မ်ဳိးေတဇာေမာင္ ● မီးခိုးေခါင္းတိုင္

မ်ဳိးေတဇာေမာင္ ● မီးခိုးေခါင္းတိုင္
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၇၊ ၂၁၇

ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့ ဆည္းဆာေနေရာင္ေအာက္မွာ
တစ္ကိုယ္တည္းရပ္ေနတယ္
ဆံပင္နက္နက္ေတြ ေလေၾကာင့္လြင့္ေနေပမယ့္
ပိန္သြယ္တဲ့အရိပ္တစ္ခု ကေတာ့ ၿငိမ္သက္စြာရပ္လို႔
ၿမိဳ႕ေတာ္တံတိုင္း ေအာက္ဘက္ဆီမွာ
နည္းနည္းေအးၿပီး၊ နည္းနည္း အထီးက်န္ဆန္တယ္
က်ေနာ္ဟာ ပ်ံတက္သြားခ်င္ေနတဲ့ မီးခိုးေခါင္းတိုင္။

ဦးေခါင္းကိုငံု႔ၿပီး၊ ရွည္လ်ားတဲ့ က်ံဳးကိုေငးၾကည့္မိ
ေရဟာ က်ံဳးႏႈတ္ခမ္းထိလွ်ံလို႔၊
ေကာက္ေကာက္ေကြ႔ေကြ႔ စီးဆင္းေနတာ
ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ
ဘယ္သူ က်ေနာ့္ကို အက်ဉ္းခ်ခဲ့သလဲ။

ေန႔လည္ခင္းတိုင္း
ေကာင္းကင္ေပၚက တိမ္လႊာျဖဴျဖဴေတြရဲ႕ေျခရာေတြကို က်ေနာ္ ေမာ့ေငးတယ္။

က်ေနာ္ အေဝးကို ခရီးႏွင္ဖို႔ တမ္းတမိ
အို... အဲ့ဒီ့ျမစ္ေၾကာင္း႐ွည္႐ွည္၊ ေတာင္တန္းျပာျပာေတြ
က်ေနာ္ဟာ တိမ္ေတြကို လိုက္ဖမ္းေနတဲ့
ႀကိဳးၾကာတစ္ေကာင္ျဖစ္ခဲ့ရင္
ဒါမွမဟုတ္ ဖုန္မႈန္႔ေလးတစ္မႈန္႔ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္...
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ဟာ
အျခားလူေတြဆီ အထီးက်န္မႈေတြ မ်ွေဝေနရင္း
ၿမိဳ႕ေတာ္ တံတုိင္းေအာက္ဘက္နားမွာ ထင္ေနတဲ့
အရိပ္တစ္ခုမွ်သာ ။

Lo Fu ရဲ့ CHIMNEY
From: River of the Soul; 1956