စံညိမ္းဦး ● ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ငိုခ်င္း (၁)

 စံညိမ္းဦး ● ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ငိုခ်င္း (၁)
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၇


ဘယ္ေလာက္လတ္ဆတ္သီးႏွံမဆို

ခ်ဥ္ဖတ္အိုးႀကီးထဲခုန္ခ်

ခ်ဥ္ဖတ္ျဖစ္ဆိုတဲ႔ ေလာဂ်စ္

အဲဒီ သမားရိုးက် ေလာဂ်စ္ကို သံသယျဖစ္

အျပင္းအထန္

ျငင္းဆန္ပစ္လိုက္ပါရေစ။



ဒီဝတၴဳ

တန္ဖိုးႀကီးႀကီးေပးၿပီး ဖတ္ေနရတဲ့

တအုပ္ထဲေသာ ဒီဝတၴဳမွာမွ

ေနာက္ဆံုးအခန္းဟာ

စုတ္ၿဖဲခံထားရတာေတြ။



အခ်ိန္ရဲ႕အလ်ားဟာ

တိမ္ေတြအခ်ည္းႏွီး

သားေပါက္ရံု

တံလွ်ပ္အလင္းထဲ

ထင္းအစည္းေျပရံု

ျခ၊ျခင္၊ ၾကြက္နဲ႔ ၾကမ္းပိုးမ်ား

အထူးမ်ိဳးပြားလာေစရံုသက္သက္။



အြန္႔! ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆး

အပူရုပ္ကိုဟန္လုပ္

အနာကျဖင့္ ေလာက္တက္

ေခတ္နဲ႔တမွ်

ပုပ္ေဆြးေနခဲ႔ၿပီးသားေလ။



ေရစုန္ထဲ လွမ္းၾကည့္ေတာ့

တုတ္ေဝေခတ္ အိမ္တြင္းပုန္း ေစာင္ၿခံဳတို႔ရဲ႕

မုန္႔ေဝေခတ္ ထမႈ ၾကြမႈ ရြမႈ ပေဒသာ။



ေလစုန္ထဲ လွမ္းၾကည့္ေတာ့

တုတ္ေဝေခတ္

သူရသတၲိတခ်ိဳ႕ရဲ႕

မုန္႔ေဝေခတ္ မုန္႔လုရင္း

ခြက္ေစာင္းခုတ္ တဘာသာ။



အား! ခင္ဗ်ားတို႔ တိုင္းျပည္က

ငရုတ္သီးက

တကမ႓ာလံုးမွာ အစပ္ဆံုးပဲ။



ဗိုက္ျပည့္ေနတဲ႔သတၲဝါေတြရဲ႕ ျပႆနာက

ေငြေရတြက္စက္ ဆူညံသံကလြဲရင္

ဘယ္ လူထုအသံကိုမွ နားမခံသာတာပဲ။



ရယ္ဒီကယ္လမ္းကိုေတြးေခၚေျပာမိရင္

အနီေၾကာင္လို႔

လြယ္လြယ္နဲ႔ျမန္ျမန္လက္ညိွဳးထိုး

လက္ညိွဳးဆီ စိန္လက္စြပ္ ဆုေတာ္က်ဖို႔

အိပ္မက္ခိုးမက္ေနတာေတြလည္း ရွိခဲ႔။



ေအးပါကြာ

စစ္တပ္ခဗ်ာ

အခ်စ္ငတ္ရွာေပမေပါ့လို႔ေတြး

စစ္အုပ္စုဟာ

ေသြးဆာညစ္ပတ္ေတြမဟုတ္ဘူးလို႔ေတြး

အေကာင္းျမင္စမ္းပါ

ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္ ရင္ၾကားေစ့ေရး

ငါတို႔ကုသိုလ္ခႏၲီစ

နိဗၺာန္ဧရိယာအစပ္ကို

ငါတို႔အေသအခ်ာ နင္းမိထားၿပီေလ။



''ထေလာ့ ့

့အငတ္ေဘးက်ေရာက္သူတို႔

ထေလာ့''

မဆိုနဲ႔ မဆိုနဲ႔။ '

'စိန္မွန္ကင္းအစစ္

ထင္းျဖစ္ရပေလ ငါတို႔ကံေခ''

မဆိုနဲ႔ မဆိုနဲ႔။

''ကမၻာမေၾကဘူး

ငါတို႔ေတြရဲ႕ေသြးနဲ႔ေရးတဲ႔ ေမာ္ကြန္းေတြ''

အိုကြာ! မဆိုနဲ႔ မဆိုနဲ႔

မဆိုပါနဲ႔။



''ဘုန္းေရာင္ေတဇာ

ထြန္းလင္းျဖာ''ကို ဆို

''ေအာင္ တပ္မေတာ္ႀကီးလည္း ခ်ီလာပါၿပီ'' ကို ဆို

''ဖန္စီဒိုင္း ဖန္စီဒိုင္း ဖန္စီဒိုင္း စြဲေနၿပီ သိလား''ကို ဆို

ငို ငို ၿပီးဆို။



စိတ္ကိုနန္းဆြဲပါ

စိတ္ကို ေရႊျပားလို ခတ္ပါ

စိတ္ရွည္ပါ

ေခါင္းရွစ္စိပ္ကြဲပေစေလ။



ခ်စ္ဗ်ဴဟာ ခ်စ္ပရိယာယ္ ျခားနားေပမယ့္

မင္းလည္း ငါ့လို

တိုင္းျပည္ကို အမွန္ခ်စ္ မဟုတ္လား

ငါ့ ေဟာဒီအခ်စ္ကဗ်ာဟာ

ၾကမ္းရွ

မင္းမ်က္စိထဲ ဖုန္ဝင္သြားရင္

ခြင့္လႊတ္ပါ။



သမိုင္းအေဝးေျပးလမ္းမႀကီး ေအာက္မွာေတာ့

ဘုရားငုတ္တို ေရာင္ေတာ္လႊတ္မွ

ကၽြတ္လြတ္ရမယ့္ ဝိညာဥ္မ်ား

ကမၻာျပဳမိုးႀကီးကလည္း ၾကာလိုက္တာ။



တဆိတ္!

ငါတို႔ႏိုင္ငံကို ေဝဟင္ကေန

ဒရုန္းနဲ႕ရိုက္ၾကည့္ရင္

အညၾတသူရဲေကာင္းျပည္သူေတြရဲ႕သခ်ိဳင္းေျမပံုႀကီး

ေျမပံုႀကီးဆိုတာကိုျဖင့္

ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာျပမိၾကပါစို႔နဲ႔လား မိတ္ေဆြတို႔။



စံညိမ္းဦး



၂၂.၁.၁၇

Comments