ႏွင္းခါးမုိး ● စက္တင္ဘာဟာ ဒီေန႔ထိ စီးဆင္းေနတယ္
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၇၊ ၂ဝ၁၇
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၇၊ ၂ဝ၁၇
စာရြက္ေတြ ေဘာပင္ေတြ မျမင္ရမွ စာေရးခ်င္စိတ္က ယင္းထေနခဲ့တယ္။
နာရီဝက္ေလာက္ ေရးခ်ဳိးေပးဆင္းတဲ့အခုိက္ေလးမွာ လမ္းေပၚက သဲေတြ ခဲေတြကုိ ဆြၿပီး အေရးအခင္းကာလ ေထာင္မီး ေလာင္တုန္းက ဒီဘက္တုိက္ဝင္းထဲ လြင့္စင္က်ခဲ့တဲ့ မီးေသြးျဖစ္ေနတဲ့ သစ္သားစေလးေတြ လုိက္ေကာက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲေတးၿပီးေရးျဖစ္တာေလးေတြ အခန္းနံရံေပၚမွာ ခ်ေရးတယ္။ ညအိပ္ရင္ နံရံေပၚက စာပုိဒ္ေလးေတြ စိတ္ထဲ အလြတ္ က်တ္ေနခဲ့တယ္။ တလာစီမယ္ၾကားတာနဲ႔ နံရံေပၚက စာေတြ အစအနမက်န္ေအာင္ ဖ်က္ပစ္ရျပန္ေရာ။ ေရးမွတ္သိမ္း ဆည္းခြင့္မရတဲ့အခါ ကဗ်ာေတြကုိ စိတ္မွာအထပ္ထပ္ရြတ္ဖတ္ရင္း အလြတ္ရခဲ့ေတာ့တယ္။
၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ရဲ႕ စက္တင္ဘာ ၂၅ ဟာ အင္းစိန္ေထာင္ထဲက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ သမုိင္းဝင္တုိက္ပြဲေန႔ တေန႔ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၂၄ ရက္ေန႔ညမွာ မနက္ျဖန္မနက္ ဘာျဖစ္မယ္လုိ႔ ႀကိဳမသိခဲ့ၾကဘူး။
မိန္းမေဆာင္နဲ႔ ႀကိဳးတုိက္ဘက္ဆီက လက္ခုပ္သံေတြ ေအာ္သံေတြကုိ မသဲမကြဲမၾကားျဖစ္ခင္ ညဦးပုိင္းမွာပဲ ေနာက္ေန႔က် မယ့္ ေမြးေန႔အတြက္ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ကုိ တျခားအခန္းေတြအားလုံးၾကားေအာင္ ရြတ္ဆုိခဲ့တယ္။ မထင္မွတ္ပဲ တုိက္ပြဲ အႀကိဳျဖစ္ခဲ့ရတာအခုေနျပန္ေတြးမိေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ရျပန္တယ္။
တေန႔လုံး အသံကုန္ေအာ္ၾက၊ တခန္းတလွည့္ မိန္႔ခြန္းေတြေျပာၾက၊ ကမၻာမေၾက သီခ်င္းဆုိၾက၊ လက္ခုပ္တီးၾက၊ ပန္းကန္ျပား ေတြနဲ႔ သံတုိင္ေတြကုိရုိက္ခတ္ၾက။ အျပင္ကလူေတြ ၾကားမွစုိးလုိ႔ အာဏာပုိင္ေတြက ေထာင္ရုိးေပၚေအာ္လံႀကီးတင္ၿပီး ဝင္းဦးရဲ႕ အုိ အုိ႔ အုိး မမမုိး မမမုိး သီခ်င္းကုိ တေနကုန္ဖြင့္ထားခဲ့တာ။ ညေနမွာေတာ့ အင္အားအလုံးအရင္းနဲ႔ တုိက္ခန္းက်ဥ္း ထဲ အပိတ္ခံထားရၿပီး အသံနဲ႔ပဲတုိက္ႏုိင္တဲ့သူေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ဝင္ေရာက္ၿဖိဳခြင္းတာ ခံခဲ့ရ။ ေခြးလုိႏြားလုိ ဆြဲထုတ္ သြား တာခံၾကရ။ ကုိယ့္ခံႏုိင္ရည္ကုိပဲ ႏႈတ္ခမ္းေပၚတင္ၿပီး ဖိကုိက္ထားခဲ့ရတဲ့ေန႔ေတြ..။
ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ေပမယ့္ ေထာင္ထဲမွာေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာေတြကုိ အလြတ္ရသလုိ ဘာတခုကုိမွ မေမ့မေပ်ာက္ႏုိင္ေသး။ ဘဝကုိ ႏွစ္ကာလနဲ႔ တုိင္းတာလုိသူတုိ႔ သင္တုိ႔ၾကားဘူးပါစ နာက်င္မႈတုိင္းမွာ ပန္းတခင္းရွိတယ္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ေပးဆပ္မႈဆုိတာသူ႔ကုိယ္ပုိင္စာမ်က္ႏွာနဲ႔သူ ရွိတယ္..။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔ က်ေနာ့္တုိ႔ ေနထုိင္ျဖတ္သန္းေနရတာက..။
ေရႊကလပ္ေပၚမွာ စစ္ဖိနပ္တင္ထားတဲ့ေခတ္
====
၁။
ဒီည
ျခင္ရယ္ ဂ်ပိုးရယ္
သတိရမႈရယ္
တယ္ကိုက္ပါလား။
အိမ္ကအိပ္ယာတစ္ျခမ္း
ခ်စ္သူကိုငံု႔ကိုင္း၍နမ္းစဥ္
အခန္းက်ဥ္းကေလးထဲေရငတ္ခဲ့။
ေသခ်ာတာက
အခ်စ္
ေတာ္လွန္ေရး
ေထာင္
လူငယ္ဘဝကိုမီးၫွိ
လ်ာထဲခါးလာတဲ့ထိ ဖြာၾကည့္မိခဲ့တာပ။
၂။
က်ခံေစ တဲ့၊
တရားဥပေဒကိုေ႐ႊကလပ္ေပၚတင္ထားတာ
ၾကည့္လို႔ေတာ့ေကာင္းပါရဲ႕
ဒါေပမယ့္ စင္ျမင့္ေပၚစစ္ဖိနပ္သံခပ္ျပင္းျပင္း
ေခတ္ကိုရွင္းလင္းေဖာ္ျပဖို႕ရာ
ဒီ့ထက္ေကာင္းတဲ့နမူနာ မရွိႏိုင္ေတာ့။
၃။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္
မျမင္ဘူးတာၾကာၿပီ၊
ေရအိုးထဲ ဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ရ
အသက္ျပင္းျပင္းမ႐ွဳရဲ
ယံုၾကည္ခ်က္ကိုခပ္တိုတိုၫွပ္ၿပီး
မသပ္မရပ္ၿဖီးထားကာ
ခြက္အလြတ္တစ္လံုးလို
ဘာမွ ထည့္မထားတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခု
အဖံုးကို အသာျပန္ခ်ထားလိုက္တယ္။
ေထာင္ ဆိုတာ
ရွင္ေနတဲ့ လူေတြကို ျမဳပ္ထားတဲ့
အုတ္ဂူတစ္လံုးေပပဲ။
ႏွလံုးသားၿဂိဳဟ္တုက တစ္ဆင့္
သူမထံ သတင္းပို႕လိုက္တယ္၊
ဒီမွာမင့္သူရဲေကာင္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို စီးခ်င္းထိုးရင္း
က်ဆံုးသြားၿပီလုိ႔။
၄။
ဘဝနဲ႔ အိပ္မက္
က်စ္ထားတဲ့ႀကိဳးတန္းေပၚမွာ
ေပ်ာ့အိေပ်ာ့ဖတ္ စိုထိုင္းထိုင္း
င့ါခႏၶာကိုယ္ႀကီး
မနက္က် ျပန္ေကာက္ဝတ္ရေပဦးေတာ့မယ္။ ။
ႏွင္းခါးမုိး
၂၅ စက္တင္ဘာ ၁၉၉ဝ
Comments