ေမာင္ေက်ာ္ေမာ္ - ခိုင္ထူး လည္း ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ပါေစ - က်ေနာ္တုိ႔လည္း ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမယ္

Art - Than Htay Maung, Collection by Aung Min

ေမာင္ေက်ာ္ေမာ္ - ခိုင္ထူး လည္း ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ပါေစ - က်ေနာ္တုိ႔လည္း ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမယ္
မိုုးမခ။ (၂၀၁၇ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္ ၉ ရက္)

အဆိုေတာ္ခိုင္ထူး အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတဲ့ သတင္းေတြၾကားရၿပီး ေပၚလာတဲ့ အေတြးနဲ႔အျမင္ကို တင္ျပတာပါ။ စာဖတ္သူ မ်ားနဲ႔ သေဘာထား အျမင္ညွိႏိႈင္းတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေရးသားတင္ျပတာပါ။

ခုိင္ထူး က်န္းမာေရးအေျခအေနၾကားရေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကုိယ္ႏွစ္သက္ သေဘာက်တဲ့အဆုိေတာ္တစ္ေယာက္ မဟုတ္လား။ ခိုင္ထူးရဲ႕လူပုဂၢိဳလ္အေနအထားကို က်ေနာ္ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ “ခုိင္ထူးသီခ်င္း”အမ်ားစုကို (ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာ ရရင္ ခုိင္ထူးအႏုပညာ) က်ေနာ္ႀကိဳက္တယ္။ ဒါဟာ ရုိးရုိးရွင္းရွင္းကိစၥပါ။

ခုိင္ထူးသီခ်င္းေတြကို ၾကည့္ေတာ့ သူကုိယ္တုိင္ေရးတာပါတယ္၊ ကိုေမာင္ေမာင္(အဥၨလီ)၊ ကိုေနဝင္း၊ ေဂ်ေမာင္ေမာင္၊ ရာျပည့္တုိ႔ေရးတာေတြက အမ်ားစု ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သီခ်င္းေတြက သီခ်င္းေတြထဲက အဘိဓမၼာေတြက ဘဝကိုျဖစ္ျဖစ္ ၊ အခ်စ္ကိုျဖစ္ျဖစ္ ေပါက္ကြဲထားတာ၊ စကားလံုးေတြက မုိက္တယ္။ ဥပမာျပရရင္ ဒီလိုစာသားမ်ိဳးေတြေပါ့ -

“ လိမၼာတတ္ေအာင္ မုိက္မဲဖူးရမယ္ --- ခ်စ္ခင္တတ္ေအာင္ မုန္းေမ့ဖူးရမယ္ --- ဒါဟာ ေလာကရဲ႕သစၥာတရား --- မေျပလည္တာေတြ မမွ်တတာေတြ အၾကား ေဖ်ာက္ပစ္ခ်င္တာ ဘဝတစ္ခုပါ ဘဝထဲမွာ လူေတြထဲမွာ ေလာကရဲ႕သစၥာတရား ရွိေနတယ္”

ဒီလိုစာသားေတြကို ခုိင္ထူးက သူ႔ရဲ႕ အသံနဲ႔မာန္ပါပါ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲပစ္တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတးသံ၊ ဒီေတးသံထဲမွာပါတဲ့ အဘိဓမၼာေတြက က်ေနာ္ တို႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ ရင္ကိုလာေရာက္ ထိမွန္တာပါ။

ဒါဟာ အႏုပညာဖန္တီးသူ (ေတးေရး) သီဆုိသူ (အဆုိေတာ္) ခံစားသူ (ပရိတ္သတ္) တို႔ တထပ္တည္းေပါင္းစည္းမိ သြား တာပါ။ ဒီအခ်က္ကပဲ အႏုပညာရွင္ေတြအတြက္ “ေအာင္ျမင္မႈ” ကို သယ္ေဆာင္လာတာပဲ မဟုတ္ ပါလား။

က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ ေခတ္နဲ႔လူငယ္ေတြ(ရင္ခုန္သံခံစားမႈ)ဟာ ကဗ်ာနဲ႔သီခ်င္းထဲမွာ အမ်ားဆံုးရွာေဖြေတြ႔ႏုိင္မယ့္ ေနရာလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္တာပါပဲ။ အျခားေနရာေတြမွာလည္းရွိမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ လူငယ္ေတြရဲ႕ေခတ္ၿပိဳင္ခံစားမႈကိုေတာ့ ကဗ်ာနဲ႔ေတးသီခ်င္း ေတြထဲမွာ အမ်ားဆံုးရွာေဖြေတြ႔ႏုိင္မယ္လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ယံုၾကည္ေနတာပါပဲ။

ဒါဟာ လူငယ္ေတြမ်က္ေမွာက္ျပဳထားတဲ့ ကမၻာေလာကလို႔ဆုိရမွာပါပဲ။ အဲဒီကမၻာေလာကထဲမွာ လူငယ္ေတြရဲ႕ အသံမ်ိဳးစံု အဆက္မျပတ္ျမည္းဟည္းေပါက္ကြဲေနပါတယ္။ ေလာကႀကီးကို သေရာ္တာ၊ ႏွစ္လို ဖြယ္ရာ၊ စက္ဆုတ္ေနတာ၊ ျမတ္ႏုိးခ်စ္ခင္ေနတာ ဒါမွမဟုတ္ အခ်စ္ကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ျပေနတာ ...

 “ ကုိယ့္ခ်စ္သူ ဆြဲလြဲေလးလုိ ရယ္သံခ်ိဳတဲ့အခါ မြန္းတည့္ခ်ိန္ ေနလည္း ပူတယ္မထင္ခဲ့မိပါ အင္အား မဟာ ရူးသြပ္ခ်င္းလိ႔ု ေခၚခ်င္ေခၚေတာ့ကြယ္ --- ပန္ မျဖစ္တယ္ အခ်စ္ရဲ႕အရိပ္ကေလးေတြ ရင္ထဲမွာ တစ တစစီေႂကြ ---”။

က်ေနာ္တုိ႔ ထုိသုိ႔ ေဝခဲ့၊ ေႂကြခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္ပါလား။ “ မေက်နပ္ဘူး၊ သိလား ” ဆုိတဲ့စကားကိုေျပာေနသမွ် က်ေနာ္တို႔ဟာ “ခုိင္ထူး” ကို အမွတ္ရေနၾကအံုးမွာပါ။ ဒီအေခြ (မေက်ပ္ဘူး၊သိလား) ဟာ “ခုိင္ထူး” ကို ခိုင္မာ ထူးျခားေစခဲ့တာပဲမဟုတ္ပါလား။

ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္သတိျပဳမိတဲ့ အခ်က္ ၂ ခ်က္ကိုတင္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီ ၂ ခ်က္က အႏုပညာသမားေတြ မကင္းႏုိင္တဲ့ မေရွာင္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ ၂ ခုပါ။ (အခြန္ေပးျခင္းနဲ႔ ေသျခင္းတရား ကို လူတုိင္းမကင္းနုိင္သလိုပါပဲ)
ပထမတစ္ခုက အလြန္အားနာစြာနဲ႔ေျပာရင္ (အရက္အပါအဝင္) မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ မကင္းႏုိင္တဲ့ အျဖစ္ပါ။

ဒုတိယတစ္ခုက အုပ္စုိးသူမ်ားရဲ႕ “အႏုပညာေပၚတာဆြဲျခင္း” ခံၾကရတဲ့ အျဖစ္ပါ။

ဒီႏွစ္ခုကိုလည္း အႏုပညာရွင္ေတြ မကင္းႏုိင္ၾကပါဘူး။ ဒီႏွစ္ခုဟာ သက္ဆုိင္ရာ အႏုပညာရွင္ရဲ႕ “အသက္နဲ႔ေအာင္ျမင္မႈ” ကို အၾကင္နာကင္းမဲ့စြာ အဆံုးစီရင္ျပစ္တတ္တယ္ဆုိတဲ့ တူညီတဲ့ထူးျခားခ်က္ရွိမႈကိုလည္း သတိျပဳမိပါတယ္၊ ဒီအခ်က္ေတြကို သက္ဆုိင္ ရာေနရမွာ ထည့္သြင္းေရးသားပါ့မယ္။

အႏုပညာသမားနဲ႔ (အရက္အပါအဝင္) မူးယစ္ေဆးဝါး
ကဗ်ာနဲ႕ဂီတဟာ လူငယ္ေတြအတြက္ စိတ္ကို ေျပာင္းလဲေစႏုိင္သလိုပါပဲ။

ဂီတေလာကက ၾကယ္ပြင့္ေတြဟာ (ႏုိင္ငံတကာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္တြင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္) မူးယစ္ေဆးဝါးန႔ဲ မကင္းႏုိင္တာကို သတိျပဳမိပါတယ္။

အႏုပညာေလာက (အထူးသျဖင့္ ေတးဂီတနယ္ပယ္မွာ) လူငယ္ေတြဟာ ဆံပင္ရွည္တာနဲ႔မကင္းသလို မူးယစ္ေဆးဝါးသံုးစြဲမႈ ဘက္ကိုလည္း တိမ္းလြယ္ညြတ္လြယ္တာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ ထုိ႔အတူ ကုိယ့္ကုိယ္ အဆံုးစီရင္မႈေတြနဲ႔ မကင္းတာလည္း ျငင္းပယ္ျခင္း ငွာ မစြမ္းသာတဲ့ နာက်င္ဖြယ္ အျဖစ္မွန္တစ္ခုပါပဲ။ ဒါဟာ ႏုိင္ငံတကာမွာေရာ ျမန္မာျပည္မွာပါ တူညီတဲ့အခ်က္တစ္ခုပါ။ မူးယစ္ေဆးဝါး ရဲ႕ႏြံထဲမွာ အခ်ိန္မတိုင္မီ နစ္ကၽြံက်သြားၾကရတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြကို က်ေနာ္ ဆြတ္ဆြတ္ၾကင္ၾကင္ ႏွေမ်ာပါတယ္။

ဂီတနဲ႔မူးယစ္ေစတတ္ေသာေဆးဝါး မခြဲႏုိင္မခြာရက္ ေပါင္းစပ္ေနမႈဟာ က်ေနာ့္အဖုိ႔ေတာ့ ဒီေန႔အထိ အေျဖရွာမရႏုိင္ေသးတဲ့ အိပ္မေပ်ာ္ေသာညတစ္ညရဲ႕ပုစၦာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ေနဆဲပါ။

ေသခ်ာတဲ့အခ်က္ကေတာ့ မူးယစ္ေဆးဝါးက က်ေနာ္တို႔ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြကို အနက္ဆံုးတြင္းထဲကို ေခၚယူ သြားတာနဲ႔ အဆံုးသတ္ၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။ ( ဒီေနရာမွာက်ေနာ္သိလိုတဲ့ ေမးခြန္းက အႏုပညာဖန္တီးမႈမွာ မူးယစ္ေဆးဝါးရဲ႕ အေရးပါ မႈဟာ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာအထိပါဝင္ေနပါသလဲ။ ဒါကို ေဆးပညာ/စိတ္ပညာရႈေဒါင့္ကပါ စနစ္တက် အေျဖရွာသင့္ပါတယ္) ဒီလိုေရးလုိက္လို႔ အႏုပညာရွင္တုိင္း မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔မကင္းဘူးလို႔ ဆုိလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။

အႏုပညာသမားနဲ႔အုပ္စိုးသူအစိုးရ
အဆက္ဆက္ေသာ အုပ္စုိးသူေတြဟာ လူငယ္ေတြနဲ႔ရင္ခုန္သံ၊ လူငယ္ေတြရဲ႕ေတးဂီတ (အထူးသျဖင့္ ကဗ်ာနဲ႔သီခ်င္း) ကို နားကေလာခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ႀကိဳဆုိအားေပးျခင္းမရွိဘဲ။ ဆန္႔က်င္ရႈံ႕ခ်ခဲ့ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ သရုပ္ပ်က္ေတးဂီတတဲ့။ ထုိသုိ႔ (မဆလ) တုိက္ပံု ဝတ္လူႀကီးလူေကာင္းမ်ားဟာ သရုပ္ပ်က္ေတးဂီတလို႔သာ တဖက္မွာ ေမးေငါ့ သရုပ္ဖ်က္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ႏုိင္ငံေရးအတြက္ မိႈင္းတုိက္ဝါဒျဖန္႔ခ်ိဖို႔ရာမွာေတာ့ (သူတို႔အေခၚ) “သရုပ္ပ်က္ေတးဂီတ” ကို အသံုးေတာ္ခံေစဖုိ႔ နဲနဲမွ မပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကပါဘူး။

ရုပ္ရွင္ဂီတအႏုပညာရွင္ေတြကို သူတို႔ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးတြက္ ေပၚတာဆြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ အသံုးခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဟုိးေခတ္တုန္း(မဆလ)က ( မဲရုံကို မဲရံုကုိ လာၾက လာၾက မဲေပးၾကမယ္ကြာ ) တဲ့။

ဒီဘက္ေခတ္(နဝတ-နအဖ) မွာေတာ့ ( ညည္း ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ၿပီလား) တဲ့။

ရုပ္ရွင္နဲ႔ဂီတနယ္ပယ္က ပုိၿပီးအသံုးခ်ခံတာဟာ ဒီအႏုပညာရဲ႕ထူးျခားခ်က္ျဖစ္တဲ့ လူထုနဲ႔တုိက္ရုိက္ထိေတြ႔ၿပီးၾသဇာ သက္ ေရာက္ေစႏုိင္ တဲ့ ထူးျခားခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူတုိ႔ဟာ အုပ္စိုးသူက အာဏာနဲ႔ဆင့္ေခၚတာကို ေျဗာင္ျငင္းဆန္ႏုိင္ဖုိ႔ သိပ္ကုိ ခက္ခဲပါတယ္။ အုပ္စိုးသူဟာ သူတို႔အႏုပညာတင္ဆက္ခြင့္ေျဖာ္ေျဖခြင့္ကို ဆုိတဲ့ “အသက္နဲ႔ အညွာ” ကိုကုိင္ထားၿပီး အႏုိင္က်င့္အသံုးခ် တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕အႏုပညာသည္ေတြဟာ အုပ္စိုးသူအစိုးရရဲ႕ ဒီလို အႏုပညာေပၚတာဆြဲတာကို မလူးသာမလြန္႔သာပဲ ခံၾက ရရွာပါတယ္။ ဒီအခါမွာ လက္ေတြ႔အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုရဲ႕အခ်စ္ပ်ယ္ျခင္းကို ခံၾကရတာပါပဲ။

တခ်ိဳ႕ဟာ “ႏုိင္ငံေတာ္အဆုိေတာ္ႀကီး”အျဖစ္ (စိတ္ေရာကုိယ္ပါ) သက္ဆံုးတုိင္အသံုးေတာ္ခံသြားသူေတြရွိသလုိ၊ တခ်ိဳ႕က လည္း မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြေအာက္မွာ အုပ္စုိးသူရဲ႕ “အႏုပညာေပၚတာ” ထမ္းၾကရပါတယ္။

ယတိျပတ္သေဘာေမးလာရင္ေတာ့ က်ေနာ္ဟာ “ေမ့ကြက္ကို ရွာ” သူ ဘက္မွာရပ္တည္မွာပါ။

“တေက်ာ့ႏွစ္ေက်ာ့ေတးကို သီ ” မယ့္သူ လံုးဝ မဟုတ္ပါဘူး။

အုပ္စုိးသူအစိုးရအတြက္ စိတ္ေရာကုိယ္ပါအမႈေတာ္ထမ္းၾကတဲ့ အႏုပညာရွင္ဆုိသူေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အုပ္စိုးသူေတြ အေပၚသေဘာထားသလို သေဘာထားလိုက္ရံုပါပဲ။ အဲဒီလုိ အႏုပညာရွင္ဆုိသူေတြက သူတုိ႔အႏုပညာေတြကို အေရအတြက္နဲ႔ မ်က္ႏွာ လိုအားရေဖာ္ျပေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္အက်ိဳးျပဳသီခ်င္းဘယ္ႏွပုဒ္ေရးစပ္ခဲ့တယ္တဲ့။ ဒီလိုအေျပာအဆုိမ်ိဳးဟာ အင္မတန္ စက္စုတ္ဖြယ္ရာပါ။ က်ေနာ္အဖုိ႔ေတာ့ အႏုပညာဆုိတာ အေရအတြက္သက္သက္ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ “အရည္အခ်င္း” ကိစၥပါ။ “ဘယ္သူ႔ အတြက္အက်ိဳးျပဳသလဲ” ဆုိတဲ့ ကိစၥပါ။

ဒါေပမယ့္ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ိဳးစံုေအာက္မွာ အႏုပညာေပၚတာထမ္းၾကရတဲ့ အႏုပညာသမားေတြအေပၚ မွာေတာ့ ခြဲျခားမႈမရွိ၊ နားလည္စာနာမႈနည္းနည္းမွ မျပဳေတာ့ဘဲ၊ အုပ္စိုးသူေတြရဲ႕အသံုးေတာ္ခံေတြ၊ အလုပ္အေကၽြး ေတြဆုိၿပီး တဖက္ သတ္တြန္းပုိ႔ပစ္တာဟာ မဆီေလ်ာ္ဘူးလို႔ယူဆပါတယ္။ ခြဲျခားမႈရွိရွိနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳရမွာပါ။

စစ္မွန္တဲ့ ပါတီစံုဒီမုိကေရစီေအာက္မွာဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လိုအႏုပညာနယ္ပယ္က အႏုပညာသမားပဲျဖစ္ပါေစ သူကုိယ္ပုိင္ေရြး ခ်ယ္တဲ့ႏိုင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းကေန သူ႔အႏုပညာနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆင္နုိင္ခြင့္၊ အလုပ္အေကၽြးျပဳႏုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ သူႏွစ္သက္ရာ ႏုိင္ငံေရး နဲ႔ႏုိင္ငံပါတီကုိ မဲေပးႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီပါတီေအာင္ႏုိင္ေရးမွာ သူ႔အႏုပညာနဲ႔သူတတ္စြမ္းသလို ေဆာင္ရြက္နုိင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ကာလမ်ိဳးမွာေတာ့ ျပည္သူေတြဘက္ စစ္မွန္တဲ့ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပံု ဘက္ကပဲ ရပ္တည္ေစခ်င္တာကေတာ့ က်ေနာ္ဆႏၵနဲ႔သေဘာထားပါပဲ။

ေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္လွမ္းတာ မေလွ်ာက္လွမ္းတာကေတာ့ သက္ဆုိင္ရာ အႏုပညာရွင္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

“အႏုပညာ” ဆုိတာ သမုိင္းေခတ္ကာလနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ခံစားမႈနဲ႔အသံကို ထင္ဟပ္ေဖာ္ထုတ္ေပးဖုိ႔ စုစည္းေပါင္းစပ္ေပးဖုိ႔ အားမာန္ကိုေပးဖို႔ လုိ႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။ “ခံစားမႈ” ဆုိတာဟာလည္း နံ႔သာထုံတဲ့ ညတစ္ညကေန ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးအထိ က်ယ္ျပန္႔နက္ရိႈင္းတယ္ မဟုတ္ပါလား။

ခုိင္ထူးရဲ႕သီခ်င္းနဲ႔နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

“ဘယ္အေမွာင္ ဘယ္လိုေမွာင္လည္း တစ္ေန႔ေတာ့လင္းရမယ္ အားမေလွ်ာနဲ႔ေလ အားလံုးကို ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္” တဲ့။

ဘယ္လို ေမွာင္မိုက္မႈမိ်ဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ “ခိုင္ထူး” လည္း ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ပါေစ။

က်ေနာ္တုိ႔လည္း ေက်ာ္ျဖတ္ၾကမယ္။

ရုိေသစြာျဖင့္
ေမာင္ေက်ာ္ေမာ္
၉ ၾသဂုတ္