သာထက္ေအာင္ ● နင္ ထမင္းကိုမုန္းၿပီလား

သာထက္ေအာင္ ● နင္ ထမင္းကိုမုန္းၿပီလား 
(မုိးမခ) မတ္လ ၅၊ ၂၀၁၈

ျမန္မာနိုင္ငံဟာ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာထြန္းကားတဲ့တိုင္းျပည္ျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာကိုသက္ဝင္ယံုၾကည္တဲ့ လူအမ်ားစုေနထိုင္ရာအရပ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘုရားသားေတာ္လုိ႔ ရည္ညႊန္းေခၚဆိုတဲ့ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားကို အင္မတန္မွေလးစားၾကည္ညိဳၿပီး ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ားရဲ့ အဆိုအမိန္႔ ေဟာၾကားတဲ့တရားေတာ္မ်ားကိုလည္း ေလး ေလးစားစား နာယူမွတ္သားေလ့ရိွပါတယ္။ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားမွာဆိုရင္ သာမန္ဦးပဇၨင္းေလးတပါးႂကြလာတာ လမ္း ေပၚမွာဆံုမိရင္ေတာင္ အရိပ္နင္းမိမွာစိုးလုိ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ေျမေပၚပုဆစ္တုပ္ထိုင္ ခယဝပ္တြားရွိခိုးဦးတင္ျပဳၾကတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ျမန္မာတိုင္းျမင္ဖူးၾကလိမ့္မယ္္ထင္ပါတယ္။ အဲသည္လို သာသနာ့ဝန္ေဆာင္ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ၾကည္ညိဳဝပ္တြားေလးစားရင္းစြဲရိွတဲ့ျမန္မာေတြမွာ အေနအစားေခ်ာင္လုိ႔ သကၤန္းဝတ္ထားတဲ့ ရဟန္းတု ရဟန္းေယာင္ အခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ အၾကည္ညိဳေတြပ်က္၊ စိတ္လက္မအီမသာျဖစ္ၾကရတာလည္း ကေန႔ျငင္းမရတဲ့ကိစၥတခုပါ။ ေထႀကီးဝါႀကီး သိကၡာႀကီးဆရာ ေတာ္ႀကီးမ်ားလည္း ဒီအလႅဇၨီသကၤန္းဝတ္အခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ကိုယ္စိတ္နွစ္ပါးဆင္းရဲၾကတယ္လုိ႔ ၾကားသိရပါတယ္။ ေနာက္ကြယ္ ကေန ေငြအား လူအား အာဏာအားေတြနဲ႔ ပံ့ပိုးထားေလေတာ့ ဓမၼစက္တို႔ အာဏာစက္တုိ႔ဆိုတာေတြလည္း ခုထိသက္ ေရာက္ပုံ မေပၚေသးပါဘူး။ သာ/ဝန္ရဲ့အဆိုအရ မွတ္တမ္းတင္႐ုံပဲရိွပါေသးတယ္။ အေရးယူဖုိ႔ ဘယ္သူ႔အမိန္႔ေစာင့္ေနသလဲဆိုတာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိပါဘူး။ ထားပါေတာ့။

ခုတေလာေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚမွာ အေဟာ့ဆံုးကေတာ့ "ထမင္းဝေအာင္ စားထား" ဆိုတဲ့စကားတခြန္းပါပဲ။ ဦးကိုနီလူသတ္မႈမွာလူသတ္သမားဘက္ကဝန္းရံအားေပးတဲ့့သူေတြဆီကထြက္လာတဲ့  "ထမင္းဝေအာင္ စားထား" ဆိုတဲ့စကားမွာ ႀကိမ္းဝါးသံ၊ လက္စားေျခလိုသံ၊ ရန္လိုသံေတြလႊမ္းေနတယ္ဆိုတာ လူမွန္ရင္သိပါတယ္။ ဒီစကားကိုပဲ သကၤန္းဝတ္တဦးကပဲ့ တင္ထပ္ၿပီး ပစ္မဲ့ ခတ္မဲ့ပံု ေျခဟန္လက္ဟန္နဲ႔ ေစာ္ကားတာကို တာဝန္ရိွသူမ်ားခမ်ာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေန႐ံုကလြဲလုိ႔ ဘာတခုမွ ထိထိ ေရာက္ေရာက္ အေရးမယူနိုင္တာကေတာ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရး ဘယ္အဆင့္ေရာက္ေနၿပီလည္းဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ပိုအံၾသဖုိ႔ေကာင္းတာက အင္းစိန္ရြာမဘက္ကေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ဒီစကားကိုပဲ ၿမိန္ေရယွက္ေရေျပာၿပီး သာဓု ၃ ႀကိမ္ ေခၚ ျပံဳးေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္ႀကီးဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကိုပါ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အနာဂတ္သာသနာအတြက္ ရင္ေလး စရာႀကီးပါလားလုိ႔လည္း ေတြးမိပါေသးတယ္။

"ထမင္းဝေအာင္စားထား" ဆိုတဲ့စကားကို လူစြမ္းေကာင္းႀကီးလုပ္ၿပီး ၿမိန္ေရယွက္ေရေျပာေနၾကေတာ့ ဒီထမင္းနဲ႔ ပတ္သက္ ၿပီး ရာဇဝင္မွာထင္ရွားခဲ့တဲ့ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းေလးရိွခဲ့တာကို ဖ်ပ္ကနဲ သတိရလိုက္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ၿပီမုိ႔ ေခတ္လူငယ္ေလးေတြၾကားဖူးတယ္ရိွေအာင္ သေခၤပျပဳအႏွစ္ခ်ဳပ္ေရးျပရရင္ျဖင့္......။
 
ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ ၁၁ ဆက္ကိုစတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးလက္ထက္မွာ ယိုးဒယား- ျမန္မာစစ္ပြဲ ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဘက္က မင္းေခါင္ေနာ္ရထာ၊ မင္းလွေနာ္ရထာ စတဲ့ စစ္မက္ေရးရာ သတၱိအရာမွာ အလြန္ထူးခြၽန္ ေျပာင္ ေျမာက္တဲ့စစ္သူႀကီးေတြ ကြပ္ကဲပါတယ္။ ယိုးဒယားဘက္ကလည္း ထင္ရွားတဲ့မင္းညီမင္းသား ဗိုလ္မွဴး တပ္မွဴးေတြ နဲ႔ ခုခံတဲ့အတြက္ ၅ လတိုင္တိုင္ မတိုးနိုင္ မေဖာက္ႏိုင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရာသီဥတုကလည္း မိုးက်ေတာ့မယ္၊ ျမန္မာတပ္မွာ လူအင္အား ရိကၡာအင္အားနည္းလာ၊ ယိုးဒယားက သူတုိ႔တိုင္းျပည္တြင္းဆိုေတာ့ အင္အားကမေလ်ာ့တဲ့အျပင္ တိုးလာ၊ ဒီၾကားထဲ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္ မက်န္းမမာျဖစ္လာေတာ့ ျမန္မာတပ္ေတြဆုတ္ခြာလာရပါ တယ္။ တပ္ဆုတ္ရာမွာ မင္းတရားႀကီး ေဘးမသီရန္မခေအာင္၊ ယိုးဒယားတပ္မ်ားျဖတ္မတိုက္ေအာင္ စစ္သူႀကီးမင္းေခါင္ ေနာ္ရထာက ေနာက္ကေန ကာကြယ္ေပးထားရပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာနဲ႔ မင္းတရားႀကီးတုိ႔ရဲ့ဆက္ဆံေရးကိုတင္ျပရရင္ သူတုိ႔ဟာ ျပည္ေထာင္ဘက္ရဲေဘာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္တယ္။ တိုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း အတူလက္တြဲၿပီး ရြပ္ရြပ္ခြၽန္ခြၽန္တိုက္ခဲ့တဲ့ ေသေဖာ္ရွင္ဖက္ေတြျဖစ္တယ္။ မင္း တရားႀကီးက အထူးအားထားသလို မင္းေခါင္ေနာ္ရထာကလည္း မင္းတရားႀကီးရဲ့ေက်းဇူးသစၥာကို အသက္တမွ်ေစာင့္ေရွာက္ သူျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ယိုးဒယားက တပ္ဆုတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သားေတာ္ေျမဒူးမင္းသားနဲ႔ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာတုိ႔ရဲ့ ဆက္ဆံေရး သိပ္မေခ်ာေမြ႕ေတာ့ပဲ သံသယစိတ္ေတြ ဖံုးလႊမ္းလာပါေတာ့တယ္။ မင္းတရားႀကီးကိုယ္ေတာ္တိုင္အပ္နွင္းထားတဲ့ ယိမ္းႏႊဲ႕ပါးဓါးကို ေျမဒူးမင္းသားက အတင္းသိမ္းယူၿပီး တပ္မ်ားဆုတ္ခြာရာတေလ်ာက္ ရိကၡာမေထာက္ရလုိ႔ ၾကပ္ တည္းစြာတားျမစ္လာတယ္။
   
သကၠရာဇ္ ၁၁၂၂ ခု ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ တနဂၤေနြေန့မိုးေသာက္ယံ မုတၱမအနီးကင္းရြာအေရာက္မွာ မင္းတရား ႀကီးနတ္ရြာစံတယ္။ ေျမဒူးမင္းသားတုိ႔က ဒီသတင္းကိုဖံုးကြယ္ထားၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္မွ အိမ္ေရွ႕မင္းေနာင္ေတာ္ႀကီးကို လူ လႊတ္အေၾကာင္းၾကားတယ္။ ဖခမည္းေတာ္လြန္လုိ႔ ေနာင္ေတာ္ႀကီးနန္းတက္တဲ့အခါ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာက ေျမဒူးမင္း သားရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို လူလႊတ္ေလ်က္တင္သလို ေျမဒူးမင္းသားကလည္း မင္းေခါင္ေနာ္ရထာတေယာက္ လက္နက္လူသူ စုေဆာင္းေနေၾကာင္း ပုန္စားျခားနားဖုိ႔ၾကံစည္ေနေၾကာင္း ေလွ်ာက္တင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆင္ျခင္တံုတရားႀကီးတဲ့ ေနာင္ ေတာ္ႀကီးက မယုံတဲ့အျပင္ ဖခမည္းေတာ္လက္ထက္ကတည္းကယံုၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ေသြးေသာက္ႀကီးဆိုေတာ့ သူေကာင္း ျပဳဖုိ႔ ဘေထြးေတာ္ေတာင္ငူမင္းကိို တာဝန္ေပးပါတယ္။ ေတာင္ငူမင္းလည္း သူ႔မွဴးႀကီးမတ္ႀကီးမ်ားနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး မင္းေခါင္ ေနာ္ရထာကို ဥပါယ္တံမ်ဥ္နဲ႔ရေအာင္ေခၚဖုိ႔ ၾကံစည္ပါတယ္။ တရားနာဖိတ္လုိ႔ေရာက္လာတဲ့ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာဟာ တရား သာနာေနေပမယ့္ သူတုိ႔အၾကံအစည္ကိုရိပ္မိၿပီး ဆင္နဲ႔ေဖာက္ထြက္လြတ္ေျမာက္သြားပါေတာ့တယ္။

ဒီတခ်ီမေအာင္ျမင္ေတာ့ အလြန္ရင္းႏွီးယံုၾကည္တဲ့ မင္းလွေနာ္ရထာကိုလႊတ္ၿပီး အရေခၚေဆာင္ဖုိ႔ၾကံျပန္ပါတယ္။ ေျမဒူးမင္း သည္ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းကို ငါ မသင့္မတင့္ၾကံေလသည္လုိ႔ ေလွ်ာက္မွာဧကန္၊ ကယ္ဆယ္မစမည့္ ငါတုိ႔ေက်းဇူးရွင္မင္း တရားႀကီးလည္းမရွိၿပီ။ ေသြးေသာက္စကားကိုယံုၾကည္၍လိုက္ေလေသာ္ ငါ့ကိုယ္ႏွင့္တကြ မိသားစုဆင္းရဲႀကီးစြာၾကံဳရလိမ့္မည္။ ငါမလိုက္ၿပီ ေသြးေသာက္ျပန္ေလေတာ့ဆိုတာနဲ႔ မင္းလွေနာ္ရထာလည္း လက္ေလ်ာ့ျပန္ခဲ့ရပါတယ္။  သံေယာဇဥ္မျပတ္ နိုင္ရွာတဲ့ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းဟာ စိတ္မေလ်ာ့ေသးပဲ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာနဲ႔ အလြန္သင့္ျမတ္တဲ့ စစ္ကိုင္းေဇတဝန္ဆရာ ေတာ္နဲ႔ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာတုိ႔ကို ေစလႊတ္စည္း႐ံုးေစတာလည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ျပန္ပါဘူး။

သုံးႀကိမ္သံုးခါေခၚလို႔မေအာင္ျမင္ေတာ့ ေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းလည္း စဥ္းစားရၿပီ။ ဒီအေရးမေသးၿပီ။ ေနျပည္ေတာ္မွ စစ္သည္ဗိုလ္ေျခအင္အားေကာင္းစြာစီမံကာ အင္းဝကိုဝန္းရံပိတ္ဆုိ႔ၿပီး မင္းေခါင္ေနာ္ရထာကုိရလွ်င္ အသက္မေသေစနဲ႔လုိ႔လည္းသံေယာဇဥ္မကင္းစြာ မွာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဘုရင့္တပ္မေတာ္ႀကီး ၿမိဳ႕ထဲအတင္းဝင္တိုက္ၾကေပမယ့္ မင္းေခါင္ေနာ္ရထာကို ေတြ႕ရင္ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္ထြက္ေျပးၾကသလို ပရိယာယ္ဆင္ၿပီးၿမိဳ႕ျပင္ထြက္တိုက္ၾကရင္လည္း မင္းေခါင္ေနာ္ရထာ တပ္ေတြအားလံုးထြက္တိုက္တယ္ထင္ၿပီး ကစဥ့္ကလ်ားေျပးၾကျပန္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕တြင္းသားေတြမွာလည္း ထင္းေခြ ေရခပ္ ေတာင္ မထြက္ဝံ့ေတာ့ ၾကာရင္ဒုကၡေရာက္မွာစိုးလုိ႔ ၁၁၂၂ ခု၊ နတ္ေတာ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္ စေနေန႔ ညသန္းေကာင္ ယံအခ်ိန္မွာ သူ႔တပ္မ်ားနဲ႔အတူ အင္းဝၿမိဳ႕ ေတာင္မ်က္ႏွာ ေက်ာက္ဘံုတံခါးမွထြက္ပါတယ္။ ဒီသတင္းရေတာ့ ဘုရင့္တပ္မွဴး ဗိုလ္မွဴးေတြ အျပင္းထြက္လိုက္ၾကရင္း ပန္းေလာင္ျမစ္တဖက္ကမ္းကို မင္းေခါင္ေနာ္ရထာေရာက္ေတာ့ မကၡရာဗိုလ္သီရိေရႊ ေတာင္ စြန္႔စြန္႔စားစား အမီွလိုက္လာပါတယ္။

"ဟယ္ သီရိေရႊေတာင္ ဘဇာမူ၍ လိုက္လာသနည္း" လုိ႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ....

"မင္းကိုဖမ္းမည္ဟု လိုက္လာသည္" လုိ႔ျပန္ေျပာရာ သီရိေရႊေတာင္ "နင္ ထမင္းကိုမုန္းၿပီလား" ဟုဆိုကာ ျမင္းကိုျပန္ လွည့္ ၍ လွံမႏွင့္ လႊတ္ေလသည္။ လွံသည္ သီရိေရႊေတာင္၏လက္ယာနံေဘးကိုပြတ္၍ ျမင္းေနာက္ေညာင္းကိုစိုက္ေလသည္။ သီရိေရႊေတာင္လည္း ေနာက္သုိ႔ဆုတ္၍ေျပးေလသည္။

ဇာတ္လမ္းအတုိခ်ဳပ္ကေတာ့ ဒါပါပဲ။

ရဟန္းဝိနည္းနဲ႔ညီေအာင္မေနတဲ့အျပင္ လူမ်ဳိးေရး ဘာသာေရး ေသြးခြဲစကားေတြေျပာ၊ လူသတ္သမားကိုေထာက္ခံ၊ ကိုယ္ အမူအယာ ႏႈတ္အမူအယာ မိုက္႐ိုင္းလွတဲ့ သကၤန္းဝတ္အခ်ဳိ႕နဲ႔ လူ႔အႏၶအခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ့ပုံရိပ္က်ဆင္းရသလို ၿငိမ္းခ်မ္းသိမ္ေမြ႕လွတဲ့ဗုဒၶဘာသာကိုေတာင္ အျမင္ေစာင္းသူတခ်ဳိ႕ရိွလာပါၿပီ။

ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားတခုတည္းကိုေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ဘာသာ သာသနာနဲ႔တိုင္းျပည္လူမ်ဳိးဂုဏ္သိကၡာ ညႇဳိးႏြမ္းေအာင္ၾကံေဆာင္ တဲ့ငရဲလားအဖြဲ႕ကို စစ္သူႀကီးမင္းေခါင္ေနာ္ရထာရဲ့ "နင္ထမင္းကို မုန္းၿပီလား" စကား ငွားေျပာ႐ံုမွတပါး အျခားစကားမရိွၿပီ။

သာထက္ေအာင္

စာကိုး
ညိဳျမရဲ႕ ကုန္းေဘာင္ရွာပံုေတာ္