ငံေကာင္းမွ သူတို႔ေကာင္းမယ္

နိုင္ငံေကာင္းမွ ငါတို႔ေကာင္းမယ္။

နိုင္ရာကစ စနစ္က်စုိ႔

စည္းကမ္းရွိစုိ႔၊ နိုင္ငံအတြက္ လက္တြဲညီစုိ႔

ကူညီၾကစုိ႔။

စစ္ပြဲေတြရပ္ပါ၊ ဆင္းရဲျခင္းကုိရပ္ေပးပါ

စည္းကမ္းမဲ့ ကြမ္းေသြးရပ္ပါ

အမိႈက္ေတြရပ္ပါ

လူေရာင္းစားျခင္း ရပ္ပါ

ကုိယ္ခ်င္းစာတရားတို႔ ထြန္းကားေပးပါ။

         ဒီလိုတိုက္တြန္းလိုက္တာကေတာ့ ခင္ႏွင္းၾကည္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကလည္း ညီမေလးမွ တဆင့္ တဲ့။ 

ဘဝကုိပါစေတးသြားရွာသူ မိန္းမငယ္ေလး ဇင္မာဦး မ်ားကုိ နာက်င္စြာ ေၾကကြဲမွတ္တမ္းေရး လိုက္ပါ တယ္။

          က်ေနာ္႔ရဲ႕နိုင္ငံေတာ္ႀကီး ဆင္းရဲျခင္းမွလြတ္ကင္းနိုင္ပါေစ။

ကုိနိုင္း

သည္ကဗ်ာမ်ားကုိ သက္ဆိုင္ရာ ကဗ်ာေရးသူမ်ား၏ ေဖ့ဘုတ္မွ ကူးယူခံစားေရးပါသည္။

သူရိယေနဝန္း -Vol 1.No 153. 24 June 2017