ၿငိမ္း (ပဲခူး) ● “ည” မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၈
(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၈
ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကုမၸဏီတခုမွာ စာရင္းစစ္ အလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႔ “ည” မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို “ည” မ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္ေနရင္း စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခါနဲ႔စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မ်ားေနတဲ့အခါဆို “ည” မ်ားဟာမရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ကူးယဥ္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္းမွာ “ည” မ်ားဟာ သူ႔သဘာဝအတုိင္း ရွိေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ “ည” မ်ားကိုျဖတ္ေက်ာ္ေနရင္း ဟိုးကေလးဘဝကျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ “ည” မ်ားကိုစဥ္းစားမိတယ္။ ကေလးဘဝ ဆိုေတာ့ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္မွန္ စား၊ အခ်ိန္မွန္ ကစား၊ အခ်ိန္မွန္ အိပ္၊ အခ်ိန္မွန္ မုန္႔ဖိုး ေတာင္းနဲ႔ အပူအပင္ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ဟာဘာလဲလို႔ေမးရတဲ့ “ည” မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ “ည” မ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ္ ျဖတ္ ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ “ည” မ်ားစြာထဲက ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ “ည” မ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဆက္လက္ၿပီး ေက်ာင္းသားဘဝကျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ “ည” မ်ားကိုစဥ္းစားမိတယ္။ အဲဒီ “ည”မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေက်ာင္းက ေပးလိုက္တဲ့ အိမ္စာေတြကိုက်က္ရင္းနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တယ္။ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ေက်ာင္းသားဘဝရဲ႕ၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြၾကားထဲ မွာ က်ဴရွင္တက္ႏုိင္တဲ့ေက်ာင္းသားအနည္းစုကို အတန္းထဲမွာအမီလိုက္ႏုိင္ဖို႔အတြက္ အိမ္စာမ်ားကို ပံုစံအမ်ိဳး မ်ိဳးနဲ႔က်က္ရ တဲ့ “ည” မ်ားပဲျဖစ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အခုေခတ္လို ကိုယ္ပုိင္အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွာသာ ေက်ာင္းသားေလးမ်ားရဲ႕ စာက်က္သံေလး မ်ားကိုၾကားရေတာ့တဲ့ “ည” မ်ားမဟုတ္ဘဲ လမ္းတုိင္း လမ္းတုိင္းရဲ႕ အိမ္တုိင္းအိမ္တုိင္းမွာရွိတဲ့ မိဘမ်ားရဲ႕ ပီတိအၿပံဳးမ်ားလႊမ္းၿခံဳေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးမ်ားရဲ႕ သံၿပိဳင္စာက်က္သံေလးမ်ားကိုၾကားရတဲ့ “ည”မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘဝကျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ “ည” မ်ားကိုစဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘဝက “ည” မ်ား ကို ကြၽန္ေတာ္ဟာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးမ်ားမွာထိုင္ရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တုန္းက လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ေလးမ်ားရဲ႕ “ည” ျမင္ကြင္းမ်ားကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမ်ားရဲ႕ေရွ႕မွာ စက္ဘီးေလးမ်ားဟာ တန္းစီလို႔ေနပါ တယ္။ ဆိုင္ကယ္ဆိုလို႔ တစီးတေလေလာက္သာ ရွိပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း ဆုိင္ကယ္မစီးႏုိင္ၾကေသးတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘဝက ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမ်ားရဲ႕ “ည” မ်ားမွာ လူငယ္ေလးမ်ားရဲ႕ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဆက္ဆံေရးကလည္း ေႏြးေထြးမႈရွိပါတယ္။ ေျပာလိုက္ၾကတဲ့စကားေတြဟာလည္း လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ေလးေတြမွာ ဖြင့္ထားတဲ့သီးခ်င္းသံမ်ားနဲ႔အၿပိဳင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ္ဟာ လူငယ္ဘဝရဲ႕ “ည” မ်ားကို တသက္လံုးတည္ရွိေနမယ္လို႔လည္း ထင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေလးမ်ားဟာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလးမ်ားရဲ႕ “ည” မ်ားကို အတူတူျဖတ္ေက်ာ္ဖို႔အတြက္ ခ်ိန္းဆိုပံုဟာ လည္း တေယာက္အိမ္ကို တေယာက္က အခ်ိဳ႕လည္း စက္ဘီးေလးနဲ႔၊ အခ်ိဳ႕လည္း လမ္းေလွ်ာက္ကာ သြားေခၚပါတယ္။ တကယ္လို႔ ကိုယ္သြားေခၚတဲ့သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အိမ္မွာမရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဟာ က်ိန္းေသေပါက္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ကို ေရာက္ရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဖုန္းေတြလည္း လူတိုင္းမကိုင္ႏိုင္ၾကေသးပါ။
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးမ်ားရဲ႕ “ည” မ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူငယ္ေလးမ်ားဟာ ဝါသနာတူရာ ခင္မင္ရင္းႏွီးရာ အစု အဖြဲ႔ေလး မ်ားစုဖြဲ႔ရင္း အခုေခတ္ လက္ဖက္ရည္ေလးမ်ားရဲ႕ “ည” မ်ားလို ဖုန္းေတြခ်ည္းပြတ္မေနၾက၊ ဂိမ္းေဆာ့မေနၾကတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ စာအုပ္ ဖတ္တဲ့သူက ဖတ္၊ က်ားေရႊ႕တဲ့သူက ေရႊ႕၊ ကိုယ္ဖတ္ၿပီးတဲ့စာအုပ္အေၾကာင္းေလးမ်ားကို ေျပာသူကေျပာနဲ႔ လက္ ဖက္ရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ကို ေရေႏြးအိုးမ်ား တအိုးၿပီးတအိုး ေတာင္းရတဲ့ “ည” မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ လူငယ္ဘဝရဲ႕ “ည” မ်ားကို ပိုက္ဆံႏွစ္ရာေလာက္နဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေလး မ်ားမွာထိုင္ရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။
ဝန္ထမ္းဘဝမွာမေပ်ာ္လို႔ ထြက္လိုက္ရတဲ့ “ည” မ်ားဟာလည္း ျပန္စဥ္းစားလုိက္တဲ့အခါတိုင္း စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းျဖစ္ရတဲ့ “ည” မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ“ည”က ကြၽန္ေတာ္ဟာ အေမ့ ကို ဝန္ထမ္းအလုပ္က ထြက္ေတာ့မယ္လို႔ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေျပာပါ တယ္။ ''ေအးပါ ေအးပါ'' လို႔ ဖုန္းထဲကေန ကြၽန္ေတာ္ၾကားလိုက္ရတဲ့ အေမ့ရဲ႕အသံဟာ စိတ္ပ်က္အား ေလ်ာ့ေနတဲ့ အသံျဖစ္ ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဝန္ထမ္းအလုပ္မွာ အေမဟာ အေမွ်ာ္လင့္ႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ မ်ားစြာစိတ္မ ေကာင္း ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဖုန္းေျပာၿပီးလို႔ အေမဖုန္းခ်သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ခြန္အားေတြ ကုန္ဆံုးလုနီးပါး ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီ ''ည'' ကို ကြၽန္ေတာ္ဟာ ၾကမ္းျပင္ထက္မွာ လူးကာလိွမ့္ကာနဲ႔ မနည္းအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့အလုပ္လက္မဲ့ ''ည'' မ်ားကိုလည္း စဥ္းစားမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဝန္ထမ္းအလုပ္ကထြက္ၿပီး အကိုရွိတဲ့မႏၲေလးကို သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေတြးက မႏၲေလးေရာက္တဲ့အခါ အလုပ္ရွာၿပီးလုပ္မယ္ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ မႏၲေလး ေရာက္ေတာ့ အကို႔ဆီမွာတည္းရင္း အလုပ္ရွာတယ္။ ကံဆိုးေနလို႔လားမသိပါ။ ဘြဲ႔ရတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဘယ္ လိုမွ အလုပ္ရွာမရပါ။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ကလည္း အလွမ္းေဝးတယ္။ ၾကာလာေတာ့ အလုပ္ရွာရင္း ရွိတဲ့ပိုက္ဆံလည္း ကုန္လာတယ္။ အလုပ္က မရ။ မရတဲ့အဆံုးမွာ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ရတဲ့အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် လိုက္တယ္။ အလုပ္တခုရပါတယ္။ အလုပ္က တီဗီြထမ္း ေအာက္စက္ထမ္းတဲ့အလုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘြဲ႔ရတေယာက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသက္ဆိုင္တဲ့ အလုပ္ၾကမ္းပဲ ျဖစ္တယ္။ ထမ္းလိုက္ရတဲ့ တီဗီြေတြ ေအာက္စက္ေတြ ထမင္းစားနားခ်ိန္က လြဲလို႔ ေပါ့။ မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္တဲ့ ''ည'' ၈ နာရီ ၉ နာရီေလာက္ထိ ထမ္း လိုက္ ရတာ။ ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးႏွစ္ဖက္ဟာ က်ိန္းစပ္ လို႔ေနတယ္။ တီဗီြေတြကလည္း အခုေခတ္လို တီဗြီအျပားေတြမဟုတ္ဘဲ တီဗီြအလံုးေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ထမ္းစမရွိသူ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူတူ အလုပ္လုပ္တဲ့ လုပ္သမားအားလံုးဟာလည္း အတန္းပညာသိပ္မရွိၾကပါ။ ဘြဲ႔ရဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ ေယာက္သာ ပါ ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳး ထမင္းစားၿပီးတဲ့အခါ ကြၽန္ေတာ့္ပခံုးႏွစ္ဖက္ဟာ နာက်င္လာတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခုလိုအေျခအေနကို အေမေတြ႔ရင္ ရင္နာေနမွာ အေသအခ်ာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အလုပ္ ၾကမ္းမလုပ္ရေအာင္ ပညာသင္ေပးထားတဲ့ သားတေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္က အလုပ္ၾကမ္းေတြလုပ္ေနလို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။ ပခံုးႏွစ္ဖက္က အညိဳ အမဲ စြဲေနတဲ့ ဒဏ္ရာမ်ားကေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တဆစ္ဆစ္ကိုက္ခဲေနတဲ့ ''ည'' မ်ားကို ႀကိတ္မွိတ္ခံ စားရင္း ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေအာင္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရပါတယ္။ ျပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္း အခုအခ်ိန္ထိ ''စိတ္'' နာေနရတဲ့ ''ည'' မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကြၽန္ေတာ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ ''ည'' မ်ားအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ဘယ္ေနရာကေန ဘယ္လိုေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့ ေလခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး တိုးေဝွ႔ လာေတာ့မွ အခန္းတံခါးမပိတ္ရေသးတာ သတိရ တယ္။ ရံုးကေန အေဆာင္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ထဲက စဥ္းစားေနလိုက္တာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲမသိ။ ဖုန္းက နာရီကို ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ ည ၁၀ နာရီ ထိုးေတာ့မယ္။ မနက္ျဖန္ရံုးတက္ဖို႔ရာ အိပ္ရင္းနဲ႔ အခု “ည” ကို ျဖတ္ေက်ာ္ရအံုးမယ္။
ဟန္ေဂရီျပည္ဖြား ဂ်ဴးလူမ်ိဳးစာေရးဆရာ အယ္လီ၀ီဆယ္လ္က သူျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ ''ည'' မ်ားအေၾကာင္းကို ေရးထားတဲ့ ''ည'' ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို သူရူးသြားမွာစိုးလို႔ ေရးတာပါလို႔ သူ႔စာအုပ္ အမွာစာမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ကေရာ ကြၽန္ ေတာ္ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ ''ည'' မ်ားအေၾကာင္းကို ဘာေၾကာင့္စဥ္းစားေနတာလဲ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးမိတယ္။ အေျဖ မရွိပါ။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အသက္ရွင္ေနသေရြ႕ ''ည'' မ်ားကို "တစ္ည'' ၿပီး ''တစ္ည'' ျဖတ္ေက်ာ္ေနရ အံုးမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿငိမ္း (ပဲခူး)
Comments