(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၂၊ ၂၁၀၇
ဝင္႐ိုးစြန္းရဲ႕ ဒီတေႏြ
နည္းနည္း ေႏြပီသလာတဲ့အထဲမွာ
တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလကေတာ့
အေအးဓာတ္ကိုသယ္ေဆာင္လာတုန္းပဲ ….။
ငါ … အိမ္ေရွ႕ဝရံတာမွာရပ္ရင္းေငး
ဟိုး … ေဝးေဝးက အနာဂတ္ကိုေတြး
ခပ္ေရးေရး ခပ္ေၿဖးေျဖးသာ မပီဝိုးတဝါး
ဆည္းဆာတိမ္ေတာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်င္တယ္ …..။
စိတ္အာရံုေတြ ကစဥ့္ကလ်ား
အေတြးမ်ားဖ႐ို ဖရဲ
ေတာင္မင္းကို ေျမာက္မင္းမကယ္ႏိုင္
ဒီတခန္းရပ္ျပဇာတ္ ဇာတ္နာလွတယ္ …
ယံုၾကည္မႈ စံုလံုးကန္းတဲ့အခါ
ကိုယ့္အိမ္နီးနားခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕
ဝွက္ထားေသာလက္သဲမ်ား အလုအယက္
ဒုကၡကႏၱာရ ကပ္ဆိုးႀကီးထဲ
ပြေယာင္းေယာင္း ေယာင္ကိုင္းကိုင္း
အသက္ဓာတ္ဟာ
ထြက္ေပါက္ရွိရာ တြားတြားတက္လာ …..
ကိုယ္မေပ်ာ္ပါဘူး
ကိုယ္မငိုပါဘူး …….
ဝင္ကစြတ္ေကာင္္တို႔ရဲ႕
စိတ္ထဲ ဘာေတြမ်ားရွိေလမလဲ
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာသို ထြက္သြားၾကသူမ်ား
သမိုင္းမဝင္ေပယ့္ သမိုင္းတြင္ေနတဲ့
အသက္စြန္႔သြားသူမ်ား
ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္း နွင္းရယ္
ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္း ႏွင္းရယ္
ေႏြလည္ ေန႔ရဲ႕အိပ္မက္
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္
ေကာင္းကြက္တကြက္မွမရွိေသာ္လည္း
ဒါဟာ ေလာကရဲ ့သစၥာတရား …
တို႔မွားသြားလား ..မသိေတာ့ဘူး
မသိေတာ့ဘူး… မသိေတာ့ဘူး……။
ရဲရင့္သက္ဇြဲ
Comments