ပိုင္စိုးေ၀ - သိန္းစြန္ငွက္ အၿပန္လမ္း
(၂၁ - ၃ - ၈၆)
(မိုုးမခ ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း) ဧျပီ ၂၆၊ ၂၀၁၈
ေနာက္ဆုံးအေခါက္ပါပဲ
ကြၽန္ေတာ္
ရြာကုိၿပန္လာခဲ႕ပါတယ္
အေမ ။
ရြာဆုိတာ .........
တမာ ထေနာင္း
ရွားေစာင္း ၿပာႆဒ္
သန္း ဒဟတ္ပင္ေတြနဲ႕ ၊
မုိးႏွံခ်ဳံပုတ္ ၊ ရွားပင္ငုတ္တုိ
နီညဳိညဳိ ေက်ာက္ခဲလုံးေတြနဲ႕
ထန္းပင္ၿမင္ၿမင္႕ၾကိးေတြၾကားက
တဲကေလးတစ္လုံးပါ ။
အဲဒီတဲကေလးထဲ
အေမ လဲေလ်ာင္းေနေပါ့။
အေမ .... ကြၽန္ေတာ္ေရာက္လာၿပီ အေမ ။
အေမ႕ ေၿခအစုံကုိ ေပြ႕ဖက္
အသံမထြက္ဘဲ ကြၽန္ေတာ္ ငုိတယ္ ။
ထန္းပင္ၿမင့္ၿမင့္ၾကီးေတြ ေပၚက
ရြက္ေယာင္းေၿခာက္ေတြ
တရွဲရွဲၿမည္လုိ႕ ... ... ... ... ။
ကြၽန္ေတာ္႕ကုိ စကားမေၿပာခ်င္လုိ႕
အေမ႕ သြားေတြ တင္းတင္းေစ႕ထားသလား
ကြၽန္ေတာ္႕ ကုိ မၿမင္ခ်င္လုိ႕
အေမ႕ မ်က္လုံးေတြ မွိတ္ထားသလား
ထ ၾကည္႕ပါဦး
စကားေၿပာပါ ဦး အေမရယ္ ။
ေဟာ .. အေမ .....
အေမ႕ကုိ သူတုိ႕
ဟုိးမွာ မန္က်ည္းပင္ေတြ စိမ္းစိမ္းညဳိ႕ညဳိ႕နဲ႕
ဇရပ္ အုိအုိ
ေက်ာက္တုံးနီညဳိညဳိေတြ စီထားတဲ႕
သင္းခ်ဳိင္းဆုိတဲ႕ ေနရာကုိ
ပုိ႕ၾကေတာ႕ မလုိ႕တဲ႕ ။
လွည္းဘီးကုိ ၿပင္ဆင္ၿပီးၾကေပါ႕
အေမ႕ အေလာင္းကုိ
ေခါင္းထဲထည္႕ၾကေပါ႕
ေၾကးစည္ကုိ
ရုိက္ႏွက္ၾကေပါ႕ ။
ကြၽန္ေတာ္
မငုိပါဘူး အေမ
ငုိလုိ႕ မရေတာ႕ဘူး အေမ
အေမ႕ေၿမး ကေလးေလးေတြ
ကြၽန္ေတာ္႕တူနဲ႕ တူမေလးေတြ
သူတုိ႕ ငုိပါေစ ။
အေမ႕သား သူတုိ႕ရဲ႕အေဖ
ကြၽန္ေတာ္႕ အကုိၾကီး
အေမ႕သမီး သူတုိ႕ရဲ႕အေမ
ကြၽန္ေတာ္႕အစ္မ ၊
သူတုိ႕ေမာင္ႏွမ
အေမ႕အရင္ ေစာေစာစီးစီး
ေဟာသည္ေလာကၾကီးထဲက
ထြက္ခြာသြားၾကေတာ႕
မိတဆုိး ဖတဆုိး
ေဟာသည္ကေလးေလးေတြ
အေမ႕အတြက္ သူတုိ႕ငုိပါေစ ။
အေမ႕ အတြက္
သူတုိ႕မ်က္ရည္ေတြဟာ
ထုိက္တန္ပါတယ္ အေမ ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ႕
ေႏြဦးရက္ေတြ အေၾကာင္း
သီခ်င္းမဆုိနုိင္တဲ႕
ဥၾသငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေၾကကြဲမႈလုိ
ယာခင္းထဲက အေမ႕ဘဝကုိ
အေဝးကပဲ
တမ္းတပူေဆြးခဲ႕သူပါ အေမ ။
'' အေမ ......ေနေကာင္းပါေစ။
အေမ႕အား ထာဝရလုပ္ေကြၽးၿပဳစုနုိင္သည္႕ကုိယ္
ၿဖစ္ရပါလုိ၏ ''
ည အိပ္ရာဝင္ ၊ ရင္ထဲလႈပ္ခတ္
ပဲ႕တင္ထပ္ခဲ႕တဲ႕
ခြန္အားမဲ႕ဆုေတာင္းသံမ်ားၾကား
ရွည္လွ်ားလြန္းတဲ႕ ညေတြသာ
ခႏၶာကုိယ္ေပၚ
တိတ္ဆိတ္စြာ ေၾကၿပဳန္းခဲ႕ရ ။
မေန႕ကေတာ႕
'' အေမ႕ဆုံးၿပီ ၊ အၿမန္လာ '' တဲ႕ ။
ကုသုိလ္ၾကမၼာ ၊ ႏုံခ်ာလုိ႕လား
ဆုေတာင္းမ်ား
မၿပည္႕ဝခဲ႕ဘူး အေမ ။
အေမကေမြးေပမယ္႕
အေမကုိ လုပ္မေကြၽးနုိင္ခဲ႕တဲ႕
ေဟာသည္ ခႏၶာကုိယ္ၾကီးဟာ
ဘာအသုံးက်ေတာ႕မွာလဲ ။
အဲသည္လုိ ေနာင္တ တရားေတြက
ႏွလုံးသားကုိ ကုတ္ၿခစ္
ဘဝ ဆုိတာကုိလည္း
မေက်မနပ္ၿဖစ္မိေပါ႕။
ကြၽန္ေတာ္
မငုိရဲေတာ႕ ပါဘူး အေမ
ငုိဖုိ႕ရာ ရွက္လွပါတယ္ အေမ
အေမနဲ႕ အတူ
အေမကုိ ေၿခဆုပ္လက္နယ္ၿပဳခဲ႕တဲ႕
ေဟာသည္ ကေလးေလးေတြ
သူတုိ႕ ငုိပါေစ
ေၾကးစည္ကုိ သူတုိ႕ ရုိက္ႏွက္ၾကေပါ႕
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႕ တြန္းၾကေပါ႕ ။
ေဟာ .......
နီညဳိညဳိေက်ာက္တုန္းေတြၾကားက
ရထားတစ္စင္းဟာ
အေဝးကုိ ထြက္သြားၿပီ ။
ဟုိး .... လြန္ခဲ႕တဲ႕အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္
သည္ရြာက လူငယ္
ေက်းေတာသားတစ္ေယာက္
သည္ရြာကုိၿပန္ေရာက္မလာ
ရထားဟာ သူ႕ကုိ
အေဝးသုိ႕ ေခၚေဆာင္သြားခဲ႕ ။
သူနဲ႕ သူစီးသြားတဲ႕ ရထားအေၾကာင္း
လူေတြ ေမ႕ၾကေပါ႕ ။
ေၿပာဆုိအမွတ္ရသူ
တစုံတစ္ေယာက္မွ် မရွိေတာ႕ ။
အဲသည္လူငယ္ဟာ
အခု
အေမ႕အေလာင္း အေမ႕ေခါင္းကုိ
ဖက္ဖက္ၿပီး ငုိေနတဲ႕
ကြၽန္ေတာ္ပဲေပါ႕ အေမ ..... ။
ေဟာသည္ယာခင္းေတြၾကား
အေမ ေန႕တုိင္းလႈပ္ရွားခဲ႕တာ
ကြၽန္ေတာ္ မၿမင္နုိင္ခဲ႕ဘူး ။
အေမ႕သမီး
ကြၽန္ေတာ္႕အစ္မရဲ႕ ေယာက်္ားက
ထန္းရည္သမား ၊ ထန္းရည္ခ်ဳိး ။
အေမ႕သား
ကြၽန္ေတာ္႕ အကုိၾကီးရဲ႕ မိန္းမက
မီးယပ္က်ဳိး၊ မ်က္စိတစ္ဘက္ကြယ္ ။
သူတုိ႕ တစ္ေတြနဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ႕တဲ႕
အေမ႕ေၿမး ကေလးေတြနဲ႕ အတူ
ထန္းလ်က္က်ဳိ ၊ ထင္းေခြေရခပ္
ငတ္မေသဖုိ႕
အေမရုန္းကန္ခဲ႕တဲ႕ေန႕ေတြမွာ
ကြၽန္ေတာ္သာ
ဟုိအေဝးမွာေပါ႕ ။
ဟုိတႏွစ္က
တရြာလုံး မီးေလာင္ၿပာက်
အဲသည္ကတည္းက အေမဟာ
ရြာထဲကုိၿပန္မေရာက္
အိမ္ၿပန္မေဆာက္နုိင္
ထန္းပင္ေအာက္က ထန္းတဲမွာ
အေမ အေနၾကာခဲ႕ပါတယ္ ။
အေမေရ ........
အေမေရ ........
ေၾကးစည္ကုိ ရုိက္ႏွက္ၾကေပါ႕
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႕တြန္းၾကေပါ႕ ။
ဟုိး အေနာက္ေတာင္ေတာတန္းက
ထန္းပင္ရိပ္ဖ်ားမွာ
ေနလုံးဟာ တၿဖည္းၿဖည္းညဳိခဲ႕ေပါ႕ ။
ေတာင္သူဓေလ႕
ယာမီးေငြ႕ေတြ လြင္႕တက္လာေပါ႕။
ဟုိေတာင္ကမူကမ္းပါးမွာ
ၿမက္စားေနတဲ႕ ႏြားမေတြက
အေမ႕ကုိ နႈတ္ဆက္ေနၾကသလား ။
သိန္းစြန္ငွက္အၿပန္လမ္းမွာ
က်ီးကန္းေတြ ကသုတ္ကရက္နဲ႕
ရြာဘက္ဆီ ပ်ံေၿပးၾကေပါ႕ ။
ေနညဳိခ်ိန္ အိမ္အၿပန္လမ္းမွာ
ေတာတန္းလွ်ဳိေၿမာင္
ဟုိ အေနာက္ေတာင္ထဲ
ေမွာင္မည္းမည္းက
ကြၽန္ေတာ္႕ဘဝကုိ မဝါးမ်ဳိမီ
ကေလးဘဝအရြယ္
ငယ္ငယ္တုန္းကေလ
ေတာင္ရိပ္ေတာင္ၾကား
သစ္ပင္ဖ်ားမွာ
မားမားရပ္ေန တေစၧေတြလား ။
အေမေရ
တေစၧဆုိ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လွခ်ည္႕ ။
တညသား
ပ်ဴေစာထီးဆုိလား ရဲေဘာ္ၿဖဴဆုိလား
တံခါးကုိ တအားေခါက္
ႏြားေကာက္စမ္း ၿမန္ၿမန္လုပ္
ေသနတ္ေတြ ထုတ္ခ်ိန္ၿပီး
အခုိင္အခံ႕ လွည္းတစ္စင္း
ႏြားၿပာညဳိ တစ္ရွဥ္းနဲ႕အတူ
'' လွည္းေမာင္း ပုိ႕ ဆုိၿပီး ''
အေဖ႕ကုိ ေခၚသြား
ရြာအေနာက္ဘက္ေတာအုပ္ၾကားက
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ၾကားလုိက္ရ။
အေဖေရ ......
အေဖေရ .......
ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ မိသားစု ဘဝ
ရာဇဝင္ကုိ ၿဖတ္သန္းရတဲ႕ညေပါ႕ ။
လြတ္လပ္ေရးၿပီးခါစ
သူခုိးဓားၿပေတြ
တန္ခုိးၿပလုိ႕ေကာင္းဆဲ
ေခတ္ၾကီးထဲ လူၿဖစ္ခဲ႕ရတဲ႕
ကြၽန္ေတာ္
အေမ႕ရဲ႕ေက်ာေပၚမွာ
ေသနတ္သံေတြၾကား
ေၿပးလႊားပုန္းေအာင္း
ရြာေတာင္ေစာင္း နဘူးခ်ဳံထဲ
ည တုိင္းပဲ အိပ္ခဲ႕ရတယ္
ဟုတ္လား အေမ ။
စစ္စနက္မီး အၾကြင္းအက်န္ေတြနဲ႕
ေခတ္အပ်က္ၾကီးကုိ တြန္းလွန္ရင္း
အေမရယ္ တၿခားအေမေတြရယ္
အေမေတြ အားလုံး
ကေလးေတြ ကုိ ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး
ေၿပးၾကလႊားၾက ၊ ပုန္းၾကေအာင္းၾကနဲ႕
တခ်ဳိ႕ သားေသ ၊ တခ်ဳိ႕လင္ ဆုံး
စစ္ဆုိတာၾကီးးကုိ
မုန္းခဲ႕တယ္ မဟုတ္လား အေမ ။
အေဖမရွိတဲ႕ေနာက္
အေမရယ္ အကုိၾကီးရယ္ ၊ အမရယ္
ကြၽန္ေတာ္ရယ္ေလ
ေလာက ကမ္းပါးမွာ
စမ္းတဝါဝါး ေလွ်ာက္ခဲ႕ၾကေပါ႕ ။
အရြယ္ေရာက္ခါစ အစ္ကုိၾကီး
ထန္းလွီးသင္ရေပါ႕ ။
အစ္ကုိၾကီးဟာ
သာသနာ႕ေဘာင္မွာ အရုိးထုတ္
ဘုန္းၾကီးလုပ္ဖုိ႕ စိတ္ကူးရွိေပမယ္႕
ကြၽန္ေတာ္႕တုိ႕ အတြက္
ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ စြန္႕ခဲ႕ရၿပီေပါ႕ ။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ႕
ေသွ်ာင္တစ္ေစာင္းနဲ႕ ဘုန္းၾကိးေက်ာင္သား
ၿပီးေတာ႕ ၿပည္ေတာ္သာေက်ာင္းေရာက္
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ
သုိး ဆိတ္ ႏြားေက်ာင္း ။
ကြၽန္ေတာ္ တုိ႕ တစ္ေတြ
ဟုိသေၿပပင္ေတာင္ ေစာင္းဆီက
လက္ၿပဟစ္ေအာ္
သီခ်င္းတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႕
ေခြးေခၚ ပတတ္တူး
ဟင္းရြက္ခူး ယုန္ရွာ
ေတာင္ယာလုပ္သူ ထင္းခုတ္သူေတြ
ထန္းလ်က္က်ဳိသူ ထန္းတက္သူေတြ
ေနကပူေလာင္
ကုန္းေခါင္ေခါင္မွာ
ဟုိးအေနာက္ေတာင္မွာ
မႈိင္းၿပာၿပာ ၿမဴခုိးေတြနဲ႕
ပုပၸါးဆုိတဲ႕ေတာင္ေတာ္ၿမတ္ၾကိးဆီ
ေမွ်ာ္ၾကည္႕ေငးေမာ
စိမ္းလန္းတဲ႕ယာေတာေတြၾကား ။
အစ္ကုိယ္ၾကီးက ထန္းလွီး
ကြၽန္ေတာ္က ထန္းရည္အုိးသယ္
အေမရယ္ အစ္မရယ္က
ထန္းလ်က္က်ဳိ ရက္ကန္းခတ္ ထင္းေခြ
တစ္ခါတေလ ေၿမပဲေကာက္
တစ္ခါတစ္ေလ ဝါစုိက္
ေတာအလုိက္လုပ္ငန္းစုံေပါ႕ ။
'' ၿမဳိ႕ရြာနိဂုံး ၊ ပ်က္ၿပဳန္းေစေအာင္
ဓားၿပၾကီးၾကီး မုိက္သီးအေခါင္
မီးႏွင္႕ ၿမဳိက္လုိ႕ ၊ တုိက္ခုိက္ ပူေလာင္
ဝ သ လ ၊ မွတ္ၾက သူယုတ္ေကာင္ ''
'' ခေလာက္ေလးရယ္တဲ႕ ဒုိးဒုိးေဒါင္
ပ်ဳိတုိ႕ ေမာင္ယာ မလုပ္တယ္
ဝါးခုတ္တဲ႕ေတာင္ ''
အဲသည္လုိ အကုိၾကီး တတ္တဲ႕
ကဗ်ာေတြ ၊ သံေပါက္ေတြ
ကြၽန္ေတာ္႕ မွာ အေမြရခဲ႕ေပါ႕ ။
'' ေနညိဳခ်ိန္တိမ္ေတာက္ ပ်ဳိေၾကာက္တဲ႕သည္အခ်ိန္
ဆီးမီးကြယ္မွန္အိမ္နဲ႕ ........ ''
အဲသည္လုိ
ေက်းလက္ဘဝ သီခ်င္းကဗ်ာေတြ
ရင္ထဲ မွာ အျမစ္တြယ္ခဲ႕ရေပါ႕ ။
အေမေရ .......
ေၾကးစည္ကုိရုိက္ႏွက္ေနၾကေပါ႕
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႕ တြန္းၾကေပါ႕ ။
အေမေခါင္းခ်ခဲ႕တဲ႕
တဲကေလးဟာ
အေမ႕ ရြာနဲ႕ အလွမ္းေဝးေပမယ္႕
သည္ေတာသည္ေတာင္ၾကား
အေမကုိ
တစ္ေယာက္တည္း မထားရက္ပါဘူး အေမ ။
အေမ႕အေမ ကြၽန္ေတာ္ အဘြား
ကြၽန္ေတာ္အဘြားရဲ႕ အေမ႕အေမ စတဲ႕
ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္သူေရာ မေတာ္သူပါ
တစ္ရြာလုံးေနာက္ဆုံး စုေဝးရာ
ေဟာဟုိ ဇရပ္အုိအုိရဲ႕
သုႆာန္ဆုိတဲ႕ ေနရာေရာက္ေအာင္
အေမ႕ကုိ
ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ ပုိ႕ မွာေပါ႕ ။
လမ္းက ၾကမ္းလုိက္တာအေမ
ေတာင္ကမူက်တ္တီးၾကား
ႏွစ္ေတြမ်ားစြာေရတိုက္စားမႈနဲ႕
ပ်က္လုလု လွည္းလမ္းေပၚမွာ
အေမ႕ေခါင္းဟာ ၊ လႈပ္ယမ္းလွခ်ည္႕
ၿဖည္းၿဖည္း ... ၿဖည္းၿဖည္း ........
ဆူးကုိင္းေတြေဘးဖယ္
မ်က္ႏွာကုိ ၿခစ္မိၾကဦးမယ္။
ဟုိသုႆာန္ကုိေရာက္တဲ႕ခါ
ဘုန္းၾကီးေတြက
သရဏဂုံကုိ ရြတ္ဖတ္
ကြၽန္ေတာ္႕ လက္နဲ႕ ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေဝ
အေမ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစလုိ႕
ကြၽန္ေတာ္ အမွ်ေဝမယ္
ကြၽန္ေတာ္႕ ကုိယ္ေပၚမွာ
ဖုန္ေတြေပကပ္
ညစ္ပတ္ေနမလားဘဲ။
မႏၱေလးက မိတၳီလာ
မလႈိင္ ပန္းအုိင္တစ္လမ္းလုံး
ဖုန္လုံးၾကီးထဲ ၿဖတ္ခဲ႕ရ
အခုလည္းပဲ ဖုန္လုံးၾကီးထဲမွာ ။
ဖုန္ေတြ ေပကပ္ ညစ္ပတ္ေနမလားဘဲ။
ဟုိသုႆာန္ကုိေရာက္လုိ႕
ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေဝတဲ႕ အခါ
ငယ္ဆရာ ဘုန္းေတာ္ၾကီး
ကြၽန္ေတာ္႕ ကုိၾကည္႕ၿပီး
အံ႕ၾသေနလိမ္႕မယ္ ။
ညေရာက္တဲ႕ အခါ
ဦးေလးဘယ္ေန႕ ၿပန္မွာလဲ
တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ၿပန္လာပါေနာ္
ကြၽန္ေတာ္ ေက်ာင္းဆက္ေနခ်င္တယ္
ညီမေလးမွာ ဝတ္စရာအကၤ်ီ မရွိေတာ႕ဘူး ။
ေဟာဒီအငယ္မ
မႏွစ္က ႏွစ္တန္းက်တယ္
ငါ႕ေမာင္ရယ္
ေဟာဒီက်န္ေနတဲ႕
မ်က္စိတစ္ဘက္ကလည္း
ဆရာဝန္က ခြဲရမယ္တဲ႕
အစ္မလည္း ေၾကာက္တတ္လုိ႕
ေဆးရုံကုိ
ေနာက္ထပ္ မေရာက္ေတာ႕ပါဘူး
စတဲ႕ ... စတဲ႕ စကားလုံးေတြၾကား
ကြၽန္ေတာ္ ဘာမ်ား
တာဝန္ယူနုိင္မလဲ
မင္းတုိ႕ အတြက္ ၊ ငါ႕အတြက္
အႏွစ္သုံးဆယ္လုံးလုံး
ဦးေလးစဥ္းစားေနတုန္းပဲ
ဦးေလးဟာ
စဥ္းစားေနတုန္းပါပဲကြယ္ ။
တစ္စုံတစ္ရာ
ကတိေတြေပးထားပစ္ခဲ႕ၿပီး
နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ
ငွက္တစ္ေကာင္လုိ ပ်ံေၿပးသြားမယ္။
ဟုိတစ္ခါက
အေမ႕ကုိ ထားပစ္ခဲ႕သလုိမ်ဳိး
'' ေဟာသည္ကမၻာေၿမၾကီးရဲ႕
နာမက်န္းမႈေတြကုိ ေဆးဝါးကုသဖုိ႕
ကြၽန္ေတာ္ကဗ်ာဆရာ လုပ္ရမယ္
ကဗ်ာ ဆရာလုပ္မွ ၿဖစ္မယ္ အေမ ''
အဲသလုိ ဆုိၿပီး
အေမ႕ကုိ ထားပစ္ခဲ႕တုန္းက
ယာခင္းနံေဘး
ေတာလမ္းေလးေပၚမွာ
ၿမက္ရုိင္းပင္ေတြ ကုိတုိးၿဖတ္
တရွပ္ရွပ္နဲ႕ ကြၽန္ေတာ္႕ ဖိနပ္သံေတြ
က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္ ။
ယာခင္းေတြ ေနာက္မွာခ်န္
ေတာတန္းေတြ က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္။
ေက်ာက္စရစ္ကုန္းေခါင္
တလင္းေၿပာင္မွာ
ယုန္ေထာင္ ပတတ္တူး ခ်ဳိးတည္
ငယ္ဘဝေတြ က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္ ။
လိမ္လိမ္မာမာေနဖုိ႕
စကားလုံးတုိ႕ တုန္ခါ
အေမ႕ မ်က္ႏွာေပၚက
မ်က္ရည္စေတြ က်န္ရစ္ခဲ႕တယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ
လက္ၿပေနဆဲ ၊ ဥၾသဆြဲေပါ႕ ။
တရွဲရွဲၿမည္လ်က္ ရထားထြက္ ခြာ
တုန္ခါေနတဲ႕ ဓာတ္ၾကိဳးေပၚမွာ
ေတာက်ီးကန္းတစ္ေကာင္
ေအာ္ၿမည္ရင္း က်န္ရစ္ခဲ႕ တယ္။
ၿမဳိ႕ၿပဘဝရဲ႕
ခံစားမႈၿမစ္ ၊ ရသသစ္ထဲမွာ
ပလက္ေဖာင္းတစ္ေလွ်ာက္
ဓာတ္တုိင္မီးတုိင္ေတြ ေအာက္
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္
ၿဖတ္ေလွ်ာက္ေက်ာ္သြားရင္း
သူစိမ္းဆန္တဲ႕ လူေတြၾကားမွာ
ဟုိ ... အေနာက္ေတာင္ဆီကုိ ေရာ္ရမ္း
ေတာလမ္းကေလးကုိ
လြမ္းခဲ႕ရေပါ႕ အေမ။
ေနညဳိခ်ိန္အိမ္ အၿပန္
လမ္းေဘးတုိက္ၾကား ဓာတ္တုိင္နားမွာ
မားမားရပ္ေန တေစၧေတြလား
'' အေမေရ
တေစၧကုိ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လွခ်ည္႕
ေယာင္ရမ္း ရြတ္ဆုိ မိေသာ္လည္း
ရဲရဲတင္းတင္း
ၿဖတ္သန္းရၿပီ အေမ ။
လူမႈေဗဒ ေဝါဟာရနဲ႕
ရသသစ္ေတြက
ႏွလုံးသားကုိ တအား ကုတ္ၿခစ္
ပြတ္သပ္ၿပီး ေၿဖေသာ္လည္း
ယားယံၿမဲပါ အေမ ။
ဆည္းဆာရီထဲ
တုိးရွဲၿဖတ္သန္း
ကုိယ္လမ္းကုိ သြားခဲ႕ရ
စကားၿငင္းဆန္
ကားဟြန္းသံေတြၾကား
ႏွလုံးသားတိတ္ဆိတ္ မသိစိတ္မွာ
ေရာဂါထူေၿပာခဲ႕ေပါ႕ အေမ ။
အေမ႕ထံ ကြၽန္ေတာ္ ၿပန္မလာနုိင္ေတာ႕ဘူး ။
ငါ႕ေၿမးေလးေတြ
အေမ ၿမင္ခ်င္လွၿပီဆုိ ။
ေဟာ …
အၾကီးေလးက မသုမာတဲ႕
ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ နဖူးက်ယ္က်ယ္နဲ႕
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ အေမ
အငယ္ေလးက မငုဝါတဲ႕
အစားပုတ္ပုတ္ ၊ ဝတုတ္တုတ္ေကေလး
ေနာက္တစ္ေယာက္က
သားၾကိးေမာင္ဖုိးကာ
ေဆာ႕တဲ႔ေနရာမွာ ေမ်ာက္ရႈံးပါပဲ ။
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ေမ်ာက္ကေလးလုိပဲ
ၾကီးလာရင္ေမ်ာက္နဲ႕တူမလားပဲ ။
သူတုိ႕ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ
ဦးေလးေတြ အေဒၚေတြနဲ႕ ေတြ႕ဖုိ႕
ကြၽန္ေတာ္လာခ်င္ပါရဲ႕
ဒါေပမယ္႕ ... အေမ ။
ေဟာ ......
ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ အားလုံးအတြက္
အရြယ္မေရာက္ခင္
ထန္းလွီးသင္ခဲ႕ရတဲ႕ အကုိၾကီး
ထန္းပင္ေပၚက ေဇာက္ထုိးက်
အနိစၥေရာက္ခဲ႕ရၿပီ မဟုတ္လား
ကြၽန္ေတာ္႕ အမ
အေမ႕ သမီး ပိန္တာရုိးေလး
သားသမီးခုႏွစ္ေယာက္ေမြးေတာ႕
ဆင္းရဲမႈဒဏ္ မခံနုိင္လုိ႕ထင္ရဲ႕
အနိစၥေရာက္ခဲ႕ရၿပီ မဟုတ္လား အေမ ။
အေမသည္ေတာသည္ေတာင္ထဲ မွာ
အေမသားသမီးေတြနဲ႕
အေနေဝး ၊ အေသေဝးခဲ႕ၾကရေသာ္လည္း
အေမ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္လား
အေမ႕ေၿမးတစ္အုပ္နဲ႕
ထန္းလ်က္က်ဳိ ထင္းေခြ ၊ ေရခပ္
ကြၽန္ေတာ္ တစ္ၿပားတစ္ခ်ပ္မွ
မေထာက္ပံ႕နုိင္ေပမယ္႕ ၊ ငတ္မေသခဲ႕ဘူး
အေမေသရတာ
ငတ္လုိ႕ မဟုတ္ဖူး အေမ ။
မေန႕က
အေမဆုံးေၾကာင္း ၊ ေၾကးနန္းရေတာ႕
ခရီးသြားဖုိ႕ ဇနီးမယားနဲ႕ တုိင္ပင္
ၿပင္ရဆင္ရ ေငြရွာရနဲ႕ေပါ႕ ။
ညေရာက္ေတာ႕လည္း ရင္ထဲမေအး
ပူေဆြးေနဆဲမွာ
ကေလးေတြက တီဗီသြားၾကည္႕ၾကသတဲ႕
ေၾသာ္ .. မင္းတုိ႕ အဖြားေသတဲ႕ရက္
မင္းတုိ႕အတြက္
ဘာမွ မခံစားရပါလားေနာ္ ။
ငယ္ေသးတဲ႕ ကေလးေေလးေတြပဲ
ဆုိတာက တစ္က႑ေပါ႕
ၿမဳိ႕ၿပမွာေနတဲ႕ ၊ အေမ႕ေၿမးကေလးေတြ
အေမနဲ႕ တအားေဝးခဲ႕ပါလားဆုိတဲ႕
အေတြးေတြက
တကယ္႕ကုိပါပဲ
ဘဝ ဆုိတာကုိလည္း
မေက်မနပ္ၿဖစ္ရၿပန္ေပါ႕ အေမ ။
ခံစားရၿပီေပါ႕
ကြၽန္ေတာ္ခံစားရၿပီေပါ႕ အေမ ။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ
အဲဘတ္ကမူးမွ မဟုတ္ဘဲ ။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ
မာဆိုးမွ မဟုတ္ဘဲ ။
အခက္အခဲေတြ ရွိေပမယ္႕
ကြၽန္ေတာ္ဟာ
ဗုဒၶဘာသာ ၿမန္မာယဥ္ေက်းမႈထဲက
လူတစ္ေယာက္ အၿဖစ္နဲ႕ပဲ
အသက္ရွင္ေနဆဲပါ အေမ ။
အေမေရ .....
အေမေရ ...... အေမေရ ......
ေၾကးစည္ကုိ ရုိက္ႏွက္ၾကေပါ႕
လွည္းဘီးကုိ သူတုိ႕ တြန္းၾကေပါ႕
အေမ႕ေခါင္းဟာ
လွည္းေပၚမွာ ယိမ္းထုိးလုိ႕
ရွားေစာင္းၿပႆာဒ္ပင္ေပၚက
ေဒါ႕ရင္းဆုိတဲ႕ အေကာင္ေတြ
တက်ည္က်ည္ၿမည္လုိ႕
အေမ႕ေၿမးကေလးေလးေတြ
အေမ႕ ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းကေလးေတြ
အေမကကုိ ခင္မင္တဲ႕ သူေတြ
မရဏေတးကုိ ရြတ္ဆုိငုိေၾကြးလုိ႕ ။
အေမ႕ေခါင္းေပၚ
ေညာင္ရြက္ေတြေၾကြက်
ဒါဟာ သခၤါရတရားေပပဲလုိ႕
ဆုိခ်င္သလား မသိေပဘူး အေမ ။
ကုန္တန္ခ်ိန္အၿပည္႕နဲ႕ ကားတစ္စီး
အေဝးေၿပးလမ္းမၾကိးေပၚ
ၿဖတ္ေမာင္းသြားေနရဲ႕
ထန္းပင္ၿမင္႕ၿမင္႕ၾကီးေတြေပၚက
ရြက္ေယာင္းေၿခာက္ေတြ
တရွဲရွဲၿမည္လုိ႕ ............... ။
ပုိင္စုိးေဝ ( အစိမ္းေရာင္ၿမစ္သုိ႕ တမ္းခ်င္း ကဗ်ာစာအုပ္မွ )
မိုုးမခမွာ ၂၀၀၉ တုုန္းက ျပန္လည္တင္ဆက္ခဲ့တယ္။
(စာၾကြင္း - ဒီကဗ်ာအတြက္ သရုပ္ေဖာ္ပုံ မတတ္ႏိုင္ပါ။ စာဖတ္သူကုိယ္တိုင္ အသံထြက္ရြတ္ဖတ္ျပီး ကဗ်ာကို ကိုယ္တိုင္သရုပ္ေဖာ္ၾကည့္ပါ့။) ညိန္းညိဳ ရိုုက္ေပးတယ္။
Comments