ႏုိလႈိင္း ● ကိုးဆယ္ခုႏွစ္က လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္မ်ား

ႏုိလႈိင္း ● ကိုးဆယ္ခုႏွစ္က လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္မ်ား
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၊ ၂၀၁၈

၁။
လက္ဖက္ရည္​ဆိုင္​လို႔အသံထြက္႐ြတ္​လိုက္တာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္မွာ ဇိမ္​နဲ႔စြဲထိုင္​တတ္​လာတယ္​ဆိုတာ လန္​ဒန္​စီးကရက္​ တစ္လိပ္ငါးက်ပ္​​ေခတ္​ကစတယ္​လို႔ ​ေျပာယူရပါမယ္​။ အဲဒီထက္​ငယ္​တဲ့အခ်ိန္ေတြတုန္းက​ေတာ့ လူႀကီး​ေတြနဲ႔အတူ လက္ဖက္ ရည္​ဆိုင္​မွာ တြဲ​ေရာင္​းတတ္​တဲ့ ပဲမုန္႔ေထာပတ္မုန္႔ အငန္မုန္႔နယ္​မွာ​ပဲအရသာ​ေကာင္​း​ေကာင္​းရတတ္​တဲ့ အာလူးပူတီ ဘယာ​ေၾကာ္​ သြားသြားစားတတ္​တာကလြဲရင္ လက္ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ဆိုတာ ကေလးေတြအၾကာႀကီး ထိုင္​သင့္ တဲ့​ေနရာမဟုတ္​ဘူးလို႔သာ စိတ္​ထဲမွတ္​ထားခဲ့တာေပါ့။

ၿမိဳ႕ေလးကက်ဥ္းလည္းက်ဥ္း​ေလး တခုခုဆို မိဘေတြနားထဲ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေရာက္တတ္လို႔လည္​း အ႐ြယ္​​ေရာက္​လာ စီးကရက္​ကို လက္ၾကားညႇပ္ေသာက္​တတ္​လာတဲ့အခါ ေဘးပတ္​ဝန္​းက်င္​ကအသိလူႀကီး တေယာက္​​ေယာက္​လည္​း ရွိမ​ေနတတ္​ လူလည္​းသိပ္​မလာတတ္​တဲ့ လက္ဖက္ရည္​ဆိုင္တဆိုင္​​ရဲ႕ ေခ်ာင္​က်တဲ့ ေထာင့္ကစားပြဲခံုဟာ လူငယ္​ဘဝရဲ႕ ​ေက်ာက္​ခ်စရာ ​ေနရာျဖစ္​လာ​ေတာ့တာပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္စထိုင္တတ္​ လက္ဖက္ရည္စေသာက္တတ္တဲ့အ႐ြယ္ က်ေနာ္တို႔နယ္​မွာ​ လက္ဖက္​ရည္​တစ္​ခြက္​ကို ဆယ္​့သံုးက်ပ္​ပဲ​ေပးရ​ေသးတယ္​ဆိုတာ သတိတရမွတ္မိပါေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေပါင္းလို႔ ပိုက္​ဆံအစိတ္​ သံုးဆယ္ရွိရင္​ လက္ဖက္ရည္​တစ္​ခြက္​ ေဆးလိပ္​ႏွစ္​လိပ္​နဲ႔ ​ေသာက္​လို႔ရတယ္​။ ခ်ထားတဲ့ စီးကရက္​ကို တ​ေယာက္​တလွည္​့​ဖြာရွိုက္လို႔  ​စီးကရက္​ခိုး​ေသာက္​တတ္​ကာစ တကယ့္လူမိုက္ကေလးေတြရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ မီးခိုး​ေငြ႔တ​ေဝ့​ေဝ့ထဲ ​ေခါင္​းမွာခ်ာခ်ာလည္​တဲ့အထိ တရွိုက္​မက္​မက္​ဖြာလို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လက္ဖက္ရည္​ဆိုင္စထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကာလေတြပါပဲ။

အခုလို အြန္​လိုင္​း​နည္းပညာတြင္က်ယ္လာ တိုးတက္​ေနတဲ့​ေခတ္​ႀကီးထဲမွာ ရထားသံလမ္​း​ေဘး အရိပ္ရသစ္​ပင္​ေအာက္​က လက္ဖက္​ရည္​ဆိုင္​စား​ပြဲေပၚ သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြနဲ႔ ဒိုးဇက္​ထိုင္​​ေဆာ့ဖူးရင္​  သင္​့အသက္​ မငယ္​​ေတာ့ဘူးလို႔ ​ေဖ့ဘုတ္​​ေပၚပို႔စ္တင္​ၾကည္​့ခ်င္​ေနမိတယ္။ အခုလည္း အသက္​မငယ္​​ေတာ့​ေၾကာင္​း သြားစဥ္​စားမိ​ေတာ့ အသက္​ငယ္​ငယ္​တုန္​းက လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​မွာ ဒိုးဇက္​​ေဆာ့ဖူးခဲ့တာ​ေတြ သတိရလာတယ္​။

အဲဒီတုန္​းက​ေတာ့ တေန႔လည္​လံုး ​က်ေနာ္တို႔ေတြ ေပ်ာက္​သြားတယ္​ဆို အသံမၾကားၿငိမ္​​ေနၿပီဆို တ​ေနရာရာမွာ ဒိုး ဇက္​​ေဆာ့​ေနလို႔ပါ ပဲ။ ​ေလာင္​းကစားလုပ္​တယ္​ဆိုတာကလည္​း ဘယ္​​ေခတ္​ဘယ္​အခါမွာမဆို သူ႔အသက္​အ႐ြယ္​အလိုက္​ သူ႔​ေၾကးနဲ႔ သူ​ေတာ့ ရင္​ခုန္​စိတ္​လႈပ္​ရွားရတာခ်ည္​းျဖစ္ခဲ့၊ ဘယ္​​ေၾကးနဲ႔ပဲရိုက္​ရိုက္​ ပံုစံအတူတူသာ အားလံုးစိတ္​လႈပ္​ရွား​ၾကရတယ္​လို႔သာ လူငယ္​​ ေတြ​ေျပာတတ္ စုခဲ့ၾကဖူးပါ တယ္။ ငါးမူးတစ္​က်ပ္​ကလည္​း ဝိုင္​း​ေကာင္​းရင္​ မ်က္​​ေတာင္​ခတ္​ခ်ိန္​​ေတာင္​ရတာ မဟုတ္​ဘူးလို႔ က်ေနာ္တို႔ ဆိုခဲ့ဖူးတာပဲ။

ထမင္​း​ေမ့ဟင္​း​ေမ့ဆိုတဲ့စကားလံုးမ်ိဳးဟာ ကစားဝိုင္​းမွာ​ေတာ့ သုံးရတာ ပိုအသက္ဝင္​​ေနတတ္​ တကယ္​လည္း ထမင္​း​ေမ့ ဟင္​း​ေမ့ခဲ့တဲ့ လက္ဖက္​ရည္​ဆိုင္​က လူငယ္​​ေန႔​ေတြပါပဲ။ ေန႔လည္ေန႔ခင္းအခ်ိန္ကစလို႔ ဘယ္လိုေနဝင္သြားတာလဲဆိုတာ ဘယ္အခ်ိန္က ညေရာက္ သြားျပန္ၿပီလဲဆိုတာကို စားပြဲခံုေပၚ အလင္းေရာင္မလာေတာ့မွသာ သတိထားမိတတ္ အိမ္ကလူႀကီးေတြလည္း လိုက္​ထိန္းလို႔မရ ေဒါသ ထြက္ရံုသာ တတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတိတ္က လက္ဖက္ရည္ ဒိုးဇက္​ စီးကရက္နဲ႔ လူငယ္ေန႔မ်ားပါပဲ။

၂။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္​တယ္ဆိုတာ ဖြင့္ထားတဲ့သီခ်င္းမွာ လြင့္ေမ်ာေနရတဲ့အရသာကိုေခၚတာ အေတြးထဲက စီးကရက္မီးခိုး ေတြဆိုတာကလည္​း မပါလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း အခုလိုလူလတ္ပိုင္းအ႐ြယ္ေရာက္ေတာ့ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစံုတေယာက္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာခ်ိန္းဆိုျဖစ္တဲ့အခါ ကိုယ့္ေရွ႕ကလက္ဖက္ရည္ခြက္ကိုေတာင္ ​ေသ​ေသခ်ာခ်ာဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီလို ပူပန္ေလာႀကီး ေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ႀကံဳရတဲ့အခါမွာ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္ထိုင္ရတဲ့​အရသာကလည္​း​ ေပ်ာက္​သြားေတာ့တာပါပဲ။ ဟိုတုန္​းက လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​လူငယ္ဘဝေန႔ရက္မ်ားကို ဘယ္လိုလြတ္လပ္မႈနဲ႔ ျပန္အစားထိုးကုစားရ မလဲဆိုတာကို မသိ​ေတာ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္။

လူငယ္ဘဝေတြတုန္းကေတာ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ကိုယ္​ဘယ္​လို​ေသာက္​တတ္​တယ္​ဆိုတာကအစ အခ်ိဳႀကိဳက္​တယ္​ အဖန္ႀကိဳက္တယ္ ဆိုတာကို ​ေက်ာက္​ပန္​း​ေတာင္​းဂိတ္​ဆံုး ​ေဆာ္​ရဲ ခ်ိဳ​ေပါ့က် တြဲ​ေလာင္​းလို႔ အမည္​​ေပးထားတ့ဲ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​က ဘန္​းစကားမ်ား နားယဥ္ ခဲ့ရဖူးတယ္။ လူငယ္​ဘဝ​တုန္းက ေျပာတတ္တာရွိဖူးပါတယ္။

ခ်ဳိေပါ့က်တ​ခြက္​ဆိုတဲ့ သီခ်င္းထဲက လက္ဖက္ရည္ခြက္ဟာ ခ်ဳိလည္​း​ခ်ဳိ၊ ​ေပါ့ လည္​း​ေပါ့ က်လည္​းက်​တယ္ဆို လက္ဖက္ရည္ကိုေျပာေနတာမဟုတ္ေလာက္ေတာ့ဘူး။ ပန္​းသီးပြပြတ​လံုး ေျမေပၚျပဳတ္​က် အခ်စ္​ကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က လူငယ္​ေတြ စတင္​ႏိုင္​ခဲတာကို ေျပာခ်င္တာပဲျဖစ္မွာေပါ့လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ အျပင္မွာေတာ့ ​ေကာင္​မ​ေလး တ​ေယာက္​က လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​​ေရွ႕ ျဖတ္​​ေ​လွ်ာက္​သြား ​တို႔ေနာက္​ကလိုက္​သြားခဲ့ေပမယ့္ ဘာစကားမွမ​ေျပာရဲလို႔ ပန္​းသီးပြပြတလံုးဟာ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ဘက္​ျပန္​လိမ္​့လာခဲ့ရတာပါပဲဆိုတာကို ဟာသေႏွာ​ေျပာခဲ့တဲ့​ လူငယ္​ေန႔​ေတြကို ျပန္​အမွတ္​ရမိ​ေန​ေသးတယ္​။ မမွတ္မိေတာ့တာလည္​းျဖစ္​ခ်င္​ျဖစ္မယ္ ေနာက္ထပ္လည္း လက္ဘက္ရည္ဆိုင္က ေပ်ာ္စရာစကားေတြရွိ​ပါေသးတယ္​။
 ​
ေက်ာင္​းသားဘဝတုန္းကလည္း လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​မွာသာေက်ာက္​ခ် အ​ေႂကြးနဲ႔ နပ္​မွန္​ခဲ့တဲ့ ​ေန႔ညေတြ ရွိခဲ့ပါေသးတယ္။ ​ အဲဒီလို ​တေနရာ မွာသာ ေက်ာက္​ခ် ထိုင္​​ေနတတ္​လို႔ ေနဝင္​သြားလည္​း လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ထိုင္​လို႔မၿပီး​ေသး ညနက္​သန္​း​ေခါင္​ဆိုလည္​း ဖြင္​့တဲ့ဆိုင္​သာရွိလို႔ က​ေတာ့ ရ​ေအာင္​ထိုင္​​ေနတတ္​တာမ်ဳိး​ေပါ့။ ေန႔​ေန႔ညည လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ကို အလုပ္​အ​ေကြၽးျပဳေနရသလုိ ​ေက်းဇူး​ေႂကြး​ေတြကိုလည္​း ဆပ္​လို႔မၿပီး​ေသးတဲ့ သူ​ေတြလည္​း အခုထိကို ရွိ​ေနပါေသးတယ္။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာက စကားေျပာတဲ့အခါ ရလာတဲ့အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ေတြ႔ေနဆံုေနတဲ့ လူအမ်ဳိးမ်ဳိးအလိုက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာလို႔ရတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့စကားမ်ားဟာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္နဲ႔သာ ပို လိုက္ ဖက္တတ္ပါတယ္။ ဒီလိုဆိုျဖစ္​ခဲ့ၾကတယ္​။ ဘာေျပာစရာမွမရွိလည္​း ေရွ႕ကျမင္ေနရတဲ့လမ္းမကိုေငးလို႔ ဖြင့္ထားတဲ့သီခ်င္းထဲမွာ စိတ္ကို  ႏွစ္လို႔ ၿငိမ္ေနခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိန္ေတြဆိုတာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာသာရွိတတ္​ပါတယ္။ အရင္လို သစ္​လြင္​လတ္​ဆတ္​တဲ့ သီခ်င္းေတြ တခုတ္တရ ဖြင့္​ေပးတတ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြကို အခုျပန္​စဥ္းစား အခုျပန္လြမ္းေနမိပါေသးတယ္။

အဲဒီလိုမ်ဳိး ​တကၠသိုလ္​​ေက်ာင္းသားဘဝ လြတ္လပ္စြာ စီးေမ်ာခဲ့တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္လို ျပန္သြားလို႔ရမလဲ ဆိုတာကို အခုလြမ္​း​ေမာစြာ ျပန္ေတြးေနမိတယ္။ ​ေတြးမိတယ္ဆိုတာ ေက်ာင္​းသားဘဝလို လြတ္​လပ္​မႈမ်ိး တက္​ႂကြ​ေနမႈမ်ဳိးဟာ ​ေက်ာင္​းသားဝမွာသာ ရၿပီး အခုဘယ္​လိုမွ ျပန္​ရွာမရလို႔သာလြမ္​း​ေနရတာျဖစ္ၿပီး ​ေက်ာင္​းသားဘဝျပန္​ရပါေစဆိုတာထက္​လည္း အဲဒီတုန္းကအရသာ လက္​ဖက္​ရည္​က်က်မ်ားသာ ျပန္​လိုခ်င္​မိတာမ်ဳိးပါ။

က်ေနာ္တို႔အားလံုး  လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တတ္တဲ့အက်င့္စြဲတယ္ဆိုတာလမ္​း​ေဘးပလက္​ ေဖာင္​းက​ေနရာက်ယ္​က်ယ္​ သစ္သား ေခြးေျခခံု ပုပုေတြနဲ႔အတူ ဖြင့္လိုက္တဲ့သီခ်င္းစာသား စီးကရက္မီးခိုးမ်ားထဲ စိတ္ကူးယဥ္ အေမာေျပ သြားတတ္တာကို စြဲတာ​ျဖစ္မွာပါ။

လူငယ္ဘဝရဲ႕အရသာရွိတဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေန႔ရက္မ်ားဆိုတာကလည္း ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ျမင္ကြင္းကို အရွင္းဆံုး ျမင္ရတဲ့ေနရာမွာ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔အတူ တေနကုန္​တဲ့အထိ မၿငီးမျငဴထိုင္​တတ္​တာကို ေခၚတာပါပဲ။ အခုအခ်ိန္ေတြအထိလည္း ထမင္​းစားၿပီးတဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔တေနရာသြားခ်င္​တယ္​ဆိုတာ ခံတြင္​းပ်က္​​ေနတာ ပ်င္​းရိထိုင္းမွိုင္း​ေနတာ လြမ္​း​​ေနေဆြး​ေနတာ စတဲ့အရာရာအားလံုးဟာ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ဘက္​ မ်က္​ႏွာလွည္​့လို႔ လက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ကသာစတင္​ရတယ္လို႔ ေျပာရဦးမွာပါပဲ။ ​

ကိုယ့္ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ လက္​ဖက္​ရည္​ခြက္​မွာ အရင္တုန္းကလို အာရံု​ေျခာက္​ပါးစလံုးကပ္​လို႔ နားမ်က္​စိ​ေနရာလပ္​မက်န္ တစ္​စက္​ခ်င္​း တစ္​ငံုခ်င္​း အရသာမခံႏိုင္ၾကေတာ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိစြဲေနရတဲ့ အရင္တုန္းက လက္​ဖက္​ရည္​ က်စိမ္​့မ်ားပါပဲ။

၃။   
အခုလည္း ကိုးဆယ္ေက်ာ္ခုႏွစ္မ်ားက သစ္သားထိုင္ခံု သစ္သားစားပြဲမ်ားေပၚမွာ စားစရာမုန္႔မ်ိဳးစံု ခ်ထားေလ့ရွိတဲ့ ဆိုင္မ်ဳိးထဲ အေဖတို႔ ရွိစဥ္က မက္မက္ေမာေမာထိုင္ခဲ့ဖူးတ့ဲကာလေတြကို ျပန္လြမ္းေနမိတယ္။  အဲဒီစားပြဲေပၚရွိတဲ့မုန္႔မ်ိဳးစံုကို ခံုမင္စြာစားတတ္ခဲ့တဲ့ ေန႔​ေတြကို ျပန္သတိရေနမိတယ္။ အဲဒီတုန္းကဆို အေဖက သူန႔ဲအတူပါလာတဲ့ ကေလးေတြကို အတင္းေကြၽးတတ္တဲ့ ေပါက္စီ ဘဲသားမုန္႔ ဆိတ္သား ပက္ဖ္ေတြ အေဖ့လက္ဖက္ရည္ခြက္ထဲ တစ္စက္က်န္သည္အထိ အရသာရွိေနခဲ့တဲ့ ကိုးဆယ္​​ေက်ာ္​ခုႏွစ္​တုန္းက အေဖ့လက္​ဖက္​ရည္​ေန႔ မ်ား အခုျပန္စဥ္းစား လြမ္းေနမိတာပါပဲ။

အခုလို အ​ေဖ့​ေန႔မ်ားလြန္​သြား​ေတာ့လည္​း တိုက္ဆိုင္လို႔ တေယာက္တည္းသြားထိုင္မိတဲ့အခါ အရင္​ကအရသာ အရင္ကလက္​ဖက္​ရည္​နဲ႔ မုန္​႔ေတြကို အရင္လိုအ​ေျခအ​ေန​နဲ႔ ျပန္​​ေတြ႔ရသလို က်ေနာ့္အတြက္ကေတာ့ အမွတ္တရရွိ​ေန တုန္​းလိုပါပဲ။

အခုလည္း ကိုးဆယ္ခုႏွစ္ေခတ္ေဟာင္းက အလြမ္းကဖီးဆိုတဲ့ သီခ်င္းသံ ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိသလို အေဖမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္မွ ေရးျဖစ္ေန တဲ့ ဒီလက္​ဖက္​ရည္​ဆိုင္​အလြမ္းေတြပါတဲ့စာကိုလည္း အလြမ္းလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ လို႔သာအမည္တပ္လိုက္ခ်င္တာပါပဲ။ အဲဒီသီခ်င္းကို လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က တခါတခါ ျပန္​ျပန္​ၾကားတတ္တဲ့အခါ မင္းန႔ဲအတူအၿမဲေသာက္တတ္တဲ့ ဒီဆိုင္ေလးဆိုတဲ့စာသားေနရာေရာက္တိုင္း ကိုယ္နဲ႔အတူထိုင္ဖူးတဲ့ အေယာက္စီတိုင္းအတြက္ အလြမ္းစာသားေတြထည့္ဆိုေနမိတယ္။

ဘယ္လိုလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ိဳးမွာမဆို အတူရွိဖူး ထိုင္ဖူးတဲ့သူအားလံုးကို အခုေသာက္တဲ့က်စိမ့္တခြက္ ေနာက္ဆုံးတစက္ က်န္တဲ့အထိ က်ေနာ္ျပန္လြမ္းေနျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဒီစာေတြထဲမွာ တခုတ္​တရနဲ႔ ထည္​့​ေရးလို႔ ျပန္​ေျပာျပခ်င္ေနမိတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။

ႏိုလိႈင္း