ဝါက်ျဖဴ ● စိတ္

 ဝါက်ျဖဴ ● စိတ္
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၇

တသက္လုံးစိမ့္ထြက္ေနတဲ့ပင္လယ္။

သိုးျဖဴတအုပ္နဲ႔ သိုးမဲတအုပ္ကေရာ
ေထြးသြားၿပီး လိႈင္းအျဖစ္ စီးတယ္။

ရာသီဟာ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး
ၾကာေတာ့ ေမာလာတာပဲ။

သစ္ပင္ေအာက္မွာ တခ်ိန္လုံးၿငိမ္ေနတဲ့
ပိုက္ကြန္က လွမ္းအုပ္ခ်လိုက္တာေပါ့။

ၾကက္သီးေမႊးညႇင္းေလးေတြ စိန္ပြင့္အျဖစ္
အစီအရီ ပင္လယ္ျပင္မွာ
တလက္လက္။

တကယ္ဆို ဒါဟာ ေမွ်ာ္လင့္မႈပဲ။
ေျမသားထဲခြဲဝင္ေနတဲ့ လူ႔ဘဝက
ဒီေလာက္နဲ႔ ၿပီးသြားတာလား။

အခုျမင္ေနရတာက
ျမဴနဲ႔ ႏွင္းေတြပိတ္မိေနတဲ့ သေဘၤာတစင္း
အင္ဂ်င္သံဟာ က်ယ္တလွည့္ တိုးတလွည့္
ျမင္ကြင္းကိုလွည့္ၿပီး ႏွဲ႔ၿပီးခ်ဲ႕ၾကည့္ေနတယ္။

ဟုတ္ၿပီ
အခုေတာ့ က်ေနာ္သိလိုက္ၿပီ။

ေျခာက္ခုေျမာက္ျဖစ္စဥ္ေတြထဲက
ငါးခုကို ေသာ့ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။

သိုးေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း အမည္းကေန
အျဖဴေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲစျပဳလာၾကၿပီ။

ၾကာေတာ့လိႈင္းေတြ အစြယ္က်ဳိးလာၾကၿပီ။

ပီတိဟာ
ေကာင္းကင္ထက္တလက္လက္္္နဲ႔ ၾကယ္ေလးေတြ။ ။

ဝါက်ျဖဴ