ပန္းခ်ီစိုးႏိုင္ႏွင့္ ဝ ထ က လ သ - သူရထိုက္



ပန္းခ်ီစိုးႏိုင္ႏွင့္ ဝ ထ က လ သ
သူရထိုက္ 
(မိုးမခ) ဧၿပီ ၉၊၂၀၁၉

ပန္းခ်ီစိုးႏိုင္ ၏ တကိုယ္ေတာ္ ပန္းခ်ီျပပြဲဖိတ္စာ


ကြၽန္ေတာ္က ဘာေကာင္မွမဟုတ္ေပမယ့္ အလုပ္မ်ားတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ၊ ပုဂၢလိက စက္ရံုငယ္ေလးတရံု မွာ မန္ေနဂ်ာတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္တယ္။ ဝန္ထမ္းေရးရာကိစၥ၊ စီမံေရးရာကိစၥaတြနဲ႔အလုပ္မ်ားတယ္။ 

မျဖစ္ညစ္က်ယ္ စာတိုေပစ ေရးသူဆိုေတာ့ စာေရး စာဖတ္ကိစၥေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားတယ္။ ဒီ့အျပင္ မိန္းမ ခိုင္းတဲ့ကိစၥေတြလည္း လုပ္ရေသးရဲ႕။ အဲဒီလိုအလုပ္ေတြ ရႈပ္ေန မ်ားေနတဲ့ၾကားက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေယာမင္း ႀကီးလမ္း၊ အမွတ္ ၆၅  Gallery 65 မွာျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီ စိုးနိုင္ရဲ႕ပန္းခ်ီျပပြဲကို ၂၆.၁.၂၀၁၉ ေန႔က ေရာက္ သြားခဲ့တယ္။

စိုးနိုင္ဟာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အရင္းနွီးဆံုး အခင္မင္ဆံုးငယ္သူငယ္ခ်င္းပါ။ သူ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝ၊ ကြၽန္ ေတာ္ မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝကေန တကၠသိုလ္ကေနဘြဲ႔ရၿပီး အလုပ္အကိုင္ကိုယ္စီနဲ႔ျဖစ္တဲ့အထိ အိမ္နီးခ်င္းေတြ၊ ၿခံစည္းရိုးတစ္ခုပဲျခားၿပီး ေနခဲ့ၾကသူေတြ၊ မိသားစုခ်င္း ရင္းနွီးခင္မင္ၾကသူေတြျဖစ္လို႔ အရင္းနွီးဆံုး အခင္ မင္ဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္သံုးႏႈန္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္အ႐ြယ္ကတည္းက ေက်ာင္းေနဘက္သူငယ္ခ်င္း၊ သူက ပန္းခ်ီ ဆြဲ၊ ကြၽန္ေတာ္က ကဗ်ာေရးေတာ့ လည္း မဂၢဇင္းတိုက္ေတြကို အတူတူ တပူးပူးတတြဲတြဲသြားလာခဲ့ၾကတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းကို သူမ်ားေတြထက္ ကြၽန္ေတာ္ပို သိတယ္လို႔ယူေသာ္ ရမွာပါ။

ပန္းခ်ီစိုးနိုင္က သူ႔ရဲ႕ပန္းခ်ီျပပြဲကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္လာဖို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္။ 

သူ႔ရဲ႕ပန္းခ်ီျပပြဲအမည္ကလည္း အဆန္းသား ၊ " ဝ ထ က လ သ".. တဲ့ ၊ သူက အခုလိုဆိုပါတယ္။

" ျပပြဲအမည္ကို အသက္ႀကီးမွ စာစ သင္ရတဲ့ အ,သံုးလံုးသင္တန္းေတြကို သတိရလို႔ ဝထကလသ လို႔ အမည္ေပးမယ္" တဲ့။ ေရးဟန္ေတြကေတာ့ စိုးနိုင္ ေရးေနၾကေရးဟန္ေတြပါပဲ၊ ပန္းခ်ီေဝဖန္ေရးဆရာ ေအာင္မင္းကေတာ့ ဒီကူးနင္း(Willem de Kooning) ရဲ႕စုတ္ခ်က္ေတြ ဆန္ပါတယ္တဲ့။

ကြၽန္ေတာ္က 'ကိုစိုး' လို႔ေခၚေလ့ရွိသူစိုးနိုင္ဟာ ဟိုးငယ္ငယ္မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက က်န္း မာေရး ခ်ဴခ်ာသူ ျဖစ္တယ္။ မၾကာခဏ ဖ်ားတတ္တယ္။ ေသြးျဖဴဥမ်ားၿပီး အားနည္းတဲ့ ေရာဂါတမ်ဳိးရွိသူ လို႔သိရတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာျဖစ္လာမယ့္စိုးနိုင္ဟာ ငယ္ငယ္ကတည္းက စကၠဴေတြကိုညႇပ္ၿပီး အရုပ္ျဖစ္ ေအာင္ လုပ္ကစားတယ္။ ရႊံ႕နဲ႔ အရုပ္ေလးေတြလုပ္တယ္။ က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာသူျဖစ္ေပမယ့္လည္း သိုင္း၊ ကရာေတးတို႔သင္ဖူးတယ္။

ရွစ္တန္းနွစ္ေလာက္မွာ ပန္းခ်ီကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆြဲခဲ့တယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ယူေနတဲ့အခ်ိန္ ၁၉၈၁၊ ၁၉၈၂ မွာေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အႏုပညာ အသင္းက ဖြင့္လွစ္တဲ့ပန္းခ်ီသင္တန္းကို တက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီသင္တန္းမွာၾကပ္မတ္ပို႔ခ်သူက ပန္းခ်ီဆရာ ႀကီး ဦးလြန္းႂကြယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ့အျပင္ စိုးနိုင္ဟာ  ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေတာင္ဥကၠလာမွာေနထိုင္တဲ့ ပန္းခ်ီ ဦးသိန္းဟံဆီမွာလည္း ပန္းခ်ီပညာကို စနစ္တက်သင္ယူခဲ့ပါေသးတယ္။

ကဗ်ာဆရာ ဘာသာျပန္ဆရာ ေစတႏွင့္ ပန္းခ်ီစိုးႏိုင္

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ကေနဘြဲ႔ရၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ စိုးနိုင္ဟာ မဂၢဇင္းေတြမွာ သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြေရးဆြဲခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီလို႔ လူေတြ ေခၚဆိုတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို ေရးဆြဲလာခဲ့တာ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္တိုင္ေအာင္ ပါပဲ။ အခုေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္ရာပန္းခ်ီကားေတြဟာ ျပည္တြင္းမွာ သာမက ျပည္ပက နိုင္ငံ တကာျပပြဲေတြမွာပါ ခင္းက်င္းျပသ ျခင္း ခံေနရပါၿပီ။

ငယ္စဥ္ကေလးဘဝက စကၠဴေလးေတြကို ကပ္ေၾကးနဲ႔ ကိုက္ညႇပ္ ၿပီး ကစားတတ္သူ၊ ရႊံ႕ေတြနဲ႔ ရုပ္လုပ္ၿပီးကစားတတ္သူ စိုးနိုင္က အခုလိုဆိုပါတယ္။

 " ကင္းဗတ္ေတြ ေဆးေတြနဲ႔ေရးေနလို႔သာ ကြၽန္ေတာ္ပန္းခ်ီ ဆရာရယ္လို႔ ျဖစ္လာတာ၊ ရႊံ႕ရုပ္ကေလးေတြ သာ တြင္က်ယ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီမီဒီယာနဲ႔ လုပ္မိမွာပါပဲ၊ စာေရးဆရာျဖစ္မလာခဲ့ေပမယ့္ သီကံုးပန္းသြင္ ေရး ဖြဲ႔ခ်င္ေသာ္ တို႔၊ ရသစာတမ္းမ်ားတို႔ အဲဒါေတြကို ေတာ္ ေတာ္ေလး ေလ့လာခဲ့ဖူးေသးတယ္။ 

သိပၸံေမာင္ဝ ေရးတဲ့စာတမ္းမ်ဳိးေတြ ကြၽန္ေတာ္က ေရးခ်င္ခဲ့တာ။ ပန္းခ်ီမွာေတာ့ရွိၿပီးသားသီအိုရီေတြကို ကြၽန္ေတာ္မဆန္႔က်င္ပါဘူး။ ဆရာႀကီးေတြေရးထားတာေတြ႔ရင္ အားက်တာပဲ ရွိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္လုပ္ခ်င္တာက်ေတာ့ စာနဲ႔အရုပ္နဲ႔ေဆးနဲ႔ ေရာေရးခ်င္တာမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။

တခါတေလ ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနတာက ပန္းခ်ီဆရာလို႔သာ ပန္းခ်ီဆရာ လို႔ေခၚေနရတာ၊ တကယ္က် မီဒီယာ နဲ႔ frame ကို အေသမထားခ်င္ဘူး။ ႀကံဳရာ စကၠဴ၊ ရႊံ႕၊ သေဘၤာေဆးေတြနဲ႔ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ႀကံဳသလိုပဲေရးလိုက္ခ်င္တာ၊ ပန္းခ်ီကားဆိုတာထက္ sketch ေလးေတြ၊ အတိုအစေလးေတြ ေရးလိုက္ရတာမ်ိဳးကို ပိုၿပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ လႊတ္ခ်လိုက္ရတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။"

စိုးနိုင္ရဲ႕ပန္းခ်ီျပပြဲမွာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေရာင္းေနတာလည္း ေတြ႔မိတယ္။ စာအုပ္ကေလးရဲ႕ နာမည္က လည္း "ဝထကလသ" ပါပဲ၊ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာ စိုးနိုင္ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စာေရးဆရာေတြ ေရးထားတဲ့ေဆာင္း ပါးေတြ၊ စိုးနိုင္ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ပံုေတြ၊ စိုးနိုင္လုပ္ခဲ့တဲ့ျပပြဲေတြမွာ ပန္းခ်ီဆရာ၊ကဗ်ာဆရာ၊ စာေရးဆရာေတြ ေရးသားခဲ့တဲ့မွတ္တမ္းေတြကို ေဖာ္ျပထားတာေတြ႔ရတယ္။

ဒီ့အျပင္ စိုးနိုင္က သူ႔ရဲ႕အေတြ႔အႀကံဳေတြကိုေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ရသစာတမ္းဆန္ဆန္ စာပိုဒ္ေတြလည္း ေတြ႔ရ တယ္။ စိုးနိုင္ရဲ႕ ျပဳလုပ္ၿပီးစီးသြားခဲ့တဲ့ ျပပြဲေတြရဲ႕ဖိတ္စာေတြကိုလည္း ေဖာ္ျပထားတာေတြ႔ရတယ္။
စိုးနိုင္က လူပ်ုိႀကီးပါ၊( ႀကံဳတုန္းေၾကာ္ျငာခမရဘဲနဲ႔ ေၾကာ္ျငာလ္ိုက္တာ ) သူ႔ရဲ႕ ' မူးမူး နဲ႔ ေမ့ခဲ့ ' ဆိုတဲ့ စာပိုဒ္ထဲမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးထားတာကို ဖတ္လိုက္ရတယ္။

" သီးခ်ိန္တန္သီး၊ ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္တဲ့၊ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့လို႔ ေအာက္ေမ့မိခဲ့တယ္။ ဘယ္ဟုတ္မလဲဗ်ာ။ အားထုတ္မႈေတာ့ပါမွေပါ့ ။"
        
စိုးနိုင္က က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာသူဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ႕ပံုပန္းသဏြာန္က သာမန္လူေတြလို ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ပံုသဏြာန္မ်ဳိးမရွိဘူး။ အဲဒီအထဲ မ်က္လံုးကလည္း ဝါေသးတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တခါက ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ယွဥ္ၿပီးထိုင္ေနတဲ့သူကသူ႔ကို အခုလိုေျပာသတဲ့။

  " အေသာက္ေလွ်ာ့ေလ မ်က္လံုးေတြ ဝါေနတယ္ "...တဲ့။

စိုးနိုင္ကေတာ့ ဘာမွ်မေျဖရွင္းလိုက္ပါဘူး။ အမွန္တကယ္ေတာ့ စိုးနိုင္ဟာ အရက္ေသာက္တတ္သူ မိတ္ေဆြေတြၾကားထဲမွာ အျမည္းလိုက္စားတတ္သူပဲျဖစ္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသားဘဝ ၁၉၈၀-၈၁ ခုနွစ္ေလာက္ကေပါ့။
စာေရးသူ၊ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးေမာင္ဒီႏွင့္ စိုးႏိုင္
အဲဒီအခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ နွစ္ဦး အမွတ္( ၂ )ေဒသေကာလိပ္၊ ရန္ကုန္မွာ ဒုတိယနွစ္တက္ေနၾကတာပါ။ တခါေတာ့ ေက်ာင္းထဲမွာလုပ္တဲ့ ပန္းခ်ီျပပြဲကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ နွစ္ေယာက္သြားၾကည့္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဖန္တီးတီထြင္မႈမ်ိဳးစံုနဲ႔ ျပဳလုပ္ေရးဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကိုေတြ႔ရတယ္။ ဖန္တီးတီထြင္မႈမ်ိဳးစံုဆိုတာက ကြာေစ့ခြံေတြ ကပ္ထားတဲ့ပန္းခ်ီကားေတြ၊ စကၠဴစေတြကိုကပ္ထားတဲ့ပန္းခ်ီကားေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆိုလို တာပါ။ တခ်ဳိ႕ပန္းခ်ီကားေတြကိုကြၽန္ေတာ္သေဘာက်မိတယ္။

' အျပစ္မဲ့နွလံုးသား' ဆိုတဲ့ပန္းခ်ီကားမွာ မ်ဥ္းက်ားေပၚမွာ ကားတိုက္ခံရတဲ့လူတစ္ေယာက္ပံုကိုေရးျပထား တာ၊' သူမမုန္းသြားၿပီးတဲ့ေနာက္' ဆိုတဲ့ပန္းခ်ီကားမွာ ဓာတ္တိုင္ေတြ႐ြဲ႕ေစာင္းေနပံု ကိုေရးဆြဲထားတာေတြ ကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်မိတဲ့အေၾကာင္းစိုးနိုင္ကို ကြၽန္ေတာ္ေျပာမိတယ္။ မွတ္မိေသးရဲ႕။ စိုးနိုင္က အခုလို ေျပာခဲ့တယ္။

' အဲဒါ ပန္းခ်ီလားဟင္ ' တဲ့။

နွစ္ေတြကုန္လြန္ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ စိုးနိုင္ရဲ႕ပန္းခ်ီျပပြဲေတြကို ကြၽန္ေတာ္ေရာက္တဲ့အခါ လူနဲ႔ တူေစတဲ့၊ လူလို႔ထင္ ရတဲ့၊ အမွန္တကယ္ေတာ့လည္း လူမဟုတ္တဲ့ တစံုတခုကိုေဖာ္ညႊန္းေနတယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ပန္းခ်ီကားေတြကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔ရျမင္ရပါတယ္။ အဲဒီလိုပန္းခ်ီကားေတြကိုေရးဆြဲေနတဲ့ကြၽန္ ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ကိုစိုး( ပန္းခ်ီစိုးနိုင္ ) က ကြၽန္ေတာ့္ကို အခုလိုေမးျပန္တယ္။

     " ေက်ာင္းတုန္း က ပန္းခ်ီျပပြဲမွာ ပန္းခ်ီကားေတြၾကည့္ၾကရင္း မင္းကို ငါေျပာခဲ့တာမွတ္မိလား "

ကြၽန္ေတာ္က မွတ္မိတဲ့အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ သူက ဆက္ၿပီး ေမးျပန္တယ္။
  " အခု မင္း ငါ့ကို ဘယ္လိုျမင္သလဲ "

ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္။

  " မင္းကပိုၿပီးျမင့္သြားၿပီေလ"
စိုးႏိုင္၏ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္
 အဲဒီစကားကသူ႔ကိုကြၽန္ေတာ္ ႐ြဲ႕ၿပီးေျပာတဲ့စကားမဟုတ္ ပါဘူး။ အမွန္တကယ္ေျပာတဲ့စကားပါ၊ ဆရာ ေဇာ္ေဇာ္ ေအာင္ ရဲ႕" စိုးနိုင္ နွင့္ သူ၏ပန္းခ်ီကားမ်ား " ေဆာင္းပါးမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းေရးခဲ့သလိုပါပဲ၊

  " စိုးနိုင္၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို ၾကည့္ေနစဥ္အခ်ိန္အေတာ အတြင္း ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲသို႔ angst ဟူေသာ စကားလံုး ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ angst ဟူေသာ ဂ်ာမန္ဘာသာ စကားလံုးကို အဂၤလိပ္က ဘာသာမျပန္ ဘဲယူသံုးခဲ့ ၾကတယ္။ အခုထိအသံုးတြင္ေနဆဲပဲ။
စိုးႏိုင္၏ ပန္းခ်ီဟန္
ျမန္မာ့ပန္းခ်ီစာေပမွာ ဘာသာျပန္ၿပီး ရွိမရွိ ကြၽန္ ေတာ့္သေဘာေျပာရရင္ေတာ့ ပူပန္ ေၾကာင့္ၾက ျဖစ္ျခင္း၊ ဗ်ာပါဒဆိုတဲ့ အနက္အဓိပၸာယ္ေတြ ပါပါတယ္။ စိုးရိမ္ျခင္း၊ ပူပန္ျခင္း ၊ ေၾကာင့္ၾက ျခင္း၊ ပူေဆြးျခင္း စတာေတြဟာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ၾကတယ္။ မခံမရပ္နိုင္ေအာင္ သြက္သြက္ခါျဖစ္ၾကတယ္။

သာမန္လူအဖို႔ကေတာ့ စိတ္ကေယာက္ကယက္ ေဖာက္ျပန္သြားဖို႔ပဲရွိတယ္။ အႏုပညာသမားကေတာ့ အဲဒီလိုသြက္သြက္ခါေအာင္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခံစားရတဲ့အခါ အႏုပညာေတြဖန္တီး ထြက္ေပၚလာေတာ့တာ ပါပဲ။"
စိုးႏိုင္၏ပန္းခ်ီဟန္

ဆရာ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ အဲဒီလိုေရးခဲ့သလို စိုးနိုင္ရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြကို ကြၽန္ေတာ္ခံစားမိတယ္။

ကြယ္လြန္သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့ပန္းခ်ီေလာကကို တေခတ္ဆန္းေစတဲ့ ႏိုင္ငံေက်ာ္ဆရာႀကီး ဗဂ်ီ ေအာင္စိုးရဲ႕သမီး ေဒၚတင္တင္စိုးဟာ စိုးနိုင္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕မူလတန္းေက်ာင္းသားဘဝက စာသင္ေပးခဲ့တဲ့ဆရာမ ပါ။ တခါက စိုးနိုင္ရဲ႕ ျပပြဲတခုမွာ ဆရာမနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ ဆံုမိတယ္။ ဆရာမက အခုလိုေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

   " သူ႔ပန္းခ်ီကားေတြက ငါ့ အေဖ ေရးသလိုမ်ဳိးပဲ ဟဲ့ " .....တဲ့။

စာေရးဆရာမ ဂ်ဴးကလည္း စိုးနိုင္ ရဲ႕ ျပပြဲတခုက မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးခဲ့ဖူးတယ္။
       
ကိုစိုးနိုင္
            ပန္းခ်ီကားေတြကိုၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ ကြၽန္မ နဲ႔ ကိုစိုးနိုင္ စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာၿပီးသြားၿပီဆိုတာကို သိလိုက္ရပါတယ္။ ေက်နပ္သြားတဲ့အခါလည္းရွိ နာက်င္သြားတဲ့အခါလည္းရွိတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြေျပာလိုက္ရၿပီလို႔ ခံစားရပါတယ္။
အဲဒီအတြက္လည္းေက်းဇူးတင္လိုက္တာ
                                                 ဂ်ဴး
                                                 1.2.96

စိုးနိုင္ကေတာ့ " စိတ္ေမြ႔ေလ်ာ္မႈအတြက္သာ ပန္းခ်ီေရးခ်င္ " လို႔ ဆိုတယ္။ ျပပြဲအမည္ကို အသက္ႀကီးမွ စာစသင္ရတဲ့ အသံုးလံုးသင္တန္းေတြကိုသတိရလို႔ "ဝထကလသ" လို႔ အမည္ေပးသတဲ့။

ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ စာစသင္ခါစက အလြတ္က်က္မွတ္ခဲ့ရတဲ့ ေအာက္ပါစာပိုဒ္ကို အမွတ္ရလိုက္မိပါတယ္။

              ညအခါ
              လသာသာ
              ကစား မလား
              နားမလား။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ အသက္အ႐ြယ္ေတြက ညအေရး ေကာင္းေကာင္းမွာ ခေခြးအေၾကာင္း မသင္နိုင္ေတာ့သလို ကစားဖု႔ိလည္းအခ်ိန္မရ ၊ နားဖို႔လည္း အခ်ိန္မရတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီေလ။ ။

သူရထိုက္

Comments