စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ အကၡရာမ်ား
သ်ွင္မ်ိဳးငယ္
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၇
အဲဒီတိမ္ေတြေပါ့ ငါ့ရင္ဘတ္ကို လာစူးေနတာ
ညေနခင္းတခုလံုးလည္း အိပ္တန္းျပန္အေတာင္ပံမ်ားနဲ႔အျပည့္
မီးမိွတ္ထားလိုက္မွ ဘဝဟာ ပိုၿပီးလံုျခံဳလာတယ္...
အေသြးထဲ အသားထဲ အရိုးထဲအထိ ရူးသြပ္ခဲ့တာပဲ
ငါ့ေကာင္းကင္တခုလံုးဟာ အႏုပညာ...။
လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းကင္ဘံုဆိုတာ
ကိုယ္ႀကိဳက္တာ/ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ကိုယ္လုပ္ေနရတာပဲ
နိယာမေတြကို ေဖာက္ဖ်က္ပစ္လိုက္တာမ်ိဳး
သီအိုရီေတြကို ျငင္းပယ္ပစ္လိုက္တာမ်ိဳး
အခု လြင့္ေနတဲ့မီးခိုးေတြပဲေလ
ငါ့ကို သယ္ေဆာင္သြားၾကတာ...ေလထဲမွာ။
ေဖာက္ထုတ္ပစ္လိုက္တဲ့ လက္ေမာင္းေသြးဟာ ျမစ္တစင္းပဲ
ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ စေတးခဲ့ၾက
ခံစားခ်က္နဲ႔ အသက္ဆက္ရွင္သန္ၾက
ေအာင္ျမင္မႈလား
ေက်ာ္ၾကားမႈလား
အထင္ႀကီးျခင္းလား
လူရာဝင္ျခင္းလား
ငါ့အတြက္ကေတာ့
ကဗ်ာတပုဒ္ေလာက္ေတာင္ အေရးမပါဘူးေလ
ကဗ်ာတပုဒ္ဟာ ငါ့အတြက္ ဘဝပဲေဟ့။
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားလိုက္တယ္
ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးလည္း ျပတ္ရွနာက်င္ေၾကမြ
ငါ့အေတြးကို ငါ့အကၡရာေတြနဲ႔ ငါ ဖြဲ႔တယ္
ေျပးလမ္းဟာ အကၡရာေတြ အထပ္လိုက္အထပ္လိုက္
ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့စကားလံုးေတြကို ငါသိခဲ့
အကၡရာေတြကို စကားလံုးေတြအျဖစ္
စကားလံုးေတြကို စကားစုေတြအျဖစ္
စကားစုေတြကို ဝါက်ျပတ္ေတြအျဖစ္
ဝါက်ျပတ္ေတြကို ဝါက်တခုအျဖစ္
ဝါက်ေတြကို စာပိုဒ္ေတြအျဖစ္
စာပိုဒ္ေတြကို ကဗ်ာအျဖစ္ ငါ ဖန္တီးခဲ့တယ္
ေျခလွမ္းေတြဟာ ေလွကားထစ္ေတြကို အဓိပၸာယ္မဖြင့္ဆိုခဲ့ဘူး
ငါ့ကဗ်ာေတြဟာ ငါအတြက္ အဖိုးအနဂ ၣထိုက္တယ္။
ငါနဲ႔ကဗ်ာ
ကဗ်ာနဲ႔ငါ
ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ပံုရိပ္ေတြ အေရာင္ေတြ အသံေတြ
ေလာကဓံတရားမွာ အလူးအလဲ လဲက်ခဲ့ဖူးတယ္
ေခါင္းေမာ့လိုက္ ေခါင္းငံု႔လိုက္
ၾကင္နာလိုက္ နာက်င္လိုက္
ေျပးလိုက္ ရပ္လိုက္ ထိုင္လိုက္ ထလိုက္
နာက်င္အခ်ိန္ပိုေတြကို ထပ္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ နာရီသံေတြၾကားတယ္
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ့အတြက္ ကဗ်ာတပုဒ္ပဲ လိုတယ္
ငါရြတ္ဆိုလိုက္တယ္...ကဗ်ာတပု
ပ်ံသန္းေနတယ္
အေတာင္ပံခတ္သံျပင္းျပင္းမ်ားနဲ႔ ပ်ံသန္းခဲ့...
ကိုယ့္ကဗ်ာကိုယ္ေသြးရတာပဲ...
ကိုယ့္အကၡရာနဲ႔ ကိုယ္ဖြဲ႕ႏြဲ႕ရစ္သီခဲ့ရတာပဲ...
ဒီလိုပါပဲ
ေနာက္ဆံုးေတာ့
အိမ္ျပန္လမ္းမေပၚကို ေျခခ်တဲ့အခါ
ကိုယ့္ကဗ်ာေတြကို ခ်န္ထားခဲ့ရတာပါပဲ...။
ဒီလိုနဲ႔
အသံကိုဖြင့္ၿပီး
ကဗ်ာတပုဒ္ကို ရြတ္ဆိုလိုက္တယ္
သံစဥ္ေတြကင္းမဲ့ေနလိုက္ပံုက ေခ်ာက္ခ်ားဖြယ္အတိနဲ႔
ဘဝမွာ...။ ။
သ်ွင္မ်ိဳးငယ္
Comments