ေဇာ္ရဲ (ေလာကဂုဏ္ရည္) ● ကန္ဆင့္ေတာင္ရြာ၊ ေမာင္စြမ္းရည္စာၾကည့္တိုက္
(မုိးမခ) မတ္လ ၂၉၊ ၂ဝ၁၈
(မုိးမခ) မတ္လ ၂၉၊ ၂ဝ၁၈
ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းေဒသမွာ ပုဂံ၊ အင္းဝ၊ စစ္ကိုင္း၊ မႏၲေလး၊ ရတနာပုံစေသာ ေရွးျမန္မာမင္းေနျပည္ေတာ္မ်ား ေပၚ ေပါက္ခဲ့ရာေဒသျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းဓေလ့စ႐ိုက္မ်ားႏွင့္ ဗုဒ္ၶဘာသာသာသနာစည္ပင္ထြန္းကားရာေဒသျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ အညာေဒသမွာ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းတည္ရွိရာ ျမင္းၿခံခ႐ိုင္ အတြင္းမွာ ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ရဲ႕အေရွ႕ဘက္ ၅ မိုင္ေလာက္အကြာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာကေလးတည္ရွိပါတယ္။
ျမင္းၿခံက မႏ္ၲေလးကိုသြားတဲ့ ရထားလမ္း၊ ကားလမ္းရွိသလို ျမင္းျခံ မိတီ္ၳလာသာစည္ကိုသြားတဲ့ ရထားလမ္း၊ ကားလမ္းလည္း မရွိပါ။ ျမစ္လမ္းေခ်ာင္းလမ္းနဲ႔ လမ္းမနီးပါ။ ၿဂိဳဟ္တုေခတ္မွာ ေထာ္ လာဂ်ီနဲ႔သာ အသြားအလာရွိေနတဲ့ ရြာကေလးျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ ေျခကေတာ့ ၈ဝ ခန္႔သာရွိပါတယ္။ ရြာသိမ္ရြာငယ္၊ ဇင္ကလယ္ ေလးလို႔ ဆုိႏိုင္ေပမယ့္ သမိုင္းရွိတဲ့ ရြာကေလးျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုေရွး ေရွးေႏွာင္းေႏွာင္း အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးရဲ႕ လက္ထက္ကတည္းက တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ရြာကေလးတစ္ရြာပါလို႔ အစဥ္အလာဆုိ႐ိုး ရွိခဲ့ပါတယ္။ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးဟာ ေျပာင္းျပာဆည္ကို တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္လို႔ သမုိင္းရွိပါတယ္။ အေျပာင္းျပာဆည္ဟာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာကေလးရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္မွာ တည္ရွိခဲ့ေပမဲ့ ခုအခါ တိမ္ေကာသြားခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဆည္ေျမေနရာေတြကေတာ့ စိုက္ပ်ဳိးေျမေတြအျဖစ္က်န္ရွိခဲ့ၿပီး အဲဒီယာေျမေတြကို “လယ္ျပင္”၊ “ဆည္ကြင္း”၊ “ဆည္ ေအာက္”၊ “ဆည္ႀကီးေကြ႕”၊ “ေျမတံခါး” စတဲ့ ေျမကြက္အမည္ေတြဟာ ဒီေန႔အထိ ေခၚတြင္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ (တခ်ဳိ႕ပါးစပ္ ရာဇဝင္မ်ား အေနာ္ရထာလုိ႔လဲ ေျပာၾကတာရွိပါတယ္။)
အဲဒီရြာကေလးက ရြာသားေတြကို အေလာင္းအစည္သူမင္းႀကီးရဲ႕ မင္းမႈထမ္းမ်ားက ဆည္ေတာ္ကို ကင္းေစာင့္ဖုိ႔ဆင့္ေခၚ တာဝန္ေပးထားသကဲ့။ ဆည္ေတာ္ေစာင့္ကင္းဆင့္ခံရတဲ့ ရြာကေလးျဖစ္လို႔ “ကင္းဆင့္ရြာ”ကို အမည္တြင္သတဲ့။ “ကင္းဆင့္” က ကာလေရြ႕ေလ်ာၿပီး “ကန္ဆင့္ရြာ”လို႔ ဒီေန႔အခါ ေခၚထြင္ေနခဲ့ပါတယ္။ အညာေက်းလက္ေတာရြာေတြမွာ ေရကန္ေတြကို အားထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကန္ကိုအမွီျပဳတဲ့ ရြာအမည္ေတြမ်ားျပားခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာဦးတင္မုိးတုိ႔ရဲ႕ ရြာက “ကန္ၿမဲရြာတဲ့” ကဗ်ာ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္တုိ႔ရဲ႕ရြာက “ကန္႔ဆင့္ရြာ” တဲ့။ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း သံမဏိေမာင္ေမာင္ တုိ႔ရဲ႕ရြာက “ကန္ေတာ္” ဆုိထင္ပါရဲ႕။ ကႏၷား၊ ပ်ဳိးကန္၊ ကန္ဆြယ္၊ ထန္ေႏွာင္းစတဲ့ ကန္ရြာေတြ ျမင္းျခံခ႐ိုင္းအတြင္းမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ “ကန္ေပါက္ႀကီး” ဆုိတဲ့ ႏြားေသာက္ကန္ႀကီးက ကန္ရွိပါေသး တယ္။ အဲဒီေအာက္မွာ ကန္ငယ္ေလးတစ္ကန္လည္းရွိလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာကေလးရဲ႕အမည္ကို ကန္ဆင့္ရြာလို႔ေခၚေလ သလားဆုိၿပီး ေနာက္ေပါက္ပညာရွင္မ်ားက စဥ္းစားၾကတာလည္းရွိပါတယ္။
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ေျပာင္းျပာဆည္မွာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာရဲ႕ အေရွ႕ေတာင္ဘတ္၊ ေျပာင္းျပာေခ်ာင္းအထက္ပိုင္းကို ေျပာင္းသြား ပါတယ္။ ရြာနဲ႔ ၃ မုိင္ေလာက္လည္းေဝးသြားလုိ႔ ေျပာင္းျပာဆည္ ေရနဲ႔လည္းေဝးသြားပါတယ္။ ရြာထိပ္မွာေရတြင္းႏွစ္တြင္းပဲရွိပါတယ္။ ေယာက္်ားတြင္းနဲ႔မိန္းမတြင္းတဲ့။ ေယာက်္ားတြင္းမွာ မိန္းမမ်ားေရလာမခ်ဳိးရပါ။ ေရတြင္းေတြနဲ႔ကပ္လ်က္မွာ ရြာသူႀကီးရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ၿခံႀကီးရွိခဲ့လုိ႔ အုန္းပင္၊ ထန္းပင္ေတြစည္စည္ကားကားရွိပါတယ္။ ရြာဦးမွာ ေညာင္ပင္ႀကီးေတြနဲ႔ မန္ က်ည္းပင္ႀကီးေတြလည္း စိမ္းစိမ္းစုိစုိရွိပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြနားေနဖုိ႔ သြပ္မုိးပ်ဥ္ကာဇရပ္ႀကီးေတြလည္း ၄-၅ ေဆာင္ရွိပါ တယ္။ ဒုတိယကမ္ၻာစစ္မွာ ရြာလယ္က ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးဟာ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေလာက္ ၾကာမွ ရြာဦးက မန္းက်ည္ပင္ႀကီးေတြရဲ႕ အရိပ္မွာ ျပန္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ရြာဦးက ျဖတ္သြားတဲ့ လမ္းမႀကီး မွာ အေရွ႕ဘက္က ရြာမ်ားျမင္းၿခံကို ေန႔အိပ္ညေန ေစ်းလိုက္သြားၾကတဲ့လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဇရပ္ေတြကေတာ့ အဲဒီခရီးသည္ေတြ ခရီးက ေထာက္ နားၾကရာေနရာျဖစ္လုိ႔ ရြာဦးမွာ အေၾကာ္သည္ေတြနဲ႔ ေရွးအစဥ္အဆက္ စည္ကားခဲ့ေပမယ့္ ခုအခါ အေရွ႕ဘက္ရြာေတြက နီးရာကားလမ္းေတြဘက္ကေန ကားနဲ႔သြားၾကလုိ႔ ရြာအနီးက ျဖတ္သြားတဲ့ ျမင္းၿခံလမ္းမွာ တိမ္ေကာသေလာက္ျဖစ္သြားပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ သူႀကီးေတြအစဥ္အဆက္အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ၿပီး ကိုလုိနီေခတ္ေနာက္ဆုံးပိုင္းမွာ သူႀကီးဦးဖုိးထီးရဲ႕ လက္ထက္ ကို ေရာက္ေတာ့ ရြာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ စာတတ္ေပတတ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးဦးဓမ္ၼိက ဆရာေတာ္ႀကီးလည္းေက်ာင္းထိုင္လာပါတယ္။ သူႀကီးဦးဖုိးထီနဲ႔ ဆရာေတာ္ဦးဓမၼကတုိ႔ အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ရြာဦးမွာ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္ေက်ာင္းႀကီးႏွစ္ေက်ာင္းနဲ႔ ေခတ္ေတြ၊ ဇရပ္တန္ေစာင္းေတြ၊ တန္ခြန္တုိင္ေတြနဲ႔ စည္စည္ကားကားျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က စာသင္သားရဟန္း ေတြ ၁ဝဝ ေလာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ရြာလယ္မွာလည္း ဘုတ္တုိက္ဓမ္ၼာ႐ုံအႀကီးႀကီး သြပ္မုိးတန္းေစာင္း ျပႆဒ္ေတြနဲ႔ တည္ ေဆာက္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဦးဖုိးထီက သားသုံးေယာက္ကိုလည္း ၿမိဳ႕တက္ေက်ာင္းထားခဲ့လုိ႔ ေက်ာင္းဆရာဦးသိန္းေဖ၊ ေက်ာင္းဆရာဦးစိန္ထြန္းနဲ႔ ေျမစာရင္ အင္စပတ္ေတာ္ဦးသိန္းေမာင္တုိ႔လို ေခတ္ပညာတတ္ေတြေပၚထြန္း ခဲ့ပါတယ္။ ရြာမွာ မူလတန္းေက်ာင္းနဲ႔၊ ရြာစာၾကည့္တိုက္တုိ႔လည္း ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ဟာ လူငယ္ေတြကို အျမင္က်ယ္ ေစပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ဖက္တစ္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ကန္ဆင့္ရြာသား သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗုိလ္ ေက်ာ္ေဇာ၊ ဗိုလ္ဗထူးတုိ႔တပ္ေတြမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စစ္ႀကီးၿပီးေတာ့ မက်ဳိးမကန္းမေသမေပ်ာက္ ျပန္လာႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ဟာ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္ တံဆိပ္ေတြခ်ီးျမႇင့္ခံၾကရပါတယ္။ ရြာနီးခ်ဳပ္ စပ္မွာ ကန္ဆင့္ရြာတစ္ ရြာတည္းသာ ေလးေယာက္အထိ ေမာ္ကြန္းဝင္ရတဲ့ ရြာရွိပါတယ္။ အိမ္ေျခက ၁ဝဝ ေလာက္ပဲရွိတာပါ။ စစ္ထဲက ျပန္လာၿပီးေနာက္ ဦးေစာထြန္းေက်ာင္းဆရာ၊ ဦးေအာင္လွက ေတာင္သူႀကီး၊ ဦးၫြန္႔ ေမာင္က ဆံသဆရာဦးဘခင္က ေျမတုိင္းစာေရး-ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ရြာေတြမွာ စစ္ျပန္ရဲေဘာ္ေတြဟာ ကြန္ျမဴနစ္ နီ-ျဖဴ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ျဖဴ-ဝါ စသည္ ကြဲၾကၿပဲၾကေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာေတာ့ တစည္းတလုံးတည္း ရွင္အတူ ေသမကြာေနသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ေက်းရြာစာၾကည့္တိုက္ ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္ေတြလို႔ ဆုိႏိုင္ပါတယ္။
ခုအခါ သူတုိ႔ရဲ႕သားသမီးေတြဟာ ေခတ္ပညာတတ္ရြာလူႀကီး ရြာေရွ႕ေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ကလည္း သူတုိ႔ဖခင္ ေတြလိုပဲ ရပ္က်ဳိးရြာက်ဳိး၊ ႏိုင္ငံအက်ဳိးေဆာင္ရြက္လုိစိတ္ရွိၾကပါ တယ္။ ကန္ဆင့္ရြာလြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္ေလးဦးကို ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ခဲ့တာဟာ စာၾကည့္တိုက္ကေလးရွိခဲ့ဖူးဆုိတဲ့အေၾကာင့္ သူတုိ႔ရြာမွာ စစ္အတြင္းကေပ်ာက္ဆုံးသြား ခဲ့တဲ့ စာၾကည့္တိုက္ ကေလးမ်ဳိးတစ္ခုကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ စာ ၾကည့္တုိက္နားမွာ အရင္လို ကြင္းဘား၊ တန္းဘား၊ ျခင္းဝိုင္းဆုိ တာမ်ဳိးေလးတြလည္း ရွိေစခ်င္ၾကမွာေပါ့။ စာၾကည့္ရင္းက အေညာင္းေျပတၿပီး ကစားႏိုင္တဲ့ ကစားကြင္းငယ္ကေလးတစ္ခု လည္း ပါေစခ်င္တာေပါ့။ သူတုိ႔ရြာစာၾကည့္တိုက္ကေလးမွ မူလ တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္က စာအုပ္တခ်ဳိ႕ယူခဲ့ဖူးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေနာင္အခါၿမိဳ႕တက္၊ ေက်ာင္းေန၊ တက္ၠသုိလ္ေရာက္၊ တက္ၠသုိလ္မဂ္ၢဇင္းေကာ္မတီအတြင္းေရးမွဴး၊ ကေလာင္ရွင္အသင္း ေရးမွဴး၊ အထက္ဗမာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္း အတြင္းေရးမွဴး(တြဲ ဘက္)စသည့္ ေဆာင္ရြက္ရင္းက အမ်ဳိးသားစာေပဆုရလာခဲ့သူ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ပါသတဲ့။ သူဟာ ဦးဖုိးထီရဲ႕ ေျမးပါ။ ဦးသိန္းေဖရဲ႕သားပါ။ အမည္ရင္းက ေမာင္ဝင္းေဖတဲ့။ ခုေတာ့ အသက္ ၈ဝ ေက်ာ္အရြယ္ ဦးဝင္းေဖေပါ့။ ကေလာင္ နာမည္က ေမာင္စြမ္းရည္။
သူႀကီးမင္း ဦးဖုိးထီရဲ႕ေျမး၊ ေမာင္ဝင္းေဖဟာ ပညာထူးခြၽန္လို႔ သတၱမတန္းေအာင္ေတာ့ အစုိးရေထာက္ပံ့ေၾကးစတိုင္ပင္နဲ႔ မႏၲေလးၿမိဳ႕၊ အႀကိဳေဆးသင္တန္းကို ဆရာဝန္ေလာင္းအျဖစ္ တက္ခြင့္အေရြးခံရသူ၊ ျမင္းၿခံခ႐ိုင္တစ္ခုလုံးထဲက ေက်ာင္း သားခုႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္အျဖစ္ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လမ္းေခ်ာ္ၿပီး ဆရာဝန္မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ဝိဇ္ၨာဘြဲ႕ယူ၊ ပညာ ေရးဒီပလိုမာဘြဲ႕ ဆက္ယူ၊ စာၾကည့္တိုက္ပညာ ဒီပလိုမာဘြဲ႕ဆက္ယူ အထက္တန္း ျပဆရာလုပ္ရင္းက အေျခခံပညာေက်ာင္း သုံးစာအုပ္ေကာ္မတီရဲ႕ သမိုင္းသင္႐ိုးအဖြဲ႕နဲ႔ ျမန္မာစာသင္႐ိုးအဖြဲ႕တုိ႔မွာ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ မ်ားျပဳစုဖုိ႔ တာဝန္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ျမန္မာစာပါ ေမာကၡေဒၚစီစီဝင္းက ဥကၠ႒၊ ဆရာဦးဝင္းေဖ (ေမာင္စြမ္းရည္) က အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္နဲ႔ သူငယ္ တန္းက ဆယ္တန္းအထိ ျမန္မာစာ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္မ်ားကို ျပဳစုထုတ္ေဝေပးခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလိုေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ေတြျပဳစုဖုိ႔ ရန္ကုန္တက္ၠသုိလ္ျမန္မာ စာဌာနမွာ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဂူဗိ မာန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ သခင္အုန္းျမင့္၊ မုံရြာတင္ေရႊ၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္ေက်ာ္ေဇာ၊ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ဦးထြန္းေဝ၊ ေရွ႕ေနႀကီးဦးထြန္းတင္၊ ဝါးခယ္မ သခင္သိန္းေမာင္စသည့္ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ားႏွင့္အတူပါဝင္ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚတာ ဝန္ေပးျခင္းခံရပါတယ္။
အေျခခံပညာဦးစီးဌာန၊ ႐ုံးခ်ဳပ္မွာ သင္႐ိုးဌာနခြဲမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရင္း ႐ုံးခ်ဳပ္စာၾကည့္တုိက္မွဴးတာဝန္ကိုပါ ထမ္း ေဆာင္ေနစဥ္ ယူနက္စကိုအဖြဲ႕ကႀကီးမွဴးၿပီး ထုိင္းႏိုင္ငံဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕မွာ က်င္းပတဲ့အေရွ႕ေတာင္အာရွစာၾကည့္တုိက္မွဴးမ်ား ညီလာခံကို ျမန္မာႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳတက္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ထုိ႔ေနာက္ အလုပ္ကအၿငိမ္းစားယူၿပီးစအခါမွာပဲ ေနသာ လန္ႏိုင္ငံ၊ အမ္ၼစတာ ဒမ္ၿမိဳ႕ေလခင္တက္ၠသုိလ္မွာက်င္းပတဲ့ စာေပညီလာခံတစ္ခု ဖိတ္ၾကားခံရပါတယ္။ ေနသာလန္ႏိုင္ငံစာေပညီလာခံအၿပီးမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု။ အိုင္အုိဝါတကၠသုိလ္၊ ႏိုင္ငံတကာစာေပ ေရးသားမႈအစီအစဥ္သို႔ ပညာ ရွင္ (ဖဲလိုးရွစ္) အျဖစ္ သုံးလၾကာတက္ ေရာက္ၿပီး စာေပမ်ားေလ့လာေဆြးေႏြးခဲ့ရပါတယ္။ သည့္ေနာက္ ဆက္လက္ၿပီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ေျမာက္-အီလီႏႈိက္ တကၠသုိလ္မွာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာပညာေရးဌာနစေကာလားရွစ္ျဖင့္ တစ္ႏွစ္ ၾကာမွ် တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
သည့္ေနာက္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာေနထိုင္ၿပီး အေမရိကန္အသံလႊင့္ဌာနမ်ားႏွင့္ ေနာ္ေဝ ဒီမိုကရက္တစ္ ဗမာ့အသံဌာနတုိ႔က ေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံစစ္အာဏာရွင္လက္ ေအာက္ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ စာေပႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈေရး ရာတုိ႔ကို ေဝဖန္ အသံလႊင့္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗမာျပည္စစ္အစုိးရရဲ႕ ၿငိဳျပင္မႈခံရၿပီး ဗမာျပည္ကိုမျပန္ႏိုင္ဘဲ ကဗ်ာဆရာႀကီးဦးတင္းမိုး၊ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးဦးဝင္းေဖတုိ႔ႏွင့္အတူ ကဗ်ာဆရာေမာင္စြမ္းရည္လည္း အေမရိကန္ျပည္မွာ ၁၄-၅ ႏွစ္ၾကာ ဆက္လက္ေနထိုင္ရင္း ကဗ်ာမ်ား၊ စာမ်ား ႏိုင္ငံေရးစာေပမ်ား ျပဳစုထုတ္ေဝလ်က္ ရွိပါတယ္။
မူလကန္ဆင့္ရြာမွာ ေရတြင္းမ်ားနက္ၿပီး၊ ေရရွားတာေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားအခ်ဳိ႕ ကန္ဆင့္ရြာႏွင့္ တမိုင္းနီးပါးေဝးတဲ့ ေျမာက္ အရပ္၊ ေျပာင္းျပာေခ်ာင္းအနီးသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကတဲ့အတြက္ ကန္႔ဆင့္ရြာႏွစ္ရြာျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ကန္ဆင့္ေတာင္ရြာ ေမြးသူ ေမာင္စြမ္းရည္လည္း သူ႔မိဘမ်ားနဲ႔အတူ ေျမာက္ရြာကိုပါသြားခဲ့ပါတယ္။ ယခု ကန္ဆင့္ေတာင္ရြာက စာၾကည့္တိုက္ တည္ေထာင္ရန္ စုိင္းျပင္းၾကတဲ့အခါ အမ်ဳိးသားစာေပဆုရွင္ ေမာင္စြမ္းရည္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနျဖင့္ ေမာင္စြမ္းရည္ စာၾကည့္တုိက္လို႔ အမည္ေပးဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားၾကပါတယ္။ ေမာင္စြမ္းရည္ရဲ႕ ဦးေလးေတာ္၊ ေမာ္ကြန္းမ်ားေခတ္ကနည္းတူ ကူကန္ဆင့္ရြာသူရြာသားလူငယ္မ်ားႏွင့္ တကြ အနီးဝန္းက်င္မွ ရြာသူရြာသားလူငယ္မ်ားပါ ႏိုင္ငံေရးစိတ္ ဓာတ္၊ စာေပစိတ္ဓာတ္၊ ပညာေရးစိတ္ဓာတ္ႏိုးၾကားရွင္သန္တက္ႂကြလ်က္ အမ်ဳိးဘာသာသနာေစာင့္ေရွာက္၊ ျမႇင့္တင္မ်ားေပၚထြန္း လာေစရန္ ရည္ သန္ပါေၾကာင္း။
ေဇာ္ရဲ (ေလာကဂုဏ္ရည္)
၂ဝ၁၈၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ကန္ဆင့္ရြာ
Comments